Tíminn - 12.01.1945, Blaðsíða 2

2
TfMINN, föstudagiim 12. jan. 1945
3. lilað
Föstudagur 12. jjanúar

ERLENT YFIRLIT:
Barátta kirkjunnar
Físksölumálín og
níðskriiin um Breta
Hér í blaðinu var fyrir nokkru
síðan bent á þær leiðir, sem
fara átti í fisksölumálinu,' þeg-
ar kunnugt varð um, að Bretar
myndu ekki vilja endurnýja
fisksölusamninginn í núv. mynd
sinni. Þessar leiðir voru:
Senda tafarlaust samninga-
menn til Bretlands og fá sem
fyrst endanlegar niðurstöður á
samningum við Breta um þessi
mál, þar sem allar ráðstafanir
hér heima hlutu að fara mjög
eftir þessu. f þessum samninga-
umleitunum bar að leggja sér-
staka áherzlu á sölu hraðfrysta
fisksins og saltfisksins og að
Bretar leigðu okkur skip til ís-
fiskflutninga, ef þeir vildu ekki
sækja fiskinn sjálfir.
Vinna að stofnun fisksölu-
samlaga á þeim stöðum, þar sem
þau voru ekki fyrir, og styðja
þau til að annast útflutning-
inn, m. a. með því að tryggja
þeim flutningaskip með sann-
gjarnri leigu.
Setja lög um leigu flutninga-
skipa og hámarksleiku á þeim
og fela Fiskifélaginu að skipta
þeim milli samlaganna.
Reyna jafnframt eftir megni að
útvega næg skip til flutning-
anna, m. a. með eftirgrennslan
hjá Færeyingum og Banda-
ríkjamönnum.
Gera sérstakar ráðstafanir til
að tryggja afkomu útvegsins á
þeim stöðum, sem lakast eru
settir.
Hefði vel og ötullega verið að
öllu þessu unnið, má telja lík-
legt, að fisksalan hefði tekizt
vel í vetur og jafnvel verið hægt
að tryggja smáútvegsmönnum
og sjómönnum til jafnaðar
hærra fiskverð en að undan-
förnu. Slíkt væri líka hin fyllsta
nauðsyn, því að þessar tvær
stéttir hafa orðið einna harð-
ast fyrir barðinu á dýrtíðinni,
því að kaup þeirra er ekki bund-
ið við neina dýrtíðarvísitölu,
enda er líka svo komið, að það
versnar stöðugt að manna skip-
in og er það ekki nema eðlilegt,
eins og að hlutasjómönnum er
búið. Þá hefði það og verið á-
kaflega mikilsvert fyrir fram-
tíðina, ef risið hefði upp á sem
flestum útvegsstöðum sölusam-
lög útvegsmanna, því að þau
hafa allsstaðar þar, sem þau
hafa starfað, gefið hina beztu
raun. Hafa þau sannað vel þá
stefnu Framsóknarflokksins, að
sjávarútvegsmálin á að leysa
sem mest á samvinnugrund-
velli.
í stað þess að vinna að lausn
málanna með þessum hætti,
hefir ríkisstjórnin valið sér allt
aðra stefnu. Hún hefir dregið
von úr viti að senda samninga-
nefnd til Bretland og dregur
það enn. Þess vegna er allt á
huldu um rekstur frystihús-
anna, þegar vetrarvertíðin er að
hefjast, og um sölu saltfisksins
veit enginn. Allt er líka í öng-
þveiti með flutninga á ísuðum
fiski, þar sem fisksölusamlög
voru ekki starfándi fyrir. í stað
þess að einbeita kröftunum að
stofnun fisksölusamlaga, þar
sem þau voru ekki til, lætur at-
vinnumálaráðherra Fiskimála-
nefnd bjóðast til að taka að
sér fiskflutningana á nokkrum
slíkum stöðum og tryggja út-
gerðarmönnum þar lágmarks-
verð. Útvegsmönnum, sem hafa
sölusamlög, er hins vegar ekki
boðin nein slík trygging, og er
því engu líkara en hér sé ver-
ið að verðlauna samvinnuleysið
og gera tilraun til að viðhalda
því. Til að breiða svo yfir þetta
fálm sitt og ráðleysi, hefir
stjórnin nú auglýst lágmarks-
verð á ísfiski og verðjöfnunar-
gjald, og þykist þar með hafa
'hækkað verðið fyrir fiskimenn-
ina (sbr. Alþbl.). Slík fullyrðing
er þó alveg út i bláinn, því að
enn er eftir að tryggja nóg skip
til flutninganna og óvíst um
verð hraðfrysta fisksins. Málin
standa því í næstum sömu spor-
um eftir þessa ákvörðun.
