Tíminn - 01.07.1950, Síða 6

6
TTÍMINN, laugardaginn 1. júlí 1950.
141. blaff
TJARNARBID
Glitra daggir«
grær fold
Þessi ágæta mynd hefir
nú slegiö öll met hér á
landi, hvað aðskn snertir.
Hún verður aðeins sýnd
um þessa helgi.
Sýnd kl. 9.
Prestur og hnefa-
leikamaður
Ný skemmtileg og vel leik
in sænsk mynd.
Sýnd kl. 3, 5 og 7
Sala hefst kl. 11 f. h.
N Y J A B I □
Lokað
1. til 15. júlí
TRIPDLI-BID
ALASKA
Afar spennandi og viðburða-
rík, ný amerísk mynd, frá
dögum gullæðisins, byggð á
samenfdri skáldsögu eftir
Jack London.
Aaðalhlutverk:
Kent Taylor
Margaret Linðsay
John Carradine
Dean Jagger.
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Bönnuð börnum innan 16 ára
Lokað
1. til 15. júlí
119
iti
ÞJÓDLEIKHÚSID
í

FÉLAG ÍSL. LEIKARA
sýnir
í slandshiuhhuna
í kvöld kl. 20, til ágóða fyrir
styrktarsjóð sinn.
Uppselt.
Gísli stefnir
(Framhald af 5. siOu.)
fold og Verffi, en ekki í Mbl.
Hitt vita menn ekki, hvort sú
skuld hefir verið greidd né
heldur á hvern hátt, ef svo
hefir veriff.
Hitt verður nú árætt aff
endurtaka, hvort sem það
móðgar Gísla Jónsson effa
ekki, að almenningur er van-
ari annarri skattheimtuað-
ferð en þeirri, að menn geti
eftir margra ára gjaldlfrest
samið um að láta einhvers
konar eignir upp í þinggjald
sitt og það 4 hærra verði en
aðrir vilja kaupa. Og almenn
ingur í landinu mun ekki
telja það neitt siðleysi þó
að þetta sé nefnt. Og ham-
ingjan forði heiðri þeirra, er
sjálfir telja verkin sín af því
tagi, aff þeir leita á náðir
réttvísinnar eftir ógildingar-
dómi á „ærumeiðingum“,
þegar rétt og siðlega er sagt
frá athæfi þeirra.
En þaff verður hver svo aff
liggja, sem hann hefir um
sig búið.
Ö+Z
Oltbreiiii Tintahh
Hrói höttur hinn
söngelski
Æfintýraleg og spenn-
andi söngmynd.
Aðalhlutverk leikur og
syngur einn af bestu söngv
urum frakka
Georges Guétary
ásamt
Jean Tissier
Milan Parély.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
3ÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Handan við gröf
og dauða
Bráðskemmtileg ný sænsk
gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Nils Poppe
Sýnd kl. 7 og 9
Simi 9184
Blml Sim.
Þegar kötturinn er
ekki heima
Afar fyndin dönsk gam-
anmynd.
Aðalhlutverk:
Gerda Neumann
Svend Asmunssen
Ulrik Neumann
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9
GAMLA BÍ□
Striðsglæpa-
ínaðuriun
Hin spennandi og vel
leikna ameríska leynilög-
reglumynd, með
Sýnd kl. 9
Hollywood lokkar
Sprenghlægileg skopmynd
með Red Skelton og
Virginia O’Brien
Sýnd kl. 3, 5 og 7 .
Sala hefst kl. 11 f. h.
Verksm. samvinnu-
félaganna
(Framhald af 4. slSu.)
samvinnufélögin og sambönd
þeirra komin lengra á veg en
hér í þessum eínum, enda um
lengri starfstima að ræða og
meira fjármagn fyrir hendi.
Sé tekið tillit til fólksfjölda,
er þó vafasamt, að nokkur
þjóð eigi meiri samvinnuiðn-
að en íslendingar. Er þess þá
jafnframt að vænta, að ís-
lenzkur samvinnuiðnaður
verði rekinn með eigi lakari
árangri en samvinnuiðnaður
annara þjóða, og er full á-
stæða til að ætla að svo geti
orðið, er náðst hefir það jafn-
vægi, sem að ber að stefna, í
atvinnulífi og fjármálum
þjóðarinnar.
ftughjAiÍ í TifttaHum
TAPAST
hefir frá BORG í Eyrarbakka
hreppi rauður hestur, ljósari
á tagl og fax, með lítilli
stjörnu í enni. Mark, biti aft-
an hægra ,sýlt vinstra og
standfjöður framan.
Þeir, sem kynnu að hafa
orðið hestsins varir, eru vin-
samlegast beðnir að gera mér
aðvart.
Eyrarbakka 27. júní 1950
Þórffur Ársælsson.
