Tíminn - 27.11.1945, Blaðsíða 2

TÍMEVIV, frriðjinlaginn 27. nóv. 1945
90. blað
Þriðjudafiur 27. nóv.
íslendingar „sætta sig
ekki við” það
Kommúnistar hafa hafið
mikinn áróður til að auglýsa
sig eins og sjálfstæðishetjur.
Tilefnið er það, að Bandaríkin
hafa óskað eftir leigu á her-
stöðvum hér á landi.
Öðru hvoru gægjast þó úlfs-
hárin undan sauðargærunni og
það kemur í ljós, að þessi áróð-
ursherferð kommúnista er ekki
sprottin af umhyggju fyrir
sjálfstæði landsins. Þvert á móti
sést þá, að kommúnistar eru
eini flokkur landsins, sem vill
afhenda útlendingum bæki-
stöðvar á íslandi.
Þetta kom t. d. vel í ljós í
forustugrein Þjóðviljans 27. f.
m. Þar segir, að íslendingar hafi
um þrjá kosti að velja. Einn
kosturinn er, segir blaðið, að
„öryggisráð hinna sameinuðu
þjóða fái hér þá aðstöðu, sem
því er talin nauðsynleg til að
tryggja alþjóðaöryggi og frið.
Þennan kost, segir Þjóðviljinn
ennfremur, „mundu íslending-
ar geta sætt sig við.“
í norskum blaðagreinum og
rússneskum útvarpsfréttum hef
ir nýlega verið sagt frá því —
og það síðan birt athugasemda-
laust og bersýnilega með sér-
stakri velþóknun í Þjóðviljan-
um, — að íslenzka ríkisstjórnin
hafi þegar boðizt til að fram-
selja öryggisstofnuninni slíkar
bækistöðvar.
Hvað þýðir það fyrir íslend-
inga, ef öryggisstofnuninni eru
framseldar slíkar bækistöðvar?
Það þýðir, að hér verða eftir-
litsmenn og her frá mörgum
þjóðum, a. m. k. öllum stórveld-
unum. Það þýðir, að öll stór-
veldin hafi hér ítök og drægi
til ófriðar milli þeirra, myndi
strax hefjast stríð milli þeirra
hér á landi. Það þýðir marg-
fallt meiri þjóðernislega hættu
en var hér á stríðsárunum, því
að þá var þó herinn aðeins frá
tveimur þjóðum, Það þýðir af-
skipti og íhlutun frá mörgum
erlendum aðilum og þótti slíkt
þó nógu erfitt á stríðsárunum,
þegar aðeins var um tvo aðila
að ræða.
Engin smáþjóð hefir heldur
enn léð máls á þvl, — nema
þá ef það væru íslendingar —
að láta öryggisstofnuninni
bækistöðvar í té, en hún getur
samkvæmt sáttmála sínum
hvergi haft herbækistöðvar,
nema með samþykki hlutaðeig-
andi þjóðar. Meðan sambúð
stórveldanna batnar ekki, væri
það líka hreinasta óráð fyrir
smáþjóðirnar að bjóðast til
slíks, því að það gæti vel haft
þær afleiðingar að gera land
þeirra að fyrsta vígvellinum.
Öðru máli gæti það hins vegar
gegnt, ef alþjóðaher væri áður
búinn að fá bækistöðvar í helztu
stórveldunum, t. d. Rússlandi
og Bandaríkjunum.
Þegar á þetta er litið munu
tvímælalaust allir þjóðhollir ís-
lendingar sammála um það, að
þeir „geta ekki sætt sig við,“ að
Öryggisstofnunin fái stöðvar
hér, eins og nú er ástatt. Það
verða kommúriistarnir einir,
sem „geta sætt sig við“ það og
það af þeirri einföldu ástæðu,
að þá fengju Rússar að hafa
eftirlitsmenn og her hér á landi.