Kórónan á þessu öllu saman
eru svo níðskrif þau, sem ann-
Níðskrif próventukarlsins
um landbúnaðinn.
Seinasta Reýkjavíkurbréf Mbl.
er að mestu leyti einhver sví-
virðilegasti og illgjarnasti
þvættingur um landbúnaðarmál,
sem nokkru sinni hefir birzt á
prenti. Höfundur bréfsins er
Valtýr Stefánsson, sem hljópst
úr þjónustu bænda, gerðist skó-
sveinn heildsalanna og keypti
með aðstoð þeirra svo mörg
hlutabréf í Mbl., að hann tryggði
sér að vera- ekki rekinn þaðan.
Minnti þessi aðferð mjög á
háttalag próventukarla í gamla
daga og hefir Valtýr af þeim
og fleiri ástæðum oft verið
nefndur próventukarlinn.
Af þessum áðurnefndu skrif-
um próventukarlsins mætti helzt
halda, að miðaldabúskapur ríkti
enn algerlega í sveitum lands-
ins og bændur hefðu því eytt
og sóað þeim styrkjum, er þeim
hafa verið veittir, í ekki neitt.
Jafnframt mætti halda af þess-
um skrifum, að bændur hefðu
valið sér til forustu sérstök ill-
menni, sem létu þá haga fram-
leiðslu sinni þannig, að þeir
gætu haft ánægju af því að
neita Reykvíkingum um rjóma,
smjör og aðrar mjólkurafurðirí
Þetta og annað svipað í þess-
um óþverraskrifum próventu-
karlsins virðast auðsjáanlega
ætlað það markmið að vekja
ótrú og andúð bæjarbúa á bænd-
um og landbúnaðinum.
Framfarir landbúnaðarins
og lygar próventukarlsins.
Það þarf vissulega mikinn
fjandskap við bændur til að
skrifa þannig, eins og próventu-
karlinn gerir í umræddu bréfi,
þegar hægt er að benda á það
m. a., að síðan 1927 hafi af-
rakstur ræktaðs lands tvöfald-
ast, vélavinnan við heyskapinn
hafi tífaldast og nautgripa-
stofninn hafi aukizt um þriðj-
ung eða 12 þús. nautgripi, þótt
vinnufæru fólki hafi á þessum
tíma fækkað í sveitunum um
mörg þúsund manns. Það þarf
ósvífni til að halda því fram,
að mjólkurlögin hafi verið sett
til að hægt væri að neita Reyk-
víkingum um mjólk og mjólkur-
afurðir þegar vitað er, að mjólk-
urframleiðslan hefir tvöfaldast
í nágrannahéruðum Reykjavík-
ur síðan lögin komu til fram-
kvæmda og að þessi aukning er
fyrst og fremst lögunum að
þakka. Það þarf vissulega lítil-
mennsku, illgirni og ósvífni til
að ráðast þannig gegn bænda-
stéttinni og ætla sér að koll-
varpa augljósustu staðreyndum
um hinn glæsilega árangur af
störfum hennar seinustu tvo
áratuginas Slík skrif sverja sig
vissulega í ætt illræmdustu
próventukarla.
Búskaparlag, sem „neitar
kerlingunum um mjólk“.
í þessu Reykjavíkurbréfi pró-
ventukarlsins er enn einu sinni
flaggað með þeirri lygasögu, að
Sveinbjörn Högnason hafi sagt,
að hann hefði sérstaka ánægju
af því „að neyta kerlingarhel-
vítunum í Reykjavík um mjólk“.
Er auðséð á þessu, að próventu-
karlinn trúir því, að sé sama
lygasagan sögð nógu oft fari
fólk að trúa henni.
í tilefni af þessari lygasögu,
væri gaman að sjá skrif pró-
ventukarlsins og kommúnista
um Korpúlfstaðabúskapinn, ef
séra Sveinbjörn Högnason
stjórnaði honum. Ætla að þá
væri ekki sagt, að það væri
markmiðið með búskapnum „að
neita helv. kerlingunum um
mjólk“? Þar eru nú 10—20 kýr
í stað 300 áður, íbúðarhúsin
hafa verið fyllt af fávitum í
stað verkafólks, reiðhestum
Reykvíkinga er beitt á túnin og
meginhluti þess heyskapar, sem
aflað er, er notaður sem hesta-
fóður! Hér er vissulega unnið
samkvæmt stefnunni „ að neita
helv. kerlingunum um mjólk“.
