Tíminn - 10.08.1951, Side 6

TÍMINN, föstudaginn 10. ágúst 1951.
178. blað.
I Surencler dear
Mjög skemmtileg amerísk
dans- og söngvamynd, með
vinsælustu dægurlagakynn-
irum bandaríska útvarpsins.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍO
Bið að heilsa
Kruduay
(Give My Regarðs to
Broadway)
Bráðskemmtileg ný amer-
ísk mynd með músik, Iífi og
litum.
Aðalhlutverk:
Dan Dailey,
Nancy Guild,
Charles Winninger.
Sýnd kl. 5, 7 og 9,
Afturgöngurnar
Allra tíma skemmilegasta
Abbott og Costello mynd.
Sýnd kl. 5 og 7.
BÆJARBIO
HAFNARFIROI
1 djúpuni dal
(Deep Valley)
Mjög spennandi og vel
leikin ný amerísk kvikmynd.
Ida Lupino,
Dane Clark,
Wayne Morris.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
Nunið
að
greiða
blaðgjaldið
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Siml 5833.
Heima: Vitastíg 14.
JrntjA/usvgJo&jjAjiAX *íu AeJtaJO

Höfum efni til raflagna.
Raflagnlr í minni og
stæri hús.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistækl
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H. F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
Aasturbæjarbíó
!
A nættirklúbhnum
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍO
Ástir ojí' afbrot
(So evil my love)
Afarspennandi og vel leikin
amerísk mynd. byggð á sönn
um atburðum er áttu sér
stað í Bretlandi 1866.
Aðalhlutverk:
Ann Todd.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5. 7 og 9
GAMLA BÍÓ
Dóttir miljóna-
mæringsins
(B. T.’s Daughter)
Áhrifamikil ný amerísk
kvikmynd gerð eftir metsölu
skáldsögu John B. Marqu-
ands.
Barbara Stanwyck.
Van Heflin
Richard Hart.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Litkvikmynd Hal Linkers
ISLAND
Sýnd kl. 7.
HAFNARBÍÓ
I æfintýraleit
(Over the Moon)
Iburðarmikil og skemmti-
leg kvikmynd í eðlilegum lit-
um.
Rex Harrison,
Merle Oberon.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Itósin rjóð
(Specter of the Rose)
Spennandi amerísk örlaga
og draumamynd.
Judith Anderson.
Viola Essen,
Ivan Kirov.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 12
ára.
Ellefu ár í
fangabúðuin. VI.
(FramhaJd ar 4. aiCu.j
sitja eða liggja, og öðru hvoru
heyrðist sár barnsgrátur frá
einhverjum litlum dreng sem
ekki gat borið hönd fyrir höf
uð sér.
Lestin nam staðar á járn-
brautarstöðinni i Khabar-
ovsk. Drengirnir stukku einn
eftir annan af háu tröppun-
um niður í snjóinn á stöðvar
pallinumi. Þeir þurftu ekki
að hugsa um böggla eða far-
angur, því að þeir höfðu ekk-
ert meðferðis. Þeir settust á
hækjur sínar í snjónum,
vörðu hendur sínar í löng-
um jakkaermunum, sátu álút
ir, eins og þeim hafði verið
skipað. Þeir, sem engar verj-
ur höfðu á eyrunum, urðu
strax bláir af kulda.
Örskamt frá fangelsinu
hékk spjald eitt mikið, með
áletran, sem getur að líta
nærri hvar sem menn ferðast
um Sovétríkin. Það sýndi
mynd af Stalín, með litla
stúlku á kné sér, en undir
standa orðin: „Þakka þér bróð
ir Stalín fyrir hamingju-
sama æsku.“
Það var næstum hálfu öðru
ári síðar, eftir að ég hafði
dvalið i sjö fangelsum í við-
bót, að sá dagur loks rann
upp að ég fór yfir landamær-
in í gripavagni. Okkur var
loks hleypt út í Frankfurt
(Þýzkalandi). Þessu n,æst lá
leið mín um þrjár mismun-
andi fangabúðir, þar sem
unnið er að viðreisn borgar-
anna í hinum rússneska
hluta Þýzkalands.
