Tíminn - 01.04.1951, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN. sunnudaginn 1. apríl 1951.
73. blað.
Það hlant að
verða þu
Sérlega skemmtileg og bráð-
fyndin mynd með:
Ginger Rogers,
Corner Wilde.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
ttlaginn
Afarspennandi og viðburða-
rík amerísk kúrekamynd.
Aðalhlutverk:
Rod Cameron.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
NÝJA BIO
Hættur stórborg-
arlnnar
(Naked City)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Smámyndasafn: Músík,
söngva og teiknimyndir.
Chaplin í hnefaleik. Vetrar-
íþróttir o. fl.
Sýnd kl. 3.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Mýs og nionn
Spennandi og sérkennileg
amerísk stórmynd byggð á
hinni þektu sögu eftir John
Steinbeck, sem komið hefir
út í ísl. þýðingu og enn frem
ur verið leikin í útvarpinu.
— Danskur texti.
Burgess Meredith,
Betty Field,
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Bergur Jónsson
■álaflutningsakrifst«fa
Laugaveg 65. Siml 5833.
Helma: vitaatlg 14.
O'nuAnjsLgSo&MAMiA Mu &GJtaAJ
0Ccu/elaj$uT %
Rafmagnsofnar, nýkomnir
1000 wött.
Sendum í póstkröfu.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H.F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
Austurbæjarbíó
Orrustan nm
Iwo Jima
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Gimsteinarnir
Marx-bræður.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
TJARNARBÍO
Á Kon-Tiki yfir
Kyrrahaf
Einstæð og afar merkileg
mynd um ferðalag á fleka
yfir Kyrrahafið 8000 km. leið.
— Myndin var tekin í ferð-
inni, sýnir því ingöngu raun
verulega atburði. — Myndin
hefir fengið fjölda verðlauna
m. a. bæði í Englandi og
ítalíu, sem bezta mynd sinn
ar tegundar.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA BÍÓ
Hawaii-nætnr
(On an Island with you)
Ný amerísk dans- og söngva-
mynd í eðlilegum litum.
Esther Williams,
Peter Lawford,
Cyd Charisse,
Xavier Cugat og
hljómsveit.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Svarti galdur
(Black Magic).
Spennandi og ævintýrarík ný
amerísk stórmynd eftir sögu
Alexanders Dumas um Cag-
liostro.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Gög og Cíokke
Syrpa með hinum bráð-
skemmtilegu skopleikurum.
Sýnd kl. 3.
ELDURINN
gerir ekkl boð á undan aér.
Þelr, sem eru hyggnJr,
tryggja strax hjá
SamvinnutrysglnKuni
Aakriftarsfmft
TiMinrnr
Gerlzt
áikrifeaiar.
Trúarvakningar . . .
(Framhald af 3. síðu.)
lypda“ og talar mest um góð-
verk sín og sinna, eins og
ríki maöurinn, sem forðum
fór upp í musterið til að segja
guði frá góðverkunum, —
þolir illa bersögli dr. Gra-
hams um syndir manna. —
Efnishyggjumenn verða stór-
reiðir, þegar einhver kunnur
maður úr þeirra hópi fer að
segja frá afturhvarfi sínu,
eða syngur vakningasöngva 1
útvarp í stað gamanvísna, —
eins og kom fyrir í Los Angel-
os, — þótt staðan væri í veði.
Eitt blaðið sagði í sumar
sem leið: „Það er skrítið, að
Truman forseti veitir þess-
um vakningaprédikara hálf-
tíma áheyrn, þegar erlendir
sendiherrar fá oft ekki nema
15 mín. hjá honum, — og
meira að segja veita honum
leyfi til að flytja bæn á eft-
ir.“ Það var auðheyrt, að rit-
stjóranum þótti óþarfi að
biðja fyrir Bandaríkjunum í
forsetasalnum!
