Tíminn - 14.04.1951, Blaðsíða 6

6.
-----’i-'TRTHSI
TÍMINN, laugardaginn 14. apríl 1951.
84. blað.
Sýnd kl. 3.
Gestiir Barðarson
AfburSa skemmtileg og
spennandi norsk mynd úr
lífi þekktasta útlaga Noregs.
Myndin hefir hlotið fádæma
vinsældir í Noregi.
Aðalhlutverk:
Alfred Maurstad,
Vibecke Falk.
Sýnd kl.'5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Leynifarþegar
(Monkey Buisness)
'Bráðsmellin og sprenghlægi-
leg amerísk gamanmynd. Að
alhlutverk leika hinir heims
frægu Marx brreður.
r Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BlÓ
Kveniiakliibbur-
inn
(Karlmönnum bannaður að-
gangur?)
Betty Stockfeld og
Danielle Darrieux,
ásamt 200 blómarósum og
einum snotrum æskumanni
í kvenmannsfötum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.
Allí í gramum sjó
Grínmyndin fræga með:
Abbott og Costello.
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
BÆJARBÍÓ
i HAFNARFIROI
- „Nóttin langa“
1 Sýning í kvöld kl. 8,30.
Sími 9184.

Eafmagnsofnar, nýkomnir
1000 wött, á kr. 195,00.
Sendum í póstkröfu.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistækl
Raftækjaverzlunin
UÓS & HITI n.F.
Laugaveg 79. — Sfmi 5184.

Austurbæjarbíó
Morgunblaðssagan
Sekt og saklaysi
(Unsuspected)
Bönnuð ir.nan 16 ára.
____Sýnd kl, 3 og 5.
1 frumskógum
Afríku
Sala hefst kl. 11 f. h.
TJARNARBÍÓ
TIILSA
Viðburðarík og spennandi ný
amerísk litmynd.
Aðalhlutverk:
Susan Hayward,
Robert Preston,
Pedro Armendariz.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Bönnuð innan 12 ára.
GAMLA BÍÓ
Oskubuska
(Cinderella)
Nýjasta söngva- og teikni-
mynd
WALT DISNEYS
gerð eftir hinu heimskunna
i ævintýri.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
HAFNARBÍÓ
Þú ert ástin mín
ein
(Once more, my darling)
Bráðskemmtileg ný amerísk
gamanmynd með:
Robert Montgomery,
Ann Blyth,
Jane Cowl.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Auglýsingasími
TIMANS
er 81300
ELDURINN
ferir ekki boð á undan «ér.
Þelr, sem ern hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvlnnutryeslneum
Askriftarsfimli
TIMINIV
tsts
Gerlxt
áfkrifeadar.
Síldveiðar . . .
(Framhald af 5. síðu.>
ingurinn Finn Devold taldi hana
vera í fyrra.
Við slíka athugun kemur eðli-
lega margt til grelna, og verður
hér aðeins drepið á örfá megin-
atriði.
Reynt verði að glöggva sig á,
hvort eitthvað af flotanum geti
stundað veiðar norðaustur í hafi
og flutt síldina á land til
bræðslu. Þurfi að gera einhverj
ar breytingar á skipunum eða
útbúnaði þeirra til þess að slíkt
mætti lánast, þá verður að
kanna hverjar þær þurfa að
vera og með hvaða hætti þeim
yrði helzt komið í framkvæmd.
Næst lægi fyrir að athuga, hvað
mörg skip gætu tekið þátt í j
þessum úthafsveiðum með það
fyrir augum að salta síldina um!
borð. í því sambandi ber að hafa |
í huga, að þau eigi kost á að fá [
þau veiðarfæri, sem ætla má
hagkvæmust í sambandi við
Cjina ^J\auó:
þessa hagnýtingu aflans. Reynt
verði að komast að raun um,
hvaða breytingar þyrfti að gera 1
á útbúnaði skipanna, svo að þén 1
anlegt yrði að salta aflann um
borð. Loks verði þess gætt að
veita nokkrum mönnum á
thverju skipi hagnýta fræðslu |
um verkun síldar í salt. Því að j
auðsætt mál er það, að ekki er
hættulaust að færa sildarsöltun
ina úr landi um borð í skipin
og það í hendur á mönnum, sem I
lítil eða engin kynni hafa af
því, hvað til þarf, svo að unnt
reynist að framleiða gæða salt-
sild.