Svo var það á björtum júní
degi árið 1948, að flugferð
með amerísku loftfari batt
enda á ellefu ára dvöl mína
í fanga- og herbúðum Soviet
ríkjanna.
tW.WWAV/AVW.%WAVViWAV//AV.WASV.V.,AVV
t Bernhard Nordh:
ithona
VEIÐIMANNS
Íþróttir
♦♦♦♦♦♦♦
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnlr,
tryggja strax hjá
Samvinnutrygginguan
(Framhald af 3. síðu)
2. Gunnst. Karlss. V 1,60 —
3. Indriði Indriðas B 1,56 —
4. Aðalst. Karlss. V 1,51 —
Stangarstökk:
1. Vilhj. Pálsson V 3,22 m
2. Hjálm. J. Torfas. L 2,80 —
3 Pétur Björnss. V 2,60 —
4. Aðalst. Karlss. V 2,30 —
400 m hlaup:
1. Pétur Björnsson V 59,1 sek
2. Finnbogi Stef.s. M 60,4 —
3. Aðalst. Karlsson V 64,0 —
1500 m hlaup:
1. Finnb. Stef.s. M 4:35,5 mín
2. Herm. Baldv.s. E 5:02,1 —
3. Þorm. Ásv.son Efl. 5:17,4 —
80 m hlaup kvenna:
1. Ásgerður Jónasd. G 11,8 sek
2. Sigr. Böðvarsd. V 11,8 —
3. Stefa. Halldórsd. V 12,0 —
4. Þórdís Jónsd. Efl. 12,2 —
Spjótkast:
1 Vilhj. Pálsson V 53,70 —
2. Indriði Indriðas. B 46.54 —
3. Haukur Aðalg.s. M 43.19 —
4. Hringur Jóh.son G 41,93
Kringiukast:
1. Hallgr. Jónsson R 43.0 m
2. Vilhj. Pálsson V 33,52 —
3. Ásgeir Torfason L 31,58 —
4. Indriði Indriðas. B 27,40 —
Kúluvarp:
1. Hallgr. Jónss. R 13,49 m
2. Hjálm J. Torfas. L 13,33 —
3 Ásgeir Torfas. L 12,38 —
4. Vilhj. Pálsson V 11,91 —
100 m bringusund karla:
1. Halld. Halld.son Efl. 1:24,6
2. Hallgrím. Jónass M 1:30,5
3 Eyvind. Áskelss. Efl. 1:34,1
4. Hjört. Tryggvas. Efl. 1:40,5
.■.v.v.vv, 86. DAGUR ,v.v.\w.v.w
Júdit blés eins og stygg kind.
— Er það ég eða hún, sem á að giftast Árna?
Gamla konan leit upp og horfði drykklanga stund á
stúlkuna. Það var eins og hún væri að meta hana og vega.
— Mér er mest til efs, hvort það á fyrir annarri hvorri
ykkar að liggja, sagði hún fastmælt.
Júdit beit á vörina og reyndi af fremst megni að bæla
niður reiði sína.
— Árni sendi mann til þess að biðja mín, sagði hún, og
enginn getur sagt, að ég hafi ekki rækt störf mín hér, bæði
í eldhúsi og fjósi.
Gamla konan, sagði að hvorki hefði brostið á með bón-
orðið eða gegningarnar. En mennirnir réðu ekki yfir morg-
undeginum. Allt gæti verið gott í dag, þótt morgundagur-
inn byggi yfir illu.
Júdit spuröi, hvað hún ætti við. Mest langaði hana til
þess að fleygja öllu frá sér og hóta því að ganga brott af
heimilinu. En hún vissi, að slíkt gat verið hættulegt, einmitt
nú. Gamla konan lét ekki ógna sér á sama hátt og Ólafur.
