Tíminn - 18.02.1951, Qupperneq 8

Tíminn - 18.02.1951, Qupperneq 8
„ERLE\! YFIRLIT“ I »1G: Gladivtin Jebb. 35. árgangur. Reykjavík, Heimsókn tiS einhúans í heiðinni: Fer um leið og farfuglarr ir til sumardval- á æskustöðvunum v ð eyðibýlið Er samferða eru ómissanöi hlutir. Á hlað- þoku og drunga er líka leið- fuglunum á vorin. varpanum er svo tja’dið, þar inleg uppi á heiði eins og Hann er einn hinna fáu sem vistir sumarsins eru niðri í byggð. En þeir dagar geymdar, og annað það, sem eru margir á sumrinu, sem rúmast ekki í kofanum. súld er í lofti, og stundum íbúfarkofinn hans Jóns er rigning og stormur. En þetta ekki byggður fyrir fínar frúr. tilheyrir landinu, og án þess Nútímaþægindi eru þar engin. væri það sjálfu sér ósam- Þó að mörgum, sem um veg- kvæmt. Eitt sumarið sá til inn fari, finnist kannske !í ið dæmis ekki til sólar nema 40 þar fyrir alvöru. Því lífi ann til um kofann, er hann höll í af 70. hann, og þar kann hann bezt huga heiðarbúans og þeirra, iðjuleysi og leti á ekki við sig, einn með vængjaþyt sem gista hann daglangt, og í heima á þessum slóðum æsku- .. fuglanan í loftinu og jarmi frá veggjum hans er mosi heiðar- manncins. Það var óþekkt fyr- Jæ™afS „ U^, Þf.ð’ „P umhyggjusömum lambám í innar, sem ver íbúann kulda irhrigði í Óspaksstaðaseli, og " einbúa íslenzku heiðanna. A hverju vori er hugur hans samferða vængjataki hinna suðrænu gesta fram í óbyggð- irnar, en sjálfur kemur hann í heiðina um svipað leyti og lambærnar, en þá byrjar lifið Rústaður einbúans 'í'tieiðinni. Kofinn er notalegur og hlýr, þétt ekki.sé-harHi stór, og tjaldið er notað fyrir skemmu. Guðni Þórðarson tók myndina. hlíðum og á heiðaflákum og næðingi frá fjöllum og af þarna. Þar sem sumardýrðin hafi. er ósvikin frá morgni til1 kvölds, og líka langar sumar- nætur, kann einbúi heiðanna bezt við sig, og í heiðinni er hann fæddur og þar sleit er það enn á heiðinni. Sá tími, sem afgangs verður hliðvörzl- unni, er notaður til margs. Margir öngultaumar hafa verið hnýttir á linu þessa sum ardaga, og margur þorskurinn hefir skilað sér á land fyrir Verður aftur ungur á einni nóttu. Heiðabúinn segist hvergi ' hafa kunnað betur við sig en hann barnsskónum í leik við uppi á heiðinni. Jón er þó orð- þá Vinnu, sem unnin hefir lömb í haga strangan vetur inn roskinn maður og hefir verið þarna bjarta eða drunga „„ og margvísleg æfintýri tilver- reynt sitt af hverju. En heiðin jega sumardaga. Auk þess er ( Ævintýri úr lífi heiðarinnar. jancj ð febrúar. í unnar. ir far austur og hverjir vest- ur á mánuði hverjum, hvað séu flutningabílar og hvað fólksbílar. Fær vegagerð n þann'g þýðingarmlkinn fróð- leik um þunga umferðarinn ar. Kemur í ljós, að umferðin vex frá ári 11 árs, og er mest inSu tékknesku stjórnarinnar í júlí og ágúst frá 9- fetrúar. Þar eru banda- rískar flugvélar sakaðar um að hafa flogið yfir tékkneskt Svara mótmælaorð- sendiitgn Tékka Bandaríska stjórnin svar- aði i gær mótmælaorðsend- Konungurinn á hól smaladrengsins. heillar hann og seiðir, og hon- um finnst á hverju vori, þeg- ar hann kemur þangað, að