Tíminn - 01.05.1949, Blaðsíða 6

6
TÍMINN, sunnudaginn 1. maí 1949.
86. blað
fa Síó ■■■
Foxættia frá
| Harrow. j
I (The Foxes of Harrow). \
| Tilkomumikil amerísk stórmynd I
| byggð' á samnefndri skáldsögu |
| eftir Frank Yerby, sem komið 1
1 hefir út í ísl. þýðingu.
| Aðalhlutverk: |
Rex Harrison
Maureen O’Hara
Victor McLaglen
Sýnd kl. 3, 6 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
i l
■ IIIIIIIIIIIIimillllllllUIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIMIIIIIlllllllHIIUJ
Vl£>
SKmGOW
Ráðskonan á
Grnnd
(Under íalsk Flag)
I X 1
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Sími 6444
5 -
miimtiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiimmiiinnnuiiiii
I Hafiharfyarfatbíó %
Balettskólinn
| Hrífandi fögur dansmúsikmynd |
| í eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Margraete O’Briem =
og dansmeyjarnar §
ílllllllllllll
fyaptla Síó....
I Vegir ástarinnar \
(The Macomber Affair) \
Sýnd kl. 9. |
Ævintýri
Iietjuamar
| (The Adventures of Don Coyote) i
§ Sérstaklega spennandi ame- i
; rísk kúrekamynd tekin í litum. I
| Bönnuð börnum innan 12 ára. i
Sýnd kl. 3 og 5.
Sala hefst kl. 11 f. h.
í Engin sýning kl. 7. i
MiiiiiiiiiiiMumimiiiiiiimiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiin.iniiii
'Tjarharbíó
■iiiiiiuiiii
iiimiiim
Reimleikar |
| Sprenghlægileg sænsk gaman- i
1 mynd. Niels Popper í aðalhlutv. i
| Sýnd kl. 3.
I Við muiinm liittast i
| (Till we meet again). i
| Spennandi amerisk mynd I
Sýnd kl. 5 og 7.
Bönnuð innin 12 ára.
Stórmyndin
Rauðu skóruir
(The Red Shoes) i
Sýnd kl. 9. i
iiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiK Sœjarbíó iiiniiiiiiii
f HAFNARFIRÐI ]
Svarti
sjóræniugiim i
i Spennandi og atburðarík ítölsk i
i sjóræningjamynd. Danskur i
E texti. — Aðalhlutverk leika: i
1 Giro Verratti. — Verio Benardi \
| Silvana Jochino.
Sýncf kl. 7 og 9. i
Ung'ar hetjur
| (De Pokkers Unger).
\ Dönsk úrvalskvikmynd, sem far i
| ið hefir sigurför um Norðurlönd i
i að undanförnu.
! Aðalhlutverk:
! Tove Ma'és
i Henry Nielsen
Preben Neergaard
Sýna kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
jmi 11111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111
■iiimiiiiu
~Tripcli-bíó
iiimimiii
I Uífsg'leði njóttu
! („Vœrsgö her er Lykken")
\ Frönsk gamanmynd með dösnk |
| texta, leikin af úrvals leikur- |
! pm. Myndin lýsir sniðugum ná- 1
| unga, sem gerir fólk gæfusamt f
= án peninga.
Aðalhlutverk:
Michel Simon
Ramon Novarro
Micheline Presle
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Sími 1182. í
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiii
REYKJAVÍK -
AKUREYRI
- REYKJAVÍK
daglegar ferðir frá Reykja-
vík kl. 10 f. h. Frá Akureyri
kl. 11,45 f. h.
