Tíminn - 12.05.1951, Page 6

€.
TýittlNN, laugardaginn 12. mai 1951.
104. blað.

Annan hvítasunnudag
Prins Gnstaf
Hrífandi sœnsk mynd úr lífi
tónskáldsins Gústafs Svía-
prins.
Sýnd kl. 7 og 9.
Lina lang'sokknr
Sýnd kl. 3 og 5.
TRIPOLI-BÍÓ
Kapprclflar
i Kcntucky
(Blue grass of Kentucky)
Skemmtileg ný, amerísk kvik
mynd af „Derby“-kappreið-
um Ameríkumanna, tekin í
eðlilegum litum.
m Bill Williams
. Jane Nigh
Ralph Morgan
Sýnd annan hvítasunnudag
kl. 3, 5, 7 og 9.
NÝIA BÍÓ
Vínarblóð
Hrífandi skemmtileg músík-
og gamanmynd, frá Sacha-
Pilm í Vín, sem látin er ger-
ast á hinum sögulega friðar
fundi í Vínarborg 1815.
Aðalhlutverk:
Willy Fritsch
Maria Holst
einnig grínleikararnir
Theo Lingen og
Hans Moser
Sýnd annan hvítasunnudag
kl. 3, 5, 7 og 9. Danskir text-
ar.
Sala hefst kl. 11 f. h.
BÆJARBÍÖ
HAFNARFIROI
Fjársjóðir
fjallanna
(Tresure of Sierra Madre)
Mjög spennandi og vel Jeik-
in ný amerísk stórmynd.
Humprey Bogart
Walther Huston
Tim Holt
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 9.
Hl
('haplín-svrpn
Sýnd kl. 9.
Margar sprenghlægilegar
grinmyndir með:
< Chaplin
\y$ Sýnd kl. 7.
Sími 9184.

(fmulnjstgJO&ulnjOll áejtnJV
0Ccu/eUi$icr%
Rafmagnsofnar, nýkomnlr
1000 wött, á kr. 195,00.
Sendum 1 póstkröíu.
Gerum við straujáin og
önnar heimillstækl
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H.F.
Laugaveg 79. — Síml 5184.
Austurbæjarbíó
Sig'rar Rauðu
Akurliljunnar
(The Elusive Pimpernel)
Sýnd á annan í hvítasunnu
kl. 3, 5, 7 og 9.10.
Sala hefst kl. 11 f. h.
TJARNARBÍÓ
Annan hvítasunnudag:
Blár Iiiniinn
(Blue Skies)
Bráðskemmtileg ný amerísk
söngva- og músíkmynd í eðli
legum litum. 32 lög eftir
Irving Berlin eru sungin og
leikin í myndinni.
Aðalhlutverk:
Bing Crosby 7 KS.’líl
Fred Astaire
Joan Caulfield
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA BÍÖ
Ýlósík-
prófessorinn
(A Song is Born)
Amerísk gamanmynd í eðli-
legum litum.
Danny Kaye
Virginia Mayo
og þekktustu jazzleikarar
Bandaríkjanna.
Sýnd á annan hvítasunnudag
kl. 3, 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÖ
1 lífshætlu
(Meet the Killer)
Ný sprenghlægileg amerísk
gamanmynd með hinum af-
arvinsælu skopleikurum:
Bud Abbott
Lou Costello ásamt
Boris Carloff
Sýnd annan hvítasunnudag
kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11 f. h.
Sonnr Hróa Hattar
Sýnd kl. 5.
ELDURINN
gerir ekki boð á onðan *ér,
Þelr, tem ern hyggnir,
tryggja strax hjá
SamvinnutrygglnRum