allur krankleiki vetrarins liði En heiðin er ekki að öllu burt úr skrokknum á sér á leyti eins og hún á að sér. Það einni draumléttri nóttu, með- hefir verið lögð þjóðbraut yfir an hann er að eltast við lömb- mela og móa, og sjálfur Dana- * in á æskustöðvunum. En Jón konungur hefir lært að þekkja er eins og áður er sagt, þarna landið frá konungsvörðunni, á æskustöðvum sinum. þar sem smaladrengurinn sá! Hann er fæddur og upp al- áður til kvíaánna sinna. Þó er það einmitt vegna þjóðvegarins um heiðina, inn í Óspaksstaðaseli, sem er nú eyðibýli i heiðinni, — að austanverðu í hlíðinni á móti sauðfjárveikinnar og annarra kofanum. Hefir hann því óvæntra atburða, að einbúinn æskustöðvarnar jafnan fyrir j lesnar meðan nótt er björt, er ennþá sumardaga á sínum augunum, og sjálfsagt á það því að þær tilheyra dimmum stað. Þvi einbúinn í heiðinni sinn þátt í því, hvernig hann j haustkvöldum og litlu kerta hliðbúinn bókelskur og heldur ýtarlega dagbók yfir það, sem fyrir augun ber, og líka hitt, sem hugann varðar. I - * ' Þegar kertið slokknar frá draugasögunni. Þjóðlegur fróðleikur er í mestum hávegum hafður. Út- lendar glæpasögur eiga ekki beinlinis he’ma þarna i ís- lenzkri náttúru. En drauga- sögurnar — þær eru gulls ígildi. Bíða þær yfirleitt ó- svarinu seg- En marga gesti ber að ir, að við rannsókn hafi kom- garði, sem vegastjórnin fær ið í ljós, að engar bandarískar ekki skýrslur um. Stundum flugvélar hafi farið yfir tékk- rangla forvitnar lambær heim I neskt land umræddan dag, en að kofa einbúans, en þær eru tveim dögum síðar hafi tvær ekki tíðir gestir og þiggja bandarískar flugvélar villst ekki góðgerð r, enda lögð á- inn yfir landamærin. Það hafi herzla á að stugga þeim burt verið óviljaverk flugmann- málinu og farfuglarnir, sem koma ennþá lengra sunnan að en hann til sumardvalar. er enginn annar en Jón Mar- teinsson frá Óspaksstaðaseli, hliðvörður við varnargirðing- una á þjóðveginum yfir Holta- vörðuveiði. | Blaðamaður frá Tímaum Rigning og súld hefir heimsótt Jón. Kynntist eru leiðir gestir. hann því, hvernig einbúinn j Að vísu er ekki því að leyna: lifir og hugsar með hinn víða dagarnir eru misjafnlega sj óndeildarhring í kringum skemmtilegir. Norðansúld með sig á æskustöðvunum. Hann er einbúinn í heiðinni, þó að þúsundir bíla þjóti öskrandi framhjá honum á sumri hverju og starf hans sé að opna og loka hliðinu. Ef snemma vorar í byggð. Það er dálítið misjafnt, hve- nær Jón leggst út. Það fer eftir því, hvernig vorar og hvernig blessuðum lömbunum líður niðri í bygð. Sé vorið gott og lömbin snemma kvik á fæti og hlíðarnar fullar af ilmandi gróðri, skal það ekki bregðast, að Jón er kominn snemma í heiðina. Bústaðurinn hans er lítill timburkofi, þar sem er rétt rúm fyrir fletið, olíuvélina og svolítill afgangur af veggrúmi fyrin fjölskyldumyndirnar. — Draugasögurnar og húslestr- arbókin þurfa ekki ýkjamikið rúm, en þær má finna i bú- staðnum, og ef betur er að gáð, nokkrar lausavísur og ef til vill sögu á skrifuðu blaði. Fyrir utan skúrinn er hag- anlega lögð gangstétt, eins og