Tíminn - 14.08.1951, Blaðsíða 6

6.
TIMINN. þriðjudaginn 14. ágúst 1951.
181. blað.
I Surentlor dear
Mjög skemmtileg amerísk
dans- og söngvamynd, með
vinsælustu dægurlagakynn-
írum bandaríska útvarpsins.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.
NÝJA BÍÓ
Allt er falt í
Pimlieo
(Passport to Pimlico)
Bráðskemmtileg og sérstæð
gamanmynd.
Aðalhlutverk:
Stanley Holloway,
Betty Warren.
Sýnd kl. 7 og 9
Auðugi kiirekinn
Fjörug og spennandi kú-
rekamynd með kappanum:
George O’Brien.
Sýnd kl. 5.
BÆJARBÍO
HAFNARFIRÐI
Líf i IseknÉH henili
(Jeg drepte)
Hrífandi og efnisrík ný norsk
stórmynd, er vakið hefir
geysilega athygli.
Aðalhlutverk:
Erling Drangsholt
Rolf Chistiensen
Wenche Foss
Sýnd kl. 7 og 9.

Muuið
að
greiðsi
blaðgjaldið
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Simi 5833.
Heima: Vitastíg 14.
JfnuAjiLn^Jcr&uAnjsA. <-Au 6eJbzV
0Ciu/eUí<fU?%
Höfum efnl til raflagna.
Raflagnlr í minni og
stæri hús.
Gerum við straujárn og
önnur heimilistæki
Raftækjaverzlunin
LJÓS & HITI H. F.
Laugaveg 79. — Sími 5184.
Ansturbæjarbíó
1 helgreipum
hjsitniarinnar
Bönnuð börnum innan 16 ára
• .
Sýnd kl. 7 og 9.
Roy og
smyglararnir
Sýnd kl. 5.
WIIWIIIIIM !■ II ■ ■ I ■ J — J— •aM
TJARNARBÍÓ
Draumur ungrar
stúlku
(Dream Girl)
Ný afarskemmtileg amerísk
mynd.
Betty Hutton
McDonald Carey
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
—----jtt -t — n — n «
GAMLA BÍÓ
Stolna landabréfið
(Riff-Raff)
Spennandi rg dularfull ný*
amerísk leynilögreglumynd.
Pat O’Brien,
Anne Jeffreys,
Walter Slezak*
Bönnuð börnum innan 14 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
IV.W.V.V.V.VAWAV/.V.V.W.V.W.’.W.V.V.V/AW
HAFNARBÍÓ
BAIiOAD
Giæsileg ný amerísk ævin-
týramynd í eðlilegum litum.
Maureen O’Hara,
Paul Christian,
Vincent Price.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
A villigötum
(Dishonored Lady)
Áhrifamikil, spennandi og
vel leikin amerísk sakamála-
mynd.
Hedy Lamarr,
Dennis O’Keefe,
John Loder.
Bönnuð börnum innan 14 ára
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
I

Bernhard Nordh:
^onct
VEIÐIMANNS
v.vv.v.v.v.v.v.v.v,
89. DAGUR
,V.V.V.V.V.WV.“,
Erliint yfirllí
(Framhald af 3. síðu)
að hverfa, þ. e. a. s. mönnum yrði
að vera frjálst að ferðast milli
hinna tveggja heima austurs og
vesturs. — Hin „frjálsa sam-
keppni“ Stalins mætti með öðr-
um orðum ekki þýða í fram-
kvæmd að kalda stríðinu yrði
haldið áfram — með öðrum
vopnum. — Ef það er takmark
Ráðstjórnarinnar áð treysta
stalinismann í sessi í sínum
hluta heimsins, þá er það ekki
síður takmark Vesturveldanna
að vernda sinn hluta heims fyr-
ir stalinismanum. —
Eru líkur til þess að hægt verði
að ná samkomulagi á grundvelli
þeirra staðreynda sem fyrir
hendi eru? Svarið hlýtur að vera
neitandi. — Á meðan Rússar
halda áfram að hvetja til verk-
falla, skemmdarverka og bylt-
inga, á meðan haldið er áfram
að kalla innrásina í Kóreu, Tí-
bet og Indókína „frelsun," er
mjög ólíklegt að hægt verði að
komast að nokkru samkomulagi.