Cyd Carrese og Karen Booth i
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9,
Sími 9249.
s =
i I
■iimmiimmimmmmiiiimitmimmiiiimimmmiiM
Flutningur Tóulist-
arfélagsins á Sálu-
niessu Mozarts
(Framhald af 5. slSu).
músikkant ætti að geta fund
ið hinn þunga hljóm, sem
felst í hverjum einasta takti,
já, hverri einustu nótu Sálu-
messunnar, og hljómsveitun-
um er gefið tækifæri að þýða
þj áningar meistarans með
hljómum, þegar kórinn syng-
ur hin guðdómlegu orð:
„Drottinn veiti þeim hina ei-
lífu hvíld“ o. s. frv., — en
hljómsveitin hamaðist gjör-
samlega óæfð og „disciplin“-
laust — að maður ekki
tali um hina ofboðslegu
óhreinu samæfingu þess-
arar hljómsveitar og hin
átakanlegu hljóð, sem ýmsir
úr hljómsveitinni ráku upp á
sín „instrument" og sem
hvergi voru skrifuð í parti-
túr Mozarts. Það eitt væri
nóg, að hljómsveitin ennþá
ekki getur kallast symfóníu-
hljómsveit, því þótt einstaka
músikkant í sveitinni hafi
tækni, þá hverfa þeir alveg
fyrir óhljóðum hinna.
Þegar um klassisk meist-
í sjöuuda Iiinini
! Sprenghlægileg mynd með Litla |
= og Stóra. I
Sýnd kl. 3. |
! Sími 9249. 1
IIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIHIIIIIinilllllllllllllllllMMM
araverk er að ræða, þá er
ekki hægt að uppfæra þau
og klæða þau í hirðfíflsbún-
ing, og hljómsveitin átti mik-
inn þátt í því, að kórsöngur-
inn var haröur með óþrotleg-
um staccato-söng. Meðlimir
þessarar hljómsveitar ættu
að vita það, að þeir eiga að
spila, en ekki að saga (því
hér eru engar sögunarmyllur
til).
V.
Tónlistarfélagið hefir feng
ið hingað marga ágæta út-
lenda músikmenn, sem eru í
útlöndum taldir í 1. flokki —
menn, sem aðeins hafa dval-
ið hér nokkra daga — farið
svo veg allrar veraldar. Hér
hafa aldrei dvalið langdvöl-
um fyrsta flokks útlendir
hljómsveitarstjórar, nema
góðir og gegnir miðlungar,
sem einnig vilja „impónera"
okkur meira með skrif-
finnsku heldur en með því
fagi, sem þeir eiga að starfa
að og fylgja — eins og hinn
danski gæruskinnakaupmað-
ur, sem einnig er músikrit-
stjóri Tónlistarfélagsblaðsins
— orðum hins danska skálds
REYKJAVÍK -
VESTM.EYJAR
- REYKJAVÍK
daglegar ferðír frá Reykjavík
kl. 14. Frá Vestmannaeyjum
kl. 15.
Allar nánari upplýsingar
í skrifstofunni.
Loftleiðír Si.f.
Lækjargötu 2
Sími 81440
Kaupum
tuskur
Baldursgötu 30.
Sími 2292.
Ingemanns, sem kvað um
sína landsmenn:
„Vi er ej skabt
for höjhed og blæst.
At blive i graven
det tjener os bedst“.
Meðan hann skreidTist svona áfram, flykktist hver hugs-
unin af annarri að honum. Það var Mikael, sem hafði
stjórnaö öxinni. Míkael hafði komið upp úr fjalladys sinni
og hefnt sín á honum. Hvað eftir annað þóttist hann heyra
til hans að baki sér, og einu sinni tók hann á sig stóran
krók, því að hann hélt sig sjá glóandi augu stara á sig út
úr runna.
Því lengra sem á daginn leið, þeim mun minni grein
gerði hann sér fyrir því, hvernig komið var fyrir honum.
Hann skreiddist aðeins áfram, hér um bil án þess að vita af
því, og sneyddi ekki hjá trjám og runnum, fyrr en hann
rak höfuðið i slíkar hindranir. Honum miðaði litið áfram,
og hvað eftir annað grúfði hann andlitið niður í þúfur til
þess að nudda af sér flugur, sem settust að honum. Augun
voru orðin svo þrútin, að hann sá lítið, og öðru hyerju rann
allt í rauða þoku fyrir sjónum hans.
