Tíminn - 09.01.1951, Blaðsíða 3

6. í>la«.
TIMINN, þrlgjuáaginn 9. janúar 1951.
** ti
3.
ÞJDÐLEIKHUSIÐ:
Söng b j alLan
Ferð um StrandasýsEu
Fiiir Maitliías Ilcigasun
Niðurlag.
Seinasta stórbýlið meðfram
Söngbjallan eftir Charles nógu sannfærandi, skilst vel
Dickens er fallegur sjónleik- hvað skáldið er að fara.
ur um helgi heimilislífsins og Yngvi Thorkelsson, sem er þjóðveginum, áður en komið
yndisleik þess, en að sumu leikstjóri, leikur sjálfuv Cal- er til Hólmavíkur er Víði-
leyti er hann óþægilega fjar- eb Plummer leikfangasmið dalsá. Þar hafa búið um lang
lægur nútíma íslendingum. og sýnir þar góðan leik, en ó- an aldur Páll Gislason og Þor
Hér njóta menn leiksins því þægilega fannst mér höfuð steinsslna Brynjólfsdóttir
nokkuð misjafnt eftir því hans líkjast Jóni úr Grinda- með mikilli rausn. Eru þau
hvernig þeim gengur að kom- víkinni. Eins minna þau frú nú þegar farin að skinta
ast yfir bilið, sem á milli er. Fielding (Regina Þórðardótt- þessu stórbýli í sjálfstæð
Nafn sitt dregur leikurinn ir) og Tackleton leikfanga- býli meðal barna sinna.
af litlu dýri, sem ekki er til á sali (Haraldur Björnsson) | Til Hólmavíkur var komið
íslandi, en það var gömul al- helzt til mikið á konu Arne- kl. 7 að kvöldi. Er þá komið
þýðutrú á Skotlandi, að gæfa usar og Jón Marteinsson, en á enda þessarar áætlunarleið
fylgdi því heimili, þar sem góðux er leikur þeirra annars,! ar. Ferð minni var heitið
þetta litla dýr hefðist við milli Aftur á móti er Hildur Kal- ' norður að Kaldrananesi. Frá
steinanna við arininn, eins man þarna í nýrri mynd, sem Hólmavík þangað má að vísu
og stundum kom fyrir, þegar Tilly vinnustúlka, en hún komast á biium. Venjulegast
yetur gekk I garð. Söngur gegnir nauðsynlegu hlutverki,; fara menn sjóleiðina. Svo
þess eða tíst boðaði því gott. þó að ekki sé stórt, fyllir upp var að þessu sinni. Fór ég
En auk þess er heimilishelgin á sviðinu og eykur skemmti- með trillubát, er leið átti
í Bretlandi mjög bundin við lega fjölbreytni. j norður. Það er rúmlega 2
arininn, og hefir áhrifa það-! Gestur Pálsson og Bryndís ! stunda ferð. í sumar var unn
an jáfnvel gætt í máli og Pétursdóttir leika Jón póst! ið að vegargerð fyrir botni
pienningu íslendinga, þó að og konu hans, indæiisfólk. Ef i Steingrímsfjarðar og norður
arinlausir séu. En þetta tákn- til vill er það nokkuð óljóst j
mál leiksins er íslenzkum framan af, hvernig konan er, j
áhorfendum nokkuð fram- en það er engu síður höfund-
andi. inum að kenna. Margrét Ól-
Það skulu menn líka hafa í afsdóttur býðúr góðan þokka,
á Bjarnarfjarðarháls. Um
Bjarnarfjörð er kominn allgóð
ur vegur. Er von manna. að
takast megi, jafnvel á næsta
sumri, að koma veginum í
huga, að þessi saga er meira sem May Fielding og andi Það horf, aö þar verði öllum
bifreiðum fært. Verður þá að
eins um kl.stundar akstur frá
Hólmavík til Kaldrananess.
