Morgunblaðið - 23.03.2007, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. MARS 2007 37
✝ Guðný Bene-diktsdóttir frá
Garði í Aðaldal,
fæddist í Garði 21.
mars 1917. Hún lést
á Sjúkrahúsi Húsa-
víkur 16. mars síð-
astliðinn.
Foreldrar hennar
voru Benedikt Bald-
vinsson bóndi,
Garði, f. 5. júlí 1884,
d. 4. ágúst 1969, og
Matthildur Hall-
dórsdóttir húsfreyja
og jurtalit-
unarfrumkvöðull frá Kálfaströnd,
f. 23. febrúar 1886, d. 11. febrúar
1974. Systkini Guðnýjar eru og
voru Halldór húsasmiður, f. 30.
mars 1919, d. 25. október 1959,
Skafti búnaðarráðunautur, f. 16.
mars 1925, Hólmfríður banka-
starfsmaður, f. 5. október 1928.
Hálfsystir Guðnýjar er Gerður
Benediktsdóttir bóndi, f. 20. jan-
úar 1920.
Hinn 16. maí 1948 giftist Guðný
Skarphéðni Guðmundssyni, f. 22.
nóvember 1909, d. 4. febrúar 1992.
Foreldrar hans voru hjónin Guð-
mundur Marinó Ólafsson land-
póstur og Anna Jónasdóttir hús-
freyja. Börn Guðnýjar og
Skarphéðins eru: 1) Benedikt
21. maí 1961, er Héðinn, viðskipta-
fræðinemi í Dublin, f. 26. nóv-
ember 1987. Valdimar og Íris slitu
samvistum.
Skólaganga Guðnýjar var, eins
og þá tíðkaðist til sveita, í far-
skólum, en að því loknu stundaði
hún nám í Húsmæðraskólanum á
Hallormsstað í tvo vetur. Guðný
starfaði mikið við búskap foreldra
sinna í Garði og auk þess má nefna
ráðskonustöður, einn vetur við Al-
þýðuskólann á Laugum í Reykja-
dal og tvo vetur á Reykjanesi við
Ísafjarðadjúp.
Hún var kaupakona eitt sumar á
Torfastöðum í Biskupstungum og
kaupakona á Æsustöðum í Húna-
þingi. Hún réð sig seinna í vinnu
við Langholtsbúið í Reykjavík og
þar kynntist hún manni sínum
Skarphéðni.
Guðný og Skarphéðinn bjuggu í
Garði frá árinu 1948, en árið 1962
fékk Skarphéðinn heilablóðfall
sem hann náði sér aldrei af.
Kjarnakonan Guðný hélt þá bú-
skap áfram með ráðsmönnum og
barnungum sonum sínum. Hún
rak síðar félagsbúið Garði með
Guðmundi syni sínum meðan
kraftar leyfðu.
Síðastliðin tæp þrjú ár hefur
hún dvalið á Sjúkrahúsi Húsavík-
ur við góða aðhlynningu og á
starfsfólk bestu þakkir skilið.
Útför Guðnýjar verður gerð frá
Neskirkju í Aðaldal í dag og hefst
athöfnin klukkan15.
byggingatæknifræð-
ingur/húsasmíða-
meistari, f. 8. janúar
1949. Dætur Bene-
dikts og Sesselju
Hermannsdóttur rit-
ara, f. 16. september
1950, eru: a) Guðný
Valborg skrif-
stofumaður, f. 22.
júní 1975, býr í Lúx-
emborg, sambýlis-
maður hennar er
Ingi Sölvi Arnarson
flugumsjónarmaður,
f. 11. apríl 1978, son-
ur þeirra er Baldvin Bragi, f. 20.
febrúar 2006. b) Guðrún Matt-
hildur líffræðingur, f. 21. júlí
1980, sambýlismaður hennar er
Ívar Örn Árnason líffræðingur, f.
12. apríl 1982. Benedikt og Sess-
elja slitu samvistum. Sambýlis-
kona Benedikts er Ingveldur Har-
aldsdóttir hjúkrunarfræðingur, f.
24. nóvember 1953. 2) Halldór bif-
vélavirki/búfræðingur, f. 19. des-
ember 1951. 3) Guðmundur bú-
fræðingur/bóndi, f. 24. júní 1954,
sambýliskona Guðmundar er En-
rice Ernst kennari, f. 17. júní 1979.