Nokkrir blaðamenn skor-
uðu á dr. Graham til útvarps
samtals, sem siðan fór um
öll Bandaríkin. Það var í
haust sem leið. Reyndu þeir
á ýmsan hátt að veiða hann
í orðum, en svör hans sýna, að
hann kann að koma fyrir sig
orði víðar en í vinahóp. Með-
al annars var hann minntur
á, að einn fréttaritarinn, sem
sendur var til að hlusta á
hann, hefði skrifað að „þessi
miklu áhrif“ væru eintómar
tilfinningaæsingar og öfgar
einar. Dr. Graham svaraði því
svo: „Senda blöðin klæðskera
til að skrifa um kappleiki eða
sjómann á landbúnaðarsýn-
ingu? — Og hver skyldi taka
mark á þeirra dómum um mál
efni, sem þeir botna ekkert í.“
Sigurbjörn Á. Gíslason.
Cjlna JC
auó:
Erlent yfirlit
(Framhald af 3. síðu.)
tók við utanríkisráðherraem-
bættinu 1945. Það starf var þó
engu síður erfitt og erilsamt.
Segja má líka, að það hafi riðið
heilsu Bevins að fullu, svo að
hann hefir litt getað sinnt vinnu
í seinni tíð.
Bevin hefir eins og áður segir,
unnið sér mikla viðurkenningu
sem utanríkisráðherra. Atiants
hafsbandalagið er meira verk
hans en nokkurs manns annars.
Hann er og talinn upphafsmað
ur Marshallhjálpunarinnar.
Stefna Bevins var 'sú, að reyr/
yrði til hins ítrasta að ná samn
ingum við Rússa. Eftir að þær
vonir brugðust, lagði hann öðr
um fremur áherzlu á, að lýð-
ræðisríkin treystu varnir sínar.
Það má fáum þakka það meira
en honum, að lýðræðisþjóðirn
ar hafa ekki sýnt jafn mikið
andvaraleysi nú og fyrir sein-
ustu heimsstyrjöld. Með því
starfi sínu hefir Bevin gert það,
sem í hans valdi stóð, til að
bjarga friðnum og því mun hans
jafnan minnzt sem eins hins
merkasta manns, sem gegnt
hefir því ábyrgðarmikla starfi
að vera utanríkisráðherra Breta
veldis.

í

;+;
ÞJÓDLEIKHÚSID
Sunnudag kl. 14.00.
Snædrottningin
Sunnudag kl. 20
Flekkaðar hendnr
Næst síðasta sinn.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13,15 til 20,00 daginn fyrir sýn-
ingardag og sýningardag.
Tekið á móti pöntunum.
Sími 80000.
SKIPS- =
LÆKNIRINN
65
— Og fyrr vona ég, að hún deyi ekki frá okkur, sagði
Marta. , , ..
Frá okkur — innileg samkennd fyllti huga Tómasar eftir
allan þann einmanaleik, sem hann hafði átt við að stríða.
Hann tók utan um báðar hendur Mörtu hinar traustu
• • • • - t * '
og öruggu hendur hjúkrunarkonunnar, sem ávallt voru
reiðubúnar og aldrei fataðist neitt, er hann stóð við skurð-
arborðið. Aðdáunin i augnaráði hennar leyndi sér ekki, og
hann teygaði þessa aðdáun eins og svaladrykk. Hér fann
hann það, sem hann hafði aldrei áður fundið hjá konum.
Hversu miklu gæti hann ekki áorkað, ef hann nyti samstarfs
konu, sem legði fram alla krafta sína? Þannig áttu hjóna-
bönd að vera, og í fyrsta skipti varð honum ljóst, að hjóna-
band hans hafði frá upphafi verið byggt á misskilningi.
Hann fór sér hægt upp stigann í áttina að samkvæmis-
salnum. Klukkan var að ganga þrjú, og hann vissi, að dans-
leiknum hlaut að vera lokið. Sybil var aftur horfin honulh.