Þaðan er rúmlega 2 stunda
ferð á sj ó til Gj ögurs. Má
en 100 ára gömul og hug- bjöllunnar og Baldvin Hall-
tnyndir manna um rétt kon- dórsson er skemmtilegur í
unnar og hjónabandiö voru hlutverki ókunna mannsins.
allt aðrar-þá en nú. | Indriði Waage er sögumað-
Boðskapur sjónleiksins er ur 0g flytur formála til skýr-
á engan veg úreltur, en hann ingar inn á millf. Réttara
er sá, að heimilið sé meira en hefði verið að víkja þar nokk- jsamSöngur þessara bygða.
fjórir veggir og þak. Það sé ug fra frumritinu í fyrstu og , FjöJþætt lífsstörf.
andleg stofnun, helguð gefa leikhúsgestum hér j Hinn mikli ferðamanna-
frjalsri umhyggju og tryggð n0kkra skýringu á því, hvað straumur um jHoltavöröu-
án þvmgunar og sjálfskyldu. söngbjallan Og jafnveí arin- ! heiði á sumrum beinist að
Sá boðskapur er jafn sannur inn raunverulega tákna, err mestu til Norðurlands. Þar
nú og þá og þó er ef til vill þag hefði vel mátt fella að
la,ngt síðan borið hefir brýnni inngangsorðunum án þess að
þörf til að túlka hann en eln- Spilla þeim nokkuð. Sögumað-
ínitt nú. Það er því vel ráðið ur hefir gervi Dickens og ber
af Þj óðleikhúsinu að reyna þag vel.
slíkt, ef gestir þess væru þá ; Jón Helgason blaðamaður j Strandasýslu. Þar eru taldar
menn til að skilja. Nokkur jr þýff þetta leikrit. Ekkijfáir sem leggja leið sina um
tmsbrestur mun á því, og kann ég aS dæma það verk sogur hafa þó engu siður
va.da þvl bæði þær a^tæður, með samanþm-g^ vig frumrit- ! gerst þar í lífsbaráttu fólks-
urðu að vera „hetjur sjös og
lands“ eins og kveðið or i
gamalli sveitarímu um einn
velmetinn bónda norður þar.
Þótti sá liðtækastur er bezta
forsögn gat veitt bæði á iandi
og sjó. Beindist þá athyglln
að útliti lofts og vinda.
Þurfti stundum allfast að
taka i ár, en þó engu siður
að leika þá list, að halda
svo um stjórnvölinn, að fleyt-
an skilaði öllu heilu í höfn..
Þetta fer ekki saman við efn-
hæfni þá, sem fólki er nú
talin vænlegust til framdrátt
ar. En hins vegar hefir það
veitt kynslóðunum meiri al-
hliða þroska i hinni hcrðu
lífsbaráttu.
BJómlegar sveitir.
Hvernig haldið heíir verið
á-arfi táps og menningar, get
ur ferðamaðurinn sem leggur
leið sína um þessar slóðif, gert
sér nokkra hugmynd um,
með því að lita heim til bæj-
anna með fram alfaraleið.
Ég hygg að óvíða um sveitir
sé jafn vel hýst á bæjum
Eru það ekki einungis ibúðar
húsin, heldur einpúg penings-
hús og hlöður. Á mörgum
slóðum ailt steinsteyptar
byggingar með hvítum veggj
segja, að það bæti mikið um um og grænum eða rauðum
þökum. Þó sumstaðar sé harð
sótt til ræktunar miðað við
þar, sem víðáttumiklir mögu-
leikar eru fyrir hendi, eru þó
á mörgum stööum stór og vel
ræktuó tún og heyskapur að
, ,. , , mestu tekinn á ræktuðu
eru blomlegar byggðir, fagrir, landi j óþurrkunum siðast_
ir staðlr og merkir ur sbpnnU liðJð sumar h1alpaði mikis,
Þegar vegir skiptast við
Hrútafjarðarárbrú, eru aðeins
fáir leggja leið sína norður
sem fyrr voru nefndar, og það
sem verra er, að heimilis-
hvað votheyskapur er aimenn
ur.
Fagurt sumar.
Allar sveitir sýslunnar áttu
ekki óskilið mál um óþurrk-
ana síðastl. sumar. Innantil
ið, en sem islenzkt verk er
leikritið á góðu máli með
kennd sumra áhorfenda mun meiri reign Qg tilþrifum en
vera a heldur lagu stigi. I stundum hefir þótt frambæri-
Þess! sjónleikur hefm það legt, og er skylt að meta slíkt,
sér ti gildis að persónurnar j að lágkúrusvipur flat_
eru ohkar að bunaði og gerð.; eskjunnar sómir hvergi ís_
Blinda stúlkan, sem Guð-
björg Þorbjarnardóttir leikur,
stingur sérstaklega í stúf við
umhverfið, og það er út af
fyrir sig athyglisverður þátt-
ur, hvernig faðir hennar hefir
ins, þó óskráðar séu. Menn1 um Steingrímsfjörð og mest-
Afmæíismót Karlakórs Reykjavíkur
Tuttugu og fimm ára afmæl kórsins. Fáninn er á 2,75 m.