En eigandi Korpúlfsstaða er nú
Reykjavíkurbær og sameigin-
legir yfirstjórnendur búskapar-
ins Bjarni Benediktsson og Sig-
fús Sigurhjartarson! Kannske
hafa þeir sér það til afsökunar,
að þekkingu þeirra í landbún-
aði sé þannig háttað, að þeir
álíti hestaeldi enn álitlegra til
mjólkurframleiðslu en naut-
griparækt!
Stefna mjólkurskortsins.
Væri út í þá sálma farið að
ætla einhverjum þá mann-
vonzku, að hann hafi ánægju
af að neita mönnum um mjólk,
myndi hlutur próventukarlsins
og sálufélaga hans verða næsta
bágborin, ef dæmt væri eftir
verkunum einum saman.
Næstum öll afskipti þessara
manna af málefnum sveitanna
hafa miðað að því, að fólks-
flóttinn þaðan ykist og fram-
leiðslan drægist saman. Þeir
hafa barizt gegn styrkjum til
ræktunar, húsabygginga, vega-
gerða, mjólkurbúa o. s. frv. Án
þeirrar aðstoðar, ,er sveitunum
hefir þannig verið veitt og pró-
ventukarlinn hefir barizt á móti
myndi þeim alveg hafa blætt
út. Þá hefði verið sjálfgert „að
neita helv. kerlingunum um
mjólk“.
Próventukarlinum skal síður
en svo ætluð sú mannvonzka,
að hann hafi stefnt að þessu
í þeim tilgangi, að „helv. kerl-
ingunum yrði neitað um mjólk“.
En skammsýni hans og félaga
hefir verið svo mikil, að þeim
sást yfir þessa óhjákvæmilegu
afleiðingu af stefnu sinni í
landbúnaðarmálum, sem ekki
að helzta stjórnarblaðið, Þjóð-
viljinn, flytur nú daglega um
brezku stjórnina og brezk
stjórnarvöld. Brezka forsætis-
ráðherranum, sem blað Norð-
manna í London lýsti nýlega
sem öruggasta merkisbera frels-
isins í heiminum, hefir verið lýst
sem hinum mesta kúgara, og
frelsisóvini, og valin ýms hin
hraklegustu nöfn. Jafnhliða er
sagt, að Bretar vilji flest gera
til að spilla fyrir nýsköpun ís-
lenzks sjávarútvegs og sé upp-
sögn fisksölusamningsins „ein
aðgerð þeirra“ i þeim efnum.
Slík ummæli stjórnarblaðs um
erlend stjórnarvöld, sem við er-
um að hefja samninga við um
stórfellda afurðasölu og þurfum
að fá til að smíða fyrir okkur
mikið af nýjum skipum, eru svo
fullkomið brot á háttvísi og
heiðarlegum umgengnisvenjum,
að lengra verður ekki komizt.
Það er líka vafalítið, að hefði
slíkt hent einhvern ritstjóra
stjórnarblaðanna í Moskvu,
hefðu stjórnarvöldin þar, sem
vilja hafa vingott við Breta,
verið fljót að svipta þá menn
höfðinu. í lýðræðislöndum er
ekki refsað fyrir þessi brot á
slíkan hátt, en það er eigi að
síður hart á þeim tekið, enda
hafa þau oft orðið til að spilla
sambúð vinveittra þjóða.
Það er eitt gleggsta dæmi um
algera hæfnisvöntun núverandi
! utanríkismálaforustu landsins,
,að- hún virðist síður en svo hafa
neitt við þessi skrif Þjóðviljans
að athuga, en hins vegar rýkur
hún upp með andfælum og
bægslagangi, ef á það er minnst,
að dregið hafi verið að ræða um
þessi mál við Breta á kurteis
legan og vinsamlegan hátt. Þá
er talað um siðleysi og jafn-
velúandráð. Slík utanríkismála
forusta fellir best dóminn um
algera vanhæfni með sínum
eigin verkum.
