Tíminn - 11.11.1947, Blaðsíða 6

JT r r 1 'Hp-
GAMLÁ B/Ó - NYJA BIO
< Við freistingn gæt þín V esalingarnir
(Les Miserables)
Framúrskarandi vel leikin kvik- ■ mynd. Leikin af: Frönsk stórmynd í 2. köflum, eftir hinni heimsfrægu skáld-
Berthe Quistgaaga sögu, eftir VICTOR HUGO.
og Johannes Meyer. Aðalhlutverkið, galeyðuþrælinn Jean Valjean, leikur frægasti
Sýnd kl. 7 og 9. leikari frakka: HARRY BAUR.
Börn fá ekki aðgang. Danskir skýringartekstar eru í myndinni. Fyrri hlutinn sýndur
f víking
í kvöld kl. 5, 7 og 9.
Sýnd kl. 5 Bönnuð börnum yngri en 14 ára
TRIPOLI-BIÓ TJARNARBIÓ
Myndin af Dorian
Gray Eldibrandur
(The picture of Dorian Gray)
Amerisk stórmynd gerð eftir hinni heimsfrægu skáldsögu eftir Oscar “Wilde. — Sýnd kl. 9. (Incendiary Blonde) Skrautmynd í eðlilegum litum.
t siðasta sinn.
TRVGGDR SNÝR AFTUR
(The Return of Rusty) Betty Hutton
Hrífandi og skemmtileg ame- rísk mynd með: Arthuro de Cordora.
Ted Donaldsson #ohn Litel.
Sýnd kl. 5. Sýning kl. 5, 7 og 9.
Sfmi 1182.
TÍMINN’, þrigjudaginn 11. nóv. 1947
206,-blaS
i'Mer-HVÍ'V
nÉg hefi ætíð
elskað þig“
Fögur; og. hrífandí litmynd
Sýnd kl. ■».
Rósin
fré Texas. Aðalhlutverk: Roy
Rogers,. konungur kúrekanna og
undrahestúrinn Trigger. Sýnd
kl. 6 og 7. Aðgöngumiðasala
toyrjar kl. 11 f. h.
Tíminn
I fœst í lausasölu í Reykjavík
; á þessum stöSum:
FJóIu, Vestnrgötu
Sælgætisbúðiimi, Vesturgötu
16
BókabúS EimreiSarinnar,
Aðalstræti
Tóbaksbúðinni, Kolasundi
Söluturninnm
Bókabúð Kron, Alþýðuhús-
inu.
Sælgætisgcrðinni, Laugaveg
45
Bókabúðinni Laugaveg 10
LEIKFIiLAG REYKJAVÍKUR
Blúndur og blásýrai:
(Arsenic and Old Lace)
Gamanleikur eftir Joseph Kessilring.
Sýning- annað kvöld (miðvikud.) kl. 8.
Aðg’öngumiðasala í dag frá kl. 3—7.
Börn fá ekki aðgang.
iJarðyrkjuvélar
\ Vegna mikilla takmarkana á innflutningi, og erfið-
leika á útvegun, sendið okkur nú þegar pantanir yðar
til afgreiðslu fyrir vorið:
Herfi (fyrir traktora og hesta).
Áburðardreifarar (fyrir tilbúin áburð) Villemoes.
; Ksistján G ^^lason & Co. Hf.

/A. 3. Cronin:
Þegar ungur ég var
Frv. um dýralœkna
St. A J$V4.
Sauðárkrók, Húnavatnssýslf-
ur og Siglufjörð.
6. Akureyrarumdæmi, næf
sauma þau, en ég hafði í fáfræði minni haldið, að þetta
væri fóðrið.
„Farðu í þau,“ sagðu hún hreykin.
Þau voru allt of stór. Jakkinn gleypti mig alveg, og gap-
viðar buxnaskálmarnar, sem í rauninni áttu ekki að ná
nema niður á hnén, tóku mér niður undir miðjan kálfa.
„Ágætt — fyrirtak,“ sagði amma um leið og hún sléttaði
„Ágætt—• fyrirtak," sagði amma um leið og hún sléttaði
þau séu dálítið við vöxt, þá er það ekki annað en ég ætlaðist
til.“
„En liturinn, amma?“ leyfði ég mér að segja í hógværum
möglunartón.
