Litli Bergþór - 01.07.2016, Blaðsíða 20

20 Litli-Bergþór
Það er nóg að gera í Jarðarberjalandi í mars, apríl og
maí, þegar uppskerutíminn er í hámarki, en í byrjun
maí er framleiðslan þó farin að minnka og smá stund
milli stríða til að spjalla.
Þegar blaðamaður Litla-Bergþórs bankar uppá í
gróðurhúsinu í Jarðarberjalandi taka þau Astrid og
Ehud á móti honum ásamt hundunum þeirra, þeim
„Ævintýri“ og „Olli“. Sá síðarnefndi er stærsti hundur
sem undirrituð hefur séð, en þeir eru greinilega
sauðmeinlausir báðir tveir og taka vel á móti gestum.
Eins og vanalega byrjar blaðamaður á því að spyrja
um ætt og uppruna viðmælenda og er það Astrid sem
verður fyrir svörum.
Ég kem frá Hollandi, er fædd í smábænum Boskoop
nálægt Rotterdam, sem er einn frægasti bær í heimi
fyrir garðyrkju. Fyrst var garðyrkjan eingöngu stunduð
utandyra, en nú eru líka gróðurhús. Samgöngur og
flutningar fóru áður fyrr fram með bátum á síkjum
eins og í Feneyjum, en nú eru komnir vegir og brýr.
Allt breytist.
Foreldrar mínir eru báðir á lífi í Hollandi, faðir
minn, Hans Kooij, er garðyrkjumaður og ræktar
smátré og runna, móðir mín, Ellen
Kooij – Hoffmann, ræktar hunda.
Ég á eina systur sem er 3 árum
eldri en ég, hún er 42 ára, gift og
vinnur á veitingastað.
Ég gekk í menntaskóla og tók
kúrsa í garðyrkjuskóla, en mest
lærði ég þó af föður mínum.
Garðyrkjan er okkur í blóð borin
í marga ættliði. Faðir minn, afi og
langafi voru garðyrkjumenn, svo
það er ekkert skrítið að ég skuli
vera í þessu líka!
Sagan á bak við það að við
komum til Íslands er að faðir minn
ræktaði stofublóm, sem þurftu að
vera í kulda á veturna (í dvala) til
að þau bæru blóm. Það var erfitt
í Hollandi, ekki nógu kalt, svo
hann reyndi að vera með þau í
kæligeymslum. Það reyndist ekki
vel. Hann var í viðskiptum við USA
og þurfti þess vegna að fljúga til Baltimore. Ódýrasta
flugið reyndist vera með Icelandair með stoppi á
Íslandi og þá fékk hann þá hugmynd að það gæti verið
hægt að nýta kuldann hér á Íslandi til að geyma blómin
yfir veturinn. Það endaði með því að hann leigði
gróðurhúsin að Stöllum hér í Biskupstungum árið
1996 og var hér í níu mánuði við að koma ræktuninni
af stað. Honum fannst Stallar hinsvegar heldur langt
frá Keflavík, en það þurfti að flytja plöntunar hingað
með flugi og síðan aftur til baka eftir veturinn. Hann
leigði því land í Keflavík og reyndi að vera þar með
plönturnar úti, en þær þoldu ekki umhleypinginn á
Suðurnesjum og dóu. Þá flutti hann ræktunina til baka
að Stöllum, byggði þar annað gróðurhús og var því
með tvö hús undir blómum. Árið 1998 bað hann mig
um að líta eftir plöntunum á Stöllum í hálft ár og var
það í fyrsta skipti sem ég var á Íslandi. Mér líkaði
mjög vel á Íslandi, en ég var ung þá og ekki til í að
festa mig. Vildi ferðast um heiminn og gerði það síðan
meira og minna í tíu ár. Auðvitað þurfti ég samt að
vinna inn á milli fyrir áframhaldandi ferðalögum.
Framleiðslan á Stöllum lagðist því af eftir að ég var þar
1998, því það var erfitt að hafa eftirlit með plöntunum
hér á Íslandi og dýrt að flytja þær.
En árið 2005 talaði ég við föður minn og sagði
honum að mig langaði að fara aftur til Íslands og væri
til í að sjá um blómin hér. Þá keypti hann land hér í
Reykholti af Sigurði Ásgeirssyni á Furubrún og byggði
þetta gróðurhús. Og hér var ég síðan í 3½ ár sem
umsjónarmaður ræktunarinnar og framkvæmdastjóri.
Jarðarberjaland í Reykholti
Viðtal við Astrid Kooij
Geirþrúður Sighvatsdóttir
Ehud og Astrid í í gróðurhúsinu í Reykholti.