Slikt hefði kannske verið vogandi fyrir nokkrum dögum, en
ekki nú, þegar Ingibjörg var komin i Akkafjall. Hún fann
ósjálfrátt, hve mikil hætta henni stafaði af konunni frá
Bjarkardal. Ef Lappa-Kara brygðist, kæmi Árni heim aftur
heill á húfi, og þá var öll von úti.
Jónas Pétursson vann af kappi. Hann var að smíða lít-
inn stokk, og hafði nær lokið því verki, er Ingibjörg kom til
hans.
— Nú verður þú að lesa kapítula í biblíunni, áður en við
látum lokið á, sagði hann.
Ingibjörgu vöknaði um augu. Hana langaði til þess að
faðma gamla manninn og kyssa sigggrónar hendur hans.
Faðir Árna hafði verið góður látnu barni hennar, og nú
vildi hann láta blessun guðsorðs fylgja þvi í kistuna.
— Farðu inn og sæktu biblíuna og segðu konunni og Júdit
að koma út. Þú getur lesið yfir kistunni hér.
Jónas hafði borið litla stokkinn spölkorn frá gripahús-
unum, er konurnar þrjár komu út. Hann stóð grafkyrr og
starði í horður og vestur eins og hann væri að reyna að
ráða leyndardóma fjallsins. Dökk ský grúfðu sig við efstu
brúnir.
Kona Jónasar kom með gamla skyrtu. Hún var hvít og
hrein, og það setti grát að Ingibjörgu, er hún sá að gamla
konan lét flikina utan um likið, áður en hún lagði það í
stokkinn. Hún þekkti, að skyrtan var af Árna. Barnið henn-
ar átti að fá að hvila í skyrtu af honum. Það var ástúðlegt
af fólkinu í Akkafjalli að vilja gefa barni hennar föður í
stað þess, sem ekki var verður föðurnafnsins.
Júdit varð þess líka áskynja, að skyrtan var af Árna. Að
láta óslitna skyrtu um lík af ókristnuðu krakkakrili! Og
hvers vegna einmitt af Árna? Það hefði þó dugað garmur
af karlinum eða þá einhverjar óvaldar rýjur. Gömlu hjúin
vissu þá, að Árni var faðir barnsins.
Ingibjörg las. Röddin var ekkablandin fyrst í stað, en svo
var hún smám saman hreinni og skýrari. Hún fann undur-
samlegan kraft færast um sig. Barnið hennar var ekki dæmt
til ævarandi dauða. Upprisan beið allra.
Jónas Pétursson spennti greipar og leit ekki af Ingibjörgu.
Hann sá sólargeisla glóa í hári hennar og gaf nánar gætur
að öllum svipbrigðum hennar. Ólafur starði niður í jörðina
og reyndi árangurslaust að leiða huga sinn frá þvi, sem
ihann vissi, að hann átti sízt af öllu að hugsa um á slíkri
[stundu. Júdit tvísteig. Henni var orðið ærið órótt, og það
var engu líkara en hana langaði til þess að hlaupa brott
frá þessu.
Þegar Ingibjörg hafði lokið lestrinum og lokað bókinni,
'sungu þau Jónas einn sálm. Hin hreyfðu einnig varirnar,
'en komu engu hljóði upp. Og þess þurfti ekki heldur með.
Söngur hinnar ungu konu og hins gamla frumbýlings
hljómaði til himins.
XXVI.
Þegar á daginn leið fann Ingibjörg betur og betur, að
eitthvað illt lá í loftinu .og ógnaði Akkafjalli. Hún sá það
á mönnunum, sem voru að smíða hús Árna og Júditar. Jónas
Pétursson mælti ekki orð frá vörum, en leit þeim mun oftar
upp til fjallslns. Hann var mæðulegur á svip, og stundum
starði hann tímunum saman á sama bjálkann, likt og hann
sæi sýnir, sem ekkert áttu skylt við smíðarnar. Ólafur sveifl-
að öxinni eins og trylltur væri. En jafnvel þótt hann hefð-