4) Valdimar Hólm lífeyrisráðgjafi/
iðnrekstrarfræðingur, f. 18. nóv-
ember 1959. Sonur Valdimars og
Írisar Sævarsdóttur kennara, f.
Kæra vinkona, já Guðný mín, það
varst þú mér, kær vinkona og að leið-
arlokum vil ég þakka þér vináttuna
og tryggðina alla tíð. Þakka þér allar
stundirnar við eldhúsborðið í Garði,
allar veitingarnar þar fyrr og síðar,
sem alltaf voru veittar af höfðings-
skap, eins og þín var von og vísa.
Ég minnist samtala okkar, það var
nokkuð sama um hvað þau snerust,
þú varst alls staðar vel heima, fróð
um flest.
Hrossin sást þú út, hvað í þeim bjó
og úr gat orðið.
Við ræddum svo fjölmargt og átt-
um svo góðar stundir saman, hvort
sem var í Garði eða í Skriðu, að
ógleymdum skemmtiferðum okkar,
upp í Mývatnssveit, út í Kinn eða til
Akureyrar. Ég gleymi ekki, þegar ég
kom heim eftir tveggja mánaða dvöl í
París fyrir nokkrum árum og hóf að
segja þér frá öllu, sem ég upplifði
þar. Þá varst þú alveg með allt á
hreinu hvað sú borg hafði upp á að
bjóða, söfnin, frægu göturnar, að
ógleymdum tískuverslunum, sem þú
vissir líka hvað hétu. Að ég væri að
tala um eitthvað sem Guðný í Garði
hafði ekki heyrt um áður, nei, ó nei,
ekki nú aldeilis. Þetta sýndi hvað þú
varst víðlesin og hve mikillar þekk-
ingar þú hafðir aflað þér og þetta
dæmi er bara eitt af ótalmörgum um
þinn fróðleik, sem ekki verður tíund-
aður frekar hér.
Guðný mín, þakka þér hlýjuna og
umhyggjuna, sem þú sýndir mér og
Jóhannesi alla tíð, spurningarnar
þínar, sem mér þótti svo vænt um,
munu hljóma um ókomna tíð:
Hvað er að frétta úr Skriðunni?
Hvernig hefur hann Jóhannes það
núna?
Ég kveð þig með orðum Einars
Benediktssonar:
Ef inni er þröngt, tak hnakk þinn og hest
og hleyptu á burt undir loftsins þök.
Hýstu aldrei þinn harm. Það er best.
Að heiman, út, ef þú berst í vök.
Það finnst ekki mein, sem ei breytist og
bætist,
ei böl, sem ei þaggast, ei lund, sem ei
kætist
við fjörgammsins stoltu og sterku tök.
Lát hann stökkva, svo draumar þíns hjarta
rætist.
Kolbrún Úlfsdóttir.
Það er svo skrýtið hvernig bara
hversdaglegir hlutir og hin og þessi
samtöl frá gömlum dögum koma upp
í hugann eftir símtalið frá pabba.
Amma er búin að kveðja. Það er erfitt
að koma fyrir öllum minningunum í
einni grein því mann langar að segja
svo margt.
Ég fór alltaf í sveitina til ömmu frá
8 til 16 ára aldurs. Vann þar sem
kaupakona seinni árin. Fyrir mig í
dag er þetta ómetanlegur tími, að
hafa fengið að kynnast sveitalífinu,
og gaf okkur ömmu mikinn tíma sam-
an. Það voru oft langir dagar í sveit-
inni þegar rigndi, svo maður fann
upp á ýmsum hlutum að dunda sér
við. Amma var mikil handverkskona,
hún saumaði mikið og prjónaði. Þeg-
ar ég var yngri sat ég tímunum sam-
an við að gramsa í gegnum efnisbút-
ana hennar og saumadót og hannaði
mín eigin föt á dúkkurnar. Hún hjálp-
aði mér svo að sauma þau saman í
saumavélinni.
