Morgunblaðið - 19.04.2007, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. APRÍL 2007 49
Til minnar ástkæru
Bergþóru.
Enginn skyldi velkj-
ast í vafa um að við
elskuðum hvort annað. Þú kenndir
mér að lifa einn dag í einu. Við lifðum í
þessu andartaki. Til hvers að hafa
áhyggjur af morgundeginum,
kannski er hann hreinlega ekki til.
Það sannaðir þú daginn áður en þú
lést. Þú varst svo full af lífskrafti
þetta eftirmiðdegi sem ég heimsótti
þig á sjúkrahúsið. Það hvarflaði
hvorki að þér né mér að þetta væri
okkar hinsta stund saman. Þú skrif-
aðir niður hvað ég ætti að koma með
næsta dag til þín. Þú varst sannfærð
um að eftir nokkra daga yrðirðu flutt
á litla spítalann í Brovst og að ekki
væri langt í að þú kæmir heim að
nýju. Þú ljómaðir þegar þú sagðir
„heim að nýju“, þú elskaðir Dúkku-
húsið, heimilið okkar. Áður en ég
kvaddi þig sagðirðu: „Mundu nú að
knúsa og kyssa Jackpot frá mömmu.“
Jackpot var hundurinn okkar. Ég var
í góðu skapi þegar ég keyrði heim. Ég
hugsaði um nikótínplásturinn sem þú
hafðir fengið á spítalanum, hann átti
að fjarlægja löngunina í sígarettur.
Þú varst svo ánægð með þennan
plástur því þú varst sannfærð um að
hann gæti hjálpað þér til að hætta að
reykja. Þú gerðir allt sem í þínu valdi
stóð til að ég myndi ekki hafa áhyggj-
ur af þér. Þér tókst að láta mér líða
þannig að ég var sannfærður um að
þú kæmir skjótt heim, þannig að það
sem eftir lifði dags var ég áhyggju-
laus og svaf rótt um nóttina. Klukkan
sjö um morguninn vakti síminn mig.
Hjúkrunarkona sagði mér að þú hefð-
ir yfirgefið mig, að þú hefðir látist í
svefni um nóttina.
Elsku Bergþóra mín, þakka þér
fyrir að hafa kennt mér að lifa og
njóta dagsins í dag, að hafa ekki
áhyggjur af morgundeginum. Ég er
sannfærður um að þú varst ekki með-
vituð um að dauðann myndi bera að
garði þegar hann kom og sótti þig.
Við höfðum oft talað um dauðann. Við
vissum að hann myndi koma til okkar
einn daginn og sækja okkur. En svo
lengi sem við lifðum myndum við
elska hvort annað. Nú er líkami þinn
ekki lengur hér, en þú lifir í hjarta
Bergþóra Árnadóttir
✝ Bergþóra Árna-dóttir fæddist í
Reykjavík 15. febr-
úar 1948. Hún lést á
sjúkrahúsinu í Ála-
borg í Danmörku 8.
mars síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Hvera-
gerðiskirkju 31.
mars.
mínu og sál þín er hér
ennþá, ég finn svo
sterkt fyrir henni.
Ég er stoltur yfir því
að þú þoldir mig í
næstum því átján ár.
Ég er stoltur yfir því
að hafa búið með ein-
um af merkustu lista-
mönnum Íslands. Þú
munt aldrei gleymast.
Það sem þú hefur
skapað með tónlist
þinni mun lifa að eilífu.
Heiðruð skal minning
þín. Ég elska þig.
Þinn
Peter.
Elsku vinkona.
Þakka þér samfylgdina hér á Hótel
Jörð. Þú skilur eftir þig perlustráða
jörð af fallegum minningum í gegnum
mörg ár.
Takk fyrir samveruna nú í febrúar
í Vogum, sem var okkur Sverri mjög
dýrmætur tími.
Þú barðist hetjulega í þinni baráttu
með Hákarlabragð að leiðarljósi,
enda þér líkt að fara eigin leiðir.
