Tíminn - 14.04.1950, Síða 6

6
TÍMINN, föstudaginn 14. apríl 1950
81. blað
TJARNARBÍD
Brezka stórmyndln
Quartct
Fjórar sögur eftir W. Somerset
Maugham. a) Glettni örlaganna.
b) Hveitikorn þekktu þitt. c)
Flugdrekinn. d) Kona ofurstans.
Formáli fluttur af höfundinum.
Mai Zetterling
Susan Shaw
Cecil Parker
Þessi óvenjulega ágætismynd
hefir hlotið miklar vinsældir
hvarvetna, sem hún hefir verið
sýnd. — Sýnd kl. 5 og 9.
AUKAMYND:
Ljónsandi fallegar litmyndir úr
Reykjavík eftir Óvald Knudsen.
Talaður texti.
-------
MÝJA B ÍD
AHt í þcssu fína-------
(Stiting Pretty)
Ein af allra skemmtilegustu
gamanmyndum, sem gerðar
hafa verið f Ameríku á síðustu
árum. — Aðalhlutverk:
Clifton Webb
Maureen O’Hara
Robert Young
AUKAMYND:
Ferð með Gullfaxa frá Rvík
til London, tekin af Kjartani
Ó. Bjarnasyni. (Litmynd.)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
3AMLA bíö
Páska-
skrúðgangan
(Easter Parade)
Ný Metro-Golcfwyn Mayer dans
og söngvamynd í eðlilegum lit-
um. Söngvarnir eftir Irving
Berlin. Aðalhlutverk leika:
Fred Astaire
Judy Garland
Peter Lawford
Ann Miller
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aukamynd á 9-sýningu:
Á FERÐ OG FLUGI MEÐ
LOFTLEIÐUM.
Mcðal mannæta
og villidýra
(Africa Screams)
Sprenghlæglleg og mjög spenn-
andi ný amerísk kvikmynd. —
Aðalhlutverkin leika vinsælustu
grínleikarar, sem nú eru uppi:
Bud Abbott, Lou Costello.
Ennfremur ljónatemjarinn
Clyde Beatty, og hnefaleika-
heimsmeistararnir og bræðurnir
Max og Buddy Baer.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
— C —.o—n—° — n — o«< .
Erlcnt yfirlit
(Framhald af 5. siðu.)
vegis ekki nema lítill hluti kjarn-
orkuiðnaðarins. Þrír fjórðu hlutar
Í)ans nú þegar beinast að frið-
samlegum viðfangsefnum.
Ennþá eru þetta tómar fram-
tíðarsýnir. Eins og stendur á ríkið
allar kjarnorkustöðvar, en eftir
því, sem þær verða þýðingarmeiri
fyrir iðnað og athafnalíf Banda-
ríkjanna, gæti farið svo, að það
raskaði öllum hlutföllum, sem nú
eru í fjárhagskerfi þjóðarinnar, ef
þær yrðu allar ríkisreknar. Þá
hlytu áhrif ríkisins mjög að vaxa
einkafjármagninu og áhrifum þess
yfir höfuð.
VinnudeLlur og kaup-
gjaldssamningar
(Framhald af 5. síðu.)
erjur og vinnudeilur. Jafn-
framt ætti Alþýðusambandið
að fara með samningaum-
boð fyrir öll félögin og verk-
fallsréttinum ekki að vera
beitt, nema að meirihluti
þeirra meðlima, sem í Alþýðu
sambandinu eru, hefðu áður
lýst sig því fylgjandi. Verk-
fallsvaldið ætti þannig að
vera í höndum heildarinnar,
en ekki einstakra smáfélaga.
Það væri nauðsynlegt skil-
yrði slíkrar tilhögunar, að
hóparnir innan Alþýðusam-
bandsins hefðu áður komið
sér saman um þau mismun-
andi hlutföll, sem eiga að
vera í kaupgreiðslum til
þeirra. Þar er líka vissulega
þörf á samræmingu, sem eng
um ber fremur að vinna að
en þessum aðilum sjálfum.
Það væri langheppilegast,
!
Æskuástir tón-
snillmgsins
(Hjertets Komplekser)
Efnismikil og hrífandi ítölsk
músikmynd. — Aðalhlutverk:
Mariella Lotti
Sýnd kl, 7 og 9.