„Liturinn!“ Hún fjarlægði hvítan þráð, sem gægðist út úr
einum saumnum, og blés orðunum út á milli samanbitinna
varanna, þar sem hún hafði vistað fáeina títuprjóna. „Hvað
finnst þér að litnum? Þetta er ágætt efni, og svo þykkt er
það, að buxurnar gætu staðið einar. Ég er viss um, að þú
getur aldrei slitið þeim.“
Ég náfölnaði. Þegar ég leit nánar á jakkaermina, upp-
götvaði ég þar dökkgrænar rákir, sem fléttuðust hver inn í
aðra .... Guð minn góður — þetta voru rósir, sem sjálfsagt
hefðu farið prýðisvel á millipilsi ömmu, en áttu miður vel
við á fötum handa mér!
„Lofaðu mér að fara í gömlu fötin míp., amma — bara í
dag,“ sagöi ég í bænarrómi.
„Hvaffa þvættingur er þetta! Ég klippti þau niður í gólf-
tuskur í gærkvöldi.“
Það var ekki fjarri því, að ömmu hefði tekizt að sannfæra
mig um ágæti þessa meistarastykkis síns, þegar ég- skálmaði
niður stigann. En svo mætti ég Murdoch, og þá rauk sú
ímyndun út í veður og vind. Hann nam staðar, þegar hann
sá mig, velti vöngum, skyggði svo hönd fyrir aúga, hallaði
sér upp að þilinu og skellihló. „Þarna kemur það,“ sagði
hann milli hláturshviðanna. „Þarna er- þaö þá loksins
komið.“
Og ekki bætti mamma úr skák, þegar ég kom inn i eld-
húsið. Hin einkennilega þögn hennar og ástúðin í viðmóti
hennar, þegar hún rétti mér grautardiskinn minn, töluðu
sínu máli.
Það var kalt og hráslagalegt þennan morgun. En það
var aðeins eitt, sem ég skynjaði — þótt allt væri grátt og
drungalegt umhverfis mig, þá var ég í vorgrænum skrúða.
Það væri þó synd að segja, að það liefði verið vorhugur í
mér, þegar ég ranglaði niður götuna. Fólkið, sem ég mætti,
sneri sér við og glápti á eftir mér. Ég skammaðist mín svo
sárlega, að ég reyndi að forðast aðalgöturnar, þar sem flest
fólk var á ferli. Ég kaus því að fara gegnum almennings-
garðinn og krækja þaðan fáförnustu leið. Af þessu leiddi, að
ég kom of seint í skólann.
Ég byrjaði á því að villast í skólagöngunum, og það var
ekki fyrr en eftir langa mæðu, að ég fann annan bekk, þar
sem mér hafði verið leyft að hefja nám mitt, að fengnum
meðmælum Kötu. Lausaþilinu, sem skipti kennslustofunni
í tvennt, hafði verið rennt til hliðar í þessari_kennslustund,
svo að þarna voru saman komnir nemendur úr tveimur
bekkjunv Dalgleish kennari sat við púltið, þegar ég kom inn,
og fyrsta kennslustundin var þegar hafin. Ég reyndi að
laumast í autt sæti, er var í nánd við dyrnar, í þeirri von,
að mér yrði ekki veitt teljandi athygli. En Dalgleish stöðvaði
mig. Ég komst síðar að raun um það, að hann var ekki
alltaf sami þjösninn. Það komu þeir dagar, að hann var
ástúðlegur í viðmóti og jós á báðar hendur af brunni
skemmtilegra fræða, en þess á milli var hann miskunnar-
laus, refsinn og illur viðskiptis, rétt eins og djöfullinn sjálfur
hefði tekið sér biístað í honum. Og það leyndi sér ekki, að
liann var í vondu skapi þennan dag — ég sá það á því,
hvernig hann tuggði yfirskeggið. Ég^ beið þess, að hann
hrakyrti mig fyrir að koma of seint. En hann skammaði mig
ekki. í stað þess brölti hann niður úr sæti sínu, ranglaði
til mín og gekk sjteinþegjandi hringinn í kringum mig. Svo
púaði hann og lagði undir flatt. Allir krakkarnir höfðu
suúið sér við í sætum sínum og biðu þess, sem í vændum var,
í senn undrandi og fullir eftirvæntingar.
