Tíminn - 30.11.1950, Blaðsíða 6

6.

TÍMINN, fimmtudaginn 30. nóvember 1950.
268. blað
Kisban-kósakkar
Rússnesk söngva og skemmti
mynd í hinum undurfögru
Agfa-litum.
Sýnd ki. 7 og 9.
I*eg'ar átti að
byiígja brautlna i
Amerísk cowboy-mynd frá [
Columbia. |
Sýnd kl. 5. |
■mTOIfMM»»MIMIMIIM*M»*»m»H»M»Mtl»ll«HM»»l»»H •
........................
TRIPOLI-BÍÓ]
Sími 1182
Græna lyftan
(Mustergatte)
Hin sprenghlægilega þýzka
gamanmynd með Ileinz Ru-
mann sýnd vegna fjölda á-
skorana í kvöld kl. 9.
Gög oí>' Gokkc
í Cirkus
Sýnd kl. 5 og 7.
IH»U»U»IHI««HUIMIM»U»ll»MI»HIII>IUTOIIHMM,M—
* f
NÝJA BÍÓ
Sönghallariindrin
Síðasta sinn.
(Phanton of the Opera)
Hin stórfenglega og íburðar-
mikla músíkmynd í eðlileg-
um litum. Aðalhlutverkin
leika og syngja:
Nelson Eddy,
Susanna Foster.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára
I»I«»»»II«*I»»»»»»»»»*OI»»M»M»''*M*0»*,»***IíMM»MM
IMIMMMMIIMMMMMIMMMMMIMM*

BÆJARBIO
HAFNARFIRÐI
Munaðarlausi
drengurlnn
Áhrifarik og ógleymanleg
finnsk stórmynd um olnboga
börn þjóðfélagsins.
Aðalhlutverk:
Ansu Ikonen,
Edwin Land.
Sýnd kl. 7 og 9.
ELDURINN
gerlr ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hy&srnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutrygrgingum
Nýja fasteigna-
salan.
Hafnarstrætl 19. Síml 1518
Viðtalstími kl. 10—12, 1—3
og 4—6 virka daga nema
laugardaga kl. 10—12.
Fastcigna-, bif-;
reiða-, skipa- og;
verðbréfasala
Bergur Jónsson
Málafiutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Simi 5833.
Heima: Vitastíg 14.
Köld borð og
bcitnr matnr
sendum út um allan bæ.
SÍLD & FISKUR
IIMIIIIIM1II
niuiiiiniiiiiiiiiiiitiiuiMiuiiiMiiiMimiiMi
I Austurbæjarbíó I
Glatt á b.ialla
____Sýnd kl. 9.__
í
\ Mýrarkotsstelpan
Sýnd kl. 5 og 7.
ÍTJARNARBÍO
\ Rakari komingsins
5
(Monsieur Beaucaire)
| Bráðskemmtileg ný amerísk
gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Hinn heimsfrægi gaman-
leikari Bob Hope
og Toan Caulfield.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.
mMn^Minm.MimniiwfMiiKn—.tfinnnMMnmi
GAMLA 8ÍÓ
IIjartaI»j»furinn
(Heartbeat)
Þessi bráðskemmtilega og
spennandi ameríska kvik-
mynd með:
Ginger Rogers,
Jean Pierre Aumont,
Basil Rathbone.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
IIIMIIHIIIIIIMMIMIIIlrtMIIIIIIIMMMIMtM'aMIII
HAFNARBÍÓ
Munaðarleys-
ingjarnir
(De Værgelöse)
Áhrifamikil norsk stórmynd
byggð á sögu eftir Gabriel
Scott. Myndin lýsir á átakan
legan hátt illri meðferð á
vandalausum börnum.
Aðalhlutverk:
George Richter,
Eva Lunde.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Fasteignasölu
miðsiöðin
Lækjarg. 10B. Sfmi 6530
Annast sölu fastelgna,
skipa, bifreiða o. fl. Enn-
fremur alls konar trygging
ar, svo sem brunatrygging
ar, innbús-, líftryggingar
o. fl. 1 umboði Jóns Finn-
bogasonar hjá Sjóvátrygg-
ingarfélagi íslands h. f.
Viðtalstími alla virka daga
kl. 10—5, aðra tíma eftir
samkomulagi.
Raflagnir — Viðgerðir
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI h. f.
Laugaveg 79. — Sfml 5184
I Ferðamenn !