Viiiirnir
(A boy a girl and a dog)
Sýnd kl. 5.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
„IIuinorcsquG“
Stórfengleg og áhrifamik-
il ný amerísk músíkmynd.
Tónlist eftir Mendelssohn,
Tschaikowsky o. m. fl.
Aðalhlutverk:
Joan Grawford,
John Garfield,
Oscar Levant.
Sýnd kl. 9.
Litli og Síóri og
smyglararnir
Sprenghlægileg og spenn-
andi gamanmynd.
<sýnd kl- 7- ~ Simi 9184.
Blml 11930.
Sciðmærin á
Atlantis
Sérstæð amerísk mynd, byggð
á franskri skáldsögu, er segir
frá mönnum, er leituðu Atlantis
Aðaihlutverk:
Maria Montez
Dean Pierre Amount
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
að sú tilhögun, sem hér
er minnzt á, effa önnur, sem
næði sama tilgangi, kæmist
á með frjálsu samkomulagi
hlutaðeigandi aðila. En það
er ekki aðeins hagur þjóðfé-
lagsins, heldur fyrst og
fremst verkalýðsins sjálfs, að
íastari og heppilegri skipan
komist á þessi mál.
X+Y.
Austan [ands
(Framhald af 3. síðu.)
bera benzíndæluna út í flug-
vélina og vel gekk að hefja
sig til flugs og var tekin bein
stefna á Hornafjörð, yfir
Þingvallavatn, Apavatn og
þaðan yfir Hreppa og þaðan
inn yfir óbyggðir.
Framh.
Auglýsið i Tímanum.
TRIPDLI-BÍD
licðurlilakan
(Die Fledermaus)
Hin óviðjafnanlega og gullrall-
ega þýzka litmynd, gerð efttr
frægustu óperettu aUra tíma,
Die Fledermaus, leikin af þýzk-
um úrvalsleikurum.
Sýnd kl. 7 og 9
Jumho og ég
Og
Kóngsdóttirin, sem vildi
ekki hlæja.
Tvær bráðskemmtilegar rússn-
eskar barnamyndii
Sýnd kl. 5. — Sími 1182.
1 —n~l'- -ll-l-ll»ll».»U.< |
Utvegum frá
Tékkóslóvakíu
Múrhúðunarvírnet
Saum
Skrúfur
Gaddavír
Girðingarvírnet
Vatnspípur og fittings
Baðker og éldhúsvaska
Rafmagnsheimilsvélar
Rafmagnseldavélar
Raflagningarefni
Hóffjaðrir o. m. fl.
Tafarlaus afgreiösla. Hag-
kvæmt verð.
R. Jóhannesson h.f.
Lækjargötu 2. Sími 7181.
Reykjavík.
WILLY CORSARY:
80. dagur
Gestur í heimahúsum
maður er einmana, er góð bók hollur vinur. Þar leitar mað-
ur fróúnar, hughreystingar og uppörvunar. Bækur yðar
hafa reynzt mér vel, og þess vegna skrifa ég yður.
Mér hefir oft liðið svo illa, að ég hefi óskað þess, að ég
væri kominn undir græna torfu. En þegar ég hefi bækurnar
yðar á milli handa, hugsa ég: Þessi kona hefir orðið margt
að þola, og hún hfeir ekki látið hugfallast — annars gæti
hún ekki skrifað svona. Og þessi hugsun hefir aukið mér
hugrekki og glætt mig bjartsýni. Ég veit með vissu, að það
eru fleiri en ég, sem þannig hugsa, þótt þeir láti yður ekki
í té vitneskju um það. Það eru margir svo hræddir um, að
þeir geri sig hlægilega í augum annarra. Ég held, að bæði
þeir og aðrir fari oft margs góðs á mis af þeim sökum. Ég
hefi sagt við sjálfa mig: Ég skrifa frú Nansen og segi henni,
hversu dýra gjöf hún hefir fært mér, því að ég vona, að
það gleðji hana.... •
Sabína leit upp. Vatnið var farið að sjóða. Hún bjó til te,
en hugur hennar var allur við bréfið. Hún hafði fengið mörg
bréf frá aðdáendum sínum. En þetta hafði meiri áhrif á
bana en flest hinna — einmitt af því, að það kom núna.
