Samvinnan - 01.05.1955, Blaðsíða 29

Supir iamtL&t
'annanna:
PÍUS XII.
- PÁFI HINS NÝJA TÍMA -
Jósep Stalin (á Te-
heranráðstefnunni):
Hversu margar her-
deildir hefur páfinn?
Pius XII. (seinna,
við Winston Church-
ill): Segðu syni Jósep,
að hann muni sj á her-
deildir mínar á himn-
um.
Gamall maður fer gegn um stræti
Rómar á kirkjulegum hátíðisdegi.
Voldugur maður, en þó stjórnar hann
ekki herjum. Einu sinni hefði hann
sitið á hvítum asna undir slíkum
kringumstæðum. Nú fer hann í svört-
um Cadillac. Mannfjöldinn þrengir
sér í hin vinalegu en þröngu stræti
borgar Ágústusar keisara, Sankti Pét-
urs, Garibalda og félaga Togliattis.
Hinir fornu múrar skjálfa af fagnað-
arópum. Konur gráta. Börn standa á
öxlum feðra sinna, veifa og endur-
taka hrópin, sem þau heyra allt i
kring um sig:
Lifi páfinn!, lifi páfinn!
Gamli maðurinn veifar til mann-
fjöldans. Á skarpleitu, fölu andlitinu
er óvenjulega hrífandi bros.
Embættið, sem hann hefur á hendi
er elzta vitni um vestræna menningu.
Einn af fyrirrennurum hans sá Attila
Húnakonung á Rómaför hans. Ann-
ar hvatti til fyrstu krossferðarinnar.
Annar setti Lúther út af sakrament-
inu og enn annar tók Napóleon til
fanga. Þetta embætti hefur oft verið
að falli komið, gjörspillt, mútað og
hatað. En engu að síður hrópar mann-
fjöldinn: Faðir!
En það er ekki aðeins embættið,
sem mannfjöldinn hyllir, ekki aðeins
trúin, heldur sjálfur maðurinn. Því
Eugenio Pacelli, sem síðastliðin 16 ár
hefur verið þekktur sem Píus XII, er
páfi hins nýja tíma.
Hann er heimsmaður í þeim skiln-
ingi, að hann hefur séð meira af heim-
inum og þekkir hann betur, en nokk-
ur annar páfi í sögunni. Hann er mað-
ur síns tíma og notar þá tækni, sem
fyrir hendi er. í Vaticaninu er m. a.
aflstöð og útvarpsstöð út af fyrir sig.
Hann gerir sér grein fyrir þjóðfé-
legum þörfum og hefur til dæmis
frekar látið sjngja messur á kvöldin
til þess að verkamenn ættu hægara
með að hlýða á. Hann er raunsæis-
maður og einn af höfuðbaráttumönn-
um heimsins gegn kommúnismanum
á hinum andlega vettvangi.
Píus XII. hefur meira en nokkur
annar páfi, látið í sér heyra utan
sinnar eigin kirkju. Jafnvel meðal
þeirra, sem ekki játa kaþólska trú
hefur það mælzt misjafnt fyrir. En
fyrir Píus XII. er það aðalatriðið, að
hin andlega kreppa á vorum tímum
á ekki aðeins við kirkjuna, heldur
guðshugmyndina og kristilegar hug-
sjónir. Þrátt fyrir það djúp, sem stað-
fest er milli kaþólskra manna og mót-
mælenda, hafa þeir séð, að þeir geta
snúið bökum saman i vörn ýmissa
sameiginlegra atriða gegn sameigin-
legum óvinum.
Það er þessi stóra en oft torskilda
staðreynd, sem ásamt sérstæðum per-
sónuleika hefur hjálpað Píus XII. til
vinsælda. Hvaðanæva úr heiminum
kemur fólk til að sjá Píus XII. og
hann tekur á móti fólki af öllum þjóð-
um, litarháttum og trúarbrögðum.
ítalskir námumenn, franskir bændur,
heilagir Hindúar og Babtistaprestar
eiga þar allir aðgang. Það er þess
vegna sem stór hluti af heiminum
skoðar Píus páfa XII. sem vinalegan
lifandi dýrling.
Gestir í þúsundatali.
Áheyrnarfundir páfa eru margs
konar. Hann tekur á móti sex til tólf
manna hópum, sem þá fá að kyssa
á hönd hans, og stórum hópum allt
frá hundrað til þúsund. Síðastliðið ár
sáu páfann sjö hundruð þúsund
manns og hið helga ár 1950 náði með
fjöldaáheyrnum allt að þrem milljón-
um.
Á sex vikna skeiði tók Píus XII. á
móti tuttugu hópum allt frá lands-
sambandi ítalskra atvinnuhjúkrunar-
kvenna til félags umboðsmanna fyrir
amerískar ferðaskrifstofur. Við slík
tækifæri flytur hann að jafnaði
fimmtán mínútna ræðu. Á eftir fer
hann á meðal fólksins.
Þegar Píus páfi XII. talar við menn,
fer hann auðveldlega úr einu tungu-
máli í annað. Hann talar ítölsku,
ensku, frönsku, þýzku, spönsku og
portúgölsku. Minni hans er öfunds-
vert og þekking hans á löndum gesta
sinna er framúrskarandi gagnger.
Hann einbeitir sér af alhug og á-
huga að hverjum manni, sem hann
talar við, jafnvel þótt það sé ekki
nema í örfáar mínútur. Fáir gestir
koma af hans fundi ósnortir með öllu.
Þeir eru snortnir af tilfinningum hans
gagnvart fólkinu og heiminum.
Æska í Róm.
Eugenio Maria Giuseppe Giovanni
Pacelli fæddist í Róm árið 1876.
Pacelli fjölskyldan hafði þjónað páfa-
stólnum í tvær aldir. Faðir hans var
æðstur af lögfræðingum páfastólsins.
Eugenio, feiminn og alvörugefinn
drengur, var snemma trúhneigður.
Einu sinni var hann spurður, hvað
hann langaði til að verða, þegar hann
væri orðinn stór. „Ég vildi gjarnan
verða píslarvottur, — en án nagl-
anna,“ svaraði drengurinn.
Eugenio tók guðfræðinám sitt heima
hjá sér, þar sem hann var talinn of
veikbyggður til að vera í skóla. Náms-
maður var hann ágætur og tók dokt-
orsgráður í guðfræði, heimspeki og
kirkjulögum. — Utanríkisráðuneyti
Páfaríkisins uppgötvaði brátt hinn
unga og efnilega Eugenio Pacelli.
Stjórnarfulltrúi erlendis.
Hann var nú fulltrúi stjórnarinnar
á ýmsum stöðum erlendis. 1911 fór
hann til London sem sendifulltrúi
páfa við krýningu Georgs konungs V.
í fórum sínum hafði hann skjal með
persónulegum kveðjum Píusar X. páfa
til hins nýja konungs. Á leiðinrii
29