Það var alltaf nóg að gera í sveit-
inni. Þegar minningarnar streyma
fram sé ég fyrir mér sól og sumar,
hlýtt úti, heyskapurinn á fullu og
amma sat heldur ekki með auðar
hendur. Ég finn lyktina og bragðið af
sérstaka sköndlabrauðinu hennar
sem var vel sykruð kaka bökuð úr
ferskum broddi úr nýborinni kú. Soð-
ið brauð, kleinur og randalínur, bak-
að í tonnatali, og svo var alltaf soðin
rabarbarasulta. Við stóðum tímunum
saman við að skera rabarbara úr
garðinum og sjóða og setja á krukkur
og merkja. Margra ára birgðir voru
soðnar hvert sumar en allt borðað
samt. Alltaf fórum við tvær saman í
berjamó vestur í fjall, týndum heilu
föturnar af aðalbláberjum. Svo var
nauti heimaslátrað og ég man að ég
skar niður mörinn og við hjálpuð-
umst að við að bera hausinn af naut-
inu úr skúrnum, við héldum sín í
hvort eyrað. Ömmu var ekki fisjað
saman.
Ég var yfirkúahirðirinn og því
sótti ég kýrnar á hverjum morgni, en
aldrei sendi amma mig út matar-
lausa. Yfirleitt var hún búin að hræra
skyr og setja skálar og skeiðar til-
búnar á borðið þegar ég kom fram á
morgnana. Ef ekki þá fékk ég rús-
ínur og súkkulaði í poka sem var að-
eins vinsælla hjá mér en 3 hrá egg
hrærð í mjólk. Hún lét mig einnig
hafa glas út í fjós sem ég handmjólk-
aði í á hverjum morgni og drakk úr.
Amma fór aldrei til útlanda en
hana dreymdi um fjarlæg lönd og
ferðalög. Það gafst aldrei tími til þess
frá sveitalífinu. Hún las alltaf dönsku
blöðin, fylgdist með sjónvarpi og sló
garðinn með orfi og ljá. Hún sagði
mér sögur frá lífinu í gamla daga og
kenndi mér gamlar vísur. Alltaf á jól-
unum kom pakki að norðan fullur af
heimatilbúnu konfekti og fullkomnu
handverki frá ömmu; dúkkur, prjón-
uð og saumuð föt á dúkkurnar mínar.
Amma sagði við mig á hverju
sumri að ef ég skyldi vakna einn
morguninn og ekki hún, þá ætti ég
ekki að vera leið. Hún væri búin að
lifa vel og lengi og ég ætti ekki að
gráta. Það eru 20 ár síðan. Elsku
amma, ég veit þú ert hvíldinni fegin
og ég vona að þú sért komin til fjar-
lægra landa eins og þig dreymdi um.
Ég mun sakna þín og gömlu daganna
okkar mikið. Ég hef engu gleymt sem
þú kenndir mér og börnin mín munu
fá að kynnast þér í gegnum minning-
arnar. Góða ferð amma mín.
Guðný Benediktsdóttir tvö.
Elsku amma.
Ég heimsótti þig á hverju sumri.
Ég var ekki lengi í senn en þó í
nokkrar vikur. Ég hlakkaði alltaf
jafnmikið til að koma í sveitina, hitta
öll dýrin sem fjölgaði með hverju
árinu og fá bakkelsið hennar ömmu.
Oft á dag barstu dýrindismat, kökur,
tertur og brauð á borð og fylgdi
heimagerða rabarbarasultan ætíð
með, óháð því hvað var á boðstólum.
Ekki má gleyma bestu mjólk í heimi
sem var drukkin með öllu.
Þú sagðir mér sögur af pabba þeg-
ar hann var lítill og bræðrum hans.
Sögur af huldufólkinu sem býr í
klettinum úti á túni gegnt eldhús-
glugganum.
Þegar ég rölti heim úr fjósinu eða
reiðtúrnum eftir skemmtilegan og
annasaman dag varst þú oftar en
ekki í eldhúsglugganum brosandi og
veifandi, ég vissi að þú beiðst með
bakkelsi á eldhúsborðinu.
Bless elsku amma mín og þakka
þér fyrir allt.
Guðrún Matthildur
Benediktsdóttir
Guðný Benediktsdóttir eins og innfædd, slík var ást þeirraá staðnum. Ragna fór fljótlega að
starfa með eldri borgurum í öflugu
tómstundastarfi og afraksturinn lét
ekki á sér standa. Yndislegar gjafir
bárust vítt og breitt og báru list-
fengi frænku minnar vitni.
Ég veit að í erfiðum veikindum
hennar var félagsskapurinn við
fólkið og útrásin fyrir sköpunar-
gleðina henni mikils virði.
