Tíminn - 16.05.1950, Blaðsíða 6

6

TÍMINN, þriöjudaginn 16. maí 1950
106. blað
TJARNARBÍÚ
Adam og Eva
Heimsfrœg brezk verðlauna-
mynd.
Aðalhlutverk:
Stewart Granger *
Jean Simmons
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJ A B í □
Svona er lífið
Ensk gamanmynd um fjöl-
skyldugleði og fjölskylduerjur.
Aðalhlutverk:
Jack Warner
Susan Shaw
Sýnd k».'9.
Fuzzy sein pósl-
ræningi
Sprenghlægileg og spennandi
kúrekamynd með Buster Crabbe
og grínleikaranum Al (Fussy)
St. John.
Aukamynd:
Teiknimyndasyrpa
Sýnd'kl. 5 og 7.
TRIPDLI-BÍD
Fanginn í Zenda
(The Prisoner of Zenda)
Amerísk stórmynd gerð eftlr
hinni frægu skáldsögu Anthony
Hope, sem komið hefir út í ísl.
þýðingu. Myndin er mjög vel
leikin og spennindi. Aðalhlutv.:
Roland Colman
Madeleine Carroll
Douglas Fairbanks Jr.
David Niven
Mary Astor
Reymond Massey
C. Aubrey Smith
Sýpd kl. 5, 7 og 9.
SWIMOk
(Three Faces West)
Efnismikil og vei leíkin, ný,
amerísk kvikmynd.
Aðalhlutverk:
John Wayne
Sigrid Curie
Charles Cobum
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
ÞJÓDLEIKHÚSID
í dag kl. 8
íslandshlukkan
Í U p p selt
★
Á morgun kl. 8.
f* ISýársnóttin
£ ★
■ Fimmtudag kl. 8
Bíýársnóttin
★
Aðgöngumiðasalan opin dag-
lega frá kl. 13,15—20.
Tekið á móti pöntunum í
síma 80000 eftir kl. 14.00
Léttlynda Peggy
Sprenghlægileg sænsk gam-
anmynd.
Aðalhlutverk:
Margurete Vibi
Sýnd kl. 7 og 9
Syrpa af
CHAPLIN
skopmyndum
< Sýnd kl. 5.
Síml «193«.
Tvífarinn
Bráðskemmtlleg og æsandi
amerísk mynd um njósnaflokk
í París eftir hlnnl þekktu skáld
sögu Rogers Tvenmayne
Aðalhlutverk:
Rex Harrlson
Carin Veres
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆ J ARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Ballettkvöld
Heimsfrægir rússneskir ballett
ar og ballettinn úr Rauðu skón-
um. — Aukamynd: 1. maí hátíða
höldin í Hafnarfirði 1950.
Sýnd kl. 9.
„Ár vas alda“
Mjög spennandi og sérkennileg
amerísk kvikmynd, ^pm gerist
milljón árum fyrir Kristburð á
tímum mammútdýrsins og risa-
eðlunnar. — Danskur texti.
Sýnd kl. 7
Simi 9184.
GAMLA BÍÚ
Lady Hamilton
' Hin heimsfræga kvikmynd Sir
Alexander Korda um ástir Lady
Hamilton og Nelson.
Aðalhlutverk:
• Viven Leigh.
Laurence Oliver
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Vegurinn um . . .
(Framhald af 3. síðu.)
draga lengur að þarna sé eitt
hvað gert til umbóta. Góð
jarðýta í 1—2 daga myndi
gera þarna stórvirki og auð-
velda að miklum mun alla
umferð.
Nú í sumar munu verða
meiri ferðalög á hestum, en
verið hefir undanfarið, og ber
þar fleira en eitt til, sem ekki
er þörf að rekja hér. Er því
meiri þörf á að þær leiðir
sem búast má við að verði
fjölfarnar verði eitthvað lag
færðar, a. m. k. þær sem auð
veldast er að bæta méð litl-
um tilkostnaði. Það virðist
því varla ósanngjarnt, þótt
þeim eindregnu tilmælum sé
beint að st>órn vegamálanna
að láta framkvæma einhverja
umbóta á þeim vegi sem hér
hefir verið rætt um. Og því
fyr sem það er gert því betra.
G. Þ.
tfflfflnni8n:!:n:!!!;:nnnnmitit»it«mim«M!ninm»Mm!;{mm{mmtm?t
I LISTDANSSÝNING !
RIGMDR HANSDN
í Þjóðleikhúsinu
sunnudagznn 21. maí, kl. 2.
SÍÐASTA SINN!
Aðgöngumiðar hjá Sigf. Eymundsson
Biffltt;iitnnffl;;;niniin;n;;nn8!nnininnnn;8nnffl;;t;n!nt;ttfflfflffln!ffli
JOHN KNITTEL:
FRÚIN Á
GAMMSSTÖÐUM
--------------- 12. DAGUR -----------------------
að Kóngur frá Gammsstöðum hafi ekki verið fyrstu verð-
launa gripur.