Ýmis önnur atriði mætti
nefna, en þar sem þau eru flest
veigaminni, verður ekki um það
hirt að sinni.
Ég held, að búmannsháttur
sá, sem hér hefir verið vikið að,
sé óumflýjanlegur. Áður hefir
verið drepið á, hve vakandi fyr-
irhyggja Norðmanna er í þess-
um efnum, og haía þeir þó lapga
og mikla reynslu af veiðum
fjarri heimalandi sínu. Vér er-
um aftur á móti börn að því
leyti og þörfnumst því meiri gát
og forsjá um allan undirbún-
ing úthafsveiða.
Reynsla vor af sumarsíldveið-
um fyrir Norðurlandi undan-
farin ár hefir orðið oss sár og
dýrkeypt. Það mætti því teljast
frámunalegt skeytingarleysi, ef
hún væri að engu höfð, eftir að
fullar líkur eru taldar til þess, að
síldin hafi undanfarin sex sum
ur verið á svipuðum slóðum og
hún hélt sig s. 1. sumar. Fyrir
þjóð, sem á hag sinn jafnmikið
undir sjávarfeng sem íslending
ar og þá ekki sízt síldinni, er
óafsakanlegt að taka ekki tillit
til hinna breyttu aðstæðna. Með
þær í huga verður því að hefja
uhdirbúning undir síldveiðarn-
ar næsta sumar, og á því má
ekki verða dráttur umfram
þann, sem orðinn er.
SKIPS-
LÆKNIRINN
75
sjúkraherbergið og fleygði sér upp í rúmið í smókingnum
og með skóna á fótunum.
Hann sofnaði ekki, og hann vakti ekki heldur. Hann hvíldi
þarna^ í undarlegum dvala, og hugur hans var víðs fjarri.
Hugsanir komu og fóru, án þess að hann hefði stjórn á þeim
eða henti á þeim reiður, og margs konar myndir svifu hon-
um fyrir hugskotssjónir. Hann sá Sybil leiða Shortwell yfir
Broadway, hann sá bifreiðir, ljósaauglýsingar, lögreglu-
þjóna, hann sá ferlegum fallbyssukjafti beint að sér. Hann
þekkti, að þetta var stóra íallbyssan úr Potemkin-kvik-
myndinni. Hann sér þessa mynd lengst, en svo er eins og
fallbyssan minnki og minnki, og að lokum verður honum
ljóst, að hann heldur sjálfur á skammbyssunni sinni, og
það er hlaup hennar, sem beint er að honum. Ein sekúnda,
hugsaði hann, og svo er allt búið. Tómas Wohlmut læknir
frá Kissingen er horfinn og gleymdur.
En nú sá hann skyndilega írenu gömlu krjúpa við klæða-
skápinn heima og telja skyrturnar hans. Hún tuldraði eitt-
hvað fyrir munni sér, gamla konan, en hann heyrði ekki,
hvað það var. Hún var sjálfsagt að meta skyrturnar, gera sér
grein fyrir þvi, hvað lengi læknirinn gæti nú enn notað
þessa og þessa skyrtuna.
Enn dormaði hann, og aftur sá hann Sybil og Short-
well leiðast yfir Broadway. Þau gengu upp glerþrep inn í
glerhús, og þar stóð Krieglacher í hvítum kyrtli og sýndi
nýja bakteríu, sem honum hafði tekizt að rækta — ban-
væna bakteriu — tortímingarbakteríuna.
