Tíminn - 16.09.1951, Blaðsíða 3

209. blað.
TÍMINN, sunnudaginn 16. september 1951.
3.
f-^áttur Lirhíunncu'
Kirkjudagur
Eftls* séra Árelías Áíelssen
Sjötug
Sumir söfnuðir á íslandi
hafa tekið upp þann sið, að
helga kirkju sinni einn dag
árlega með sérstökum hætti.
Kirkjan og það starf, sem
henni er tengt, þarf að vera
eins og lýsandi logi, sem verm
ir og veitir birtu á öllum svið
um þjóðlífsins.
En nú er svo margt, sem
truflar og skyggir á þennan
loga. Margt, sem verður þess
valdandi, að hann gleymist í
önn og hveísdagsvenjum.
Kirkjudagurinn er til þess
að minna söfnuðinn og vini
kirkjunnar fjær og nær á það,
að loginn má ekki dvína.
En til þess þarf sameinaðan
áhuga, sameinaða krafta og
ofurlitlar persónulegar fórnir.
Hugsið ykkur, hve tvær eða
þrjár krónur frá hverjum ein-
staklingi i stórum, fjölmenn-
um söfnuði getur orðið virðu-
leg upphæð, þegar saman kem
ur í eitt.
Upphæð, sem hægt er að
kaupa eitthvað fyrir til að
skreyta, fegra og bæta í kirkj-
unni sjálfri, eða til að gleðja
einhvern með, sem söfnuður-
inn veit bágstaddan eða gleði-
vana.
Kirkjudagurinn er áminn-
ing um tilbreytni og nýtt líf,
eitthvað, sem vekur af dvala
og sljóleika venjunnar og kyrr
stöðunnar.
Alltaf eitthvað nýtt fyrir
hvern kirkjudag. Nýr söngur,
lag og Ijóð, sem hefir verið æft
í tilefni dagsins. Nýr hlutur,
sem fegrar kirkjuna. Nýr ræðu
maður, sem vekur áhuga fólks
ins. Ilmandi blóm á altarið og
predikunarstólinn. Falleg Ijós,
reykelsisilmur. Umfram allt
hreyfing, líf, framför, ekki
kyrrstaða, sofandaháttur og
tómlæti.
Félögin, sem starfa í hverri
sókn ættu öll að halda fund
árlega, þar sem rætt er og í-
hugað,, hvað þau geta hvert
um sig lagt fram til átaks
kirkjulegu starfi þennan dag.
Hafa það undirbúið og at-
hugað.
Frjálst fórnarstarf, utan og
ofan við kirkjugjöldin. Þau
eru skylda. En hér er um að
ræða meira en skyldu.
Það er síðari mílan, sem
Kristur ætlar mönnunum að
ganga sér . til sannarlegs
þroska. Það eru fyrst og
fremst yfirskyldustörfin, sem
skapa menningu hvers byggð-
arlags.
Burt með hinar hangandi
hendur og möglandi varir
nöldrandi skylduþræla.
Sýnið í þess stað starfsglað-
ar hendur og sýngjandi varir,
sem hrærast í þökk fyrir þá
gjöf, að mega gefa og eiga
lífsmagn og heilsu.
Æskan, gróandinn, vöxtur-
inn eru merkin, sem tákna hið
innra líf hvers safnaðar á
kirkjudegi hans.
Tökum dæmi um störf góðs
safnaðar á kirkjudegi.
Kvenfélagið getur gefið eða
selt veitingar til ágóða fyrir
kristilega starfsemi.
Ungmennafélag þorpsins
eða sveitarinnar getur eflt
sönginn, skreytt kirkjuna,
gróðursett tré og blóm í kirkj u
garöinum.
Búnaðarfélagið getur lagað
veginn til kirkjunnar, eða lán
að vélar og bíla til þess að bera
ofan í kirkjustíginn, ef hann
er blautur og lágur. Hreppsfé-
lagið sjálft gæti á tyllidögum
t. d. tugafmælum kirkjunnar
lagt fram afmælisgjöf til þess
að kaupa miðstöðvarhitun eða
ljósakrónu í kirkjuna. Stúkan
gæti safnað fyrir fánastöng á
altarið, knébeð umhverfis
gráturnar, lampa yfir predik-
unarstólnum, lítilli ljósastiku,
allt eftir efnum og ástæðum í
hvert skipti. Þannig .meetti
lengi telja.