Og þá er líka fengin skýringin á
„sjálfstæðisbaráttu“ kommún-
ista nú. Það, sem fyrir þeim
vakir með henni, eru ekki ís-
lenzkir hagsmunir, heldur að
beina4- málunum i þann farveg,
sem hentar Rússum bezt. Kom-
múnistar hafa sjaldan auglýst
betur fimmtu herdeildarstarf
sitt á íslandi.
Er þetta lýðræði ?
Morgunblaðið birti á margan
hátt athyglisverða forustugrein
á föstudaginn var. Greinin
nefndist: Er þetta í anda lýð-
ræðisins?, og fjallaði um stjórn-
arfarið i Balkanlöndunum. í
greininni var sýnt fram á með
glöggum rökum, að þrátt fyrir

Víti, sem þarf að varast.
Málgögn forráðamanna Sjálf-
stæðisflokksins og þó sérstak-
lega blað „forsetans“ halda á-
fram að byggja meginmálsvörn
sína á því, að blaðamenn
stjórnarandstæðinga séu sið-
leysingjar og rógberar og gagn-
rýni þeirra sé því ekki svara-
verð. í einu af seinustu blöðum
ísafoldar bregður „forsetinn"
sér t. d. í arnarlíki og hellir úr
skálum hneykslunar sinnar yfir
blaðamennskunni hjá ritstjór-
um Tímans og Dags. Rökstuðn-
ingi og sönnunum er þar þó ekki
fyrir að fara, fremur en endra-
nær, en þeim mun stóryrtari er
„forsetinn" um siðleysi og rógs-
eðli þessara andstæðinga sinna.
Það er vissulega kominn tími
til þess fyrir þjóðina að gera
sér þess grein, hvert stefnt er
með þessum starfsháttum hjá
„forsetanum“ og sálufélögum
hans. Það eru sömu vinnubrögð-
in og hjá nazistunum, þar sem
öllum rökræðum um málin var
vikið til hliðar, en gagnrýninni
var svarað með glæpabrigzlum,
ærumeiðingum og uppnefnum.
Það hefir t. d. upplýzt í Niirn-
berg-réttarhöídunum, að það
var ein uppáhalds samlíking
Hitlers að líkja andstæðingum
sínum við hunda. Á sama hátt
hefir það verið ein uppáhalds-
iðja Valtýs Stefánssonar og Jóns
Pálmasonar að kalla ritstjóra
Tímans grey.
Þjóðin þarf vissulega að grípa
hér i taumana, ef ekki á að
grafa grunninn undan einni
meginstoð lýðræðisins, rök-
studdum og prúðmannlegum
málflutningi. Hún verður að for-
dæma þau vinnubrögð, að
glæpa- og siðleysisbrigzl leysi
rökræður um málin af hólmi.
Geri þjóðin þetta ekki, getur
hæglega svo farið, fyrr en varir,
að það verði öfgarnar, en ekki
skynsemin, sem mestu ráða,
eins og reynzlan hefir orðið
annars staðar, þar sem slík
blaðamennska hefir náð að
þróast.
Grýlan hans Bjarna.
Bjarni Benediktsson er alveg
í standandi' vandræðum út af
því, hvað hann geti tekið til
bragðs til að rétta hlut Sjálf-
stæðisflokksins i bæjarstjórn-
arkosningunum.
Fyrir nokkru taldi hann sér
þó hafa komið snjallræði í hug
og í tilefni áf því birti hann
langa grein í Mbl. síðastliðinn
fimmtudag. Þankagangur henn-
ar er í höfuðatriðum þessi: Missi
Sjálfstæðisflokkurinn meiri-
hlutann í Reykjavík, verður þar
sama ástandið og á Alþingi eftir
seinustu þingkosningar, þar sem
tilraunum til stjórnarmyndunar
lyktaði með sambræðslu Ólafs
Thors og kommúnista!
