Tíminn - 23.11.1948, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, þriöjudaginn 23. nóv. 1948.
260. blað
(jatnla Síé
J»asa laiííiast
í inyrkri
(The Met in the Dark)
Pramúrskarandi spennandi ensk
kvikmynl írá Eagle Eion félag-
inu.
Aðalhlutverk leika:
James Mason
Joyce Howard
. Tom Walls og
David Farrar
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Bönnuð börnum innan 14 ára.
7Hpcli4íó
Xæturgalar í biírl
• (A cage of Nightingales)
Stórmerk frönsk kvikmynd, með
ensku tali, um skóla fyrir vand-
ræðabörn. Bezti drengjakór
Prakklands, „Les Petits Chant-
eurs a la Croix de Bois“, syngur
og leikur í myndinni.
franski leikarinn
Noel-Noel
Sýnd kl. 9
Graisí skipsíjári
og líörn Iians
Sýnd kl. 5 og 7
Sími 1182 /
7fjarnarkíó
Oliver Twisí
Pramúrskarandi stórmynd frá
.tEagel-Lion eftir meistaraverki
^Jickens.
Robert Newton
Alec Guinness
Kay Walsh
Francis L. Sullivan
Sýnd kl. 9
Bönnuð börnum yngri en 16 ára
Á sjé og' lamli
(Tars and Spars)
Amerísk músik- og gamanmynd
Janet Blair
Alfred Drake
Sýnd kl. 5 og 7
Yia Síé
í V Y
Joan Fontaine
(þekkt frá Jane Eyre myndinni)
Patric Knowles
Herbert Marshall
Sir Cedric Ilardwicke
Bönnuð börnum innan 16 ára
Sýnd kl. 9
TlIIlglBlÍpSGl*
litvarpsjmliis*!
Brenda .Toyce og Lee Tracy,
ásamt jazz píanistanum
Gene Rodges
AUKAMYND: Chaplin í nýrri
stööu.
Sýnd kl. 5 og 7
w&r m *
4® f+)
j íf ''•o U i u p.
!
Gleðikoaan
Sýnd kl. 9
Dætnr pipar-
sveiasiiss
(The Bachelors Dauqhters)
Skemmtileg amerísk músík- og
gamanmynd.
Aðalhlutverk leika:
Gail Russell
Ann Dvorak
Adolphe Menjou
Sýnd kl. 5 og 7
Hcifnarfirði
Kommguriim
skunimtir sér
Myndin hefir ekki verið sínd í
Reykjavík.
Sýnd kl. 7 og 9
Uafaa^jaríarbíé
Vesaíisigaraiir
Mikilfengleg amerisk stórmynd
byggð á hinni heimsfrægu sögu
með sama nafni eftir franska
stórskáldiö Vicíor Ilugo
Sýnd kl. 7 og 9
Sími 9249
HvelS verðtir gert
fyrir bátaiitveginn?
(Framjiald af 5. síðuj.
fellum þyrfíi að tryggja, að
®essar nýju álögur yrðu ekki
ítI að auka verzlunargróðann.
Itaunverulega má segja, að
*£eð þessum leiðum yrði hag-
nr almennings lítt skcrt-
ur, heldur yrðj hér skattlögð
ýms miður þörf eyðsla, sem
Ir. ort eð er þarf að takmarka.
hún íakmarkast bezt med
;rra verðlagi.
►Ríkisstjórn og Alþingi geta
lengur sýnt tómlætz í
Sssum málum. Þessir aðilar
'rða að hafa kjark til þess
horfast í augu við erfið-
l^ikana, er hlotist hafa af
$amst;iórn kommúnista og
S.jálfstæðisinanna á undan-
förnur i árum. Og sízt ætti nú
að str.nda á þeim, sem sköp-
nöu þcssa erfiðleika, að benda
á úrrreðin, og það því írekar,
íém þeir ern í tlma og ótíma
,áo stimii’a sig sem vini út-
Ægsins. Þsð síyttiiit óðum ti!
"“trtlðariiniar og útvegsmenn
sjómenn verða því að fá
rni allra fyrst viíneskju um,
p»y§r' .megi af.valdhöf
uWjzú f þessmh eínum.
X+Y.
Sjálfvirka símstöð-
in á Akureyri
Út . af.,.6vonefndri leiörétt-
ingu fjárhagsráðs í laugar-
dagsblaði Tímans hinn 20.
þ. m. skulu hérmeð gefnar
þessár xi'p'þlýsingar.