Og á einum eða tveim ára-
tugum mundi slíkur samhug-
ur og áhugi gera kirkjuna
bjarta, hlýja og ilmandi af
blómum og reykelsi, sannar-
legan helgidóm friðsælu og
fegurðar. Samt væri enginn í
byggðarlaginu fátækari þess
vegna, en margir ánægðari,
betri og meiri menn og kon-
ur. Fólkið vex af því að leggja
sig fram við slík viðfangsefni.
Og einstaklingarnir gætu
líka gert ýmislegt hver í sínu
lagi, sem ekki væru nein út-
lát, því að sumir eru svo sárir
á aurunum, einkum þeir, sem
mest eiga af þeim.
Það er hægt að strengja
þesr heit á kirkjudaginn að
koma í kirkju á hverjum
messudegi í heilt ár. í öðru
lagi að lofa því að syngja allt
af í kirkjunni öll lög, sem mað
ur kann. Eða heita því að fá
svo marga sem unnt er til að
sækja kirkju yfir eitthvað á-
kveðið tímabil, læra einn sálm
á mánuði, lesa ofurlítið í
Nýja-testamentinu á hverju
kvöldi. Hver geri það, sem
samvizkan álítur honum bezt,
og ekki eru þetta útgjöld.
Eitt heit væri nauðsynlegt,
að hver söfnuður ákvæði að
nýju á hverjum kirkjudegi, en
það er, að allir tækju þátt í
söngnum. Allir, sem hafa
nokkra rödd, og helzt hinir
líka, sem enga rödd hafa.
Kórinn á að hafa forystuna,
og syngja ýmislegt til viðhafn
ar og við tækifæri einn sam-
an. En annars — alli'r að
syngjá — af öllu hjarta —
allir. Þá er eins og Guð komi
brosandi inn í kirkjuna eins
og morgunroði, með sólskin út
í hvert horn. En það er æðsti
tilgangur kirkjudagsins, ef
Guð fæst til að stíga niður af
himni sínum og flytja dýrð
sína inn í kirkjuna þína,
helzt alla leið inn í hjarta
þitt. Ef þú finnur nálægð
hans, þá hefir kirkjudagurinn
náð tilgangi sínum.
Og þú skalt ekki vera feim-
inn við að bera fram litla gj öf.
Manstu eftir piltinum, sem
gaf Jesú fimm byggbrauð og
tvo smáfiska, eða konunni
með smápeningana, sem voru
minna en einn eyrir.
Hver fórn er stór ef kær-
I dag er Sigríður Gunn-
jóna Vigfúsdóttir, Lambadal
í Dýrafirði sjötug.
Hún er fædd á Leiti í Dýra
firði, dóttir hjónanna Sigríð-
ar Gunnarsdóttur og Vigfús- ‘
ar Nathanaelssonar. Sigríður
Gunnjóna ólst upp hjá for-
eldrum sínum, en hún var
einkabarn þeirra. Dvaldi hún
í föðurgarði, þar til hún gift-
ist manni sínum. Bjarna Sig
urðssyni, einnig ættuðum úr
Dýrafirði.
Hófu þau búskap á Skaga,
sem er yzta býli Dýrafjarð-
ar og mjög afskekkt, enda
lagðist það í eyði, er þau
fluttu þaðan árið 1924. Þá
fluttu þau að Lambalæk og
hafa búið þar síðan, en fyr-
ir nokkrum árum tók elsti
sonur þeirra við búinu.
Þeim hjónum varð 14
barna auðið, sem öll komust
til fullorðinsára. Hafa hjón-
in orðið að heyja harða bar-
áttu til að koma börnum sín
um upp. Lifa þau öll nema
einn sonur, sem tók út af tog-
ara fyrir tæpum sjö árum.
Sigríður Gunnjóna er sjö-
tug í dag, ung í anda, íjörleg
og létt í hreyfiugum, þrátt
fyrir miklar áhyggjur og erf
iði á hinum liðna æfidegi.
Áreiðanlegt er, að margir
munu senda afmælisbarninu
hugheilar árnaðaróskir í
dag. Vinkona,
Enska knattspyrnan
S. 1. mánudag fóru þessir
leikir fram:
1. deild.
