Alþýðublaðið - 12.07.1927, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Reynið
,Milk-Man‘ dósamjólk.
Hún er ódýr, en sérstaklega góð.
þar) og vaxta, svo og sakir (þetta
er biblíustíll til tilbreytingar) all;s
kostna'ðar og tjóns, er af þessu
greiðslufalli hefir leitt og kann
að leiða svo að gerðarbeiðandi
(áðan hét hann gjörðarbeiðandi)
hiljóti fult endurgjald (skyldi það
alt af vera víst að það yrði?) á
öliu slíku (hérna finst manni vanta
„og öðru eins“) hjá hlutaðeigend-
um (skyldi það vera alment að
aðrir borguðu? Þetta orð er svo
fallegt, að það er mesta mæða að
það skuli ekki finnast í fombók-
mentum vorum).
Viðstaddir voru sem (voru þeir
ekki vottar?) notarialvottar N. N.
og N. N.
Til staðfestu nafn mitt og emb-
ættisinnsigli.
Reykjavik, d. u. s. (því ekki
sama dag og fyrr greinir?)
(UndirskTiftjn og innsiglíð.)
Neðan á skjalið er prentuð
kostnaðarskrá og þar gert ráð fyr-
ir „bílkostnaði“, en ekki bifreið-
arkostnaði.
Það er ekki hægt að liggja emb-
æltismönnum þeim, sem láta
prenta eyðublaðið, á hálsi fyrir
það, þó að þeir breyti ekki hinu
hjákátlega orðalagi skjalsins,
hvort sem þeir em i bankanum
eða á bæjarfógetaskrifstofunni.
Þeir hafa alist upp við þetta
svona og eru orðnir blindir fyrir
kátínunni í þessu efni, en fylla
eyðublaðið út hugsunarlaust, án
þess að lesa það yfir, eins og sjá
má á því, að oTða-, stafa- og
Kommu-villur eru ekki leiðréttar
i eintaki því, sem fyrir mér liggur.
En hitt er hneykslanlegt, að op-
inbenar skrifstofur skuli ekki geta
séð um prentun jafn-litils xnáls
án þess að mori þar af villum,
sem nægðu til að fella nemanda
á prófi, ef það hefði verið próf-
still.
Og því má þetta ekki vera blátt
áfram og á mæltu málf? T. d. á
þessa leið:
'Áfr 191 .. . 'dfig . . . -mánaSaír
sýndi ég undirritaður N. N., full-
trúi notarii pubhd í Reykjavík, áð
•beiðni N.-banka hér í bæ frum-
rit ofan skráðs víxils í afgreiðslu-
stofu bankans og krafðist greiðslu
á honum, en hvorki samþykkjandi
né aðrir gáfu sig fram til að
greiða víxilinn. Þess vegna af,-
sagði ég víxil þennan fyrir hönd
gerðarbeiðanda til að tryggja hon-
«m greiðslu hjá skuldunautum á
höfuðstóli og vöxtum, kostnaði og
öllum útgjöldum, er hann hefir
haft og kann að hafa af greiðslu-
fallinu.
Vottar að afsögninni voru N. N.
og N. N.
Til sanninda er nafn mitt og
embættisinnsiglið.
Reykjavík, sama dag og í upp-
hafi greinir.
Þetta er að minsta kosti við-
kunnanlegra en eftirlegukindin
frá einokunardögunum.