Vissulega gat Bjarni ekki
fundið öllu snjallari grýlu til að
hræða bæjarbúa með en að
samskonar sambræðsla eigi eftir
að myndast í bæjarstjórninni og
nú er um ríkisstjórnina. Hins
vegar hefir Bjarni reynzt hér
seinheppinn eins og fyrri dag-
inn, því að þessi sambræðsla á
Alþingi er ekki sízt hans verk,
og það, sem hann dreymir um,
er að geta leikið sama hlutverk-
ið í bæjarstjórninni eftir kosn-
ingarnar og Ólafur Thors leik-
ur nú á Alþingi.
Eina leiðin til að hindra slíkt,
er að bæði íhaldið og kommún-
istar tapi. Þá munu þessi þokka-
hjú síður fara að skríða saman
eftir kosningarnar.
» ! i i I \ij' j * mm
Sjálfstæðismenn og mjólkur-
málið. ^
Alltaf þynnist málflutning-
urinn hjá Bjarna Ben. í mjólk-
urdeilunni. Grein hans um þetta
mál í Mbl. á laugardaginn er
það aumasta af öllu, sem hann
verður skatturinn 25%.
fara.
Bjarni getur t. d. ekki bent á
eitt einasta dæmi þess, að
Sjálfstæðismennirnir í Sam-
sölustjórninni hafi beitt sér
fyrir nokkrum meiri eða stór-
feldari umbótum en hinir
stjórnarmennirnir. Enn síður
getur hann afsannað það, að
hafi eftirlitinu með mjólkinni
hér i bænum verið ábótavant,
sé það fyrst og fremst íhalds-
meirihlutanum í bæjarstjórn-
inni að kenna, þar sem bæjar-
stjórnin á að setja reglur um
slíkt eftirlit og sjá um að því
sé framfylgt.
Ekki tekur heldur betra ;við,
þegar Bjarni telur það dæmi
um „slóðaskap og vesalmennsku
í opinberum störfum“, að vél-
arnar í Mjólkurstöðina fengust
ekki vestanhafs. Aðalmilligöng
kosningar og annað ytra form
væri ekki um neitt lýðræði að
ræða í þessum löndum, þar sem
lítill minnihluti, kommúnist-
arnir, réðu .eftir sem áður öllu
því, sem þeim* 1 þóknaðist.
Það er vissulega góðra gjalda
vert að vekja athygli íslenzkra
kjósenda á þessu, en hitt er að
leita langt yfir skammt að fara
alla leið til Balkanlandanna til
að finna slíkt fordæmi. Eins
og nú háttar hér á landi, þarf
skki að fara út fyrir landsteina
til þess að hafa það fyrir augun-
um. í ríkisstjórn þeirri, sem nú
fer hér með völd, ráða kommún-
istar öllu því, sem þeir vilja,
þótt þeir hefðu ekki nema tæp-
an fimmta hluta kjósenda að
baki sér í seinustu kosningum.
Þetta kemur ekki sízt glögg-
lega í ljós í herstöðvamálinu
svokallaða.
Kommúnistar hafa lagt allt
kapp á, að íslendingar tækju
upp þá stefnu í utanríkismálum,
að bjóða Öryggisstofnuninni
svokölluðu herstöðvar hér á
landi. Þetta er gert í þeim til-
gangi, að Rússar fái hér aukna
valdaaðstöðu og geti haft hér
eftirlitsmenn og her, ásamt hin-
um stórveldunum. Þegar ts-
lenzku ríkisstjórninni barst orð-
sending frá Bandaríkjastjórn
um leigu á herstöðvum, risu
kommúnistar því öndverðir upp,
ekki vegna þess, að þeir væru
að hugsa neitt ^ um hagsmuni
eða sjálfstæði íslands, heldur
vegna þess, að þeir sáu, að þetta
gekk i bága við áform Rússa.
