Iðjuþjálfinn - 01.06.2001, Blaðsíða 8

Kristín Sigursveinsdóttir,
formaöur löjuþjálfafélags
íslands
Iðjuþjálfun fyrir alla
- til hamingju iðjuþjálfar!
Aldarfjórðutigur er liðiuu frá stofnuti Iðju-
þjálfafélags íslands. En það var Itittn 4.
tnars 1976 settt félagið var fortttlega stofnað
eftir nokkum undirbúning ötulla frutn-
kvöðla fagsins. Stofnfélagar voru tíu tals-
ins. Nú 25 árttttt stðar eru félagar tttn 145,
þar af 35 tneð netuendaaðild. Saga iðjtt-
þjálfttnar hér á landi er ekki löng. Ett hún
einkeitttist af eldmóði Itttgsjóttafólks setn
sátt í fagintt möguleika sem islenskt sam-
félag þyrfti að njóta góðs af.
Félagar í IÞÍ hafa unnið að ýmsum
brýnum málum sem varða fag og stétt og
þátttaka í starfi félagsins hefur alltaf
verið almenn og öflug. Arangurinn hefur bæði
verið ríkulegur og margvíslegur og í raun er
með ólíkindum að svo fámennt félag hafi geti
haldið úti jafn metnaðarfullu og vönduðu
starfi og IÞI hefur gert. Arangur félagsins er
uppskera samvinnu og byggir á óeigingjörnu
starfi margra félagsmanna sem með dugnaði
og metnaði leggja ótrúlega mikið af mörkum
til að vinna félagi sínu og fagi gagn.
íslensk námsbraut - iðjuþjálfum
fjölgar
Skortur á iðjuþjálfum hefur frá upphafi staðið
eðlilegri þróun fagsins fyrir þrifum og
stöndum við töluvert að baki nágrannaþjóðum
okkar hvað það varðar. Menntun sína hafa
íslenskir iðjuþjálfar hingað til þurft að sækja til
annarra landa og meðal annars af þeirri
ástæðu hefur nýliðun í faginu verið of hæg.
Með stofnun iðjuþjálfunarbrautar við Háskól-
ann á Akureyri árið 1997 var langþráðum
áfanga náð. Stofnun námsbrautar hafði verið
baráttumál Iðjuþjálfafélags íslands frá upphafi
eða í 20 ár. Fullyrða má að tilurð náms-
brautarinnar er ekki síst að þakka fjölmörgum
iðjuþjálfum sem lagt hafa af mörkum ómælda
hugsjóna- og sjálfboðavinnu. Nú í vor útskrif-
ast fyrstu 15 nemamir frá námsbrautinni og
árlega megum við vænta um 15 nýrra iðju-
þjálfa til starfa. Vonandi lagast ástandið eitt-
hvað við þessa ánægjulegu viðbót en hins
vegar mun taka langan tíma að metta markað-
inn. Ástæða þess að iðjuþjálfar hafa lagt
metnað og vinnu í að kynna iðjuþjálfun er því
hreint ekki sú að okkur skorti verkefni, síður
en svo. Okkur ber hins vegar að kynna
möguleika fagsins og vekja athygli á því ef við
teljum að eitthvað megi betur fara í heil-
brigðisþjónustunni og annars staðar þar sem
fagþekking iðjuþjálfa kemur að gagni.
Takmarkað aðgengi að iðjuþjálfun
Frá stofnun félagsins hafa iðjuþjálfar kynnt
þjónustu sína og sérþekkingu og reynt að beita
sér fyrir því að sem flestir landsmenn hafi
aðgang að iðjuþjálfun þegar þörf krefur. Um
í Heilbrigðisáætlun til 2010 er lögð meiri
áhersla á forvarnir og endurhæfingu en áður
hefur sést.
langt árabil störfuðu iðjuþjálfar nær eingöngu
á sjúkrahúsum og endurhæfingarstöðvum. En
síðari ár hafa þeir í auknum mæli farið til
starfa utan hefðbundinna sjúkrastofnana t.d.
hjá félags- og skólaþjónustu sveitarfélaga. Iðju-
þjálfar sækja um störf sem tengjast stjómsýslu
og hjá einkafyrirtækjum. Margir fara í störf
sem ekki er sérstök hefð fyrir að iðjuþjálfar
sinni. Allt eru þetta mikilvæg lóð á vogarskál
fagsins og kynning á möguleikum iðjuþjálfun-
ar fyrir einstaklinga og samfélagið allt. Heilsu-
efling, forvamir, hæfing og endurhæfing eru
meginviðfangsefni iðjuþjálfa. Því er sérlega
mikilvægt að kraftar okkar nýtist ekki einung-
is inni á sjúkrahúsum, heldur einnig þar sem
hægt er að koma í veg fyrir að til varanlegs
skaða komi. Ennfremur til að aðstoða fólk í
sinni daglegu iðju með því að draga úr
áhrifum fötlunar, veikinda eða slysa. í Heil-
brigðisáætlun til 2010 er lögð meiri áhersla á
forvamir og endurhæfingu en áður hefur sést.
Vonandi fer þess brátt að sjá stað sem víðast í
samfélaginu það er, í heilbrigðiskerfi, félags-
þjónustu, skólum og leikskólum og raunar
hvar sem því verður við komið.
S IÐJUÞJÁLFINN 1/2001