Annars er allur gangur fisk
sölumálsins að þessu sinni
kröftugleg áminning til útvegs
manna og fiskimanna um það,
að þeir eigi sem mest að taka
þessi mál í eigin hendur.- Það
á að vera fisksölusamlag á
hverjum stað og síðan heildar
samtök, er tryggi það, að flutn-
ingaskipin notist sem bezt og
annar milliliðakostnaður verði
sem minnstur. Fyrirkomulag
bænda á kjötsölunni gæti þar
verið á margan hátt til fyrir
myndar. Að þessu eiga útvegs
menn og fiskimenn nú að vinna
og láta sér lærast af reynsl
unni. Hefðu þeir verið búnir að
koma góðum fótum undir slík
samtök nú, myndi ekki vera
ríkjandi slíkt öngþveiti og
skipulagsleysi í þessum málum
og raun ber vitni.
væri ofmælt að kalla stefnu
mj ólkurskortsins.
Áminning til. bænda.
Annars eru þessi níðskrif
próventukarlsins um bændurn-
ar og landbúnaðinn, ásamt hlið-
stæðum skrifum í kommúnista-
blöðunum, engin tilviljun. Það
er ekki heldur nein tilviijun,
að framlagið' til áburðarverk-
smiðjunnar var það fyrsta, sem
fellt var niður, þegar núverandi
ríkisstjórn var búin að hækka
svo launaútgjöld ríkisins, að
eitthvað þurfti að spara. Það
er ekki heldur nein tilviljun, að
þeir þingmenn Sjálfstæðis-
flokksins, sem mest láta sig
varða mál landbúnaðarins,
hafa neitað að styðja núverandi
ríkisstjórn.
Hér er vissulega ekki um til-
viljun að ræða, heldur það, að
þau ölf Sjálfstæðisflokksins,
sem eru fjandsamlegust land-
búnaðinum, eins og próventu-
karlinn og félagar hans, hafa
gengið í bandalag við kommún-
ista til þess að éfla hlut bæj-
anna á kostnað sveitanna. Níð-
skrif próventukarlsins og Þjóð-
viljans um landbúnaöinn eru
einn þáttur í þessari sókn.
Þess vegna eru níðskrif pró-
ventukarlsins alvarleg áminn-
ing til allra bænda og annarra
landbúnaðarvina landsins: Þok-
Kunnur þýzkur blaðamaöur,
sem varð landflótta, er nazist-
ar komu til valda, ræddi nýlega
í blaðagrein um líkur fyrir því,
hver myndi verða eftirmaður
Hitlers eða réttar sagt taka við ,
stjórnarforustunni í Þýzka-
landi, þegar veldi nazista
hryndi. Hann nefndi marga
gamla stjórnmálamenn, sem eitt
sinn voru áhrifamiklir i Þýzka- j
landi, t. d. Brúning, Rauschning,'
Wirth og Braun, en taldi þó
ekki mikil líkindi til að þeir
kæmu til sögunnar aftur. Yngri
menn.yrðu tæpast líklegir til að
taka stjórnarforustuna fyrst um
sinn, þar sem nazistar hefðu séð
fyrir því, að engir slíkir menn,
sem hefðu aflað sér álits, væru
fyrir hendi. Að öllu áthuguðu
væri þaö einna líklegasta til-
gátan, að einhverjum af önd-
vegismönnum kirkjunnar, er
alltaf hafa veitt nazismanum
andstöðu, yrði falin stjórnar-
forustan. Mætti þar sérstaklega
tilnefna Faulhaber kardinála'
og biskupinn í Múnstervsem eru
báðir katólskir, og Preysing
biskup í Berlín, sem er lúthers-
trúar. Þessa menn, mætti telja
einna líklegasta til að fara
þannig með æðstu stjórnina, að
þjóðin sætti sig við hana, unz
meira jafnvægi og nýr stjórn-
málagrundvöllur hefði skapast.
Þessi skoðun hefir nokkuð
frá sér, án þess að lesa það til
fulls og sagði: Þetta geri ég
aldrei, því aö það myndi koma
af stað byltingu. Ekki er getið
um erindislok Damaskipos að
Damaskinos erkibiskup
öðru leyti, en þetta er gott dæmi
um hina djarfmannlegu fram-
komu hans við Þjóðverja.
Svo kom, að Þjóðverjar þoldu
ekki afskipti Damaskinos og var
hann hafður í stofufangelsi
seinustu daga .hernámsins.
Það er ekki aðeins í Þýzka-
ið ykkur saman til að mæta
þessu áhlaupi þeirra afla bæj-
anna, sem eru bændum fjand-
samleg. Annars verða umbætur
undanfarinna ára unnar fyrir
gíg. Annars verður ekki hægt
að halda áfram framfarabar-
áttunni, sem nú væri hægt að
láta verða enn stórstígari en
áður. Aldrei hefir sveitafólkinu
riðið meira á því en nú, að
standa saman til að tryggjja
réttlátt jafnvægi milli sveita
og bæja og láta ekki ganga á
hlut sinn.