Þess vegna höfðu þeir í hótun-
um um að rjúfa stjórnarsam-
vinnuna, ef Bandaríkjastjórn
yrði svarað kurteislega og t. d.
leitað eftir áframhaldandi
vernd engilsaxnesku þjóðanna
á þeim grundvelli, er íslending-
ar gætu sætt sig við. Megin-
þorri Sjálfstæðisflokksins og Al-
þýðufloksins vildi áreiðanlega
svara á þá leið, en bogn-
aði hins vegar fyrir ógnunum
kommúnista. Niðurstaðan varð
því sú, að Bandaríkjastjórn
var sent óskiljanlegt svar, sem
hún líka skildi öðruvísi en ætl
azt vár til, að hún skildi það.
Jafnframt virðist svarið lika
hafa verið skilið þannig, að
stjórnin hafi boðið Öryggis
stofnuninni stöðvar hér á landi
og þannig hefir það verið túlkað
í erlendum blöðum og Moskva
útvarpinu. Með þessu er þó sag-
an ekki öll sögð. Kommúnistar
hafa krafizt þess og fengið því
framgengt, að ríkisstjórnin birtj
ekkert opinberlega um þetta
mál. í skjóli þessarar þagnar,
reyna kommúnistar að leika
miklar sjálfstæðishetjur og
þykjast berjast gegn yfirgangi
Bandaríkjanna, en vinna jafn-
framt að því öllum árum, að
Öryggisstofnunin fái stöðvar
hér á landi, svo að Rússum sé
opinn aðgangur fyrir eftirlits-
menn og her.
Er hægt að ken:na slíkt stjórn
arfar við lýðræði? Er það lýð
ræði, að mjinnihlutaflokkur í
ríkisstjórninni kúgi meirihlut-
ann þar, eins o,g átt hefir sér
stað i þessu máli og raunar
mörgum fleirum? Og er það lýð-
ræði, ,að þvílíku stórmáli og hér
um ræðir, sé hahdið leyndu fyrir
þjóðinni, svo aiþ' kommúnistar
geti í skjóli leyndarinnar leikið
sjálfstæðishetjur meðan þeir
eru að svíkjast aftan að sjálf-
stæði landsins og' reyna að gera
það að alþjóðlegri herbækistöð?
Nei, þetta er ekki lýðræði.
Þetta er Balkanstj’órnarfar. Vilji
þjóðin búa við fre lsi og lýðræði
verður hún að bj'rja á því og
losa sig við það stj órnarfar, sem
hún býr við nú.
Erlent yfirlit
Eignaaukaskattur í Danmörku
una fyrir vestan annaðist Thor
Thors og beinist þessi sleggju-.
dömur Bjarna því fyrst og
fremst að honum. Áreiðanlega
verðskuldar sendiherrann þó
ekki þessi ummæli.
Þannig verður öll ádeila
Bjarna í mjólkurmálunum á-
deila á hann sjálfan og hans
eigin menn. Það liggur því enn
ljósara fyrir eftir þessi skrif en
áður, að liðsmenn Bjarna hafa
aldrei gert þar neitt til þarfa,
heldur aðeins haldið uppi al-
vörulausum áróðri sér til pólit-
ísks framdráttar í bænum og
til að spilla Reykvíkingum í garð
bænda. Það; sem hefir verið gert
til umbóta í þessum málum,
hafa Framsóknarmenn gert, og
þess vegna verður hlutur Mbl
manna stöðugt verri því oftar,
sem' þeir bera saman framkomu
sína og Framsóknarmanna í
þessum málum sem öðrum.
„ímynduð vanræksla".
Bjarni Ben. segir í Mbl. á
laugardaginn, að það sé aðeins
„ímynduð vanræksla“, að íhald-
ið hafi ekki gert neitt í fisksölu-
málunum. íhaldið hafi gert eins
mikið í þessum málum og frek-
ast hafi verið" hægt að gera.
Reykvíkingar geta bezt á þessu
séð, að þeir verða að sætta sig
áfram við úldna og lélega fisk-
inn, ef Bjarni Ben. fær að ráða
áfram, því að hann telur allar
tillögur til umbóta í þeim efnum
stafa af „ímyndaðri van-
rækslu“! Það verður líka á-
reiðanlega margt fleira af slíku
tagi, sem Reykvíkingar fá að
sætta sig við, ef íhaldsmenn
fara með borgarstjórnina á-
fram, því að þeim finnst þar
ekki um annað en „ímyndaða
vanrækslu" að ræða.