lenzku máli 1 þjóðleikhúsi. h Ksaflakórs Reykjavíkur var hárri stöng. Þá barst kórnum
Á undan sýningu eru leikin minnst á Hótel Bofg. s. 1. laug | málverk af söngstjóranum eft
brezk þjóðlög, sem Róbert; ardagskvöld. Afmælið eóttu á ir frú Karen Agnete Þórarins
1 Abraham Ottósson hefir tek- ; fjórða huijdrað manns.
ið saman og stjórnar hann j Formaður kórsins Sveinn G.
fegrað tilveru beirrá í vitund Wíómsveitinni. j Björnsson setti hófið og^g fékk kórinn borðfána frá
hennar. Það var yfirsjón hans, I Hvernig sem mönnum feliur stjórnaði því. Ræður fiuttu r
að hann lét sér ekki nú hin forna rómantik, þar söngstjórinn Sigurður Þórðaj-
nægja að festa hugann sem tryggur elskhugi kemur son, prófessor Magtiús Jóns-
við bjartari og betri heim 1 dulargervi, þegar unn- soii, Þórhalluj
hliðar lífsins, heldur sagði usfa hans er að verða brúður skrifstofustjóri,
son. Gefandi þess var Arni
Benediktsson forstjóri. Einn-
menn og ástæður betri en þær
voru. En blinda stúlkan hans
finnur þó um síðir fegurð
raunveruleikans, og þó að
fljótt yfir sögu sé farið, svo
að það atriði verði naumast
og litmynd af Hellisgerði frá
karlakórnum „Þfestir“ i
Ásgeirsson, j Hafnarfirði. Einnig tilkynnti
próh Guð. I formaður Karlakórs Reykja-
annars manns, og hinn ‘góði brandur Jónsson, Flallgrimur j Vlkur 1 hofmu að kónnn
andi heimilisgæfunnar tekur Sigtryggsson, bókari, Friðjón munöi færa songstjóranum
sjálfur til máls, ættu þó allir , Þórðarson, fulltrúi, Ágúst
að geta fundið fegurð og'Bjarnason formaður Sam-
sannleika í þessum'sjónleik. ibanös isl. karlakóra, Guð-
H Kr ' mundur Gissurarson, bæjar-
_____________________' fulltrúi í Hafnarfirði og fl.
Þrír söngmenn þeir Sveinn
Orðsending frá Sundhöllinni ii
Sund skólanemenda og íþróttafélaga hefst i dag.
Bæjarbúar á fullorðinsaldri geta þó komist í bað allan
daginn frá kl. 7,30 árdegis til kl. 8 síðdegis, en ekki í
sund frá kl. 1—4,15 síðd. Börn hafa ekki aðgang að
Sundhöllinni frá kl. 9,30 árdegis til 4,15' síðdegis.
Á laugardögum er Sundhöllin opin fyrir bæjarbúa all-
an daginn og á sunnudögum frá kl. 8 árdegis til kl.
2,15 síðdegis.
^ . G. Björnsson, Lárus Hansson
' og Hallgrímur Sigtryggsson,
sem starfað höfðu ósiitið í
kórnum frá stofnun hans
1926, voru af söngstjóra sæmd
ir heiðursmerki félagsins.
Einnig var söngstjórinn Sig-
urður Þórðarson sæmdur
heiðursmerki karlakórsins
Geysis á Akureyri. Merkið af-
henti fyrir hönd Geysis Ágúst
Bjarnason formaður S. í. K.
útskorinn
Sig Þórðarsyni
píanóbekk.
Mikill fjöldi heillaskeyta
barstkórnum víðsvegar að af
landinu. Einnig frá New York
og Winnipeg. Mikinn fögnuð
vakti skeyti til kórsins frá
Hafliða Halldórssyni og Hilm
ari Garðarss. eigendum Gamla
Biós. Tilkynntu þeir í skeyt-
inu að bíóið yrði látið i té
endurgjaldslaust á fyrsta
samsöng kórsins í vetur.
í afmælisfagnaðinum var
eins og nærri má geta, mikið
sungið. Auk þess, sem kór-
inn söng nokkur lög með að-
Auglýsingasími Tímans 81300
Kórnum bárust margar veg-,
í New York, sem er gamall fé-
lagi og einsöngvari kórsins,
forkunn^rfagran fána með í
saumuðu nafni og söngmerki
an hluta Kaldrananeshrepps
var ágæt heyskartíð. Allt
þurrkað eftir hendinni.