— Ef Rússar halda fast við nú- ......... .... .........
verandi stefnu sína, eru aðeins ekkl fynr á hverJu ári- að bjarndyr tætti sundur óvarkara
tveir möguleikar eftir. í fyrsta menn, svo að þeir stigu ekki á fæturna framar? En auðvitað
lagi sá, að frjálsir menn, hvar í gætti hann samt allrar varkárni.
heiminum sem er, hopi hvergi i
fyrir yfirgangi stalinismans, ogf Hlöðubúunum varð þó ekki svefnsamt. Júdit og Ólafur
það er einmitt þessi stefna sem hvíldu hlið við hlið og hugsuðu ráð sitt, skiptust við og við á
Bandaríkin og Bretland hafa
um dögum lengur, hefði Ingibjörg verið komin í Akkafjall
með líkið af krakkanum, meðan Árni var heima.
Júdit fann, hvernig hatrið náði tökum á henni. Þessi tík
frá Bjarkardal hafði stolið Árna frá henni.
— Við megum ekki láta hana verða neins vara, sagði hún
titrandi.
Ólafur vaknaði af þungum þönkum.
— Hverja?
— Þessa flyðru, sem þú komst með hingað! Hún er alls
staðar með augun, og hún getur orðið til þess, að sýslu-
maðurinn komi hingað.
Ólafur óttaðist ekki sýslumanninn. Sýslumaður mátti sín
lítils gegn birni, sem magnaður var með göldrum. Kom það
fylgt undanfarin tvö ár. — f
öðru lagi, að breytingar á stjórn
arkerfi Ráðstjórnarríkjanna
hafi í för með sér breytta af-
- stöðu til annarra þjóða heims. —
Af þessu er ljóst, að skynsamleg-
asta leiðin fyrir Vesturveldin
hlýtur að vera sú, að bíða á-
tekta, en hopa hvergi. Sumir
kunna að segja, að slík stefna
sé vonlaus. — Það er rangt. Þeir
hinir sömu trúa því að hægt sé
að nota 19. aldar aðferðir til þess
að telja einræðisherrum 20. ald-
arinnar hughvarf. — Þeir, sem
eru sannfærðir um, að Ráðstjórn
arríkin hyggi ekki á styrjöld,
hafa enga ástæðu til þess að
krefjast skjótra samningaum-
leitana af hálfu Vesturveldanna,
til þess að afstýra styrjaldar-
hættu. Og hinir, sem ætla, að
Rússar hyggi á styrjþld, ættu að
berjast fyrir því af alefli að hrað
að verði eftir megni framkvæmd
endurhervæðingarstefnu Vest-
urveldanna, sem eina ráðinu til
þess að koma í veg fyrir að at-
burðirnir í Kóreu endurtaki'sig.
(Lauslega þýtt og stytt úr
„The Economist").
ELDURINN
gerir ekki boð á undan sér.
Þeir, sem eru hyggnir,
tryggja strax hjá
SamvinnutryggingiMA
fr>«>
fþróttir
(Framhald af 3. síðu)
Kristján Árnason, skauta-
hlaupsmeistari úr KR, á
1:14:,11,8 klst. 2. Emil Jóns-
son, ÍR, 1:15:59,6. 3. Sófus
Bertelsen, Hafnarf., 1:20:46.
Kristján Árnason var ræst-
ur annar I röðinni, en fór
fram úr fyrsta manni eftir 5
km. og hélt síðan forustunni
í mark. Vegur var sæmilegur,
nema á kafla sunnan undir
Akrafjalli, þar sem nýr ofaní
burður hamlaði hjólreiða-
mönnunum.