Nú er komið að leiðarlokum í
þessari veröld, en ég gæti allt eins
trúað að þær systur Ása, Ragna og
mamma sitji saman við hannyrðir á
öðrum stað.
Amma Pálína lítur brosandi eftir
og sér að það sem hún innprentaði
þeim ungum hérna megin hefur
varðveist, þær vanda sig og gera
allt vel.
Ég kveð frænku mína og þakka
henni samfylgdina gegnum árin.
Hrefna Kristbergsdóttir.
Hrefna Kristbergsdóttir
Á svona stundu fer maður á flug
aftur í tímann og minningar hellast
yfir mann. Mér er minnisstæðast
þegar þið Baldur buðuð mér gist-
ingu í Álakvíslinni, á þeim tíma
leigði ég herbergi úti í bæ, var eitt-
hvað veikur og ykkur Baldri fannst
það ómögulegt að ég væri einn og
veikur úti í bæ. Ég fékk að gista í
gestaherberginu en það leið ekki á
löngu þar til ég færði mig yfir í
herbergið ská á móti, þannig að
þessi veikindi mín enduðu á því að
við Þóra urðum par. Þó að nokkrir
árekstrar hafi verið á milli okkar til
að byrja með, þá er það löngu
gleymt og grafið. Þegar ég flutti til
ykkar borðaði ég bara draslmat og
var mjög matvandur, þú kenndir
mér að borða íslenskan mat og
stendur þar upp úr íslensk kjötsúpa
og plokkfiskur sem þú gerðir af-
bragðsvel. Það góða í þínu fari var
hreinskilni og komst þú þínu á
framfæri án þess að móðga viðkom-
andi. Í öll þessi ár hafið þið Baldur
staðið eins og klettur við hliðina á
okkur Þóru, oft höfum við á aðstoð
þurft að halda, t.d. vegna drengj-
anna okkar, sem voru mikið hjá
ykkur, hvort sem þið bjugguð vest-
ur í bæ, í Laugargerðisskóla eða
Borgarnesi. Strákarnir búa að því
alla ævi. Það var alltaf gott að tala
við þig um alla hluti, þú dæmdir
aldrei neinn, það er fáum gefið.
Æðruleysið kemur fyrst upp í hug-
ann þegar ég hugsa til þín. Einnig
varstu með lúmskan húmor, sem ég
hafði gaman af. Það er mikill sökn-
uður sem fylgir því að þú sért farin
frá okkur en jafnframt léttir fyrir
þig að þurfa ekki að berjast lengur
við sjúkdóminn sem hafði sigur að
lokum. Strákarnir okkar Þóru
sakna líka ömmu Rögnu, en eru
sáttir við að amma þurfi ekki að
þjást meira. Nú ertu komin til engl-
anna og er ég viss um að þú sért
búin að stofna föndurklúbb, enda
gaf föndrið þér mikið og allir í
kringum þig fengu að njóta þess.
Elsku Ragna það er með trega
sem ég kveð þig.
Takk fyrir allt.
Einar Hermannsson.
Elsku Ragna, nú ertu farin leið-
ina löngu en minningin um þig mun
lifa í huga mér.
Þær voru þrjár systurnar,
Ragna, Dídí og mamma Ása. Ragna
var yngst þeirra og síðust til að
kveðja þennan heim. Þær voru
ákaflega samrýndar og mikill sam-
gangur á milli heimila þeirra og
bróður þeirra, Halldórs. Um helgar
fórum við systkinin með mömmu og
pabba í bíltúr til Reykjavíkur í
heimsókn til ömmu og afa í Mel-
gerði, þar sem Ragna bjó ásamt
fjölskyldu sinni. Við börnin lékum
okkur saman og iðulega fengum við
að gista. Ekki þótti mér verra þeg-
ar Ragna kom með fjölskylduna í
sveitasæluna á Álftanesi og Inga,
Ingólfur og Gugga gistu hjá okkur.
