Tíminn - 14.06.1951, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, fimmtudaginn 14. jání 1951.
130. blað.
Holdið er veikt
(Le diable au corps)
Vegna áskorana verður þessi
athyglisverða franska mynd
aðeins sýnd í örfá skipti áður
en hún verður endursend.
Sýnd kl. 9.
Skilminga -
maðurinn
(The Swordsman)
Gullfalleg amerísk litmynd j
Sýnd kl. 5 og 7.
rTRIPOLI-BÍÓ!
Ræningjarnir frá
Tombstone
Afar spennandi og viðburðar-
rík amerísk mynd úr villta
vestririu.
Barry Sullivan,
Marjorie Reynolds,
Broderic Crawford.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Við Svanafljót
Íilúsíkmyndin fallega um ævi j
Stephen Foster.
Sýnd kl. 5.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Töframaðurinn
(Man who couid Work
miracles).
Bráðskemmtileg gamanmynd
tekin í líkum stíl og hinar
víðfrægu og vinsælu „Topper
myndir“.
Aðalhlutverk leikur
Roland Young.
sá sami og lék „Topper".
Sýnd kl. 7 og 9.
NÝJA BIO
Á elleftn stundn
Mjög tilkomumikil og vel leik j
in finnsk mynd meðdönskum ]
textum.
Aðalhlutverk:
Paavo Jannes,
Jornia Nortimo.
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 7 og 9

(f*ujAjuj^J(>&uAjuiA. Mte tfejt&JO

►
■
■1
í1
—
’ Rarmagnsofnar, nýkomnir
1000 wött, á kr. 195,00.
Sendum í póstkröfu.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H. F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.!
Austurbæjarbíó
Dauðasvcfninn
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 9.
Meðal mannaeta og
villidýra
Sýnd kl. 5 og 7.
TJARNARBÍÓ
Stjörnn-dans
(Variety Giri)
Bráðskemmtiieg ný amerísk
söngva- og músíkmynd. 40
heimsfrægir leikarar koma
fram í myndinni.
Aðalhlutverk:
Bing Crosby, Bob Hope,
Gary Cooper, Atan Ladd, Dor
othy Lamour, Barbara Stan-
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Ógnaröld á ný
(Return of the Bad Men)
Afar spennandi og skemmti-
leg ný amerísk kvikmynd.
Aðalhlutverk:
Randolph Scott,
Anne Jeffreys,
Robert Ryan,
George „Gobby“ Hayes.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNARBÍÓ
Skyldur eigin-
mannsins
(Yes sir, thats my Baby)
Bráðskemmtileg ný amerisk
músík- og gamanmynd í eð,li
legum iitum.
Aðalhlutverk:
Donald O’Connor
Gloria De Haven
Charles Coburn
Sýnd ki. 5, 7 og 9.
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Sími 5833.
Heima: Vitastíg 14.
■♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦»♦<
Kaupum - Sel jum
— allskonar húsgögn o. fl.j
með bálfvirði. —
PAKKHÓSSALAN
Ingólfsstræti 11. Sími 4663
Nýja sendi-
bílastööin
hefir afgreiðslu á Bæjar-
bílastöðhmi, Aðalstræti 16.
Sími 1395.
ELDURINN
Igerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutryggingum
Askriftarsími:
TIMIAA
2323
Erlent yfirlií
(Framhald af 5 síðu.)
Áróður þeirra virðist með öllu
áhrifalaus. Þess vegna geti það
orðið þeim meira til gagns en
tjóns á þessu stigi að beita
gegn þeim refsiaðgerðum fyrir
áróður þeirra.
Kommúnistaflokkurinn
ekki bannaður.
1 umræðum um dóm hæsta-
réttar í máli kommúnistanna
er það áréttað í amerískum blöð
um, að þessi dómur þýði engan
veginn að kommúnistaflokkur-
inn í Bandarikjunum sé bann-
aður. Með dómi þessum sé það
hins vegar útilokað, að hann
geti rekið byltingaráróður eða
hvatt til þess að stjórninni sé
steypt með ólöglegum hætti.