Anton Möller spurðist fyrir um það i járnbrautarstöðinni,
hvenær lestin, sem sýningargripir hans áttu að koma með,
\æri væntanleg. Honum var sagt, að gripavagnarnir kæmu
með þrjú-lestinni. Um kvöldið komu Kosímó og Adrían
heim með gripina. Fyrst vildu þeir reka allan hópinn gegn-
um þorpið, svo að fólk gæti dáðzt að blómunum, sem hengd
höfðu verið á hornin á skepnunum. Þarna var Króna, kýr, er
hlotið hafði fyrstu verðlaun. Það var sannarlega falleg
skepna. En húsbóndi þeirra skipaði þeim að reka nautpen-
inginn beina leið heim.
Fólkið á Gammsstöðum hafði allt safnazt saman á hlað-
inu undir síðu þakskeggi hlöðunnar. Anton Möller stóð mitt
í hópnum. Króna kom fyrst inn um hliðið, og það var blóm-
sveigúr bundinn um hornin á henni og silkislaufa um ann-
að eyrað. Hún baulaði kunnuglega og vagaði beint að vatns-
kerinu við brunninn, eins og hún hefði lengi þráð það eitt
að teyga vatnið heima. Á eftir henni kom Ljómalind, ung
kýr, sem einnig hafði hlotið verðlaun, og spölkorn á eftir
henni kom Konráð með Kóng f taumi, sem festur hafði ver-
ið í hringinn í miðsnesinu á honum. Kóngur bar sig vel og
virðulega — aldrei hafði hann verið drembilegri en nú —
og steig þungt til jarðar stuttum fótunum.
Hann dinglaði halanum og gaut augunum í kringum sig,
fyrst i áttina að fjósdyrunum, siðan til kýrinnar, sem stóð
við vatnskerið, og slefan lak af grönunum á honum. Kon-
ráð nam staðar við linditréð. Kóngur barði framlöppunum
niður í hart hlaðið og hristi ferlegan hausinn, eins og hann
vildi losna við þetta blómskrúð, sem hengt hafði verið á
hann.
— Haltu í hann þarna undir linditrénu, sagði Anton
Möller.
Bæði karlar og konur hörfuðu frá, þegar þau heyrðu
rödd hans. -f f- r■ ••■.n
— ída! hrópaði hann. Hlauptu inn í svefnherbergið mitt
cg náðu í riffilinn, sem er í eikarskápnum. Komdu hingað
með hann — og vertu fljót!
ída leit forviða af einum á annan, en hljóp svo af stað.
Röthlisberger, sem allt í einu hafði farið að tvístíga og
skima í kringum sig, þokaði sér nær húsbóndanum.
— Stilltu nú skap þitt, húsbóndi, sagði hann.
Anton Möller hvessti á hann augun, köld og hörð, og
Röthlisberger beit á vörina. Allir færðu sig ósjálfrátt fjær.
Og nú kom ída hlaupandi með riffilinn í höndunum.
— Snúðu hlaupinu niður, sagði Anton Möller. Riffilinn
er hlaðinn. Komdu hingað! Fáðu mér hann! Farðu frá!
Þokaðu þér til hliðar, Konráð! Og láttu Kóng snúa hausn-
um að mér og slepptu honum svo!
— Húsbóndi! hrópaði Konráð. Ég sleppi honum ekki.
— Stattu þá kyrr. Þú heldur, að ég sé kannske Vilhjálm-
ur Tell?
Konráð færði sig taumlengd frá linditrénu og leit undan,
en Anton Möller miðaði rifflinum á Kóng. Kóngur leit á eig-
anda sinn og deplaði augunum, eins og hann horfði í of
sterkt ljós. Anton þrýsti skeptinu betur að öxl sér.
— Guð minn góður! hrópaði ein stúlknanna, en hinar
gripu báðum höndum fyrir eyru sér.
Anton beit á jaxlinn, gretti sig, dró annað augað í pung,
en lokaði. hinu. Hann ætlaði ekki að láta aftra sér.
Skotið reið af, og margraddað óp kvað við. Konráð sleppti
taumnum, og Kóngur féll á hnén. Svo valt hann á hliðina,
rétt við stofn linditrésins. Anton Möller axlaði riffilinn.
— Þetta er morð! heyrðist Teresa stynja.
— Hvaða kvensa er þetta? Hver talar hér um morð? sagði
hann, um leið og hann leit í kringum sig. — Farið með
skrokkinn til Biihlers. Hann á að selja kjötið. Það var sví-
virðing, að Kóngur skyldi fá önnur verðlaun, en nú hefi
ég þvegið þann blett af Gammsstöðum. Nú getið þið sagt
það um allan dalinn, að ég hafi sjálfur skotið tarfinn og
selt versta prangaranum í þorpinu skrokkinn af honum.
Ég kæri mig fekkert um annars flokks kyn á mínum bæ.
Þið getið spurzt fyrir um það í seljunum í sumar, hvort
nokkur viti um kyngóðan og fallegan kálf.
Hann hló. j
Allir gengu þegjandi brott. Röthlisberger einn þorði að