Ég, Sverrir Rúnar og Arnar kveðj-
um þig að sinni með ljóði eftir þig við
lagið Lindu:
Silfurtærri röddu
hún söng um lífisins þrá,
um sumarið og blómin
og himinhvolfin blá.
Hún átti glæsta framtíð
og óskum stráða braut.
Því yndisfagrar gjafir
í vöggugjöf hún hlaut.
En allt í einu dauðinn
svo ógnvekjandi, grár,
enda batt á hljóminn
er glitraði sem tár.
Mig langar svo að vita, góði Guð:
– hvort gloppa sé í þínum himnamálum?
Er það ekki vanhugsað
að eyða svona lífi,
eða ertu að safna hæfileikasálum?
Hvar er gæska þín Guð?
Gefðu svar, kæri Guð.
Það er svo vont að skilja
hvað vakir fyrir þér.
Þú virðist oftast góður
en stundum harla þver.
Samt vil ég reyna að trúa,
því tilgangslaust það er
að temja sér að dæma
því bið ég fyrir þér.
Því mig langar svo að vita góði Guð:
– hvort gagnslaust er að breyta reglum þínum?
Þú gætir kannski pælt í
að plotta betur næst
og pínulítið fara eftir mínum.
Ég veit að gæska þín Guð,
getur breyst, kæri Guð.
Megi Guð og alvaldið gefa fjöl-
skyldu þinni og ástvinum styrk.
Minning þín mun lifa.
Eyrún.
Þú samdir lag við ljóðið mitt, því legg ég
blóm í kransinn þinn.
Ég skil það ei, hve fórstu fljótt, þú flýttir
þér í himininn.
Í sæludraumi sveifstu héðan, þitt sungu
englar lag á meðan.
Nú hafðu mína hjartans þökk, þig heillar
ennþá ljóðið mitt.
Þú hreyfir létt þinn hörpustreng ég heyri
úr fjarska lagið þitt.
Það ómar blítt í aftanskini, sem ástarbros
frá horfnum vini.
(Hugrún)
Það er með sorg í hjarta að ég
skrifa þessi kveðjuorð um Bergþóru
Árnadóttur vinkonu mína. Dauðinn
kemur manni alltaf að óvörum, mér
datt ekki í hug að hennar tími væri
kominn. Þó vissi ég að hún var veik,
en hún vildi ekki tala um veikindi sín,
uppgjöf var ekki hennar stíll, svo hún
bar sig alltaf vel. Aðeins fjórum dög-
um fyrir andlát hennar töluðum við
saman í síma og vorum líka í tölvu-
sambandi.
Ég hef þekkt Bergþóru í u.þ.b. 16
ár. Á þessum árum höfum við Gísli
heimsótt hana og Peter mörgum
sinnum og gistum við þá oftast. Þau
bjuggu í litlu þorpi á Norður-Jótlandi,
og litla notalega húsið þeirra heitir
„Dúkkuhúsið“ Alltaf tóku þau okkur
opnum örmum, og oft var glatt á
hjalla og spjallað um heima og geima.
Brandarar Peters voru líka vinsælir,
og mikið hlegið af þeim. Þær eru líka
kærar minningarnar frá árunum sem
Árni og Alla Magga, foreldrar Berg-
þóru, bjuggu í litlu þorpi í nágrenni
við þau Peter. Þá var spilað og sungið
og alveg óskaplega gaman að vera
með þeim öllum. Við Bergþóra vorum
ólíkar á margan hátt, höfðum ekki
alltaf sömu skoðanir á hlutunum, ekki
sömu kröfur eða óskir til lífsins. En
frá fyrstu kynnum mynduðust ákaf-
lega sterk bönd á milli okkar og var
það fyrst og fremst tónlistin og söng-
urinn, sem tengdi okkur þessum
böndum. Ég veit að okkur þótti mjög
vænt um hvor aðra. Þegar ég kynnt-
ist Bergþóru, var ég nýbyrjuð á söng-
ferli mínum og ansi græn, alltaf
studdi hún mig og gaf mér góð ráð af
reynslu sinni. Var óspör á að hrósa
mér og gladdist innilega með mér
þegar vel gekk. Við sungum oft sam-
an fyrir mörgum árum síðan og
smullu raddir okkar vel saman. Alltaf
var spennandi að heyra álit Bergþóru
á nýjum lögum sem ég hafði samið.
