Tíminn - 07.11.1947, Blaðsíða 6

TÍMINN, ftistudaginn 7. nóv. 1947
^ ' ' '

202. blaS
GÁMLA BIO
\ »r,V v w« »vv V *
*. í’ *’>! it'ríliclgl4 á ' • *
Waldorf-Astoria
(Week-end at the Waldorf)
Amerísk stórmynd, gerð af
Metro Goldwyn Mayer.
AÖalhlutverkin leika:
Ginger Rogers
Lana Turner
Walter Pidgeon
Van Johanson.
Sýnd kl. 5 og 9.
NYJÁ BIO

TRIPOU-BIO
Myndiai aff Boriasa
ííray
(Thé picture of Dorian Gray)
Amerísk stórmynd gerð eftir
hinni heimsfrœgu skáldsögu eft-
ir OSCAR WILDE.
Aðáihíutverkin leika:
George Sanders
Hurd Hatfield
Donna Reed
” Angelia Lansbury.
- Sýnd kl. 5, 7 og 9.
'Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sími 1182.
C’
Hættnleg kona
(Martin Roumagnac)
Marlene Dietrich
og
Jean Gabin.
Bönnuö börnum yngri en
16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
f skugga
morðingjans
(„The Dark Corner“)
Sýnd kl. 5.
Bönnuö börnum yngri
en 16 ára.
TJARNARBIO
KÍTTY
Amerísk stórmynd eftir sam-
nefndri skáldsögu.
Paulette Goddard
Ray Milland
Patrick Knowles.
Sýnd kl. 9.
Mestamenn
(Saddle Aces)
Spennandi amerísk kúreka-
mynd.
Rex Bell
Ruth Mix
Buzz Barton.
Sýnd. kl. 5 og 7.
LÉIKFÉLAG REYKJAVÍKIIR
( >■
I >
> >
I >
<>
I
I >,
I »
I >■
I >
( >*
O
( >■
( >.
O
Blöndur og blásýraii
(Arsenic and Old Lace) , >
,»
Gamanleikur eftir Joseph Kessilring.
Sýning annað kvöld kl. 8
Aðgtingrumiðasala í dag- frá kl. 3—7.
Btirn fá ekki aðgang.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hluttekningu
við andlát og jarðarför eiginmanns míns og föður
okkar
GUNNLAUGS EIRÍKSSONAR.
Filippía Jónsdóttir og börn.
Hafnfirðingar-Reykvíkingar
Daglega trippakjöt af nýslátruðu á öllum aldri:
Frampartar kr. 4.00 pr. kg. Læri kr. 6.00 pr. kg. og í
heilum og hálfum kroppum á kr. 5.00 pr. kg.
Ennfremur sel ég í smásölu Buffkjöt á kr. 12.00 pr.
kg. Beinlaust á kr. 10.00 pr. kg. Súpukjöt kr. 6.00 pr. kg.
ATH. — Sendi til Reykjavíkur 3svar í viku, þriðju-
daga, fimmtudaga og laugardaga. Sauðfjárslátrun
hefst í dag. Pantið í tíma. — Hringið í síma 9199 eða
9091.
Slátnrliús
ffiiítScíissndsga- Mfflg'BíBsss©sasaa
Hafnarfirði.
Snæfellingafélagiö
,, heldur fund í Oddfellowhúsinu í dag, föstudaginn 7. °
(> nóvember kl. 8,30. j |
M. a. spiluð félagsvist. ' >
Félagar fjölmennið og mætið stundvíslega. J ’
Stjórnm. ♦
A. J. Cronin:

Þegar angar ég vár
(Það þykir hlýða, nú þegar Tímanum er breytt, að rifja upp þráð
þeirra kafla framhaldssögunnar, sem búnir eru.
Aðalsöguhetjan, Róbert Shannon, er lítill drengur, sem misst hefir
báða foreldra sína. Hann er fæddur á írlandi, faðir hans írskur, en
móðirin skozk. Hefst sagan á því, að hann er kominn yfir til Skot-
lands, og tekur amma hans (er hann nefnir mömmu) við honum. Er
honum ærið dapurt í geði.