venja er á þrifalegum sveita- bæjum, og á þili hangir reipi og snæri, sem hverjum manni þráir heiðina eftir sama lög- j Ijósi, sem slokknar út af við rúmstokkinn, þegar eldavél- in er orðin köld eftir hitun kvöldsopans. Gott fólk á ferð um heiðina. frá girðingunni. En það eru litlu, tvífættu sumargestirnir í heiðinni, er oft eru á ferð — fuglarnir. Kann Jón frá mörgu skemmti legu að segja úr því samfélagi sem hann hefir átt með vin- um sinum, fuglunum. Dag einn snemma á síðastl. sumri komu tve’r smáfuglar heim að kofanum og gerð- ust óvenju spakir. Voru það auðnutittlingur og sólskríkja. Ef til vill hafa þeir upphaf- + ... . lega verið á flóta undan kjóa ___ . _ . í augum einbuans er það j eða smyrli En hyað um ^ Wonju-svæðinu undanfarna " f_!LuT þeir gerðust góðir vinir Jóns I og tíðir gestir á bænum anna og reynt verði að koma í veg fyrir slíkt framvegis. Norðurherinn hörf- ar eftir hörð átök Hernaðaraðgerðir herja SÞ. í Kóreu í gær miðuðust við það að reyna að uppræta fleyga þá, sem norðurherinn hefir rekið inn í varnarlínu S.Þ. á heið na. Bilarnir eru margir; og Jón skrifar niður hjá sér austur af Wonju, þar sem her kommúnista gerði áhlaup Var þeim daglega geflð korn snemma í gærmorgun og og kunn ngsskapurinn jókst. komust mjög nærri aðalveg- Þeir tóku jafnan kornið í nef inum suður frá Wonju. S,ð- ið og fluttu það burt, en borð- 1 degis í gær varð norðurherinn uðu lítið sjálfir. Var sá hátt þó að hörfa á þessum slóðum. ur áuðskdjanlegur, og vitað Talið er að norðurherinn tefli úr því, að þeir ættu ungv ði1 nú fram meira liði en hann á næstu grösum. Sú var líka ! hefir gert nokkru sinni fyrr í | raunin á. Svo þegar ungarnir j styrjöldinni í samfelldri víg- Þarna er hann í hliðinu sínu. Það er mikilvægt trúnaðar- starf að gæta þessa hliðs, og Jón Marteinsson hefir unnið starfið á heiðinni af skyldurækni og trúmennsku. Það kemur enginn að mannlausu hlíði, þar sem hann á að vera. voru orðnir fleygir, komu þeir v.ð rétt sem snöggvast eins og 11 að kveðja og þakka fyrir góða viðkynningu. Sið- an sáust þeir aldrei me r. Þannig er líf .ð i heiðinni, fullt af sönnum æfintýrum í ríki náttúrunnar. En fyrir Jón Marteinsson frá Óspaksstaðaseli er heiðin h mnaríki á jörð. Líf ð þar fullkomnun alls hins feg- ursta, því að þar, í einver- unni í ríki náttúrunnar, slær mannlegt hjarta líkast sjálfu sér. Því ríki he'ðarinnar held ur áfram að vera heimur út af fyrir sig, þótt þúsundir bíla þjóti um veginn og hliðvörð- ur nn loki og opni hliðið, sem ráðið getur örlögum sauð- fjárræktar og afkomu margra héraða. gþ- línu. * Arangurslaus leit Njarðvíkinga í Pilts'ns frá Stapakoti Innri-Njarðvík, er hvarf síð- astliðinn miðvikudag var leit að af f mmtíu mönnum úr Innr'- og Ytri-Njarðvík í gæv. Stjórnaði hreppstjóri leitinni, og fóru leitarflokkar bæði meðfram sjónum á lcngu svæði og upp á he ði og meðfram veginum til Grindavíkur. Þessi leit bar þó engan ár- angur, og fannst ekki neitt, er gæti bent til þess, hvað af manninum hefir orðið.

x

Tíminn

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.