Er Hitler rétthærri
en Churchill?
Þegar Stefán Jóhann var ut-
anríkismálaráðherra, birtust
nokkrum sinnum hvassyrtar
greinar um Hitler og nazism-
ann í Alþýðublaðinu. Mbl. taldi
þetta svo varhugavert fyrir
hagsmuni landsins, að annað-
hvort yrði Stefán að fara úr ut-
anríkismálaráðh.emb. eða láta
flokksblað sitt hætta að skrifa
á þessa leið.
Nú birtast daglega langtum
illyrtari greinar og sóðalegri
um Churchill í öðru helzta
stjórnarblaðinu, Þjóðviljanum,
- (Framhald á 7. síðu)
styrkzt við það, að nýlega hefir
erkibiskupinn í Aþenu, Dam-
askinos, tekið við ríkisstjóra-
störfunum í Grikklandi. Dam-
askinos var einn helzti forvíg-
ismaður andstöðuhreyfingar-
innar gegn nazistum í Grikk-
landi, þótt hann ynni jafnan
innan kirkjulegra vébanda. Um
hann er m. a. sogð sú saga, að
hann hafi eitt sinn komið til
herstöðva Þjóðverja, er búið
var aö ákveða aftöku 18 gisla
vegna þess, að einn Þjóðverji
hafði verið drepinn. Damaskin-
os fór fram á náðun þeirra, en
setuliðsstjórnin kvaðst eigi geta
veitt hana, því að búið væri að
ákveða á hærri stöðum, að 18
gisla skyldi taka af lífi til að
hefna fyrir morð Þjóðverjans.
Hins vegar kvað hann mögulegt
að sleppa þeim, sem tilvaldir
höfðu verið, ef Damaskinos vildi
benda á aðra 18 í þeirra stað.
Damaskinos byrjaði þegar að
skrifa nöfnin niður og afhenti
síðan. setuliðsstj óranum listann.
Hann varð fár við, þegar hann
byrjaði að lesa, því að efst á
blaði var nafn Damaskinos
sjálfs og síðan annara öndveg-
ismanna kirkjunnar. Fór svo, að
setuliðsstjórinn varpaði blaðinu
landi og Grikklandi, sem vegur
kirkjunnar hefir vaxið vegna
andstöðu hennar gegn nazism-
anum. Kirkjunnar menn hafa
'í flestum hinum hernumdu
löndum haldið vel og einbeitt-
lega á málstað kirkjunnar gegn
því andlega ófrelsi og undirok-
un, er eigi sízt hefir verið reynt
að beita hana, og hafa jafn-
framt átalið hina ómannúðlegu
. framkomu nazista við Gyðinga
og aðra ándstæðinga sína.
' Framkoma norsku biskupanna
og *prestanna undir forustu
Berggravs biskups hefir vakið
aðdáun frjálshuga manna um
allan heim. Sama má segja um
fórnardauða Kaj Munks og
framgöngu margra annarra
danskra kirkjumanna. Kirkjan
hefir þannig nær hvarvetna
tekið mjög öflugan og áhrifa-
mikinn þátt í baráttunni gegn
þinni andlegu kúgun nazista
og mannúðarlausri framkomu
þeirra.
Það er lika almennt viður-
kennt, að kirkjan muni koma
miklu sterkari úr stríðinu en
hún var og áhrif hennar verði
líkleg til að aukast verulega frá
því sem verið hefir. Sú hugsjón,
(Framhald á 7. síðu)
í Degi 5. þ. m. er í greininni „Af
sjónarhóli Norðlendings" að því vikið,
að þegar undan eru skildar pantanir
á búvélum, sjáist ótrúlega lítil merki
um framfarahug út á landsbyggðinni.
Síðan segir:
„Ég álít, að þar séu einkum tvö
öfl að verki. Pyrst dýrtiðin ill-
víga, sem lamar allan vilja manna
til framkvæmdasemi, sérstaklega
þar sem sýnt er, að hún er að
stöðva allan arðbæran atvinnu-
rekstur. Hin ástæðan er efinn
um það, að lífvænlegt sé að reka
atvinnufyrirtæki úti á landi. Þetta
mein á rætur sínar í stjórnarfar-
inu.