Auglýsingasími
TIHAAS
er 81300
Aflkriftarsfjnf!
TIHINRI
Brunat jón —
Eldvarnir
(Framhald af 3. síðu.)
sakir, sem leitt geta til elds-
upptaka, og séu vel á verði
gagnvart þeim. Eldsupptökin
verða að jafnaði á vettvangi
daglegra starfa og daglegs
lífs. Hirðuleysi og ógætni eða
hirðusemi og varúð ráða
miklu um það, hvort eldur
verður laus.
Sumar orsakir eldsupptaka
eru augljósar og á hvers
manns vitund, aðrar liggja
ekki eins í augum uppi. Öll
almenn fræðsla um orsakir
eldsupptaka er því bæði nauð
synleg og gagnleg og miðar
að því, að tjón af eldsvoðum
verði sem minnst.
Opinberu eldvarnirnar, þ.
e. slökkvilið og slökkvitæki,
þegar eldur hefir orðið laus,
eru settar og þjóðfélagslegri
nauðsyn til að hamla út-
breiðslu elds og eldtjónum
hverskonar. En hið opnbera
eftirlit og varhyggð einstakl-
inganna, sem miða að því að'
eldsupptök verði ekki, eða
sem fæst, er engu síður mik-
ilsvert. Þar verða engin eld-
tjón sem engin verða elds-
upptök.
Hjá Arnýju á
Hverabökkiim
(Framhald af 5. síffu.)
um eins og löngum hefir ver-
ið 1 hinum farsælustu upp-
eldisstofnunum.
Það er frjálslegt og
skemmtilegt heimilislíf á
Hver^bökkum, þar sem eink-
um er lögð stund á sjálfa
starfsgleðina, vinnugleðina,
enda er það ekki versta
menntunin að tileikna sér
hana.
H. Kr.
Kaupura — Seljum
Allskonar notuð húsgögn
Staðgreiðsla.
PAKKHUSSALAN
Ingólfstræti 11. Sími 4663
TENGILL H;F.
Siml 80 694
ReiSi við Kleppsveg
annast hverskonar raflagn-
ir og viðgerðir svo sem: Verk
smíðjulagnlr, húsaingnlr,
skipalagnir ásamt vlðgerðum
og uppsetnlngu á mótorum,
röntgentækjum og helmllla-
vélum.
í

