Morgunblaðið - 04.11.1993, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 04.11.1993, Blaðsíða 31
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. NÓVEMBER 1993 31 Minning Steingrímur Jóhann- esson frá Svínavatni Fæddur 24. júlí 1902 Dáinn 15. október 1993 Steingrímur Jóhannesson frá Svínavatni lést í Héraðssjúkrahús- inu á Blönduósi 15. þ.m. Hann hafði dvalist þar á elii- og sjúkra- deild tæp tvö ár, verið hress af níræðum manni að vera, léttur á sér og kvikur í hreyfingum og las blöð og bækur gleraugnalaust, en minnið var orðið lítið. Steingrímur var næstyngstur Svínavatnssystkina sem upp kom- ust, en þau eru nú öll látin. Þau voru, auk Steingríms, Jóhanna, Elínj Helga, Guðmundur, Steinvör og Olafía. Foreldrar þeirra voru Ingibjörg Ólafsdóttir frá Ási í Vatnsdal og Jóhannes Helgason, Benediktsson- ar frá Eiðsstöðum. Þau bjuggu á Svínavatni allan sinn búskap, með gott og gagnsamt bú enda jörðin með betri jörðum sýslunnar. Mikið átak hefur þó verið að ala upp svo stóran barnahóp og koma þeim til manns, en Svínavatnssystkini nutu mun meiri menntunar en almennt gerðist á þeim tíma. Að loknu barnaskólanámi heima fór Steingrímur í gagnfræðaskóla á Akureyri. Þá fór hann til Reykja- víkur og lærði að spila á orgel og var um árabil organisti við Svína- vatnskirkju og lék oft á orgelið sér og öðrum til ánægju. Steingrímur var með þeim fyrstu hér um slóðir sem tók bílpróf og þegar vegasam- band við hreppinn komst á keypti hann vörubíl og flutti á honum vörur fyrir Svínavatnsheimilið og aðra. Steingrímur var opinn fyrir nýjungum og tileinkaði sér þær. Hann setti upp vindrafstöð, rækt- aði rófur og kartöflur í stórum stíl austur við Blöndu og hafði um tíma allstórt gæsabú. Jafnhliða öðrum störfum vann Steingrímur búi foreldra sinna, en þegar faðir hans lést fór hann að búa með móður sinni og'systkinum sem heima voru og eftir lát móður sinnar bjó Steingrímur félagsbúi með þeim Guðmundi, Jóhönnu og Elínu og bjuggu þau saman á Svínavatni meðan kraftar og heilsa entust. Margir áttu erindi að Svínavatni frá gamalli tíð, þar voru staðsettar bækur lestrarféiagsins Fjölnis, símstöð var á Svínavatni meðan handvirkur sími var í notkun og sóknarkirkja Svínavatnssóknar. Sjálfsagt þótti að bjóða öllum sem að Svínavatni komu veitingar og eftir messu var veislukaffi eins og sjálfsagður hluti af kirkjuferðinni. Svínavatnssystkini stunduðu búskapinn af mikilli hagsýni og myndarskap, byggðu upp allar byggingar í samræmi við nútíma kröfur, ræktuðu tún og keyptu vélar og tæki. Ákveðin verkaskipting var með þeim systkinum. Steingrímur var bústjórinn, Jóhanna sá um fatnað og hannyrðir, enda var hún anná- luð hannyrðakona, átti m.a. hand- unnið sjal á heimssýningu í París, Elín sá um matseld og heimilishald og Guðmundur um símstöðina, bókhald og garðrækt. Voru þau langt yfir meðalmennsku hvert á sínu sviði. Öll náðu þau systkini háum aldri. Elín lést 6. september 1982, Jóhanna lést 1. maí 1989 og Guðmundur lést 25. janúar 1991. Að síðustu var Steingrímur orðinn einn á Svínavatni þá að mestu hættur búskap, en hafði nokkur hross sér til ánægju og annaðist þau af mikilli natni. Eg hef verið svo lánsamur að búa í næsta nágrenni við Steingrím og þau systkini rúm sextíu ár og varla er hægt að kjósa sér betri nágranna. Þá má geta þess að feð- ur okkar og afar bjuggu samtímis á Svínavatni og Sólheimum frá árinu 1868. Sem börn og unglingar komum við systkinin í Sólheimum oft að Svínavatni og þar var okkur ætíð tekið af einstakri gestrisni og alúð. Steingrímur spilaði þá stundum á orgelið og lét okkur syngja með, þá var farið í ýmsa leiki svo sem feluleiki, en gamli bærinn á Svína- vatni bauð upp á ýmiss konar leyndardóma sem komu hug- myndafluginu í gang. Steingrímur var glaðsinna og heilsteyptur, traustur og trúr vinur vina sinna. Hann var fróður um sögu lands og þjóðar og fylgdist vel með. Jörðin Svínavatn átti stór- an hlut í honum og hans lífshlaupi og þar sýna merkin verkin. Nú er Steingrímur kominn heim og hvílir við hlið foreldra sinna og svstkina í kirkjugarðinum á Svína- vatni. Fjölskyldan Sólheimum þakkar samfylgdina og þótt leiðir skilji lif- ir minningin um góðan dreng og nágranna. Ingvar Þorleifsson, Sólheimum. Málfríður Þorkels- dóttir — Minning Mig langar til að minnast ást- kærrar föðursystur minnar, sem lést á sjúkrahúsinu á Akranesi hinn 23. október síðastliðinn. Hún átti við langvarandi veikindi að stríða og hefur eflaust verið södd lífdaga. En það verður örugglega tekið vel á móti henni, þar sem eiginmaður hennar, Brynjólfur Kjartansson, sem lést fyrir hálfu ári, átti afmæli dag- inn áður en hún andaðist. Fríða, eins og hún var ávallt köll- uð, var einlæg og hvers manns hug- ljúfi. Hún var mjög myndarleg við alla handavinnu, svo sem útsaum, og þær voru ófáar útpijónuðu peys- urnar sem hún ptjónaði. Hún var snillingur í matargerð og köku- bakstri. Mér er ljúft að muna frá barnæsku minni, hvað hún tók ávallt vel á móti mér og hvað mér fannst allt svo gott sem hún gaf mér að borða. Mér fannst kökurnar himn- eskar. Á barns- og unglingsárum sagði hún mér oft skemmtilegar sögur og reyndi ennfremur að fræða mig, svo að ég tali nú ekki um brand- arana sem hún kunni og voru á ýmsa vegu. Fríða var mjög vel gefin, víðlesin og hefði sómað sér inni í kennslu- stofu fullri af börnum. En engin átti hún börnin sjálf. Hún hafði yndi af tónlist og söng, en hló jafnan við og sagðist vera laglaus. Hún átti ekki langt að sækja tónlistaráhug- ann vegna þess að mamma hennar (amma mín) var einstaklega tónelsk og spilaði og söng fram á gamals aldur. Mér hefur orðið tíðrætt um Fríðu við dætur mínar og hafa þær haft gaman af. En því miður var of langt á milli okkar, en það verður ekki við öllu séð. Það er mín von að ég megi reynast dætrum mínum eins vel og hún reyndist mér. Blessuð sé minning hennar. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt, Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Kristín Pétursdóttir og dætur. Sumir halda... En rétt er... . að verð á íslenskum búvörum fari sífellt hækkandi. ...að verð á íslenskum bávörum hefur stórlækkað á undanförnum árum á meðan fles't önnur útgjöld heimilanna hafa hækkað. ISLENSKUR LANDBÚNAÐUR

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.