En hún var ekki forviða. Tilviljunin var oft svo skrítin.
Hún fór með teið inn í stofuna, kveikti á lampa og las
bréfið í annað sinn. Það komu tár fram í augun á henni.
Síðustu mánuðina hafði hún fjarlægzt kunningja sína æ
meira, og nú síðast hafði hún misst Ríkarð. Nú var sem
henni gæfist mitt í einstæðingsskapnum nýr vinur, sem hún
þurfti ekki að flýja. Hún hugsaði: í mörgum á ég vini, sem
dá mig, þótt ég hafi aldrei séð þá eða heyrt.
En svo skammast hún sín.
Hún átti ekki skilið að fá svona bréf. Ekki látið hugfallast!
Það var sagt, að hún væri hugrökk. Loks hafði hún sjálf
farið að trúa því, að hún væri það....
En þegar reynslustundin kom, var hún blauð. Fólk kallar
mig hugrakka vegna þess, að ég var fátæk og lagði hart að
mér. En mér vár aldrei um megn að vinna, og fátæktin
þrúgaði mig ekki. Það er leyndardómurinn við hugrekki
mitt, hugsaði hún. Aðrir dáðust að því, að ég vann á dag-
inn og las á nóttunni. Sé ég hreinskilin við sjálfa mig, þá
verð ég að viðurkenna, að ég var alls ekki vansæl. Ég hefi
aldrei verið vansæl, og það er ekki sjálfri mér að þakka, að
ég hefi verið lífsglöð og bjartsýn. Ég harmaði ekki einu
sinni hlutskipti mitt, þótt mér væri stundum kalt. Aðeins
einu sinni harmaði ég klæðleysi mitt — þegar frú Ter Heul
gaf mér frakkan af sér!
Hún sá sjálfa sig í anda, fimmtán ára gamla, magra og
illa búna. Hún var með gamlan bletóttan hatt, í baðmull-
arsokkum og gatslitnum skóm — en dýrindis frakka. Þessi
frakki hafði verið ætlaður stórri og bústinni konu, en fór
lítilli og horaðri telpu ankannalega. Sumir skellihlógu að
henni. aðrir glottu, vinnukonurnar í næstu húsum gláptu
á hana, en götustrákarnir hrópuðu á eftir henni háðs-
glósur.
Loks hafði hún falið frakkann og farið aftur í þunnu
sumarkápuna sína. En þegar frú Ter Heul komst að þessu,
reiddist hún og heimtaði frakkann af henni, og kallaði
þetta vanþakklæti. Sabínu sárnaði þetta, og þegar hún
fékk í fyrsta skipti borgun fyrir smásögu; mörgum árum
síðar, keypti hún blóm, fór til gömlu konunnar og sagði
henni alla söguna. Þá höfðu báðar hlegið, en svo hristi
gamla konan höfuðið.
— Það var samt heimskulegt af þér, áagði hún. Þú hefðir
getað fengið lungnabólgu. Heldur hefði ég viljað ganga í
frakkanum en eiga það á hættu.
Sabína hafði ekki svarað. En hún var viss um, að hún
hefði heldur kosið lungnabólguna.
Hún gat ekki gert henni þetta skiljanlegt. Hvað vissi líka
kona eins frú Ter Heul, hvað það var að láta hlæja að sér?
Sabínu fannst það vítiskvölun verra að láta benda á sig,
stara á sig og hlæja að sér.
Hún hugsaði: Þá hræddist ég eiginlega ekki neitt annað.
Ekkert var jafn skelfilegt. Þá trúði ég á lífið.... En nú....
nú var allt breytt.... Og hvernig hefir mér farið? Ég reynd-
ist ekki sérstaklega hugrökk, þegar á hólminn kom.
Hún fór aö ganga um gólf. En svo rak hún sig á koffortið.
Ég fer! Ég flý! Það er ekki versti kosturinn. En ég hefi
blekkt fólk, þótt ég vissi, að ég ylli því óþörfum áhyggjum
og hugraunum. Ég hefi talið kunningjum mínum trú um,
að ég viidi vera ein með Ríkarði líka. Hann ber auðvitað
þungan hug til mín og heldur, að ég vilji ekki sjá sig fram-
ar — ef til vill heldur hann, að ég hafi tekið saman við