Tíminn - 29.07.1951, Síða 6

:fW
TÍMINN, sunnudaginn 29. júlí 1951.
169. blað
i
(t/
LciSin til aáls’ans
Afburða spennandi ný am-
erísk mynd, sem vakið hefir
fádæma athygli.
Ray MiIIand,
Florence Marly.
Sýnd kl. 5, 7 og a
Smámyndasafn
Teiknimyndir
SKIPPER SKRÆK O. fl.
Sýnd kl. 3.
NÝJA BIO
Ey ðimerk ur-
virkitt
(Fyry at Furnace Creek)
MJög spennandi ný amer-
ísk mýnd, er byggist á sögu-
legum staðreyndum.
Aðalhlutverk:
Victor Mature,
Coleen Gray,
Glenn Langan.
Bönnuð börnum yngri en
12 ára.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. h.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
Hættulcgnr lcikur
Ný, amerisk mynd. Aðal-
hlutverk:
Howard Duff,
Shelly Winters,
Dan Duryea.
Sýnd kl. 7 og 9
Bönnuð innan 16 ára
Sími 9184.
Amper h.f.
Rafrækjavinnustofa
Þlngholtstrætl 21,
símj 81556.
dmjJLturujJoéttiAjíaA alu &GJtaJO

ílöfum efnl til raflagna.
Raflagnir 1 minni og
fetæri hús.
; Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H. F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
Ansturbæjarbíó
1 djúpum dal
(Deep Valley).
Bönnuð börnum innan 10 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 a. h.
Lögregluforinginn
Roy Rog'crs
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
TJARNARBÍÓ
\ú gcngur það glatt
(Házard).
Afar spennandi og skemmti
leg ný amerísk mynd.
Aðalhlutverk:
Paulette Goddard,
MacDonald Carey.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 1 e. h.
«.«■» n — n — n ■. u » □ » u ■...
GAMLA BÍÓ
Harnlan við múrinn
(High Wall)
Framúrskarandi spennandi
amerísk skikmynd.
Robert Taylor,
Audrey Totter,
Herbert Marshall.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Börn innan 14 ára fá ekki
aðgang.
Sala hefst kl. 1.
HAFNARBÍÓ
Sléttubúar
(Prairie)
Spennandi ný amerísk mynd
byggð á samnefndri sögu eft-
ir J. F. Cooper, er komið hefir
út í ísl. þýðingu.
Alan Baxter,____
Lenor Aubert.
Aukamynd:
„GAMLI NÓ1“
„Synkopen“-
Sungið af
kvartettinum.
Sýnd kl. 3,
5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
ONkadraumar
(Reaching fer the Moon)
Bráðskemmtileg nýendur-
útgefin amerísk gamanmynd.
Aðaihlutverk:
Douglas Fairbanks, eldri.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Nýja sendi-
bílastöðin
hefir afgrelðslu á Bæjar-
biiastöðinni, Aðalstrætl 16.
Sími 1395.
ELDURINN<
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
Samvinnutryggingiitt*
Erlcnt yfiriitt
IWW.V.VAW.V.V.W.VAV.V.W.W.V.V.V.V.VANVy
(Framhald af 5. síðu.r
verkamannastjórninni vel í geð.
Hann gegndi því embætti þó
stutt, því að deila Trumans og
Wallace leiddi til þess, að sá síð-
arnefndi varð að láta af emb-
ætti verzlunarmálaráðherra.
Truman sá þá engan betri til að
taka við af Wallace en Harri-
man. Harriman gegndi verzlun-
armálaráðherraembættinu um
tveggja ára skeið, en þá var hann
skipaður sérstakur sendiherra í
Marshalllöndunum og skyldi það
vera, verkefni hans að fylgjast
með framkvæmd Marshall-
hjálparinnar. Því starfi gegndi
hann þangað til á síðastl. ári, er
Truman kvaddi hann heim til
þess að vera sérstakan ráðu-
naut sinn í utanríkismálum.