Mjólkurskömmtunin.
Mbl. ræðst nýlega harðlega á
fyrrv. forstjóra Mjólkursamsöl-
unnar og Samsölustjórnina fyr-
ir það, að ekki hafi verið hér
mjólkurskömmtun undanfarna
vetur. Það er með þetta, eins og
flest annað hjá Mbl., að vopnin
snúast gegn þess eigin mönnum.
Það var vitanlega bæjarstjórn-
arinnar að sjá um það, að
mjólkin yrði skömmtuð.ef hörg-
ull væri á henni, enda var
mjólkurskömmtunin tekin upp í
haust samkvæmt ákvörðun bæj-
arstjórnarinnar, en Alþýðu-
flokksmenn þar áttu frumkvæði
að þessari ákvörðun hennar.
Vitanlega hefði íhaldsmeirihlut-
Á síðastl. sumri fór fram nýtt
allsherjarframtal á eignum
manna í Danmörku. Tilgangur
þess var að afla nákvæmra upp-
lýsinga um eignasöfnun manna
á stríðsárunum og nota það sem
grundvöll fyrir eignaaukaskatt,
sem lagður yrði á hana. Allir
flokkar voru sammála um að
slíkan skatt bæri að leggja á
stríðsgróðann.
Eignaframtal þetta var mjög
strangt, enda komu mörg kurl
til grafar, er áður var ókunnugt
um. T. d. voru allir peningaseðl-
ar innkallaðir, svo að menn
gætu ekki skotið eignum undan
með því að eiga peningaseðla
heima hjá sér.
Jafnframt þessu var sett
nefnd sérfræðinga til að gera
tillögur um eignaaukaskattinn,
sem kallaður verður Eengang-
skat. Nefnd þessi, sem kölluð
hefir verið prófessoranefndin
hefir nú skilað áliti sínu. Einn
nefndarmannanna var Thorkilr
Kristensen professor, sem nú er
fjármálaráðherra í stjórn
vinstri manna.
Tillögur nefndarinnar eru í
aðalatriðum þessar:
Eignaaukaskatturinn verður
lagður á allar eignaraukningar,
sem hafa myndazt síðan 1938
og er yfir 20 þús. kr. Þegar þess-
ar 20 þús. kr. hafa verið dregn-
ar frá, verður skatturinn þessi:
-Af eignaraukningu, sem er
undir 10% af eignunum 1938,
ur skatturinn 25%.
Af eignaraukningu, seiri er
milli 10—20%, verður skattur-
inn 35%.
Af eignaraukningu, sem er
milli 20—40%, verður skattur-
inn 45%.
Af eignaraukningu, sem er
milli 40—60%, verður skattur-
inn 70%.
Af eignaraukningu, sem er
milli 60—80%, verður skattur-
inn 75%.
Af eignaraukningu, sem er
inn þar haldið áfram að van-
rækja þetta verkefni, ef aðrir
hefðu ekki orðið til þess að
taka það upp í bæjarstjórninni.
Hér er eitt dæmi af mörgum,
sem sýnir vanrækslu íhalds-
meirihlutans.
Samir við sig.
Þjóðviljinn segir frá því, að
i kommúnistar hafi á nýloknu
flokksþingi sínu m. a. gert svo-
I (Framhald á 7. siðu)
milli 80—100%, verður skattur-
inn 80%.
Af eignaraukningu, sem er
yfir 100%, verður skatturinn
90%.
í tillögunum er einnig gert
ráð fyrir þeim möguleika, að
á eignaraukningu, sem er milli
100—120%, verður skatturinn
90%, en þegar eignaaukningin
er komin yfir 120%, verði hann
100%.