Það er staðreynd, sem ekki verð-
ur lengur á móti mælt, að rétt-
indi þegnanna og aðstaða til líf-
vænlegrar afkomú fer mjög eftir
því, hvar þeir eiga heima á land-
inu og það enda þótt náttúru-
gæði og ytri aðstaða hinna kjörnu
staða sé í engu fremri hinum,
sem útundan eru. Forréttindi höf-
uðstaðarins og nágrennis hans,
fram yfir aðra landshluta eru ekki
sköpuð af landgæðum Reykjavík-
ur fyrst og fremst, heldur af því,
að þar er hið stjórnarfarslega
vald og í framkvæmdinni hefir
það, einkum llin síðari ár, gerzt
æ hliðhollara bæjarhagsmunum
Reykjavíkur og þess fólks er hana
byggir. Aðrir staðir á landinu hafa
í atvinnu- og fjárhagslegum efn-
um að sama skapi dregizt inn í
skuggann. Þessi stefna siglir enn-
þá hraðbyri í íslenzkum stjórn-
málum og mun gera það, eins og
allt er i pottinn búið, þangað til
spyrnt verður við fótum af þeim
sem bæi og sveitir landsins byggja.
Dragist sú andspyrna úr hófi fram
veröur það á kostnað viðreisnar-
innar úti um land“.
Þessi orð eru vissulega í tíma töluð.
■i* '!’ ’!•
í framhaldi áðúrnefndrar greinar
Dags seglr ennfremur:
„En hér er við raman reip að
círaga. Fólkið sem úti um land
býr á eftir að sjá það ennþá
. betur, er fram líða stundir, að
það hefir lítt gætt hagsmuna
sinna og þeirra héraða er það
byggir og ann, með því að senda
fulltrúa höfuðstaðavaldsins inn á
löggjafarþing þjóðarinnar svo fjöl-
menna, að þeir hafa þar algjört
meirihlutavald. Dæmin um áhrif
þessa valds á atvinnulíf þjóðar-
innar eru mörg og nærtæk. í
verzlunar- og siglingamálum er
hlutur byggðanna mjög fyrir borð
borinn, svo sem' oft hefir verið
rætt 1 þessu blaði. Nýjasta dæm-
ið um ágang þess, er áburðar-
verksmiöjumálið. Sérfræðileg
rannsókn hefir leitt í ljós, að hin
fyrirhugaða verksmiöja yrði ágæt-
lega sett við Eyjafjörð, að því er
virðist mun betur en sunnanlands
með tilliti til rafmagns o. fl.
Ætlazt var til að stjórn verk-
smiðjunnár væri þannig skipuð,
að dreifbýlið mætti treysta henni
til hlutlausrar ákvörðunar í mál-
inu. Þegar svo var komið, bregð-
ur höfuðstaðarvaldið við, vill ekki
sleppa þessu fyrirtæki úr hendi
sér, notar aðstöðu sína á þingi
til að bregða fæti fyrir framgang
málsins. Tilgangurinn er auðsær.
Hann er sá, að vekja það upp
á nýjan leik, með nýju „sérfræði-
legu áliti“, sem sanni ágæti
Reykjavíkur fram yfir aðra staði.
Og þar skal þetta fyrirtæki koma,
og hin önnur, sem ráðgerð eru
á næstu árum“.
Vafalaust er það fyrirætlun .margra
stjórnarsinna, að takist ekki að stöðva
áburðarverksmiðjumálið, verði verk-
smiöjan hvergi annars staðar byggð
en í Reykjavík, hvort sem það hentar
landbúnaðinum betur eða ver.
* * *
í sama blaði Dags segir svo um
símgjaldahækkunina:
„Þessi hækkun á þjónustugjöld-
um Landssímans kemur harðast
niöur á þeim, sem úti um land
búa. Eins og nú er háttað skipu-
lagningu verzlunar og valda í
landinu, þurfa þeir sem sveitirn-
ar og bæina kringum land byggja,
að sækja í hendur Reykvíkinga
miklu meira en Reykvíkingar
þurfa að sínu leyti að leita til
staða úti_ um land“.
Því miður verður þetta þó vafa-
laust ekki eina ráðstöfunin, sem núv.
stjórn gerir, til að þrengja kost dreif-
býlisins. Sú spá Gísla Sveinssonar
mun fullkomlega sannast, ef stjórnin
lifir lengi, að hagsmunir þess fá að
víkja fyrir bæjamagninu og rauða
bröltinu.