Tíminn - 04.10.1950, Síða 8

„ERLEJVT YFtRLiT“ t DAG
Frelsi samvinnufélauanna
„Á FÖRMM YEGI“ t DAG
Ger slíkt hið sama
I
>
<
34. árg.
Reykjavík
4. október 1950.
t
t
219. blað.
I ilugvélinni yfir rönd Vatnajökuls. Fjárhóp rinn er í farþegarúminu. Gæzlumaður Flug-
félagsins sinnir lömbunum, en danskur frét aritari, frú Inger Larsen, aðstoðar hann.
(Ljósm.: Guðni Þórðarson.)
Sögulegustu fjárflutningar á Islandi:
Loftbrú með lifandi fé úr
Öræfum til Borgarfjarðar
Þessa dagana fara fram sögulegustu fjárflutningar, sem Þröng á þingi.
átt hafa sér stað hér á landi og þótt víðar væri leitað. En það | Työ lömb gátu fundið sér
eru loftflutningar með lifandi lömb, sem flutt eru austan ,smugu 1 krók loftskeyta-
úr Öræfum til fjárskiptasvæðanna í Borgarfirði. Búizt cr
í
1 mannsins,
krók
þó þröngur
annað undir sætinu, en hitt
við, að flutt verði um fimm hundruð lömb og farnar fimm undir borðinu, þar sem loft-
í'erðir með Dakotaflugvél Flugfélags íslands, Glófaxa, sem skeytatækin eru.
annast flutningana undir stjórn Jóhanncsar Snorrasonar enginn loftskeytamað-
yfirflugmanns. Þó að hér sé um algcra nvjung að ræða og ur er hafður með í flutninga-
,, . .. * „ ferðum sem þessum, enda
ekki vitað, að slikir flutnmgar hafi aður far.ð fram annars hefir flugmaðurinn beint tal-
staðar en í hinni fjarlægu Eyjaálfu, hafa þessir flutningar
tekizt mjög vel. Blaðamaður frá Tímanum fór með flutn-
samband við flugvöllinn, öðru
hvoru allan tímann, sem ver-
ingaferð austur og upp í Borgarfjörö fyrsta daginn og fer 13 er á lofti.
hér á eftir lýsing hans á loftflutningunum.
Mikilvæg reynsla fengin. , Hinzta kveðjá að heiman.
Við höfum enga reynslu til ] Borgfirðingarnar, sem ver-
að styðja okkur við með þessa ið höfðu þar eystra vegna
tegund loftflutninga, sagði fjárkaupanna voru þarna til
Jóhannes Snorrason yfirflug-
maður hjá Flugfélagi íslands,
þegar hann lagði upp á Da-
að taka á móti vélinni. Auk
þeirra, bændur og ungt fólk
úr Öræfunum til að rétta út-
kotaflugvélinni Glófaxa, í | flytjendunum síðustu hjálpar
fyrstu fjárflutninga með f!ug Gg vinarhönd við að komast
vélum, sem fram hafa farið upp í flugfarið og óska þeim
hér á landi og í Evrópu. ; góðrar ferðar til hinna nvju
Af slíkum flutningum hefir heimkynna. Það var síðasta
ekki spurzt annars staðar en kveðjan. v
í hinni fjarlægu Eyjaálfu, •
þar sem fé hefir verið ílutt
Lömbin voru borin úr rétt-
inni upp í flugvélina og þar
voru menn til að taka við
frá Nýja Sjálandi til fjar-
lægra eyja i Kyrrahafinu. . . , . , . . t
Þesslr flutningar eru svo fjar koma *>eim f*nr 1
lægir okkur, að reynsla sú, er
þar fékkst, er okkur ókunn. —
Við verðum því að þreifa okk-
ur áfram með gætni um það,
vélinni.
I.ömbin í stjórnklefunum.
Þau fyrstu, sem inn komu.
hvernig öruggast og bezt er fengu þann sérstaka heiður,
að flytja lifandi fé í flugvél- að fara fram í stjórnklefana.
um, bætti Jóhannes við. Fimm komu i hornið, þar sem
Þannig var það í fyrramorg ferðatöskur ferðalanga eru
un, en nú er reynslan fengin. venjulega, en önnur fengu
Fyrstu flugfarmarnir af lif- stæði i ganginum. Mórauður
andi lömbum, eru komnir hrútur, myndarlegur og
heilu og höldnu alla leið aust greindur, sem síðar reyndist
an úr Öræfum upp i Borgar- t lika vera eins konar sjálfkjör
fjörð. Lömbin tóku undir sig inn foringi fararinnar hjá út-
stökk út úr vélinni á bílpall- ( flytjendahópnum tók sér
ana í Borgarfirði og hinir á- stöðu aftan við sæti Jóhann-
hugasömu og dugandi ís-1 esar Snorrasonar flugmanns
lenzku flugmenn eru orðnir i stjórnklefanum, en tvær
reynslunni ríkari um fjár- gimbrar, hvitar, báðar hring-
fiutninga í loftinu. | hyrndar, voru rígskorðaðar
Fjárflutningaflugvélin lenti fyrir aftan hann og þannig
á malarflugvelli á eyrunum
fyrir neðan Fagurhólsmýri,
en þar undir Blesakletti biðu
lömbin í litilli rétt eftir loft-
íerðinni upp í Borgarfjörð.
var það koll af kolli aftur eft-
ir allri vél, alveg að síð-
ustu milligerðinni á farþega-
gólfinu aftur við útgöngu-
dyrnar. - <mm
sam mgzmmgmTí
Aftur í sjálfu farþegarúm-
inu var aðalhópurinn. Þar var
svo þétt að nær ógerningur
var að koma þar niður fæti.
Var salurinn stíaður í sund-
ur með hnéhæðarháum borð-
um á fjórum stöðum, til þess
að lömbin gætu ekki henzt
til í vélinni við flugtakið, eða
ef ókyrrt væri í loftinu. Gæti
slíkt valdið miklum óþægind-
ym á fluginu og jafnvel orðið
hættulegt, ef illa tækist til.
Var þannig fyrir öllu séð, hjá
Jóhannesi flugstjóra. með
hinu bezta öryggi fyrir aug-
um.
Sögulegt ferðalag hefst.
Eftir um það bil klukku-
stundar viðdvöl hjá Fagur-
hólsmýri voru öll lömbin kom
in inn í flugvélina og voru þai
eins og þéttast getur verið
dilkum í haustrétt. Hurðinn:
var lokað að utan og nú var
allt tilbúið til flugs. Þegar
hreyflar vélarinnar fóru ?
gang, hrukku lömbin við. Þau
botnuðu augsýnilega hvork
upp né niður í öllu þessu til-
standi, og þegar flugvélinni
var ekið hægt út græna flöt-
ina frá Blesakletti út á flug-
völlinn, vaggaði allur hópur-
inn til í vélinni, en lömbin
horfðu undrandi hvort á ann
að og á tilveruna, því áreiðan-
lega hafði gleymzt að segja
þeim heima í Öræfunum hvað
til stóð, áður en lagt var af
stað til nýrra heimkynna.
Óþæg, en lætur samt að stjórn
Út á enda brautarinnar
(FrairJtiald á 1. síðv, >

Myndirnar hér að ofan eru af fjárfiutningunum í fyrradag.
Efsta myndin er úr stjórnklefanum. Næsta mynd: Lömbin
tekin úr réttinni og borin út í flugvélina. Neðst: Lömbunum
hleypt út á bílpallinn á flugvellinum í Borgarfirði.
(Ljósm.: Guðni Þórðarson).
aæ£r.—