Hann hafði legið alilengi undir grenitré og nuddað and-
litið með rökum mosa, þegar hann fann ósjálfrátt, að hann
myndi ekki vera einn. Hann heyrði gnesta í spreki, og ein-
hvernveginn fæddist sú hugsun í heila hans, að einhver
stæði við tré, skammt frá honum.
Hann sneri sér við. Hvíldin hafði skerpt hugsunina, og
hann grunaði, að hætta vofði yfir.
Allt í einu tók hann viðbragð og fálmaði í kringum sig,
eins og hann væri að leita eftri handfestu. Um það bil þrjá-
tíu skref frá honum stóð bjarndýr. Það neri sér svo rösk-
lega upp við trjábol, að allt tréð lék á reiðiskjálfi. Abraham
greip hnífinn sinn, þó að hann vissi, að vörn var tilgangs-
laus, ef dýrið réðist á hann á annað borð.
Björninn hafði nú líka orðið þess vísari, að hér var gest-
ur kominn. Hann rumdi og hnusaði og lallaði svo inn á milli
runnanna, eins og hann væri að hugleiða í einrúmi, hvað til
bragðs skyldi taka.
Abraham fékk ógurlegan hjartslátt. Daglangt hafði hann
skriðið áfram í veikri von um að forða lífi sínu. En nú hafði
ný hætta orðið á vegi, og ekkert var líklegra en að lítilli
stundu liðinni lægi hér sundurtætt lík. Hann fann ekki
lengur til veika fótsins. Tennurnar glömruðu í munni hans,
og froða vall út úr öðru munnvikinu. Það var bjarndýra-
skjálftinn, sem heltók varnarlausan mann, og læstist um
hverja taug líkamans. Við og við sá hann loðnu kvikindi
bregða fyrir milli runna og trjábola. Það kjagaði áfram
hægt og íhugandi, vagaði hvern hringinn af öðrum kring-
um bráð sína.
Allt í einu kvaö við tryllingslegt vein — neyðaróp örvita
manns rauf kvöldkyrrðina.
Abraham var sprottinn á fætur, og andlit hans var af-
myndað af stjórnlausri skelfingu:
— MíkaeÍ! veinaði hann. Míkael!
Þögnin var eina svarið við neyðarópi Abrahams.
Aftur gnast í spreki, sem björninn steig á. Abraham tók
nýtt viðbragð, og ætlaði að leggja á flótta. Hann var búinn
að gleyma því, að fæturnir gátu ekki borið hann. Hann
haltraði áfram tvö eða þrjú skref, en steyptist svo á höfuð-
ið í runna.
Hringir bjarnarins urðu þrengri og þrengri, og loks stað-
næmdist hann svo sem tvö skref frá manninum og nasaði
varfærnislega í áttina til hans. En maðurinn bserði ekki á
sér, og björninn hætti sér nær honum, rak trýnið í fótinn
á honum ,tróð sér inn í runnann og sleikti á honum hnakka-
grófina.
Abraham bærði ekki á sér, og björninn hlassaði sér á
endann og neri trýnið með annarri framlöppinni. Hann var
á báðum áttum um, hvað hann ætti aö gera við þessa undar-
legu veru, sem þarna lá.
Það var komið miðnætti, er hryglukennd sog tóku að
heyrast frá Abraham. Hann var að vakna til meðvitundar.
Hann reis upp við dogg, skjálfandi af kulda. Yfir tanganum
hvíldi úrg næturþoka, sem sáldraði hvítum daggperlum á
lauf og blað.
En það var sæmilega bjart þrátt fyrir þokuna. Abraham
sá greinilega trén og runnana, sem umhverfis hann voru.
En þótt hann litaðist um, sá hann bjarndýrið hvergi.
Nýr dagur hóf göngu sína, og Abraham hóf á ný hið dap-
urlega ferðalag sitt. Hánn skreið áfram, þumlung fyrir þuml
ung. Hann var nú kominn vestarlega á tangann, þar sem
jarövegurinn var grýttur og kjarri vaxinn. En hann veitti