Það er ef til vill dómur á öll-
um embætti'sskrifstofum að geta
ekki sagt blátt áfram frá því, sem
þær aðhafast. En séu þær það
steingerðar í fortiðarháttum, að alt
þurfi nauðsynlega að vera með
laufaskurði og vfravirki, þá væri
að skömminni til skemtilegra að
hafa það íslenzkt, og býður Fom-
bTéfasafnið upp á nógar fyrir-
myndÍT. T. d. mætti hafa það
svona:
Öllum mönnum þeim, sem þetta
bréf sjá eða heyra, sendum við
N. N. kveðju guðs og vora, kunn-
ugt gjöxandi, að þá liöið var frá
\bingaðburðd voirs "berra Jesu
Christi 19 . . . ár . . dag . . mán-
aðar, vorum vér staddir í af-
greiðslustofu N.-banka í Reykja-
vik, sáum og heyrðum á, að N- N.,
fulltrúi notarii pubbci í Reykjavík,
sýndi að beiðni bankans þar í
stofunni frumrit svo hljóðandi
víxils (hér komi vixillinn) og
krafðist greiðslu á honum, en
hvorki samþykkjandi eða aðrir
gáfu sig fram. Því afsagði hann
að okkur áhéyrendum títt nefnd-
an vixil fyrir hönd gjörðarbeið-
anda til að tryggja honum hjá
skuldunautum greiðslu höfuðstóls
og vaxta, kostnaðar og allra út-
gjalda, er hann hefir haft og
kann að hafa af greiðslufallinu.
TjJ sanninda hér um setti fulltrúi
notarii publid nafh sitt og emb-
ættisinnsiglið ásamt vorum nöfn-
um fyrir þetta afsagnarbréf, er
skrifað var á sama stað, ári og
degi, sem fyrr segir.
Auðvitað væri þetta líka bama-
legt, en aö minsta kosti virðu-
legra en hitt óhroðið.
Afsögn víxils er alvörumál, og
ekki vert að hafa hana að fíflskap.
! . __________________ »-/.
Bjorn Bl. Jónsson
kom hingað á sunnudaginn frá
Vestmannaeyjum með „Botniu".
Ávarp
tiE Islendiraga.
Kæru landar!
Athugið vel mál það, sem hér
segir frá, þ ví að um bjðrgun ykk-
ar eigin gimsteina er að ræða.
Eins og kunnugt er, hefi ég á
síðari árum fengist nokkuð við
rannsókn íslenzkra þjóðlaga. i
fyrra sumar tók ég á hljóðritara
nokkur þjóðlög, sem fólk í Reykja-
vík söng og kvað. Nú hefi ég
fengið afsteypur af hljóðritara-
spólunum, 28 alls. Mér £il nokk-
urrar undmnar sé ég við nánari
athugun, að um tveir pridju
hlutar af lögunum eru ómenguð
Islenzk pjóðlög, en þó má heita,
áð í Reykjavik sé ekki mikið um
þjóðlög og þau farin að spillast
af erlendum áhrifum og gleymsku.
Auðsætt er því, að íslenzku pjóð-
lögin eru enn vel lifandi og að
það má vel endurlífga pau óspilt
á vörum pjóðarmnar.
Á mínu s’tutta ferðalagi norðan
’lands sumarið 1925 varð íég þess
Var, að menn báru ekki mikla
virðingu fyrir þjóðlögunum og
jafnvel sízt þeir, sem helzt hefðu
getað bjargað þeim. Þetta verður
að breytast. Það væri rangt að
gefa einhverjum sérstökum mönn-
um sök á niðurlægingu þjóðlag-
anna, því að þar hafa ráðið erlend
áhrif ög tiðarandi heillar kynslóð-
ar. En nú eru aðrir tímar. Hið
þjóðlega tónlistareðli hefir skapað
heimsfreegð þeim þjóðum, sem
hafa skýrust þjóðareinkenni,
Norðmönnum, Finnlendingum,
Rússum, Ungverjum, Tékkum o. fl.
Islenzku þjóðlögin, rímnalögLn og
tvísöngurinn, eru alveg samstæð
fornbókmentum vorum og tungu
vorri. Til forna var oftsinnis kvéð-
iÖ við raust og með gleöskap.
Tvísöngur var sunginn á víkinga-
öldinni um öll norðurlönd. Þao
má ekki leggja sama mœlikvarða
á pjóðiögin og á listsöng. Það
tvent er óskylt. Það fólk, sem
kveður, þarf t. d. ekki að vera
söngvið á lærðra manna vísu.