Sjálfvirka sím-stöðin fyrir
Akureyri var pöntuö á miðju
ári 1946 með samþykki póst-
og símamálaráðherrá. Var þá
samtímis Afýnd umsókn til
viðskiptay,áðsi um innflutn-
ings- og gjaldeyrisleyfi, en
nú vildi‘svo tii; 'að viðskipta-
ráð og nýbyggin garráð fóru
að kasta máþ þessu á milli
sín, án þess að yrði úr leyfis-
veitingu. Þegar svo fjárhags-
ráð var stofnað, var að sjálf-
sögðu sótt um fjárfestingar-
leyfi. Hafa leyfisbeiðnir síð-
an verið undurnýjaðar og
viðskiptamáráfaðKerra ein-
dregið mælt með leyfisveit-
ingu.
Póst- og símamálastjórnin
vænti þess írá upphafi, að
greiðlega gengi með þessa
leyfisveitingu, þar sem hér
var um aðkallandj nauðsynja
mál að ræða og nýsköpunin
þá efst á baugi, og auk þess
langur frestur þangað til vél-
arnar yrðu tlibú.nar. Póst- og
símamálastjórnin væntir þess
enn, að fjárhagsráð sjái sér
fært aö veita hin nauðsyn-
legu leyfj á næstunrni, og hef
ir fyrir sér fyrirheit fjárhags-
ráðs um að taka málið til
meöferðar við áætlun næsta
árs (1049), sem nú mun vera
unnið að. Þetta tjá-ði póst- og
sím'amálastjórj tíðindamanni
blaðsins, ér hann hringdi til
hans, -e:n- tiðindamánninn hef
ir láðztráV géta þessa í frétta-
pistli sínurn.
Þá skal á það bent, að heim
ild til handa ráðherra til aö
verja fé til þessara fram-
einmg tekin upp í tillögur
póst- og símamálastjórnar-
innar til fjárlaga fyrir það ár
og liggur nú fyrir Alþingi.
Loks skal upplýst, að sam-
kvæmt tilkynningu verk-
smiðjunnar eru ca. 35% af
öllum vélum og tækjum til
stöðvarinnar tilbúin til send-
ingar á þessu ári og er það
meir en nóg til þess að byrja
uppsetninguna með.
21. nóv. 1948.
Póst- og símamálastjóri.
er fjárveiting í þessu skyni
Erlent yíirlit
(Framhald af 5. slðuj.
stálvinnslu nútímans. Um áratuga
skeið var Bretland því mesta stál-
iönaðarlandið, en um aldamótin
fóru Bandaríkin og Þýzkaland fram
úr því. Orsakir þess voru fyrst og
fremst verndartollar, sem þessi
lönd komu á til að vernda iðnað
sinn, en Bretar þráuðust lengi við
að grípa til slíkra ráðstafana. Járn-
og stáliðnaöi þeirra hrörnaði því
óðum þangað til 1932, þegar loks-
ins var horíið að því ráði, að ríkið
styrkti hann til þess að full-
komna rekstur sinn. Stærstu fyrir-
tækin skyldu koma sér saman um
verðlag, framleiðslumagn o. s. frv.,
en ríkið skyldi þó hafa nokkurt
eítirlit. Þetta eftirlit telur verka-
mannaflokkurinn nú ófullnægjandi.
Slíkt ríkiseftirlit er ekki fram-
kvæmanlegt, segir hann, þegar ann
ars vegar eru öflugir einokunar-
hringar, sem eru einskonar ríki í
ríkinu. Þéssvegna sé ekki um aðra
lausn á þessu máli að ræða en
þjóönýtinguna. Á grundvélli þess-
ara skoðana hefir hann hafið þá
baráttu, sem mun ráða pólitískri
framtíð Bretlands næstu árin.
Nú eru nýju bækurnar
að koma út sem óðast.
Ef þér hafið hug á ein-
hverri bók, þá komið í
SBokaverzlEsii
Áí*sæls ÁFnásonap,
Laugaveg 10. Sími 80443.
BERNHARD NORDH:
í JÖTUNHEIMUM
FJALLANNA
4. DAGUR
Aron reis á fætur, og bjarminn frá eldinum flökti um
heiftþrútið andlit hans.
— Ég hefi reynt að fara að þínu dæmi, pabbi, sagði Aron
hörkulega. En nú breyti ég ekki lengur gegn sannfæringu
minni. Ég ætla að sækja þessa skrokka.
Það var eins og kökkur hefði orðið fastur fyrir brjósti
Lars. Hann stóð þyngslalega upp. Nú var runnin upp sú
stund, sem hann hafði lengi óttazt.