Lögin hennar eru svo falleg og hríf-
andi og hún var ansi klár að spila á 12
strengja gítarinn sinn, það var öf-
undsvert og aðdáunarvert að sjá og
heyra. Hún var líka góður penni og
hefði átt að skrifa mikið meira en hún
gerði. Hún samdi fallegt ljóð fyrir
mig fyrir tveimur árum. Ljóð sem
mér þykir mjög vænt um. Ég vona að
hún sé ánægð í himninum með lagið
sem ég samdi við það nokkrum dög-
um eftir að hún lést. Nú, meðan ég
skrifa þessi kveðjuorð til þín kæra
Bergþóra, syngur þú fyrir mig og
mér finnst ansi sárt að heyra rödd
þína og vita að ég get ekki hringt í þig
og talað við þig. Lögin Móðursorg,
Sumarið sem aldrei kom, Eftirskrift
og Hveragerði snerta mig alltaf sér-
staklega djúpt, þú syngur þau með
svo mikilli tilfinningu og innileik. Sár
söknuður nístir, en minningarnar ylja
og ég veit að lög þín og ljóð munu lifa
og hrífa þjóð okkar um ókomna fram-
tíð. Gísli sendir þér kærar kveðjur og
þakkar þér fyrir samfylgdina.
Bergþóra hefur nú haldið á vit
nýrra verkefna í tónlistinni á æðri til-
verustigum. Nú getur hún aftur
sungið og spilað á gítar með pabba
sínum og sungið dúett með fleiri ís-
lenskum tónlistarmönnum í engla-
kórnum í himnaríki. Kæri Peter, Alla
Magga, Jón Tryggvi, Birgitta, barna-
börn, systkini og allir sem eiga um
sárt að binda, ég bið þess að geisli
hækkandi sólar megi ylja og varpa
birtu á ljúfar minningar um Bergþóru
Árnadóttur.
Guð geymi þig, kæra vinkona.
Gunnlaug Hanna Ragnarsdóttir
(Gullý Hanna), Danmörku.
Sjarmi hennar var umvafinn vísna-
söng. Hún hafði svo margt til brunns
að bera, en það vildi flæða svolítið um
víðan völl eins og oft gerist með al-
vöru ævintýri. Hún var sjálf vísna-
söngur, ljóð og lag af bestu gerð.
Bergþóra Árnadóttir hefur verið köll-
uð burt langt fyrir aldur fram. Henn-
ar er sárt saknað. Við töluðum saman
síðast í haust leið. Þá ákváðum við að
halda tónleika saman í vor í Grímsey
og víðar. Við tökum það seinna, eilífð-
in hleypur ekkert.
Hvar sem Bergþóra fór varð lág-
lendið að fjalli. Hún var sterkur per-
sónuleiki, sérstök, hlý og svo rík af
æðruleysi að jaðraði við galdra.
Á vísnavinaárunum setti hún mik-
inn svip á það samfélag og sem betur
fór nutu landsmenn einnig gáfu henn-
ar með lögum og ljóðum sem hún lék í
þáttum og á plötum sínum. Bergþóra
Árna hafði sígildan tón, svolítið hása
og seiðandi rödd, en svo örugga og
mjúka í senn.
Það var alltaf gott að hitta Berg-
þóru, vita af henni, hugsa til hennar.
Kynnum við hana fylgdi straumur
sem gaf sig ekki þótt hún væri fjarri.
Það er grábölvað að eiga ekki lengur
von á henni á næsta horni Lækjar-
torgs eða Ráðhústorgsins í Köben.
En minningin lifir, söngvar hennar,
brosmildi hennar og lífstaktur sem
hélt sínu striki í gegn um þykkt og
þunnt. Megi góður Guð fylgja henni
um lendurnar miklu, styrkja börnin
hennar og ástvini alla. Sjarmi hennar
mun umvefja „sælli veröld“ vísna-
söng.