Það er meira að segja mjög hætt
við þvi, að lærður söngmáti
spilli eðli þjóðlaganna, nema var-
kárni sé notuð og meiri þekking
sé fengin á þeim en náðst hefir
hingað til. Við rannsókn mína á
lögunum í gegnum hljóðritarann
hefi eg einnig orðið þess var, að
það er alls ekki hægt að skrifa
sum þeirra upp. Jafnvel hin full-
komnasta uppskrift sumra lag-
anna hlýtur að verða tónsmíð
skrifarans að meira eða minna
leyti, og þó að það takist að
skrifa nákvæmlega upp tónana og
fallandann, þá er hætt við, að
menn lesi eftir á ekki rétt eftir
nótunum, en meðferð laganna er
ekki hægt að skrifa Upp. Þjóðlaga-
söfnxm í hijóðritara og uppskrift
laganna getur stutt endurreisnina,
en mest er um vert, að pjóðin
sjálf endurlífgi þau án .meðhjálp-
ar. Það eitt mun bjarga peim í
hreinmtu mynd. Hugsið um það,
góðu Japdar! að á ykkur hvilir á-
byigðin, ef þessi andans auðæfi
spillast. Látið ekkert fœri ónotað
til pess að endurreisa pau.
Stofnio til kveðskapar og tví-
söngs í heimahúsum!
Spyrjið uppi alla pá menn eldri
sem yngri, er við rínmakveðskap
og tvísöng fást. LátiÖ þá kenna
þeim yngri, þó ekki með nein-
um skólabrag og ekki með hl jóð-
færi, því að tónár þess eru annars
eðlis. Hæðist ekki að þeim, sem
iðka gömul þjóðlög í laumi, þ;ó;
áð þau virðist óáheyrileg i fyrstu,
heldur örvið þá ti) þess að láta.
ykkur heyra lögin, því að þið get-
ið margt af öllum þessum söng-
og kvæða-mönnum lært.
Hafið tvísöng og kveðskap til
skemtunar! — En síðar verður
þjóðdönzum bætt við, rímnadanzi.
og söngdanzi. Auðgið þannig ís-
lenzkt þjóðlíf.
jón Leifs.
fJssat daglim og veginnt
Næturlæknir
er í nótt Níels P. Dungal, Sól-
eygjargötu 3, sími 1518.
Þenna dag
árið 100 f. Kr. er tabð, að Júl-
íus Cæsar hafi fæðst. Þó telja
sumir hann fæddan árið 102 f.
Kr.
• • ; i”' : 'átlWl
! V 1 ■ •''; -Á-'s:
Röng tala
á atkvæðum þeim, er Bjöm Bl.
Jónsson fékk, er bæði í „Mgbl.“
og „Vísi“. Þau segja atkvæðin 210,
en þau voru 227. Tölumar í Vfest-
mannaeyjum hefir Alþbl. frá
sýslumanninum þar.
Skipafréttir.
„Lyra" kom í gærkveldi frá
Noregi. Kolaskip kom í nótt bl
Sigurðar Runóbssonafr. EnSkur
togiari kom hingað í rnorgun. „ís-
lánd“ fer kl. 6 í kvöld vestur og;
norður um land tíl Akureyrar.
Talningin i Árnessýslu.
Þegar blaðið fór í pressuna,
stóðu atkvæðatölur við talninguna.
i Árnessýslu sem hér segir:
Einar Arnórsson , 233
Ingimar Jónsson 215
Jörundur Brynjólfsson 377
Magnús Torfason 401
Sigurður Heiðdal 78
Valdimar Bjarnason 147
Fiskbirgðir.
Samkvæmt af3askýrslu*n og út-
flutningi reiknast fiskbirgðirnar:
1. júli 1927: 159 327 þur skpd.
- — 1926: 189000 — —
- — 1925: 168 000 +- —
Reynsla tveggja undan farandi
ára hefir sýnt, að aflaskýrslum-
ar hafa að eins talið um níu tí-
undu hluta þess fiskjar, Sem síðan
var fluttur út. Ef gera má ráð
fyrir sömu skekkju á skýrslun-
um nú, þarf að hækka aflann um
einn tiunda og bæta þeirri tölu viÖ
þær bÍTgðir, sem hér eru tiilfærð-
ar.