Tíminn - 14.02.1951, Blaðsíða 6

6

TÍMINN, m'ðvikudaff.'nn 14. febrúar 1951.
37. blað.
La traviata
i Amerísk mynd gerð eftir *
[hinni frægu óperu Verdis. S
Sýnd kl. 7 og 9.
i Irá frelsisbaráttH j
Síana
Sýnd kl. 5.
í
^ í
TRIPOLI-BIOi
Æskan á þingi
j Mjög skemmtileg rússnesk litj
| kvikmynd um íþróttir, söng- >
llist og þjóðdansa.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. j
___________________jj
MÝiA BÍÓ;
Þcss bera nienn
sár*
(Not Wanted)
Sally Forrest.
Leo Penn. —
Sýnd kl. 7 og 9.
Allí í lagi lagsi
Grínmynrl með ABBOTT og
COSTELLO.
Sýnd kl. 5.
BÆJARBÍÓ;
HAFNARFIRÐI
Syndir fcðranna
(Moonrise)
Ákaflega spennandi ný am-
erísk kvikmynd byggð á skáld
sögunni „Moonrise" eftir j
Theodore Strauss. Sagan hef- j
ir komið út í ísl. þýðingu í|
tímaritinu „Allt“. j
Dane Clark
Cail Russel
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184. j
&uufela<$ur%
; Austurbæjarbíó
í Ifeimsmcistíiramót,
| ITi í SStissso! 1850 I
j Einstð heimild um hina glæsi
jlegu frammistöðu Islendinga
já mótinu.
Allir beztu frjálsíþróttamenn
Evrópu koma fram í mynd
þessari.
] AUKAMYND: Norden —
juSA í Osló 1949.
| Sýnd kl. 5, 7 og 9.
r
!
Mansilcgur
brcysklcikl
(The Guilt of Janet Ames)
| Vegna fjölda eftirspurna
jverður þessi óvenjulega
jmynd, er fjallar um barátt-
juna við mannlega eigingirni,
jsýnd í örfá skipti.
Aðalhlutverk:
Rosalind Russell
Melvyn Douglas
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Fornar ástir
(The Passionate Fnends)
Eftir skáldsögu II. G. Wells.
Ann Todd.
Claude Rains.
Sýnd kl. 9.
Sindhafl sæfari
Sýnd kl. 5 og 7.
HAFNARBIO
Gimstcina
bærinn
(Diamond City)
Ákaflega spennandi og við-
burðarík ný kvikmynd er ger
ist í Suður Afríku.
Aðalhlutverk:
David Farrar
Diana Dors
Ilonor Blackman
j
Bönnuð innan 16 ára.
j Sýnd kl. 5, 7 og 9.