„Skjaldbreið"
til Húnaflóahafna hinn 17. þ.
m. Tekið á móti flutningi til
hafna milli Ingólfsfjarðar og
Skagastrandar í dag og á morg
un. Farseðlar seldir á fimmtu
dag.
i
Ármann
Tekið á móti flutningi til
Vestmannaeyja daglega.
orðum, byltu sér og vöktu máls á nýju atriði, sem krafðist
nákvæmrar ihugunar.
Allt í einu kipptist Júdit við. Hún reis upp til hálfs og
hlustaði.
— Heyrirðu nokkuð? hvíslaöi hún.
— Nei.
— Jú. Það er eitthvað á hreyfingu úti.
Ólafur sagði, að það gæti ekkf veriö annað en fugl eða
mús. En Júðit varð ekki rórra fyrir það. Hún hélt niðri í sér
andanum og hlustaði. Síðan reis hún gætilega á fætur, lædd-
ist að glugganum og skyggndist út. Þar stóð hún drykklanga
stund, en kom svo aftur til Ólafs, án þess að hafa séð neitt
grunsamlegt.
Það var samt manneskja á ferli úti — Ingibjörg. Hún kom
fyrir fjóshornið og nam staðar. Hún var náföl, og hún fálm-
aði fyrir sér eftir stuðningi. Það var ekki steinsnar að
skemmunni, þar sem barnið hennar hvíldi í kistu sinni. En
nú varð henrii ekki einu sinni hugsað til þess. Hana svim-
aði, og hún vissi ekki sitt rjúkandi ráð. Það, sem haföi ver-
ið allur hennar heimur í gær, varð að víkja um set í nótt.
Barnið hennar dána var ekki lengur miðdepill alls. Ný við-
horf blöstu óvænt við henni, svo að hún jafnvel gleymdi
barninu.
Eftir nokkra stund skundaði Ingibjörg þvert yfir varpann.
Vissi Árni — vissi hann, að .... ? Hún þorSi ekki að hugsa
þetta til enda. Hún starði aðeins upp að fjallinu. Mjólkur-
hvít þoka steig eins og fórnarreykur upp úr gljúfrum þess og
litaðist rauð í skini miðnætursólarinnar.
Gömlu hjónin byltu sér í rúminu, er Ingibjörg kom inn.
Þau höfðu orðið þess vör, er hún fór út, og svefninn birt-
ist ekki heldur ætla að gista bæinn þessa nótt.
Ingibjörg staðnæmdist á miðju gólfi. Hún skalf eins og
lauf 1 vindi.
— Þið sögðuð, ’að Júdit ætti að verða kona Árna, sagði
hún annarlegri röddu.
Jónas Pétursson reis upp við dogg. Honum gazt ekki að
látbragði Ingibjargar, en sannleikurinn á alltaf rétt á sér.
— Jú. Hann mun fylgja henni til prestsins, sagði hann.
— Þá verður hún kona tveggja bræðra!
— Hvað?
— Þið getið farið út í hlöðuna. Þau Ólafur hvíla á sama
feldi.
Það sogaði í brjósti gamla frumbýlingsins, og loðin hönd-
in krepptist um rúmstokkinn. En hann snaraði sér ekki
fram úr, heldur losaði takið aftur.
— Þú munt segja satt, tuldraði hann. Og þau mega það
þá. Árni mun ekki blanda sér í það.
Ingibjörg var alveg örvitá, er hún kom inn í herbergi sitt.
Hún hafði ætlað að segja meira — að hún hafði heyrt Júdit
og Ólaf tala um sendingu — björn, magnaðan mð göldrum.
En það var eins og orðin sætu föst í hálsi hennar. Það var
fordæðuskapur að magna sendingu. Fordæður máttu ekki
ráða örlögum manna, hið illa mátti ekki veröa hinu góða
yfirsterkara.
Ingibjörg vildi helzt ekki trúa þessu um sendinguna. Það
var andstætt ölluitt kenningum biblíunnar. Engri mann-
eskju var gefið vald til þess að magna björn til að drepa
mann. Ólafur gat ekki trúað slíku. Björninn var aðeins hug-
arfóstur. Þetta var saga, sem var fundin upp til þess að dylja
eitthvað annað. Ólafur hafði myrt bróður sinn!