Og það var ekki heldur vegna hennar, að hann opnaði dyrn-
ar og leit inn í salinn.
Hann stóð lengi í dyrunum og andaði að sér tóbaksmeng-
uðu loftinu, sem blés honum á ný í brjóst því þunglyndi,
sem hafði verið hlutskipti hans hina síðustu daga. Hann
vissi ekki, hvers vegna hann gerði það.
■ - - ♦ * v c-r '*•
Morguninn eftir, á milli klukkan sjö og háíf-átta, barði
herbergisþjónn Stefanssons að dyrum lækningastofunnar
eins og hann var vanur. Systir Marta opnaði og ték við lítilli
öskju, sem þjónninn var með.
— Ég skal flýta mér með greininguna, sagði hún við Tóm-
as. Svo getum við farið til frú Weber.
|’ Hann settist á leðurfóðraðan bekkinn og horfði annars
• hugar á hana handleika mælitæki og tilraunaglös. Hann
hafði verið að berjast við að rifja upp eitthvað, sem
honum hafði flogið í hug skömmu áður en hann sofn-
aði. En hann gat það með engu móti. Enn var hann að
glíma við þessa gátu, þótt hann horfði á hinar æfðu hend-
ur Mörtú.
— Þetta var undarlegt! hrópaði hún allt í einu. Sykurinn
í sýnishornum Stefanssons hefir alltaf verið frá einum og
hálfum af hundraði og upp í einn og tvo þriðju. En í dag
1 er hann hér um bil þrír af hundraði.
— Það er ómögulegt!
Tómas spratt á fætur, og gerði sjálfur nýja athugun. Hann
endurtók hana einu sinni, tvisvar. Niðurstaðan var allt af
hin sama: tveir og níu tíundu.
— Ég verð að fara til hans undir eins, sagði Tómas. Biðj-
ið Krieglacher að biða hjá frú Weber, þar til ég kem. Það
verður innan lítillar stundar.
Þegar hann gekk út úr dyrunum fannst honum eins og
hann hefði gleymt einhverju. Var það ekki eitthvað, sem
hann ætlaði að segja Mörtu? Hann leít um öxl. Hún stóð
álút yfir smásjánni og veitti honum ekki athygli. Hún var
róleg eins og venjulega og andlit hennar órætt. Hann varð
fyrir dálitlum vonbrigðum og hraðaði sér brott, án þess
að yrða á hana.
Stefansson var ekki í íbúð sinni.
— Hann var kominn á fætur klukkan sjö, sagði ungfrú
Fielding. Hún var rauðeygð og örvæntingarfull á svipinn.
— Var Stefansson venju fremur krankur í morgun? spurði
iæknirinn.
— Ég hefi aldrei séð hann eins og í morgun, læknir, sagði
ungfrú Fielding. Og ég hefi þekkt hann í fimmtán ár. Hann
hefir aldrei gleymt að spyrja, hvernig mér hafi sofnazt.
En í morgun.... Og hann, sem ekki má komast í æsingu.
Hann er ekki heilbrigður. Getið þér ekki hjálpað honum?
Tómas sagði, að sér væri ókunnugt um, hvers vegna Ste-
fansson var venju fremur æstur þerman morgun og öðru
vísi en hann átti að sér.
— Farið til hennar! hrópaði ungfrú Fielding. Farið til
þessarar hræðilegu konu. Stefansson hefir borið hana á
höndum sér. Hún ætti að minnsta kosti að vera honum
þakklát.... hún ætti að sjá aumur á honum, éf hún getur
ekki meira....
Tómas starði forviða á hana.
— Eruð þér að tala um barónessuna? spurði hann svo.
— Já — einmitt hana. Ég sat hér við vinnu mína í gær-
kvöldi, þegar grímudansleikurinn var, og ég heyrði, að Ste-
fansson kom inn um miðnættið. Hann gekk um gólf, og ég
heyrði, að hann var að bíða eftir einhverjum. Ég var hér