Aston Villa—Huddersf. 1—0
Blackpool—Preston 0—3
Tottenham—Burnley 1—1
2. deild.
Sheffield Utd.—Bury
1—0
Aston Villa er nú með 11
stig eins og efstu liðin í 1.
deild eftir jafnmarga leiki.
’ Preston sigraði Blackpool nú
! í annað skipti, í fyrsta skiptið
, var það 3—1.
i Tottenham og Burnley
gerðu einnig jafntefli 1—1 í
fyrri leik sínum. í 2. deild
er Sheffield United með 12
stig eða tveimur stigum meira
: en næsta lið, sem er Luton.
leikskraftur Jesú blessar
hana.
Kirkjudagur getur flutt
hverjum söfnuði mikla bless-
un, fært fólkinu starfsgleði og
áhuga, kirkjunni aukinn kraft
j til að lýsa og verma og Drottni
' Jesú dýrð og þökk frá elskandi
, hjörtum og heitum vörum,
sem berast í bæn og trú'
Eyrarbakka, 9. sept. 1951.
Eskihlíðin
Eftir Björn GnlSmuiidíssoii
í eftirfarandi grein er
rætt um skemmti- og hvíld
arstað í Eskihlíðinni, endur
tekið sumt, sem áður hefir
verið rakið og rædd leið eða
möguieikar til undirbún-
ings og framkvæmda.
Allmiklar umræður hafa
orðið um Eskihlíðina og er
þá venjulega átt við hlíðina
mót suðri og suðvestri. Hlíð-
in er eins og menn þekkja,
gróðurlítil og sums staðar
gróðurlaus grjóturð. Hún er
ónumið land og ósnert. En
hún liggur vel við sól. Útsýn
úr henni er með ágætum, inn
til ^landsins, fjöll í marg-
breytilegum myndum, en í
suðrj Reykjanesskaginn, sem
smá lækkar og rennur í suð
vestri út í ósýnilega móðu
hafsins. Nær eru nes og vogar
og forsetabústaðurinn í grónu
umhverfi. í vpstri speglast
sjórinn, ómælisvídd hafsins.
En nær, fast upp að hlíðinni,
liggur flugvöllurinn, þangað,
sem fiugvélarnar koma og
fara til fjarlægra staða og
landa.
Ef menn leggja á sig, að
ganga á hæðina í góðviðri aö
kvöldlagi, getur að líta eitt
glæsilegasta útsýni, sem völ
er á hér á landi.
Gott verkefni og verðugt
fyrir skáldin, að binda þá
víðfeðma fegurð og mynd-
ugleika í búning ljóða eða
festa á léreft.
Hlíðin sjálf er ekki mikið
frábrugðin mörgum öðrum
gróðurlitlum holtum eða
hálsum hér á landi. Þó hefir
hún eitt fram yfir alla aðra
svipaða staði. En það er lega
hennar í túnjaðri höfuðborg-
arinnar. Það skiptir máli og
gefur henni gildi. Enda er
það sannast sagna, að þetta
gróðurvana holt er mi|kill
fjársjóður fyrir höfuðborg-
ina. Augu manna eru smám
saman aö opnast fyrir þessu.
Þó er sanni næst, aö þeir
bjartsýnustu, hafi enn ekki
séð möguleikana til fulls,
hvað þá hinir, sem ganga
fram hjá og hrista höfuðið.
Þarna í hlíðinni, sem er
næsta gróðurlítil, er hægt að
gera einn fegursta blett á ís-
landi. Þar geta orðið trjá-
lundir og skógarbelti, gras-
flatir og brekkur og bollar,
blómareitir og beð, leikvellir,
sundlaugar og gosbrunnar.
Þar má hafa smátjarnir með
sjó og sjávardýrum og þar
má koma upp vísi að dýra-
garði. Þar er hægt að rækta
suðræn aldin og pálma. Búa
til suðrænan heim í gler-
hiisi við hitagufu. Þarna má
búa til og rækta svo að segja
í.llt, sem hugvitsamir áhuga-
menn láta sig dreyma um. Og
að siöustu má geyma nokkra
reiti ösnortna af mannshönd
inni, eins og þeir eru um
miðja 20. öldina.