— Inn í þetta hús kemur ekki neitt hreindýrakjöt, sem
fengið er á ófrjálsan hátt, sagði hann af miklum þunga.
— Það eru þá til fleiri hús, pabbi.
— Átt þú við, að — að Páll eöa Sveinn Ólafur....?
— Nei! En það eru til fleiri byggðir en Marzhlíð, og ég
get vel farið héðan í vor.
Lars dró andann léttar. Það var þungbært, að Aron skyldi
girnast kjöt, sem honum var óleyfilegt að hirða, en það
hefði þó verið sjö sinnum verra, ef hinir synirnir hefðu
hugsað eins og hann. Þaö hefði verið betra aö deyja en lifa
þá skömm. Færu menn aö skammta sér hreindýrakjötið
sjálfir, myndi ófriðurinn við Lappana vekjast upp á nýjan
leik, og hann vissi öðrum betur, að það var ógerlegt að búa
í Marzhlíð í óþökk nábúanna uppi á fjallinu. Það gat svo
margt komið fyrir kvenfólkið og búfénaðinn, þegar Löppun-
um var illt í huga. Nei — ekki Páll og Sveinn Ólafur — þeir
urðu að hi^gsa um konur sínar. En hvað skyldi Jónas segja,
yngsti sonurinn? Hann hafði verið einkennilegur á svipinn,
þegar hann kom heim með hreindýrið í haust. Hafði hann
keypt þetta dýr á heiðarlegan hátt — eða hafði það bara
orðiö á vegi hahs
Aron sefaðist heldur, þegar hann sá, hvað faoir hans var
í þungum þönkum. Kannske var hann farinn að koma auga
á það, hve fráleitt það var að láta þetta góða kjöt allt fara
í villidýrin.
— Jæja, pabbi — hvað segirðu svo?
Lars hvessti augun á Aron.
— Ertu búinn aö sættast við það í Laufskálanum?
Sonur hans kinkaði kolli. Búinn að sættast — það var að
vísu allmikið sagt, en hann ætlaði ekki að láta föður sinn
hlunnfara sig.
— Gott! Þá leggst ég ekki gegn því, að þú farir héðan. Það
er gangur lífsins, að börnin yfirgefi foreldra sína. En það
segi ég þér, Aron — þú kemur ekki heim með kjöt, sem Lapp-
arnir eiga. Já — þótt ég verði að vaka nótt með degi, skal
ég gæta þess!
Aron kreppti hnefana, en af svörum varð ekki, því að í
þessu bili voru dyrnar opnaðar, og yngsti bróðirinn kom
inn. Hann var rjóður í andliti og kófsveittur. Hann hengdi
húfu sína á hreindýrshorn við dyrnar og tók ekki eftir því,
að neitt óvenjulegt væri á seyði.
— Hvar er mamma? spurði hann.
— Þær eru úti í fjósi, hún og Eiríka.
— Og Marta er auövitað upp frá hjá barninu. Er til mat-
ur? Aron yppai öxlum og grettj sig.
— Kemurðu ekki með neitt heim
— Eina tófu.
— Komdu þá meö hana inn og sjóddu hana.... Annars
er nóg af hreindýrakjöti hérna inni í hlíðunum.
Það brá fyrir glampa í brúnum augum Jónasar, og hend-
urnar skulfu af ákafa.
— Er það jarfinn? Sástu óþokkann?
— Nei. En spor sá ég eftir tvo morövarga.
Aron kímdi að ákafa bróður síns.
— Ferðu að leita að þeim í nótt?
— Nei — það geri ég ekki, svaraði Aron fýlulega. Ég
nenni ekki að elta dögum saman kvikindi, sem ekki er einu
sinni hægt að éta í ýtrustu neyö. Ég hefi líka nógu ööru að
sinna.
Lars .settist aftur við hlóðin, en hnífurinn lá kyrr í hendi
hans. Hann starði milli siginna augnaloka, inn í glæöurnar
og hrukkurnar á enni hans virtust enn dýpri en áður.
Þaö átti ef til vill aö sannast í nótt, hvort aldurinn heföi
gerí hann að eliihrumri og einkis virtri dulu,1 sem ekki gat
iengur ráðið því, sem hann vildi, 1 Marzhlíð. Það voru
fjórir á móti e.inum — fjórir synir á móti fööurnum — sú
barátta gat varla endað nema á einn veg.... Nei — nú: vai’
hann ekki réttlátur. Páll og Sveinn Ólafur íundu of vel,