Árni Johnsen.
Hinn 8. mars 2007 á Alþjóðlega
kvenréttindadeginum, lést Bergþóra
Árnadóttir, vinkona mín til 35 ára.
Það gerist margt, sem ekki á að ger-
ast og má ekki gerast, því þrátt fyrir
veikindi hennar var ég viss um að fá
að njóta nærveru hennar tíu og
kannski tuttugu ár í viðbót.
Samskiptin hafa alltaf verið mikil,
þótt Begga væri í Danmörku og ég í
Frakklandi. Ég á góðan bunka af
skemmtilegum bréfum, sem hægt er
að lesa aftur og aftur. Síðan skipt-
umst við á tölvupósti og töluðum oft í
síma, t.d síðasta kvöldið sem hún lifði.
Ekki datt mér þá í hug að þetta yrði
síðasta samtal okkar. Við hlökkuðum
til vorsins, en þá ætlaði Begga að
koma til Parísar og fara með mér til
Belle-Ile, þar sem ég á heima. Vin-
áttan er ekki sjálfgefin í lífinu og það
er gott að hafa átt vináttu hennar.
Hún var rífandi skemmtileg, full af
lífskrafti og hafði gott skopskyn. Fátt
óx henni í augum og aldrei fór hún í
manngreinarálit. Hún hafði sterka út-
geislun, var umburðarlynd og for-
dómalaus, en með ákveðnar skoðanir.
Í veikindum sínum sýndi hún mikið
hugrekki og kvartaði aldrei. Nú eru
það minningarnar og atvikin, sem ég
held í. Það eru orð og nærvera henn-
ar, sem gerði heiminn að betri og
skemmtilegri stað. Prakkarastrikin á
okkar yngri árum og svo allar ferð-
irnar okkar til Þorlákshafnar. Í þeim
ferðum varð lagið „Þorlákshafnar-
vegurinn“ til og líka ræddum við lífið
og tilveruna, sameiginleg áhugamál,
gleði og sorgir. Hún var mikill dýra-
vinur og löngum ræddum við um
kettina okkar. Hún var alltaf til stað-
ar fyrir mig, þegar ég þurfti þess
með. Begga var mikil listakona, ein-
stakur laga- og ljóðasmiður og fram-
lag hennar til tónlistar á Íslandi er
frábært. Plötur, kassettur og diskar,
eru orðnar gatslitnar af notkun á
mínu heimili. Við erum mörg, sem
stöndum eftir full af söknuði og sorg,
en líka rík af minningum og þakklæti
yfir því að hafa kynnst Beggu, á með-
an hún lifði meðal okkar. Og allt mitt
líf, mun hún og tónlistin hennar vera í
hjarta mínu.
Elsku Peter, ættingjum hennar og
vinum, votta ég samúð mína.
Anna Dóra Theódórsdóttir.
Látin er tengdamóð-
ir mín Málfríður Sig-
urðardóttir eða Fríða
eins og hún var ætíð
kölluð.
Fríða hefur verið hluti af lífi mínu
síðan ég var 16 ára unglingur. Ég hitti
Fríðu fyrst þegar ég kom feimin og
dálítið kvíðin í mína fyrstu heimsókn
til væntanlegra tengdaforeldra á
Stillholtið fyrir 39 árum síðan. Kynn-
in eru því orðin æði löng. Ég hefði
ekki þurft að vera kvíðin, því við
fyrstu kynni tóku þau Fríða og Guð-
mundur mér eins og ég væri ein af
fjölskyldunni.
Það sem mér fannst einkenna
Fríðu var mikill myndarskapur við
allt heimilishald og heimilisstörf.
Snyrtimennska var henni í blóð borin
og blasti hvarvetna við á heimilinu.