Árið 2000 eða 2100 geta
menn séð, hvað forfeður
þeirra hafa gert fallegan
skemmtigarð úr gróður-
snauðu holti. —
í sumar hefir lítillega ver-
ið byrjað á framkvæmdum í
EsKihlíðinni. Reykjavíkur-
bær og Skógræktarfélagið
hafa í félagi borið á og sáð
grasfræi í hákollinn, svo
þar er nú komin falleg græn
hetta. Hefir þetta tekizt vel,
og þó gildi þess mest, að
menn sjá hve lítið þarf til,
að holt og sandar grói upp.
Þá hefir tilbúnum áburði ver
ið dreyft yfir melinn óhreyfð
an og er fróðlegt að sjá, hve
gróðurinn hefir þar tekið stór
stígum framförum.
Enn ber að geta. að Reykja
vikurbær hefir látið flokk
unglinga týna grj ót úr nokk-
urri spildu og hlaða í garða.
Er iofsvert, að láta ungling-
ana vinna úti í náttúrunni.
Semna geta þeir flutt grjót-
iö burtu, hurfi ekki að nota
það við slripulagningu hlíð-
arinnar.
Allt er þetta í byrjun og er
lofsverð viðleitni. En áður
en lengra er haldið, ber að
skipuleggja hlíðina og gera
sér grein fyrir hvað skuli gert
ög hvað látið ógert. Fram-
kvæmdir, sem ekki falla inn
í framtíðarsvipmót og gerð
hliðarinnar er betra að drag
ist, eða séu látnar ógerðar.
Það, sem nú er hendi næst,
er að kunnáttu- og lista-
menn geri tillögur að fram-
tíðarskipulagi hlíðarinnar.
Er það mikið verkefni og
merkilegt, og myndi þess
manns eða manna lengi get-
ið, sem tækist að yrkja hug-
sjón sína í þessa hlíð, til ynd-
isauka ungum og gömlum
framtíðaríbúum höfuðborg-
arinnar.
Þetta getur einn maður
gert. Þetta getur eins verið
verkefni margra manna.
En hvaö skal til bragðs
taka, svo talið um Eskihlíð-
ina verði meira en innan-
tóm orð? Hvernig á að fram-
kvæma þetta?
Bæjarfélagið þarf í mörg
horn að líta og hefir enn ekki
tr^yst sér til að leggja fram
verulegt le til umbóta í hlíð-
Inni. En t*ö félög, sem eru
starfandi í bænum, telja sig
hafa áhuga lyrir íegrun Eski
hliðarirnar. Það eru Eegrun-
arfélagiö og Reykvíkingafé-
lagið. Þau hafa enn lítið gert
í þessu máli, enda haft ýmsu
öðru að sinna. En þau ættn
að hefja samvinnu um þetta
og geta þau varla fengið sér
geðþekkara eða verðugra^
verkefni.
Ekki er ástæða til að tefja
málið. Vel færi á að félögin
héldu sameiginlegan fund um
það. Síðan mætti í haust eða
á komandi vetri efna til sam-
keppni um skipulag Eskihlíð-
arinnar og veita há.verðlaun,
a.m.k. 20 til 30 þús. krónur
fyrir beztu úrlausnina. Varð-
ar mestu að fá góða undir-
stöðu og gera það áður en
vafasamar framkvæmdir erú
hafnar. —
Hvar á aö taka fé til þessa?
Afla þess með tekjum af
skemmtanalifi í bænum. Til
undirbúningsframkvæmd-
um myndi það vera auðvelt,
— ef áhugi er fyrir hendi. —
Sennilegt má telja, að sami
tekjustofn gæti staðið undir
kostnaðinum fyrstu árin.
Þegar skipulag hefir verið
ákveðið, skapast mikið verk-
efni, sem upplagt er að láta
ungmenni bæjarins vinnal
Getur það orðið þeim góðué
skóli og betrí en inniseta við
bóknám, þegar hægt er að
vinna úti að ræktun jarðar.
Þáttur unga fólksins í þess-
ari umsköpun, mun gera hlið.
ina enn verömeiri í vitund
framtíðarinnar .
Til eru menn, sem finnst
íátt um þessar ráöageröir og
spyrja: Er þetta ekki mest
(Framhald á 6. síðu)