Lítið inn. — Höfum 1
| rafmagnsefni og leggjum I
I raflagnir. Seljum lampa |
| og ljósakrónur með gler- I
Iskálum. —
Askr If tar síral:
2323
Gerlzt
áskrifendnr.
TlMINRí
Á að fækkn
presíuiii ....
(Framtiáld at 5. síSu.)
urskipað með tilliti til þess
verks, sem vinna ber.
Öllum, sem nokkuð hugsa
um málið í alvöru, er það
ljóst, að þörfin fyrir kirkju-
legt starf er brýn, og því mik
ið í húfi, að starfið sé sem
bezt skipulagt. Fyrsta boðorð
stjórnarvaldanna ætti því að
vera það, að rýra ekki starfs
krafta kirkjunnar, svifta
hana engu, sem ekki væri
bætt upp með cðru samtíims.
Sé það heppilegri ráðstöfun
fyrir kirkjuna sjálfa, að eitt-
hvert prestakall sé lagt nið-
ur, þá á að gera það, annars
ekki. Sé starfskröftum ein-
hvers prests varið betur ann
ars staðar, á að færa bann td.
Annars ekki.
Það skal að vísu ekki van-
þakkað, að á undanförnum
árum hefir eitt og annað ver
ið gert til þess að samræma
hið kirkjulega starf kröfum
nútímans, og sumt af því er
styrkt af almanna íé. Sér-
stakur maður hefir til dæmis
verið ráðinn til þess að vera
ráðunautur landsmanua um
kirkjuscng, og hefir hann ver
ið mjög duglegur í því staríi.
Ennþá er þó eftir að rnennta
og ráða mann tíl þess að vera
námsstjóri eða ráðunautur
sunnudagaskóla. Nokkur ný
prestsembætti hafa verið sett
á laggirnar, en samt sem áð-
ur eru þau svo fá í stærstu
kaupstöðunum, að við,
erum líkastir bílum, sem
eru fastir í snóskafli.
Hjólin snúast mestari hluta
sólarhringsins, en þó miðar
svo undraskammt áfram. í
þessu sambandi má einnig
minnast á þjónustu við
stærstu sjúkrahúsin hvar sern
þau eru á landinu Ef miðað
er við allan þann mannfjclda,
sem flutzt hefir til Reykja-
víkur undanfarin ár, er vert
að geta þess að t. d. í ensku-
mælandi löndum mundi
þykja hæfilegt að hafa hér
tuttugu þjónandi presta. Auð
vitað finnst mönnum slikt
vera hrein og bein vitfiring
hér. Ef það væru bankamenn
eða lögregluþj ónar, væri allt
öðru máli að gegna. Og satt
að segja geri ég mér ekki
vonir um að verða tekinn al-
varlega, þegar ég segi þetta.
Þetta nægir til vísbending-
ar um, að ef kirkjulegt starf
á ekki að halda áfram að vera
sama kákið og það nú er,
þarf gagngerða endurskoðun
á öllum vinnubrögðum og al-
gera endurskipulagningu
starfsins.
(Framliald)
JQHH KNITTEL:
r r
FRUIN A
GAMMSSTÖÐUM
1 6B. DAGUR
í
llf
■ts^
ÞJÓDLEIKHÚSID
Fimmtudag, kl. 20.00
PABBI
Föstudag kl. 20.00:
lón biskup Arason
BannaÖ börnum yngri en
14 ára
Síðasta sinn
Aðgöngumiðar seldlr frá
kl. 13,15 til 20.00. Daginn fyr
ir sýningardag og sýnlngar-
dag. — Tekið á móti pönt-
unum. — Síml 80 000.
Þessu næst kom séra Teódór Straub í vitnastúkuna í ann-
að sinn. Von Breitenwy spurði hann fyrst um sálarástand
Gottfreðs á námsárunum. Það kom brátt í ljós, að hann
hafði alls ekki verið heill heilsu. Teresa hlýddi á með fyrir-^
litningarsvip. Þaö lá, við, að hún skellti upp úr. Hvað vissi
þetta auvirðulega fóik í réttarsalnum um þau? Það gat dæmt
þau, en það var þess ekki umkomið að skilja þau. Enginn
vissi, hvers vegna hún hafði byrlað Anton Möller eitur —
ekki einu sinni Gottfreð. Hvernig gátu aðrir látið sig gruna
það?
Þetta kvöld var Teresa mög þreytt. Hún vissi, að nú nálg-
aðist dagur dómsins. Hlutskipti hennar yrði fangaklefinn
og ævarandi útskúfun. En hvernig gat hún frelsað Gottfreð
— sannfært réttinn um, að hann væri saklaus?