Kökurnar hennar bráðnuðu í munni
Málfríður Sigurðardóttir
✝ Málfríður Sig-urðardóttir
fæddist á Akranesi
29. ágúst 1927. Hún
lést á Sjúkrahúsinu
á Akranesi 28. febr-
úar síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Akranes-
kirkju 9. mars.
og alltaf var hægt að
ganga að því vísu að
nóg væri til og í miklu
úrvali. Af Fríðu lærði
ég ýmislegt í þessum
efnum og sumt af því
hefur orðið að óhagg-
anlegum hefðum á
mínu heimili. Til dæm-
is er enginn bolludagur
nema ömmu Fríðu
bollur séu bakaðar og
fleira mætti telja.
Fríða var nokkuð vel
lesin, minnug og fróð
um marga hluti. Hún
hafði mikinn áhuga á ýmsum þjóðleg-
um fróðleik og þekkti landið sitt ótrú-
lega vel, ekki síst ef tekið er tillit til
þess að hún var ekki mikið fyrir
ferðalög. Þótti fremur óþægilegt að
sitja í bíl eða flugvél. Okkur tókst þó
einu sinni að ná henni með í þriggja
daga ferð ásamt fjölskyldu minni
norður á Strandir. Þangað höfðum við
Birgir komið áður, en það hefði mátt
halda að það sama gilti um hana, svo
vel þekkti hún örnefni, bæjarnöfn og
nefndi fólk sem hún hafði lesið um
sem þarna bjó, rakti ættir þess og
uppruna. Áhugi hennar á ættfræði
var töluverður, ef hún hefði tileinkað
sér tölvutæknina meðan heilsan leyfði
hefði Íslendingabók fengið að finna
fyrir því. Þetta var hins vegar ekki
eina áhugamálið, tónlist af ýmsu tagi
heillaði hana mjög, hún var músíkölsk
og nánast alæta á tónlist, hlustaði á
klassísk verk gömlu meistaranna,
Bítlana og Bubba en lét þungarokkið
eiga sig. Hún söng og starfaði í
kirkjukórnum á Akranesi í tvo ára-
tugi og hafði af því mikla lífsfyllingu.
Áður en göngin komu undir Hval-
fjörðinn var sjaldnast farið í heim-
sókn á Akranes án þess að gista. Við
Fríða sátum oft og spjölluðum fram á
rauða nótt og bar þá margt á góma.
Hún hafði mikinn áhuga á þjóðfélags-
málum og var í rauninni töluvert póli-
tísk, þó ekki flokkspólitísk, réttlætis-
kenndin var sterk og hún tók yfirleitt
málstað þeirra sem minna máttu sín í
þjóðfélaginu. En oftast var þetta nú
léttara hjal um daginn og veginn og
stundum var kíkt í bolla. En nú þegar
komið er að kveðjustund, vil ég þakka
þér Fríða mín fyrir samfylgdina í öll
þessi ár og allar þær góðu stundir
sem við áttum saman. Elsku Guð-
mundur, það var aðdáunarvert hvað
þú annaðist hana Fríðu af mikilli alúð
og dugnaði, einkum síðustu rúm tvö
árin þegar halla fór undan fæti. Guð
veri með þér og allri fjölskyldunni.
Ragnheiður Hafsteinsdóttir.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýju við andlát og
útför frænda okkar,
KOLBEINS ÞORLEIFSSONAR,
Ljósvallagötu 16,
Reykjavík.
Hanna Signý Georgsdóttir,
Bragi Guðmundsson,
Hannes Guðmundsson,
Hanna Guðrún Guðmundsdóttir.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
bróðir,
HÖRÐUR ANDRÉSSON,
Blásölum 22,
Kópavogi,
lést að heimili sínu aðfaranótt sunnudagsins 8. apríl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Laufey Linda Harðardóttir, Jóhannes Georgsson,
Elfur Erna Harðardóttir, Jón Trausti Gylfason,
Ragnheiður Martha, Alexandra og
Jóhanna Linda Jóhannesdætur,
Berglind Birta og Freyja Lind Jónsdætur,
Björnveig Andrésdóttir, Hanna Andrésdóttir Cronin.