— Takið varlega á þessu, sagði hann. Þetta er allt úr
gleri og brothætt. Það má ekki gleyma því, að dauðinn og
tortímingin er ekki barnaleikur....
í þessari andrá féll eitthvað á gólfið, og óp kvað við. Tóm-
as spratt á fætur. Systir Marta stóð á gólfinu, titrandi af
skelfingu, og bar hönd fyrir munn sér.
— Hvers vegna eruð þér hér? spurði hún. Ég varð svo
hrædd.
Hann reyndi að átta sig. Hann gat ekki hafa legið í þess-
um dvala nema stutta stund. Og þó fannst honum það heil
eilífð.
— Hafið þér búið hér? spurði hann undrandi.
— Já — í hálft ár.
Hann svipaðist um. Hann sá þess ekki merki, að hér væri
búið. Hann hafði haldið, að þetta væri sjúkraherbergi, sem
ekki væri notað nema stöku sinnum handa sjúklingum.
Hann sá enga mynd, engan hlut, sem gat bent til þess, að hér
væri búið að staðaldri. Hann baðst afsökunar á misgáningi
sínum og brölti á fætur.
— Liggið kyrr, sagði hún. Ég get sofið í klefanum hjá
frú Weber.
— Ég vildi gjarna vera sjálfur hjá henni þessar síðustu
stundir, sem við erum saman á skipinu, svaraði hann. Mér
Rafgeyma
6 volta, 125, 140, 160 og 200
ampersstunda. — Fáum við.
Hentugur fyrir vindrafstöðv-
ar og smárafstöðvar í sveit.
— Góð tegund, gerið pantan
ir sem fyrst. Sendum gegn
póstkröfu.
Véla- og rafíækjaverzlunin
Tryggvagötu 23 — Sími 81279
■ >
ÞJÓDLEIKHÚSID
Laugardag kl. 20.00.
llcilös' Jóliannn
eftir Bernard Shaw
1 aðalhlutverki: Anna Borg
Leikstjóri: Haraldur Björnsson.
Sunnudag kl. 20
Ifeilög Jóhanna
Aðgöngumiðar seldlr frá kl.
13,15 til 20,00 daginn fyrlr sýn-
ingardag og sýningardag.
Tekið á móti pöntunum.
Sími 80000.
í
er orðið hlýtt til gömlu konunnar.
— Því ráðið þér auðvitað sjálfur, svaraði systir Marta.
En kannske væri gott, að ég væri þar líka.
— Nei, svaraði hann stuttur í spuna og sárgramur. Þess
gerist ekki þörf.
En það var engu líkara en hann hefði óskað þess, að hún
færi, en hann mætti vera þar. sem hann var, því að nú
gekk hún út og bauö góða nótt.
En hún kom aftur að vörmu spori og settist Við rúmið
hjá honum. Honum gramdist þetta fyrst, en svo lokaði hann
augunum eins og sjúkur maður og lét sér vel líka návist
hennar. Það var öryggi að nærveru hennar, og hún skildi, að
hann var sjúklingur, þótt hann hefði ekki hita.
— Viljið þér gera bón mína, systir Marta? spurði hann
eftir stundarkorn. Eigið þér ekki önnur föt en þennan
hjúkrunarbúning? Farið í þau.
Hún brosti.
— Ég á engan kjól, sagði hún. Ég fer sjaldan í land og
alltaf í hjúkrunarbúningnum. En ég á ísaumaðan silkikyrtil.
Eruð þér ánægður með það?
Hann kinkaði kolli. Hún opnaði skáp í liorninu.
— Það gaf mér hann indversk kona. Hún var á leið heim,
full af tilhlökkun og eftirvæntingu, en svo fékk hún lungna-
bólgu og dó á miðju Rauðahafinu.
— Þér hafið verið henni góður og líknsamur vinur, sagði
hann annars hugat — líkt og frú Weber. Það virðist helzt
takast vinátta með yður og þeim, sem horfast í augu við
dauðann. Þá tengist þér heldur aldrei böndum við neinn,