Eftirfarandi dæmi sýnir áhrif
skattsins: Maður, sem átti 100
þús. krónur árið 1938, hefir
grætt 105 þús. kr. síðan. Skatt-
skyld eignaraukning verður þá
85 þús. kr. (20 þús. kr. skatt-
frjálsar). Af þessum skattskylda
eignarauka, greiðast 2500 kr. af
fyrstu 10 þús., 3500 kr. af næstu
10 þús., 9000 kr. af næstu 20 þús.,
14000 kr. af næstu 20 þús., 15000
kr. af næstu 20 þús. og 4000 af
5 þús., sem eftir eru. Af hinni
85 þús. kr. skattskyldu eignar-
aukningu greiðast þannig 48
þús. kr. í skatt.
Gert er ráð fyrir því, að verð-
hækkun á húsum, þótt eigend-
urnir hafi ekki selt þau, verði
metin sem eignaraukning, en
hún verði þó metin lægri en
jsöluverð þeirra er nú, þar sem
búizt er við, að þau lækki aftur
í verði. Gert er ráð fyrir, að
„normal“ verðhækkun húsa frá
því fyrir stríð, verði metin á
20%.
Þá er mönnum leyfilegt, án
þungrar refsingar, að færa
sönnur á, að þeir hafi talið of-
lágt fram 1938. Getur það vitan-
lega lækkað eignaraukaskatt-
inn í ýmsum tilfellum.
Gjafir, sem menn hafa gefið
vandamönnum eða öðrum — ef
til vill í þeim tilgangi að lækka
skattinn — skulu teljast með í
eignaaukningu gefandans.
Gert er ráð fyrir, að tekjur
danska ríkisins af eignaauka-
skattin^um verði allt að 2 milj-
arðir króna.
Framangreindar tillögur pró-
fessoranefndarinnar um eigna-
aukaskatt, hafa enn ekki verið
lagðar fyrir danska þingið, en
búizt er við, að þingið samþykki
þær í aðalatriðum.
Norðmenn hafa ákveðið að
fara að dæmi Dana í þessum
efnum. Nýtt eignaframtal hefir
farið þar fram og löggjöf um
ei^haraukaskatt er þar í undir-
búningi. Þá herma fréttir frá
Svíþjóð, að sænska stjórnin hafi
einnig ákveðið að leggja á eign-
araukaskatt.
mDDIR HÁbRANNANNA
í grein frá Landssambandi ísl. út-
vegsmanna, sem birtist í Mbl. 23. þ.
m., segir svo um hið fyrirhugaða að-
stoðarlán til útvegsmanna:
„Mörgum ókunnugum finnst ein-
kennilegt, að útvegsmenn skuli
verða hjálparþurfandi strax og eitt
úthald bregst. Það er því nauðsyn-
legt að það fyrirbrigði verði skýrt
fyrir þjóðinni sem fyrst. Það er
ekki rúm til þess hér að fara mikið
út í það mál að sinni, en við ger-
um ráð fyrir að þjóðin fái nú fljót-
lega úr þessu að heyra frá smá-
útvegsmönnum um, hvernig farið
hefir verið með þá og sjómennina,
sem hlut taka úr afla. Aðfeins má
benda á, að 1939 var kaup verka-
manna í Reykjavík kr. 1,45 á
klukkustund, og kaup annarra, sem
í landi unnu, í hlutfalii við það.
Þá var verðið á síldarmálinu kr.
6,70 framan af sumrinu, en hækkl
aði síðar í kr. 8,00, og þeir, sem
létu síldina upp á vinnslu, fengu
mun hærra. Árið 1942 komst
verkamannakaup upp í kr. 4,32 —
samkv. meðalvísitölu ársins — og
auk þess var 8 stunda vinnudagur
almennt lögleiddur. Laun annarra
launþegá í landi voru auðvitað enn
sem fyrr tilsvarandi. Þá var verðið
á síldarmálinu kr. 18,00. Síðan
1942 hafa útvegsmenn engar hækk-
anir fengið á afurðir sínar, en hins
vegar hefir allt kaupgjald tvöfald-
azt eða meir. Þótt hlutamenn hafi
tekið hlut sinn úr afla, og þannig
tekið á sig hluta af erfiðleikunum
— enda borið, miklu minna frá
borði heldur en þeir, sem í landi
vinna — hefir samt dýrtíðin í
landinu síðan 1942 verið svo þung
á smáútgerðinni, að hún hefði átt
að vera stöðvuð fyrir löngu. T. d.