Hins vegar geta kommúnistar
látið flokk sinn starfa áfram,
ef þeir starfrækja hann á þeim
grundvelli, að þeir ætli að
reyna að ná völdum með lýð-
ræðislegum og löglegum hætti.
Þótt sú skoðun eigi nokkurt
fylgi í Bandaríkjunum að
banna beri kommúnistaflokk-
inn alveg, virðist sú stefna þó
í miklum meirihluta, að slíkt
sé óhyggilegt. Kommúnistar
muni þá fyrst og fremst starf-
rækja leynisamtök, er geti orð-
ið enn erfiðari viðfangs. Rétt
sé því að veita þeim frelsi til
að berjast opinberlega fyrir
stefnu sinni og reyna að vinna
henni fylgi, ef þeir gera það á
lýðræðislegum grundvelli og
halda því ekki fram, að leyfilegt
sé að ryðja henni braút með
ofbeldi. Hvorki kommúnistum
eða öðrum eigi að vera leyfi-
legt að halda því fram, að rétt-
lætanlegt sé að koma skoðun
sinni fram með ofbeldi.
IW.WAY.W.V.V.V.V.V.V.V.WAVAV.W.V.V.’.V.W
Ragnar Jónsson
hæstaréttarlögmaður
Laugaveg 8 — Slmi 7752
Lögfræðistörf og eipisam-
sýsla.
TENGILL H.F.
Síml 80 694
Heiði tí8 KJeppsvef
annast hverskonar raflagn-
Lr og viðgerðir svo sem: Verk
smiðj ulagnlr, húsal agnlr,
sklpalagnlr ásamt vlðgerðum
og uppsetnlngu & mótorum
röntgentækjum og helmllia-
vélum.
Gjörizt áskrifendnr að
3
imanum
Áskriftarsími 2323
WÓDLEIKHtíSID
^JJeitbi
Bernhard Nordh:
'ona,
VEIÐIMANNS
í

-■
■v
Fimmtudag kl. 20.00
RIGOLETTO
Uppselt.
Föstudag kl. 20.00.
RIGOLETTO
Uppselt.
Sunnudag kl. 17.00
RIGOLETTO
Uppselt.
Aðgöngumiðar að þriðjudags
sýningunni 12. 6., sem féll niður,
gilda á n. k. þriðjudag 19. 6.
Tekið á móti kaffipöntunum í
miðasölu.
Ingibjörg hafði ekki farið langt, er henni varð ærið hverft
við. Hún sá tryllingsleg augu Lappans Nikulásar stara á
sig úr runna. Hún rak upp óp, tók á rás í gagnstæða átt,
reyndj að hlaupa, en steyptist á höfuðið. Hún brölti samt
stynjandi á fætur. Það brast einhvers staðar í grein, og
hú nsvipaöist óttaslegin um. Hvar gat hún falið sig? Lapp-
arnir sátu um hana! Þessi tilfinning var þó ekki ný. Ótt-
inn við Lappana hafðj komið í veg fyrir, að hún færi í
bækistöðvar þeirra og segði þeim, að Nikulás lægi fár-
sjúkur i Bjarkardal. Lapparnir vildu henni illt eitt — hún
trúði þvi statt og stöðugt, að ekkert væri þeim kærara en
sjá hana deyja. Þess vegna hafðj hún ætlað að freista þess
að komast að Akkafjalli, þótt það væri löng leið. Hún hafði
vonað, að hún fyndi slóð Erlends, en hana hafði ekki grun-
að, að vindurinn væri þegar búinn að afmá slóð hans víða,
þar sem hann náði að draga til lausamjöllina.