Hnígandi sólin stráði dumbrauðum geislum inn um klefa-
gluggann Skuggi af járngrindunum féll á nakinn, kaldan
múrinn. Hún taldi reitina. Það voru tuttugu og fjórir reitir.
— Tuttugu og fjögur ár, hugsaði hún. Sólin hefir skrifað
dóm minn á vegginn. Tuttugu og fjögur ár!
Hún hugleiddi það, sem hún átti í vændum í einveru fanga-
klefans. En svo settist hún á bekk við óheflað fjalaborðið.
Þar var matur — brauð, smjör, ostur, kalt kjöt og grænmeti.
»
i Hún hellti saman dálitlu af víni og vatni og drakk. Enn borg-
1 aði hún mat sinn. En þegar dómur hafði verið kveðinn upp
yfir henni, yrði hún send í annað fangelsi, þar sem hún átti
ekki kost á öðru en því, sem föngunum var sérstaklega
ætlað.
| Teresa fór úr svarta kjólnum, er hún hafði matazt, og
sveipaði um sig grænum kyrtli. Allt í einu var hurðinni hrund
i íð upp, og gæzlukonan gaf henni til kynna, að lögfræðingur
1 hennar vildi ná tali af henni.
— Bjóðið honum inn, sagði Teresa.
Von Breitenwyl gekk inn í klefann. Hann var mjög alvar-
legur í bragði.
] — Sú skoðun virðist ríkjandi, að Gottfreð sé saklaus, sagði
hann. En það verður ógerlegt að bjarga ykkur báðum. Þess
i
I vegna mun ég leggja megináherzlu á það að verja Gottfreð.
Ég sá það á svip þeirra, sem kviðdóminn skipa, að þeir eru
] ckki sannfærðir um se]ct Gottfreðs. Ég kom til þess að tjá
I yöur þessa ákvörðun mína.
— En hverfi Gottfreð ekki frá frumburði sínum?
— Það getur samt verið, að hann verði sýknaður.
— En þessi þrjótur, sem heitir Gutenberg,., leggur mesta
áherzlu á að sanna, að Gottfreð sé líka sekur.
Hún greip báðum höndum um höfuðið á sér.
— Er ekkert, sem ég get gert til þess, að bjarga Gottfreð?
hrópaði hún. Ég hefi reynt að geta í hug mannanna, sem
kviðdóminn skipa. En þar er aðeins einn maður, sem mér
gezt að, ungur maður rauðskeggjaður, veikindalegur og
göfugmannlegur. Ég held, að hann vilji sýkna Gottfreð —
ég er viss um það. Við höfum gert leynilegan samning með
augunum — ég held, að við séum orðnir vinir. En hinir —
allir stórir, feitir og sjálfumglaðir. Þeim verður öllum hugsað
til konunnar sinnar. Ef þeir sýkna okkur, s.etur konan þeirra
yfir þeim dóm heima. Hefðu þeir engar konur átt, er mér
nær að halda að þeir hefðu haft ofurlitla saiiíúð með okkur.
Að minnsta kosti með Gottfreð. Ég get aðeins fyrirlitið þetta
fólk í réttarsalnum — þetta meinfýsna hýski, sem' gleðst
yfir því að leika sér að okkur, eins og grimmur köttur leikur
sér að mús. „ . . w
Hún spratt á fætur, og fögur brjóst hennar, þöndust ögr-
andi. Hún benti upp í loftið með vísifingri. • t
— Þeir geta dæmt mig í ævilanga nauðungarvinnu. Þeir
geta neytt mig til þess að þvo gólf og liggja í skarninu. Þeir
geta lítillækkað mig svo, að það sjáist varla mannsmynd á
mér. En þeir geta ekki bugað mig né sigrað. Ég verð alla
tíð hin sama.
Von Breitenwyl virti hana fyrir sér. Hann hafði tjáð
henni, að hann ætlaði að verja Gottfreö — ekki hana. Og
þetta var svar hennar. Hann háfði aldrei fyrr kynnzt slíkri
konu.
— Það væri mér mikill stuðningur, ef þeir segðuð mér allan
sannleikann, sagði hann.
.— Allan sannleikann?
— Ástæðan til þess, að þér réðuð Anton Möller af dögum
— hver var hún? spurði hann.
Teresa hvessti á hann augun.
— Ég skal segja yður hana, en þér lofið og leggið við dreng-
skap yðar að nota, ekki þá .vitpeskju, þvork; ,á morgup. ,nó
nokkurn tíma síðar.