éejtaAJ j |
i í
Bergur Jónsson ;
MAIaflutningsskrifstofs j
Laugaveg 65. Síml 5833. |
Helma: Vitastig 14.
Raflagnlr — Vlðgerðlr
Baftækjavenlunia
LJÓS & HTTI b. 1. j
Laugaveg 73. — Sími 81*4
Askri(tar§íio(i
x i m i rc iv
23X3
Gcrizt
áskrifendnr.
Erlent yfirllt
(Framhald af S. slBu.y
vert ágengt, eins og verkföll
hafnarverkamanna benda til.
1 utanríkismálunum er ágrein
ingur talsverður innan Verka-
mannaflokksins. Ýmsir þeirra
þingmanna flokksins, sem
standa næst kommúnistum,
gagnrýna stjórnarstefnuna í Kór
eumálinu. í seinni tíð hafa þeir
þó einkum beint andstöðu sinni
gegn endurvígbúnaði Þýzka-
lands og fengið ýmsa af leið-
togum flokksins til liðs við sig,
eins og Hugh Dalton. Þessi and-
staða í flokknum virðist það
öfiug, að stjórnin hefir þegar
tekið nokkurt tillit til hennar.
Ihaldsmenn telja að þeir erfið
leikar, sem greindir eru hér að
framan, og ágreiningur sá, sem
nú á sér stað innan Verka-
mannaflokksins varðandi utan-
ríkismálin, styrki verulega póli-
tíska aðstöðu þeirra og þeir geti
því reiknað með sigri, ef gengið
væri til kosninga nú. Flest sól-
armerki virðast líka benda til
þess, að Attlee ætli sér að reyna
að komast hjá kosningum að
sinni. Flestum, sem um þessi
mál ræða, kemur saman um, að
það byggist nú meira á leiðsögn
hans en nokkurntíma áður,
hvort Verkamannaflokknum
tekst að halda völdum og hvort
honum yrði sigurs auðið, ef til
kosninga yrði gengið. Víst er það
líka, að þrátt fyrir alla erfið-
leika, hefir persónulegt álit
Attlees farið vaxandi í seinni
tíð, bæði meðal flokksmanna
hans og andstæðinga. Ekki sízt
flokksmenn hans finna, að það
er við forustu hans, sem sigur-
möguleikar flokksins eru fyrst
og fremst tengdir.
Cjinci J(c
auói
>♦♦♦♦
LÖGUÐ
fínpúsning
send gegn póstkröfu um alll
land.
Fínpúsningsgerðin
Reykjavík — Slml 6909
MARMARI
Eftir Guðmund Kamban.
Leikstjóri: Gunnar Hansen.
Sýning í Iðnó í kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir kl. 2 í dag.
Sími 3191.
111
ÞJÓDLEIKHÚSID
Miðvikudag kl. 17.00.
Frumsýning á barnaleikritinu
Snædrolíni n gisi
byggð á æfintýri
H. C. ANDERSEN
eftir
S. Magito og R. Weil
Leikstjóri: Hildur Kalman
Verð aðgöngumiða kr. 15.00
og 10.00.
Fimmtudag kl. 20.00.
Flckkaðar hcndur
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13,15 til 20,00 daginn fyrir sýn-
ingardag og sýningardag.
Tekið á móti pöntunum.
Sími 80000.
SKIPS-
LÆKNIRINN
32
— Þú kærir þig ekki um það, svaraði hún gremjulega. Þú
ert viljalaus. Þú hefir blekkt okkur — læknana í sjúkrahús-
inu, mig, hjúkrunarkonuna....
— Ekki hjúkrunarkonuna, sagði hann ákafur. Ekki hjúkr-
unarkonuna.
— Getur það verið, að lijúkrunarkonan sjálf....? spurði
Friðrika, titrandi af reiði.
Bóris kinkaði kolli.
— Þú hefir mútað henni. En með hverju? Þú varst pen-
ingalaus.
— Ég mútaði henni ekki, sagði Bóris og sneri sér til veggj-
ar. Hún keypti meira að segja morfln handa mér fyrir sína
peninga. Hún var engill.
Tómas þagði. Hann sá, hvernig þetta hafði gerzt. Hjúkrun-
arkonan hafði verið ástfangin af Bóris, og ástin og skyldan
höfðu togazt á í huga hennar.
, i
— Eg horfði sjálfur á það, að hún lét þrjár, heilar öskjur
hérna í töskuna mína, hélt Bóris áfram. Og nú hefir þeim
verið stolið frá mér. Strax og ég kom á skipsfjöl. Öllu mor-
fíninu!
Hann var sprottinn á fætur, og nú var aftur að koma á
hann æði.
Tómas reyndi að sefa hann.
— Það hefir enginn stolið frá yður, sagði hann. Hjúkr-
unarkonan hefir aðeins orðið hrædd og tekið öskjurnar úr
töskunni á síðustu stundu. Ég neyðist sennilega til þess að
líkna yður — en hjá mér fáið þér aðeins mjög nauman
skammt.
Þau Tómas og Friðrika fóru, er Vilhjálmur Neudörfler
kom aftur frá morgunverðarborðinu.
— Nú verðum við að ræða málið, sagði hann. Það er óum-
flýanlegt, bætti hann við, er hún svaraði honum með því
einu að spyrja, hvað klukkan væri. Og við höfum betra næði
hér, sagði hann um leið og hann vísaði henni inn i setusal
þriðja farrýmis.
Hún tók sér sígarettu, bað um eldspýtu og beið átekta.
Hann tók til orða, rólegur og því nær strangur í máli: Bóris
gat ekki verið lengur í klefa sínum. Sem læknir yrði hann
að krefjast þess, að sjúklingurinn yrði fluttur í sjúkrastof-
ur skipsins, og þar yrði að loka hann inni með valdi, ef það
væri nauðsynlegt. Friðrika hlustaði á hann, en virtist ekki
skilja, hvers vegna hann var að segja henni þetta eða hvers
hann krafðist af henni. Loks spurði hann hranalega:
— Getið þér séð honum fyrir vörzlu í fyrsta farrými?
— Nei, það get ég ekki, svaraði hún þurrt og afdráttar-
laust, eins og hann hafði spurt. Ég er peningalaus — og ég
má ekki vera að því.
Tómas svaraði henni ekki. Hann renndi aðeins fyrirlitn-
ingaraugum niður eftir eplagrænum kjólnum hennar. Hann
var mjög einfaldur — svo einfaldur, að slíkir kjólar fást ekki,
nema i örfáum tízkuhúsum í stórborgum veraldarinnar.
Hann virti fyrir sér hatt hennar, skó, töskuna. Þessi kona
hafði ekki sparað fé, er hún keypti sér ferðafötin.
— Og þér megið ekki heldur vera að því, endurtók hann
loks — ég skildi yður rétt: Þér máttUð ekki vera að því?
— Já. Þér hafði skilið mig rétt. Ég hefi nefnilega ákveðið
hlutverk að inna af hendi, sagði hún þrjózkulega og ögrandi.
Og þessi kjóll, sem þér horfið svo á, er vinnusloppurinn minn
hér á skipinu — eins og hvíti kyrtillinn yðar....
Honum flaug i hug allt, sem hann hafði heyrt'um Friðriku.
— Já, sagði hann kuldalega, þér eruð í þjónustu kaup-
sýslumanna, og eigið að veiða Stefanson í net yðar — fá
hann til þess að fallast á vissa uppástungu.
Fyrst var eins og hún skyldi hann ekki. En svo rak hún
upp kuldahlátur.
'— Heimska og þvættingur! sagði hún. Fólki dettur margt
vitlaust í hug. Mitt starf er ákaflega einfalt og hversdags-
legt. Það þarf hvorki miklar gáfur né lagni til þess að leysa
það af hendi. Það er sjálfsagðasta verk, sem nokkur kona
getur innt af höndum — einkum þegar hún er of tigin til
þess að gerast kvikmyndadís, en skortir hæfileika til þess
að ganga í þjónustu leikhúsanna.
Það kom aftur á hana þessi ögrandi þrjózkusvipur, er bauð
öllu byrgin.
— Hvers vegna hafið þér ekki gift yður? spurði Tómas
rólega.
— Það fór út um þúfur, svaraði hún eins og ekkert væri.
Reyndar gæti ég gifzt manninum, sem hefir látið mér í té