Pólkið, sem hann kynnist nú, er Leckie afi hans (er hann kallar
pabba), eftirlitsmaður hjá heilbrigðisstjórninni og gengur í embættis-
búningi, þótt aðalstarf hans sé að lita eftir salernum. Hann er með
afbrigðum stundvís og reglusamur og samansaumuð aurasál, er telur
jafnvel bitana ofan í fólkið. Börn þeirra Leckiehjóna, sem heima eru,
eru Murdock, treggáfaður náungi, er hefir mest yndi af blómarækt,
og Kata, kennslukona, ófríð mjög og hugsjúk á stundum. Loks er svo
á heimilinu langafi drengsins, faðir ömmu hans (hann nefnir hann
afa). Hann er gamall brennivínsberserkur og -lifir við lítil efni i kytru
sinni á efstu hæð hússins og finnst lítið til ’ um tengdason sinn. Að
þessum manni hænist drengurinn mest — fer með honum í göngu-
ferðir og hlustar á hressilegar sögur hans.
í þessum ferðum bregður gamli maðurinn sér í krána í þorpinu,
gýtur auga til Sígaunastelpnanna á götunni, rær út á tjörnina í
skemmtigarðinum, þegar eigandi bátanna er ekki viðstaddur og sendir
drenginn inn í aldingarð nágrannans eftir gómsætum perum, þegar
færi gefst. í einni þessara ferða kynnist drengurinn líka lítilli stúlku,
sem heitir Lísa. Þá kemst hann að raun um, að það þykir ekki gott
i Skotlandi að vera írskur — og allra sízt kaþólskur líka. Annað verður
honum líka til ama .— götustrákarnir eiga það til að gera hróp að
gamla manninum og syngja vísur um nefiö á honum, sem er rautt
og ferlegt.
Svo þer það við einn dag, er þeir koma heim úr skemmtigöngu, að
langamma drengsins (móðir húsbóndans) hefir gert þau boð, að hún
sé að koma. Afa sétur hljóðan — hann hefir ekki einu sinni matarlyst.
Og svo kemur amman, guðhrædd kona og hörkuleg og í ótal milli-
pilsum. Hún tekur drenginn að sér, Ijetur hann sofa hjá sér og hann
og afi hans sjást varla, því að grunnt virðist á því góða milli hans
og gömlu konunnar. — Er hér þar komið sögunni, er gamla konan er
í heimsókn með drenginn hjá einni vinkonu sinni.
óska, að ég hefði heyrt til Dalgetty, þó að ég hefði aldrei
sagt eins vel frá því og þú.“
Hún byrjaði ekki að segja ömmu, Hvað gerzt hafði í
fjarveru hennar, fyrr en hún hellti teinu i bollana. Mest
varðaði það fæðingar og jarðarfarir, en þó var inn á
milli sætlega blandaö fréttum af því, hvaða konur og
stúlkur orðið hefðu óléttar, svo vitað væri. En þegar þær
höfðu rætt þessi mikilvægu mál um stund, sló skyndilega
á þær þögn. Þær skotruðu báðar augum til mín, rétt eins
og góðir matmenn, er lokið hafa við að slafra í sig léttari
forrétti, og eru þess albúnir að leggja til atlögu við aðal-
réttinn.
„Þú ert vænn og kurteis drengur," sagði Tibbie umbúða-
laust. „Á ég ekki að gefa þér eina kökusneið til viðbótar.
Þetta er góð kaka.“
Ég gat ekki varizt þeirri hugsun, að mér væri talsverð
sæmd að þeirri athygli, sem hún veitti mér. Hún hafði
þegar gefið mér fullan disk af kökum, og hún hafði látið
púða á stólinn minn, svo að ég næði betur upp á borðið.
Og þegar hún veitti því eftirtekt, að mér gazt ekki að te-
inu, hafði hún undir eins farið fram í búðina og sótt
handa mér flösku, fulla af fagurgulum drykk. Á þessa
flösku var límdur miði, sem á var mynd af vöðvamiklum
manni í ljónsfeldi, svo að þetta hlaut að vera einhver
kraftadrykkur.
„Jæja, vinur minn,“ sagði hún lokkandi. „Segðu nú
okkur ömmu þinni, hvernig þér hefir líkað í nýju vistinni.
Þú hefir verið heilmikið með afa þínum.“
„O-já," svaraði ég drýgindalega, „Við höfum verið sam-
an alla daga.“
Þær litu hvor á aðra og hristu höfuðin.
„Og hvað hafið þið haft fyrir stafni?“ spurði amma og
reyndi að dylja, hve skjálfrödduð hún var.
„Það er nú margt,“ sagði ég og rétti höndina djarflega
eftir einni kökusneið enn, án þess að neinn byði mér hana.
„Við höfum verið með Boag söðlasmið, við höfum barizt
við Zúlúmennina, og við höfum tínt ávexti í garðinum
hans Dalrymples... það er að segja — afi fékk auðvitað
leyfi til þess að láta mig skríða gegnum limagirðinguna."