má benda á, að skip og allar að-
gerðir á þeim, hafa allt að þre-
^faldazt síðan 1942, en afurðaverðið
staðið í stað. Nú mun 50 smál. vél-
bátur þurfa 11—12 þús. mál af síld
fyrir Norðurlandi til þess að bera
sig, en meðalafli á slíka báta var
fyrir stríð 4—5 þús. mál.“
Eins og þessi frásögn ber með sér,
rekur hið fyrirhugaða síldarlán meira
rætur til dýrtíðarinnar en síldarleys-
isins síðastl. sumar, þótt ríkisstjórn-
in reyni að velja þvi þann búning til
þess að leyna því, ef verða mætti,
hvernig komið er fyrir útgerðinni af
völdum dýrtíðarinnar.
I grein, sem birtlst í Morgunblaðinu
21. þ. m., er Kommúnistaflokknum
lýst á þessa leið:
„En eðli flokksins er allt annað.
Flokkurinn er ekki frjálslyndur, og
hann er ekki umbótaflokkur.
Kjarni flokksins trúir ekki á þess-
ar hugsjónir. Hann trúir á einræði,
undirokun og þjónustu stefnu sinn-
ar við fyrirmæli einræðisstjómar
austur í löndum.
Það er auðvitað erfitt að telja
íslenzkum kjósendum, og þá ekki
sízt hinum þroskuðustu þeirra hér
í Reykjavík, trú um, að sú stefna,
sem þessu heldur fram, sé í sam-
ræmi við óskir og vonir manna hér
á landi. Þess vegna er gripið- til
annarra ráða.
Þess vegna er gripið til að bera
fram fals og blekkingar, í stað þess
að gera almenningi grein fyrir,
hvað fyrir flokknum vakir í raun
og veru.“
Stærsta blekkingin, sem kommúnist-
ar hafa gripið til í þessum efnum, er
„nýsköpunin" svonefnda, sem þeir
þykjast vera að framkvæma með þátt-
töku sinni í ríkisstjórninni, en eru
raunar með þátttökuu sinni þar að
grafa allan fjárhagslegan grundvöll
undan atvinnuvegunum og „nýsköpun"
þeirra. Og forkólfar Sjálfstæðisflokks-
ins gera sitt ítrasta til þess að komm-
únistum heppnist þessi stórfelldasta
blekking sín.
I forustugrein í Alþýðublaðinu 21. þ.
m. segir svo um nýju varðskipin:
„Þessi nýju varðskip okkar, sem
komu hingað í lok vikunnar, sem
leið, og verða afhent íslenzkum
yfirvöldum núna á fimmtudaginn,
eru talin mjög hentug og vel út-
búin til landhelgisgæzlu, enda mjög
hraöskreið, — geta farið allt að því
24 sjómílur á klukkustund. En þar
að auki tókst að fá skipin við
mjög vægu verði. Þau kostuðu öll
ekki nema rúmlega 1 miljón króna;
en reiknað hefir verið út, áð við
núverandi verðlag myndi nýsmíði
aðeins eins varðskips hafa kostað
ekki minna en 1!4 milj. kr.“
Hér hafa menn glöggt dæmi um
þær afleiðingar, sem dýrtíðin hefir
haft á skipasmíðarnar innanlands.
Éinn varðbátur smíðaður hér myndi
kosta lVz milj. kr„ en þrjú erlend skip,
sem eru að ýmsu ieyti fullkomnari,
kostuðu ekki nema % af þeirri upp-
hæð.