Truman er nú sagður fara meira
eftir ráðum Harrimans í þeim
málum en nokkurs manns ann-
ars og má því segja, að hann
hafi nú svipaða aðstöðu og Harry
Hopkins í tíð Roosevelts. Það var
í samráði við Harrimah, sem Tru
man tók þá ákvörðum að víkja
MacArthur úr embætti.
Harriman er sagður maður
skarpgáfaður, ekki sérlega mik-
ill ræðumaður á opinberum
fundum, en þeim mun lægnari
við samningaborðið. Hann hefir
þótt framsýnn, en er dulur og er
oft seinn til að láta álit sitt uppi.
Hann er meira en sex feta hár,
er grannvaxinn og síginaxla og

Bsmbard Nordh:
'ona,
VEIÐIMANNS
v.w.v,
.v.v.v.v,
77. DAGUR
WLVJWWWWAVW
an með Erlendi. Orð prestsins hefðu aðeins verið eins konar
árétting.
— Ekkf gift? stundi hún.
— Nei. Við getum haldið hvort sína leið, þegar við viljum.
Ingibjörg sneri sér að rúminu. Hún fann undarlegan sárs-
auka læsast um sig. Hún nísti saman tönnunum, og skyndi-
lega hvarf sársaukinn. Andlit hennar var sem meitlað í
stein, kalt og stirnað, svo að enginn vöðvi bærðist. Jafnvel
röddin var köld og hljórríiaus, er hún mælti:
— Og ef ég fer til Árna — verður þú þá kyrr hér?
Spurning kom óvænt. Erlendi vafðist tunga um tönn. Ja
— nei. Ekki hafði hann hugsað sér það.
— Ætlarðu þá heim? ~
Erlendur hrækti fyrirlitlega á gölfið.
— Er enginn annar staður til? Þú þarft ekki að hugsa
um mig. Ef ég fengi tuttugu og fimm eða þrjátíu dali....
Hann þagnaði, er hann sá, að Ingibjörg rétti fram hönd-
ina og tók seðlana. Hann leit ekki á hana, heldur starði á
autt borðið.
— Ef þú fengir þrjátiu dali?
Ja, ég gæti.... ég byrjaði þá ekki alveg tómhentur.
hefirTlvaríegt yffrbra'gðT Hann Þú Þarft sjálfsagt ekki neina peninga í Akkafjalli.
hefir lagt fyrir sig málverkasöfn} Ingibjörg stóð hreyfingalaus með peningana í hendinni.
un, en helzta skemmtun hans í gn svo renn(jj hnn þeim niður í pilsvasa sinn. Að því búnu
tomstundum er að spila bridge , , , . , . . , . .... , , .
og canasta. Winston Churchill Sekk hun tú d7ra> bem 1 bakl °8 ío1 á kmn-
og Picasso eru meðal uppáhalds-
XXIII,
málara hans.
Harriman er sagður vera hlé-
drægur og vilja láta lítið á sér
Morguninn eftir var barnið sálað. Ingibjörg vildi ekki
bera. Hann hefir um nær tuttugu trúa því, af líf þess væri fjarað út. Hún tók litla likamann
hrif fsSómmál BandarT^nÍ 0g laSðl hann við briðst sér’ eins hún vildi með **
en margan grunar, því að bæði endurvekja lífsorku barnsins. Erlendur starði á hana. Hann
Roosevelt og Truman hafa tek- óttaðist, að Ingibjörg væri ekki meö öllum mjalla.
ið ráð fárra manna meir til i
greina en þau, sem hann hefir Barmð er dáið, sagði hann.
gefið þeim. Ingibjörg leit til hans. Hatrið logaði i augum hennar,
og
það fóru harðir kippir um munnvikin.
— Þú hefir myrt barnið mitt, sagði hún titrandi röddu.
Erlendur hristi höfuðið. Hann myrt barnið — ekki al-
deilis! Hann hafði ekki blakað við krakkagreyinu.
— Þú sóttir ekkj mjólk.
Erlendur sagði, að mæður væru vanar að mjólka börnum
ur Búnaðarfélags Húsavíkur í sínum sjálfar. Það gat ekki verið honum að kenna, þó að
krakkinn dæi úr sulti.