ELDURINN
gerlr ekki boS á undan sérl
Þeir, sem eru hyggnlr
tryggja straz hjá
SamvLnnutryggingum
JOHN KNITTEL:
FRÚIN Á
i
| GAMMSSTÖÐUM
1
--------------- 44. DAGUR -----------------------—
— Ég hefi hugsað mikið um þetta, Anton Möller, svaraði
hún. En ég veit ekki, hvað ég á að gera.
— Ég vil ekki, að þú kallir mig Anton Möller, sagði hann.
— Hvað á ég þá að kalla húsbóndann?
— Anton — ekkert nema Anton.
— Það hefir konan þín sáluga kallað þig.
— Nei. Hún kallaði mig Jakob.
Hann þrýsti hönd hennar og virtist hugsi.
—■ Teresa, sagði hann allt í einu. Ég held, að þú munir
elska mig, ef þú vilt bara reyna að gera það.
Það var eitthvað í raddhreimnum, sem snart innstu hjarta-
rætur hennar. Hún hallaði sér aftur á bak, lokaði augunum
og roðnaði upp í hársrætur.
— Þú ætlar þá að verða konan mín, sagði hann.
— Já.
A'ugu hans ljómuðu af ósegjanlegum fögnuði.
.— Nú verður þú að kyssa mig, svo að ég viti, að þú segir
þetta satt.
Hún hallaði andlitinu að öxl honum.
— Gráttu ekki, sagði hann ástúðlega. Það væri ekki góðs
viti.
— Ég get ekki annað, stamaði hún.
— Nú! Þá veit maður það, sagði hann, og var nú orðinn
sjálfum sér líkur. Já, náttúrlega. Allt er í upphafi örðugast.
Hann kyssti hana mjúklega. Hún var með grátstafinn i
kverkunum, og hann kreisti svo fast hönd hennar, að hana
verkjaði. Kvíðafull spurði hún sjálfa sig, hvort þetta væri
hin mesta hamingja, er henni gat hlotnazt.
Þau óku aftur heim að sjúkrahúsinu klukkutíma síðar.
Áður en þau stigu út úr bifreiðinni, laut Anton Möller að
henni og mælti:
— Nú erum við heitbundin í augum guðs og manna. Ég
geri það undir eins heyrinkunnugt. Nú skal hyskið á Gamms-
stöðum gapa af undrun. Og kjaftasögurnar skulu verða þagg-
aðar niður í eitt skiptið fyrir öll. Við verðum gefin saman í
kirkj u, Teresa, eins og vel kristnu fólki sæmir, og brúðkaups-
veizlan skal verða mikilfenglegri en dæmi eru um hér í sveit
á seinni árum.
— En ég er kaþólsk, sagði Teresa.
— Það skiptir engu máli, hvað þú ert. Þú verður það, sem
ég er — mótmælandi. Þú skalt bara trúa því, að guð sé til,
en láta hitt allt sigla sinn sjó.
Teresa leit á hann höfgum augum. Allt í einu var sem hún
sæi lif sitt í einni svipan. Þúsund myndir frá liðnum dögum
birtust henni eins og leiftursýn. Öll örlög hennar tóku á sig
gervi og störðu á hana með sömu gráu, góðlátlegu augunum
og maðurinn, er sat við hlið hennar.
— Anton, hvíslaði hún. Er þetta satt? Getur þetta verið
veruleiki?
Það greip hann ofsafengin þrá. Hjartað barðist í brjósti
hans.
— Já, hvíslaði hann aftur í eyra henni. Þú ert falleg
stúlka. Ég vil greiða götu þína og gera þér lífið unaðslegt.
Ökumaðurinn leit um öxl.
— Var það ekki hérna, sem ég átti að nema staðar? spurði
hann.
Teresa roðnaði.
— Hann heyrir, hvað við segjum, sagði hún.
— Það gerir ekkert til. — Jú, það var hér.
— Þakka yður fyrir, sagði maðurinn.
Skyndilega færðist gleðisvipur á Teresu. Hún brosti. Og
svo þrýsti hún hönd Antons Möllers.
— Þú mátt ekki fara strax, Anton, sagði hún. Þú verður
að koma inn og drekka með mér kaffi.
— Eins og ég vilji það ekki, svaraði hann.
— Jæja. Komdu Anton, Anton, Anton, sagði hún hlæjandi.
Heyrirðu ekki sjálfur, hvað það er fallegur hljómur í þessu
nafni: Anton! Og hvað það var skrítið, hvernig þetta gerð-
ist!
Hann borgaði bifreiðastjóranum og gekk á eftir henni
inn í húsið. Hún bað um kaf.fi og smurt brauð og hunang
handa tveimur. Og hún vildi, að sér yrði fært þetta út að
stóra perutrénu.
Hann var eina klukkustund hjá Teresu. Hún fann, hve
mikilli hlýju stafaði frá þessum manni. Allt, sem hann sagði
og gerði, var svo blátt áfram og eðlilegt, svo afdráttarlaust