Menntamál - 01.12.1946, Blaðsíða 34

168
MENNTAMÁL
að vera það mikil, að gefið væri fyrir þær einkunnirnar
frá 4—10.
Mér þætti líklegt, að sýnishorn sem þessi yrðu mörgum
kennurum kærkomin og mundu beint og óbeint stuðla að
því, að meiri rækt yrði lögð við ritgerðir barnanna og með-
ferð málsins. Þá teldi ég rétt, að ekki væri frá því hopað,
að til þess að barn fái fullnaðarpróf, verði það að ná ein-
kunninni 5 fyrir réttritunarverkefni, hvað sem ritgerð
þess líður. En það mun nokkuð altítt, að léleg einkunn í
stafsetningu sé bætt með ríflegri fyrirgjöf í ritgerð.
Árni M. Rögnvaldsson.
JÓHANN SCHEVING
Allt frá fyrstu tímum tslandsbyggðar hefur það þótt
góð skemmtun að hlýða á vel sagðar sögur. Eitt af aðal-
skemmtiatriðum á mannamótum Forn-íslendinga var að
segja sögur. Allir kannast við frásögnina um hinn unga
íslending, er fékk að dvelja við hirð Haralds konungs
harðráða vetrarlangt, vegna þess að hann kunni að segja
sögur. Varð hann brátt vinsæll og hlaut góðar gjafir fyrir
sögur sínar.
Á síðustu tímum mun það ekki algengt, að sögur séu
sagðar á mannamótum. í stað þess kemur upplestur á
kvæðum og sögum. Og eigi allfátt fólk kaupir sér kennslu