Ingibjörg grét. Það var satt, sem Erlendur sagði. Ekki
lagði karlmaður barn á brjóst. Konan átti að næra börnin.
Hún var vesalingur, sem var ekki þess verðug að vera
móðir.
Erlendur kjagaðj út. Hann nam staðar við húshornið,
Húsavíkur mörg ár. í stjórn hallaði sér upp að veggnum með hendur í vösum og horfði
Ekknasjóðs Húsavíkur hefir j jjj-jngyin sjg- gíðan hélt hann áfram niður að vatninu.
hann venð lengi, og i stjórn .. ., , ,
Framsóknarfélags Húsavíkur íHann ætlaðl að Vltja um net sin' Þaö var óheí>pilegt’ aö
mörg ár. krakkinn skyldi sálast einmitt núna. Hefði það hjarað sólar-
Hjalti er drengur góður í hringi lengur, var hann laus.allra mála. Þá hefði Ingibjörg
Hátíðisdagnr
(Framhala af 3. síðu.)
árin, sem það starfaði. For-
maður og gjaldkeri Einars-
staðasóknar í 14 ár. Formað-
22 ár. Fulltrúi á fundum Bún-
aðarsambands Þingeyinga í ^
18 ár og endurskoðandi reikn
inga þess jafnlengi. Deildar-
stjóri Húsavíkurdeildar í
Kaupfélagi Þingeyinga all-
lengi. í stjórn Sparisjóðs’
fyllstu merkingu þeirra orða.
Karl Kristjánsson.
Fríraerkjaskipti
Sendið mér lOd isienzk trí-
merki. Ég sendl yður um h»I
200 erlend frimerkl.
JON AGNARS.
Frímerkjaverzlun,
P. O. Boz 35«, Reykjavfk
Ragnar Jónsson
Lögfræðistörf og elgnanm-
stsla.
hæstaréttarlögmaður
Laugaveg 8 — Slml 7752
Vaxmyndasafnið
er opið í
alla virka
sunnudaga
Þjóðminjasafninu
daga kl. 1—7 og
kl. 8—10.
verið komin að Akkafjalli. Nú varð hann að setjast um
kyrrt og reyna að koma vitinu fyrir hana. Það tók því ekki
að syrgja þennan krakka lengi.
Erlendur dró upp netin. Honum var sama, þótt veiðin
væri rýr. Hann varð að koma Ingibjörgu af stað til Akka-
fjalls — í síöasta lagj daginn eftir. Og byrði hans yrði nógu
þung, þótt ekki bættust við hana kynstur af silungi. Hann
fleygði flestum silungunum í vatnið aftur, og netin breiddi
hann til þerris á bakkann,; Hann ætlaði með þau til Noregs.
Síðan slægðj hann silungana. Það var kvenmannsverk.
En í dag varð hann að géra fleira en honum bar. Vitlausri
manneskju var ekki trúaítdi fyrir þvi að skera haus af sil-
ungi. Hann fór sér hvergí óðslega. Það var gott að þurfa
ekkj að horfa upp á Ingibjörgu.
Litlu síðar var Erlendúr farinn að gera við skófluna, sem
hann hafði brotið. Hún gai aldrei orðið traust, en það mátti
þó nota hana með aðgæzlu, Síðan kjagaði hann upp í skóg-
arjaðarinn, stakk skóflunni í jörðina milli tveggja runna,
lyfti upp tveimur eða þremur steinum og byrjaði að grafa.
Ingibjörg haföi lagt lík barnsins í rúmiö, þegar. Erlendur
kom inn aftur. Hún var mjög torkennileg til augnanna, en
andlitsdrættirnir stirnaðir, eins og hörö gríma, sem ekkert
beit á, hefði veriö sett á hana. >
— Ég er búinn að grafa holu, sagði Erlendur hikandi.
Hann fann sjálfur, að röddin var ekki hressileg.
— Holu?
— Já. Ekki getur barnið legið hér.