Þær hlustuðu á mig, gráðugar á syipinn, og mér fannst
það ekki nema sjálfsagður þakklætisvottur að draga fram
hlut afa og gera hann sem beztan. Ég gat því um komu
okkar í krána og límonaðið, sem hann gaf mér, og minnt-
Lst j.afnvel á sölustelpurnar, sem afa hafði getizt svo vel aö.
Það varð dauðaþögn, þegar ég hafði lokið máli mínu, og
ámma starði á mig meðaumkunaraugum. Svo byrjaði hún
af mestu gætni aö fiska upp úr mér, hvað á daga mína
hafði drifið, áður en ég kom yfir til Skotlands. Og hún
hagaði spurningum sínum svo klókindalega, að hún var
innan lítillar stundar búin að komast að öllu, er hana fýsti
að vita um uppeldi mitt og bernskubrek.
Þær litu einkennilega hvor á aðra, þegar ég hafði lokið
frásögn minni.
Loks rauf Tibbie þögnina.
' roglar .
Framh. aJ: '4.< ^íðú. ♦ \
"liiín'hr og ég 'lriútt'stánáíá við
það alit, hvar sem Mbl. óskar.
’ Mbí. Tnæðist yfir því, að
skrif mín og Tímans yfirleitt,
verði ekki kaupfélögunum til
góðs og bendir því ráða-
mönnum Framsóknarflokks-
ins á að hindra slíkt. Ekki
vantar nú heilindin heldur
en aðra mannkosti, en
hræddur er ég um að nokkur
stund' líði, þar til forystu-
menn samvinnuhreyfingar-
innar fara til Mbl. til að læra
að þekkja vini sína og stuðn-
ingsmenn.
Ég haföi sagt, að ég væri
„svo mikill lýðræðismaöur, að
ég vil ekki leggja stein í götu
þess, að fólk fái að hafa við
kaupmenn þau skipti, sem
það kýs.“ Mbl. segir sam-
kvæmt þessu: „H. K. segist
vera „mikill lýðræðismaður.“
Veit blaðið að þetta er föLsun
og ósannindi? Ef svo er ekki
væri fróölegt að vita hvaða
tungumál ætti að tala við
vesalihgs Mbl. svo að það
skildi, fyrst það skilur ekki
mælt málið á íslenzku.
Mbl. kveinkar sér undan
nafni Jóns Sigurðssonar.'
Forsetinn hafði þá skoðun að
verzlunin ætti að vera fyrir
fólkið. Hann vildi að hver
heimilisfaðir væri ábyrgur
þátttakandi og meðeigandi í
verzlun héi^iðs síns, en ætti
ekki allt sitt ráö og traust
undir heildsölum og stór-
kaupmönnum. Þetta vil ég
gjarnan ræða nánar ef Mbl.
óskar. En sízt af öllu þarf
Mbl. að virða það fjandskap-
arefni viö mig, þó að það
hafi valið sér málstað, seni
er í andstöðu við lífsskoðun
og stefnu Jóns Sigurðssonar.
Það er ekki mín sök.
Halldór Kristjánsson.
Málverkasýniug
Framh. af 3. síðu.
sem vert er að gefa gaum.
Örlygur þorir að mála hug-
myndir og annað, svo að það
séu saiyiar myndir, sem hægt
er að horfa á með réttu ráði
og fullri, heilbrigðri skyn-
semi, þó að þeirra verði vit-
aillega - ekki notið til fulls
með- skynseminni einni sam-
an. Og það er vonandi að
hann. eigi eftir að vaxa í
starfinu, og vérða menningu
þjóðarinnar hollur og trúr
liðsmaður í list sinni, með
því að sýna hugmyndir sínar,
góðvilK-Ös umbótamanns með
glögga hugsun og næma, sið-
menntaða dómgreind og
miskunnarlausa tilfinningu
fyrir því, sem spaugile^t og
hlálegt er. En það er ekki
rétt að segja mönnum þannig
fyrir verkum og þó aö Örlyg-
ur kjósi frekar að þræða aðr-
ar leiðir í heimi myndlistar-
innar en þær, sem nú virðast
liggja beinast við honum,
þarf ekki þar fyrir að kvíða
því, að hann komi ekki fram
ferð sinni.
H. Kr.
Nr. 5 eða 6 óskast til kaups.
Upplýsingar í síma 4950, —*
Reykjavík.
Útbreiðið Tímaun.