Samgangur minnkaði þegar allir
voru orðnir fullorðnir en þegar ég
eignaðist mín börn fórum við Valli
að heimsækja Rögnu og Baldur
meira. Sérstaklega minnist ég
hversu gaman Andra og Dagnýju
þótti að heimsækja þau í Lauga-
gerðisskóla. Mamma hafði farið
með Dagnýju þangað einhverju
sinni þegar hún heimsótti þau og
fannst Dagnýju svo gaman. Þar var
dekrað við hana. Baldur fór með
hana í sund og á hestbak, sem er
eitt það skemmtilegasta sem hún
gerir. Ragna spilaði við hana og
föndraði með henni. Þau voru eins
og afi og amma. Dagný hændist
mjög að Rögnu, sérstaklega eftir að
mamma dó. Hún hikaði ekkert við
að heimsækja Rögnu og Baldur ein,
hvort sem var í Laugagerðisskóla
eða Borgarnes. Ég minnist Rögnu
sem glaðrar konu sem alltaf var
brosandi og jákvæð, þrátt fyrir að
lífið væri ekki alltaf dans á rósum.
Hún var blíð og góð og sérstaklega
bóngóð. Glæsileg kona var Ragna
og ungleg, bæði á líkama og sál.
Það var ekki fyrr en síðasta daginn
sem ég sá hana að mér fannst
Ragna hafa elst. Það var daginn
sem baráttan var að tapast í löngu
stríði við illvígan sjúkdóm. Þrátt
fyrir þessa baráttu var hún eins og
ég minnist hennar frá æsku alla tíð.
Elsku Baldur, Inga, Gugga, Ing-
ólfur, Maja og Þóra Björk, ég sam-
hryggist ykkur innilega en veit að
góðar minningar um Rögnu eiga
eftir að fylgja okkur öllum um alla
framtíð.
Pálína Sveinsdóttir.
Margs er að minnast,
Margt er hér að þakka.
Guð sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
Margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð
(V.Briem)
Það eru forréttindi að hafa átt
þig að vini í gegnum árin, konu sem
var með stórt hjarta, alltaf tilbúin
að rétta hjálparhönd og gleðja aðra
með fallegum munum sem þú gerð-
ir sjálf – þú varst listamaður í þér.
Við hjónin kynntumst Rögnu og
Baldri fyrir nokkuð mörgum árum,
þá í gegnum sameiginlegt áhuga-
mál sem voru hestar. Það voru
farnar margar útreiðar og það var
ekki farið af stað nema Ragna og
Baldur kæmu því þá var ferðin full-
komin því að betri vini var ekki
hægt að hugsa sér. Það var alltaf
gaman hjá okkur – við náðum svo
vel saman – og svo allar stundirnar
sem við áttum með ykkur hjónum í
Laugagerðisskóla, Borgarnesi og
Skorradalnum – það var mikið spil-
að, spjallað og sungið þegar við
hittumst og rifjaðar voru upp gaml-
ar minningar og þá voru hestar of-
arlega í huga. Það væri hægt að
halda endalaust áfram að rifja upp
góðu minningarnar sem við áttum
með þér en við viljum minnast
Rögnu, sem við kveðjum nú í dag,
konu sem hafði svo margt að gefa;
kærleika, vinskap, gleði, hláturinn
og ekki síst kraftinn sem hún
Ragna hafði þó oft væri hún mjög
veik.Við erum aldrei búin undir að
kveðja en fyrirheit Drottins um ei-
líft líf gefa okkur von um endur-
fundi í dýrð eilífðarinnar. En við
kveðjum Rögnu í þökk fyrir sam-
fylgdina og trausta vináttu á lífsins
vegi. Felum við hana þeim Guði
sem gaf henni lífið og biðjum góðan
Guð að styrkja Baldur, börnin,
tengdabörn og aðra ættingja og
vini.
Karl og Emilía.
Ljúf og fölskvalaus rós er fölnuð,
eftir stranga og langa baráttu við
illvígan sjúkdóm, sem hún bar af
stakri hugprýði og reisn til efsta
dags.
Við tímamót hrannast upp góðar
minningar frá umliðnum áratugum,
þar sem Ragna var æ brosmild,
gefandi og með mjög góða nærveru.
Viljum við hjón þakka órofa
tryggð, gæsku og gleði sem frá
henni hefur stafað í firð fortíðar, er
gengið var af græskuleysi um gleð-
innar dyr.
Megi minning um mæta konu
milda söknuð og fylgja okkur um
ókomna tíð.
Vottum Baldri og afkomendum
okkar dýpstu samúð.
Far í friði á ódáinsakra eilífðar.
Rut og Friðgeir.
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is