Það eru viðbrigði ferðamann
inum, sem hefir ekið í gegn-
um súidarsvækju, að koma i
þessar sóiríku byggðir. í
Bjarnarfirði er hlýlegt að
sumarlagi. Grösugt láglendið,
í hiíðunum skiptist á kjarr,
grasbrekkur og bláberjá-
runnar. Áln, sem nú er full
af silungl, eftir nokkurra ára
friðun, líður með hægum
straumi að ósi, þar sem varp-
eyjar liggja fyrir landi. þelrra
næst er sú, er liggur undir
Kaldrananes. Hinar tvær eru
ítak frá Staðarkirkju í Stein
grímsfirði. Líkiega gefið heil-
agri kirkju tii þess að friða
einhverja synduga sál, Hita-
uppsprettur á mörgum 'st'öð-
um, allt neðan frá sjó á Kaló
rananesl, fram 1 GoSdai
sem er fremstur bæja. Þar er
jarðhitinn mestur. Ekki hef-
ir verið r&nnsakað hverjir
mcguleikar eru þarna í þörðu
fóignir. Aðeins á tveimur bæj
um er jarðhitinn notaðúr til
upphitunar bæjarhúsa, sið-
an Goðdalur lagðist í eyði.
Aðra þessa jörö á hreppúr-
inn. Heiir verið í ráði að reisa
þar skólahús. Þar er starf-
rækt sundlaug fyrir ung-
menni hreppsins og nærliggj
andi hreppá. Þer er rnikið
sótt að á sumrin. Akvegur
góður er um Bjarnarfjörð.
Margir s.iómenn, sem koma,
að Kaldrananesi sækjast eftn
Ir að: „skreppa frarn ,f
Iaug“.
Eftir að hafizt var handa,
að legg.ia veginn norður sýsl-
una, hafa meginátökin miðað
að þvi, aö þoka áfram sam-
feildu heiitíarkerfi. Þó 'eiin
þurfi þar nokkuð um að bæta
er svo komið, að lagt mun
nokkurt fé til vegarins yfir
Bjarnarfjarðarháls. Margar
ár eru brúaöar og simi nál.
á hverjum bæ innan sýsl-
unnar.
Útgerð dieit'býlisins.
Sjósókn hefir breytzt í það
horf, að útgerðin hefir dreg-
ist frá einstökum bæjúm til
sjávarþorpa- Það er pví engu
síður áhugamai pessara
byggða* aö hiynnt sé að þeim
stöðum. Fólkið hverfui' ekki
úr byggðinni þó það færist
til eftir atvinnuháttum inn-
an sveitanna. Mtð pvi að búa
því sæmileg . lífsskilyrði við
sjó og i sven, er siraumur-
inn stöðvaðm iil hinna
stærri siaða, sem fleStum
mun þykja nóg um, eins og
nú er komið.
í þessu sambandi má geta
þess, að Eggert Kristjánson
stórkaupmaöur o. fl. Keyptu
frystihús á Kaiarananesi, sem
nokkuð var umrætt á sinni
tíð, þarna þurfti nokkuð um
að bæta, svo sæmitegt lag
yrði á rekstri, svo þeir fé-
lagar sóttu um fjárfestingar-
leyfi til þeirra hluta, en var
synjað. Væntanlega gengur
þetta betur 1 annaö sinn. Það
verður mörgum á að tala ílla
um þessa „ráðstjórn“, sem við
búum við. En hvernig sem á.
það er litið allt saman, ætti
það að ganga fyrir, sen.
beint er til hagsmuna. íyrir
til lanös ot
stoð Fritz Weisshappels og |
Guðmundar Jónssonar söngv j framleiðshma
legar gjafir. Prófessor Magnús ara> sungu 7 af helztu söng- ; sjávar.
Jónsson afhenti kórnum að | möiinum kórsins nokkur lög. | Undanfarin ár, einKun
gjöf frá Gunnari R. Pálssyni; Brynjólfur Jóhannesson leik það, sem nú ér að líða, hai.,
ari skemmti óinnig með upp-t verið erfið fyrir i' tvegim,
lestri og söng. Öllum þessum; Fiskafli tregur og sildin a&
skemmtiatriöum var tekið j mestu brugðist. Iiversu iangt
með miklum -fögnuöi. ijáfið j VerÖur þess að biða; aö; xV.&’
fór hið bezta fram. I (Framhald á 7. siðu.)’
: ‘ ..... ; . Lr::; ; , :.J