.WAV.V.W.W.V.V.V.VAW.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V

Bernhard Nordh:
Konct
VEIÐIMANNS

íii
ÞJÓDLEIKHÚSIÐ
Mánudag kl. 14.00.
ímyitdunarvcikm
eftir Moliére.
Anna Borg leikur sem* gestur.
Liekstjóri: Oskar Borg.
Mánudag kl. 20.00.
Sölumaður dcyr
eftir Arthur Miller.
Leikstjóri: Indriði Waage.
Miðvikudagur kl. 20.00.
Hcilö»' Jóhanna
Næst síðasta sinn.
Aðgöngumiðar að mánudags
sýningunni seldir á laugardag
og mánudag.
LteBa,fr7;rP°li — . íflÉbSÉSííaU...
\mmmmmMmmammmamammmmmm*mmmmmmmmmum»mi ' ^' DAGUR mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
— og þá vildi hann finna sig velkominn. Kuflinn yljaði
lúnu baki hans, þótt-slitinn væri. Það var eins og hinir góðu
andar feðranna hefðu tekið sér bólfestu í honum til þess
að ylja dyggum niðja sínum.
Nikulási varð hugsað til Scru dóttur sinnar. Það var hún,
sem sendi hann hingað á hverju ári. Hlátur Söru var eins
og kliður fuglanna, og augu hennar hýr og djúp. Hún hætti
að hlæja, þegar nýbýlingurinn yfirbugaði hana við kirkjuna.
Þegar hún átti að ala bárnið, gat hún ekki fætt. Hreinkýr
getur ekki alið elgkálf. ílann sprengir hana sundur.
Lappinn lyfti höfðinu og leit til fórnardýrsins. En hann
dró ekki úr slíðrum hnífinn, sem hékk við belti hans. Allur
flýtir var óviðeigandi. Því lengur sem hann var hér, þeim
mun meiri kraff og vizku flutti hann heim. Og það þurfti
þrek og hugrekki til þess að drýgja miklar dáðir Það varð
að reka djöfulinn úr landinu — alla nýbýlingana, sem eitr-
uðu mörk og haga og þjónuðu illum öndum. En það var
erfitt að vinna á nýbýlingunum. Þeir áttu í fórum sínum
langa hnífa og byssur — þeim fylgdu hundar — þeir voru
fráir á fæti og búnir þörðum hnefum. Það var auðveldara
að fást við kvenþjóðina. Henni varð ekki margt til varnar,
þegar karlmennirnir voru ekki heima. Dauði konunnar var
dauði mannsins. Án kvenna fæddust ekki börn, og án barna
gat ekkert fólk haldizt við. Það var ekki nauðsynlegt aö
deyöa fullvaxnar konur. Sær, sem áttu að verða konur, voru
gömlum manni auðunnin bráð. Það kom fyrir, að börnin
hurfu og sáust aldrei framar. Andarnir urðu að kenna hon-
um, hvernig hann átti að ganga á svig við lögin. Fangelsið
mátti ekki banna honum að gera það, sem hann varð að
gera.
Sólin hneig bak Við fjallsöxlina, og skuggarnir lögðust
yfir fórnarsteininn. Þá leiddi Nikulás kálfinn að steininum
og dró hníf sinn úr slíðrum. Hann dró andann ótt og títt, og
slefan rann út um munnvikin. — Eitt andartak stóð hrein-
kálfurinn titrandi með langan hnífinn i brjóstinu, en svo
íéll hann og Lappinn velti sér yfir hann. Varmt blóðiö
streymdi í tréausu hans. Síðan skreið hann að steininum og
smurði hann með hinu rauða lífsvatni og þuldi gamlar sær-
ingaþulur fyrir munni sér. Nú myndi fólkið í ríki hinna dánu
horfa á hann með velþóknun og hjálpa honum — hjálpa
hcnum, þegar þyrfti hjálpar við. Hann fann, hvernig bless-
un þess streymdi um kroppinn — hvernig þrek og þróttur
færðist um hann allan. Snöggvast fannst honum sem hann
sæi föður sinn og Söru, og þá þrýsti hann enni sínu í auö-
mýkt í grasiö.
En uppi i skoru í gjárbarminum lá frumbýlingur og starði
á Lappann. Stór, grár hundur stóð við hlið hans, og svart
byssuhlaup hvíldi á öxlinni. Eftir nokkra stund sá nýbýl-
ingurinn Lappann brölta á fætur og kjaga niður gjána,
gráan og visinn.
IV.
í dalverpi norðvestan við vatnið stóð Ingibjörg með skóflu
í hendi í moldargryfju. Botn gryfjunnar átti að verða gólf
niðurgrafins moldarkofa, og gryfjan varð að vera að minnsta
kostr hálfur metri að dýpt, svo að hægt yröi að gera kof-
ann sæmilega hlýjan. Þetta gátu að 'tfísu ekki orðið vistleg
hýbýli, en þó betri en nrisbyrgið, sem nú veitti þeim Erlenöi
skjól. Komandi vetur gátu þau svo fellt tré og dregiö heim
bjálka, og ekki var óhugsandi, aö þau gætu fengið mann-
hjálp til húsageröar næsta sumar. Tíu tófuskinn áttu aö
vera nóg kaup handa vinnumanni. Annars var Ingibjörg ekki
eins viss um það og Erlendur. Hér virtist engin mannvera
finnanleg, jafnvel þótt hundraö tófuskinn væru í boði. Hvert
sem augaö leit blasti ekki annaö viö en eyðiland — fjöll og
skógar og vötn. Hvergi sást reykur lyppast upp í loftið, og
hvergi var spor — nema eftir hin villtu dýr merkurinnar.
Hún þóttist vita, að heiðingjarnir í Akkafjalli væru næstu
grannar þeirra, en hvorugt þeirra Erlends vissi, hve langt
var að bústað þeirra. En þau áttu að geta smíðað kofa yfir
höfuöið á sér, án hjálpar frá öðrum.
Erlendur reikaði um fjallshlíðina með hundinn á hælum
sér, meðan Ingibjörg sveittist í moldargryfjunni. Þessi tíml
ársins var að vísu ekki heppilegur til þess að skjóta loðdýr,
en hann vildi samt kynnast landinu. Endalausar veiðilend-
ur blöstu við honum, og hér urðu ekki glottandi bændur á
vegi hans. Hann sá fjallafálka, hrafna, uglur og margs kon-
ar smáfugla, sem hann þekkti ekki nöfn á. Þaö boðaði gott.
Þar sem ránfúglar þrifusí', þar var veiðimanni lika gott