Það hafði verið hljótt í skóginum um stund, en nú kvað
við aftur ýlfur úlfanna. Ingibjörg var ekki vlss um, hvort
þeir voru nær eða fjær en áður. Hún reyndi bara að Ö2la
áfram, og óhugnanlegt gól villidýranna hræddi hana ekki
lengur. Samt hafði hún heyrt gamalt fólk segja margar
fárlegar sögur af því, hve gráðugur úlfurinn væri, ef hann
kæmist í tæri við vanfærar konur. Hann var sólginn í að
rífa þær á hol og gleypa fóstrið. Það var engu líkara en
Ingibjörg gengi í leiðslu. Hún hafði gleymt sér, og hvað
eftir annað datt hún í fönnina. Stundum lá hún kyrr góða
stúnd, en alltaf brölti hún samt' á fætur að síðustu. Hún
var líka hætt að hugsa um Erlend. Það var Akkafjall, sem
vakti í vitund hennar — hún varð að komast að Akkafjalli.
Það var eina hugsunin, sem rúmaðist orðið í höfði hennar.
Eftir langa mæðu kom Ingibjörg að litlu vatni. Hún
gekk út á það, en veitti því samt ekki athygli, enda þótt
snjóinn hefðí sums staðar skafið af ísnum. Hún reikaði,
eins og hún væri drukkin, og loks hneig hún niður. Hnén
gáfu eftir. Hún beit á vörina og reyndi að brjótast um, og
loks komst hún á fætur aftur. En allt var sem rauð þoka
kringum hana, og henni virtist eitthvað ferfætt þjóta fram-
hjá. Hún stóð agndofa, en svo rauf skerandi óp hennar
kvöldkyrrðina. Hún hrópaði nafn Árna. Hann einn gat
bjargað henni úr kjöftum rándýranna. En það var ekki
neinn Árni í námunda. Hún hneíg enn niður, er hún hafði
reíkað svo sem fimmtíu metra. Það var eins og hún sigi
djúpt niður í jörðina.
— ★ —
Erlendur svaf fast alla nóttina og rumskaði ekki fyrr en
dauf morgunbirta tók að seytla inn um gluggann. Hann
brölti á fætur og gerði eld, svo að hann gæti soðið eitthvað
handa sér. Nú sá hann, að eitthvað var að. Ingibjörg hefði
ekki af frjálsum vilja gist hjá Löppunum. Hafði hún
kannske orðið fyrir eihhverju slysi? Hann lét brauð og
bita af hreindýrakjöti í mal sinn og tók byssuna. Nokkrum
minútum síðar stefndi hann til fjalls.
Erlendur þræddi slóðina eftir hreindýrasleðann. Allt í
einu kom hann auga á djúp spor í snjónum, svo sem tutt-
ugu metra frá sleðabrautinni. Hér gat ekki neinn verið föt-
gangandj á ferð, nema Ingibjörg. Hann breytti um stefnu
og fylgdi þessari nýju slóð, sem hann hafði fundið. Hún
lá beint inn í kjarrið. Þarna hafði hún numið staðar, spíg-
sporað dálítíð og stefnt síðan í aðra átt. Erlendur greip
andann á lofti, er hann.sá, að hún hafði ekki haldið áfram
til bækistöðva Lappanna, heldur sveigt í át'•<»-■ a frá þeim.
Erlendur fylgdi förum Ingibjargar um það bil einn kíló-
metra í noröausturátt, en þar hvarf slóðin. Á breiðu belti
var allt troðið af óteljandi hreindýi’aförum. Hér hafði sýni-
lega verið á ferð stór hreindýrahjörð. Voru Lapparnir
farnir austur á bóginn með hjarðir sínar? Hann lagði við
hlustirnar. Ekkert hljóð heyrðist í morgunkyrrðinni.
Klukkustund síðar hafði Erlendur sannfært sig um það, að
Lapparnir voru farnir á brott. Þeir höfðu sópað kofa slna
í skóginum vandlega og "borið út öskuna og stráð yfir hana
snjó. Þegar Erlendur rótaði upp snjónum, komu í ljós hálf-
brunnin og sviðin sprekin.
Sólin var komin á loft. í norðri voru ljósir skýjaflákar,
en annars var himinninn heiður. Það var mun meira frost
en daginn áður, og skíði Erlends runnu vel. Hann hraðaði
för sinni, og svitinn lak af honum, enda þótt kalt væti.
Húfuna hafði hann fært aftur á hnakkann, og hann var
að hugsa um að fara úr úlpu sinni.