„Jæja,“ sagði hann loks, „þetta er þá nýi drengurinn. Og
kemur með nýja tízku í klæðaburði í skólann okkar! Svona
geta kraftaverkin gerzt mitt á meðal okkar.“
Hláturinn sauð niðri í krökkunum. Ég stóð steinþegjandi
í sömu sporum.
„Jæja, ungi vinur — vertu nú ekki svona drumbslegur við
okkur. Hvar keyptirðu þessi fágætu föt? Hjá Miller í Aðal-
stræti eða kaupfélaginu?" .
Ég var orðinn náfölur -r- það sást ekki einu sinnj blóS-
yfir Olafsfjörð, Akureyri,
Eyjafjarðarsýslu:, og Þing-i
eyjarsýslur. í
7. Austurlandsumdæmi,
nær yfir Múlasýslur báðarj
Seyðisfjörð, Neskaupstað og
Austur-Skaftafellssýslu.
8. Rangárvallaumdæmi,
nær yfir Rangárvallasýslu og
Vestur-Skaftafellssýslu.
9. Selfossumdæmi, nær yfir
Árnessýslu og Vestmanna-
eyjar.
Auk dýralækna þeirra, sem
að framan eru taldir, skal
vera einn yfirdýralæknir,
með búsetu í Reykjavík. Yf-
irdýralæknir skal vera ráðu-
nautur ríkisstjórnarinnar í
heilbrigðismálum, er búpen-
ing varða, hafa eftirlit með
istörfum héraðsdýralækna,
yfirumsjón með sóttvörnum
gegn næmum búfjársjúk-
dómum og innflutningi bú-
fjár og búfjáráfurða. Einnig
skal hann annast kjötskoð-
un í Reykjavík og Hafnar-
firði og dýralækniseftirlit á
þeim heimilum, sem selja ó-
gerilsneydda mjólk.til Reykja
víkur og Hafnarfjarðar.
Einnig skal ávallt starfa að
minnsta kosti einn dýralækn
ir sem sérfræðingur við til-
xaunastöð háskólans í meina-
fræði á Keldum.
Verkefni héraðsdýralækna
er að vinna að bættu heilsu-
fari búpenings, hafa eftirlit
með heilbrigði nautgripa,
annast kjötskoðun og halda
skýrslur um sjúkdóma og
•heilsufar búfjár.
í r Eyjum
(Framhald af 3. síöu)
ritið okkar, „Samvinnan“ eigi
eftir að glæða mjög þann
skilning eins og það raunar
gerði einnig og alltaf undir
stjórn Jónasar Jónssonar.
Samvinnan er. myndarlegt
rit að efni og öllum frágangi.
Ýmis tímarit okkar hafa far-
ið glæsilega af stað, f jölbreytt
að efni og fáguð að máli. En
allt of oft fær sú dýrð snögg-
an endi. Alúðin og vandvirkn-
in gufar upp. Hirðuleysið
haslar völlinii. Mætti slíkur
háski aldrei henda Sam-
vinnuna okkar Þ.
Nýjar feæknr
(Framhald af 3. síðu)
stúlku, sém er flagð undir
fögru skinni: En með árvekni
og djarfræöi verður komizt
að leyndarmálunum og í
sögulok eyðist hulan svo að
sannleikurinn kemur í ljós.
Gunnar Widegren.
Ráðskonan á Grund.
Jón Helgason íslenzk-
aði. Draupnesútgáfah.
Stærð: 230 bls. 13x19
sm. Verð: Kr. 25.00 ób.
Þessari sögu þarf ekki að
lýsa fyrir lesendum Tímans.
H. Kr.
Lofið sjákum að sofa
(Framhald af 4. síðu)
borgarinnar. Það er að mestu
eða öllu meinfangalaust. —•
Sýnum hinum sjúku nær-
gætni, leggjum lykkju á leið
okkar. Leggjum niður kapp-
akstur kvöld og nætur kring-
um þá staði, þar sem dauðinn
og lífið takast á um hina
sjúku.. Rjúfum ekki nætur-:
kyrrðina við beð hinna
þjáöu. — Lofum sjúkum að
sofa. . --- H: St.