Tíminn - 22.09.1951, Blaðsíða 6

6.
:ir !>!,«-
T"i"g-
TIMINN, laugarda.ginn 22. september 1951.
---------------------------■■".l.'T. MJ.' ■ I. ■ "

'■ •-• '
bi£:
Óifur Indlunds
(Song1 of India)
Spennandi og mjög skemmti
leg ný amerísk mynd um töfr
andi ævintýri inni í frumskóg
um Indlands.
Sabu,
Gail Russell.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.

NÝJA BÍÓ
Bréf frá
ókunnri konu
(Lctter from an Unknown
Woman)
Hrifandi fögur og rómantísk
iný amerísk mynd.
Aöalhlutverk:
Joan Fontaine,
Louis Jourdan.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARB
b’HAFNARFIRÐl
Bauðu nornin
.^Wake of the Red Witrh)
Akaflega spennandi og ævin
týraleg ný amerísk kvikmynd
byggö á samnefndri metsölu
bók eftir Garland Roark.
John Wayne,
Gail Russel,
Gig Young.
L Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9
Simi 9184.
■
■
■
Utvarps viðgerðir
^Radioviiurastofaii
LAUGAVEG 166
fl
f Anglýsiugasími
■
TÍMANS
er 81 300.

Bergnr Jónsson
Málaflntningsskrifstofa
ULaugaveg 65. Slmi 5833.
Heima: Vitastíg 14.
iírnulningJ&GjjAfiaA. atic SeJtaAJ
0uu/eUi$ur%
Austurbæjarbíó
SARATOGA
Bönnuð innan 14 ára
Sýnd kl. 9.
Eríent ýfirlít

SjómannaUf
Sýnd kl. 7.
G L Ó F A X I
Sýnd kl. 5.
TJARNARBIÓ
Elsku Rut
(Dear Ruth)
Sprenghlægileg amerísk gam
anmynd gerð eftir samnefndu
leikriti, er var sýnt hér s. 1.
vetur og naut fádæma vin-
sælda.
Aðalhlutverk:
William Holder.
Joan Caulfield,
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Kaldrifjaður
ævintýramaður
Sýnd kl. 9.
Erindreki Indíána
með Tim Holt.
Sýnd kl. 5 og 7.
HNEF ALEIKAKEPPNI
Randy Turpiris og „Sugar
Ray“ Robinsons um heims-
meistaratignina í s. 1. viku —
sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 12 ára fá ekki
aðgang.
HAFNARBÍÓ
Borgarljósin
(City Lights).
Ein allra frægasta og bezta
kvikmynd vinsælasta gaman
leikara allra tíma:
Charlie Chaplin.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
•ss
TRIPOLI-BfÓ
Æsku-ástir
(I Met My Love Again)
Skemmtileg og vel leikin
amerísk mynd.
John Bennett,
Henry Fonda.
Sýnd kl. 7 og 9
Sitt af hvoru tagi
Skemmtilegt smámyndasafn:
m. a. teiknimyndir, skopmynd
ir og fleira.
Sýnd kl. 5.
Almiið
að
greiða
blaðgjaldið
ELDURINN
gerir ekki boð á undan lér.
Þeir, sem ern hyggnir,
tryggja strax hjá
SamvinnutrygsinstHM
».»■»»——ji»«4
(Framhald af.5. síðu)
margan hátt, ef hann ætlar
að ná fylgi þess hluta verka-
lýðsstéttarinnar, sem verst er
settur.
Byltingarhugur.
Kommúnistar hafa hins veg
ar kunnað vel að notfæra sér
aðstöðu og viðhorf verkalýðs-
stéttarinnar. Því verður ekki
neitað, að þeir hafa á að skipa
dugmestu verkalýðssinnunum
eða þeim, sem láta mest á sér
bera. Þeir gylla mjög fyrir
verkamönnum ástandið í Sov-
étríkjunum og halda því ó-
spart að þeim að þar ráði verka
lýðsstéttin. Þeir neita því ekki
að þar sé einræði, en það sé
einræði verkalýðsstéttarinn-
ar. Enginn önnur leið sé fyrir
franska verkamenn til að ná
völdum en leið rússneska verka
lýðsins.
Eins og allt er í pottinn bú-
ið, fellur þessi áróður ekki í
slæman jarðveg meðal
franskra verkamanna. í hug-
um þeirra er líka ljó’mi yfir
byltingu, — ljómi frönsku bylt
ingarinnar. Það er ekki því að
neita, að það er fyrir hendi
viss byltingarhugur meðal
franskra verkamanna —
kannske öllu meira anarkist-
ískur en kommúnistískur í
eðli sínu — og veruleg samúð
ríkir meðal þeirra í garð
Rússa. Að vísu er slík bylting
ekki líkleg til að heppnast, en
hins vegar getur veruleg hætta
fylgt þessu ástandi. Stjórn-
málamenn frönsku lýðræðis-
flokkanna verða að opna aug
un fyrir þessu og vinna að því
að glæða trú verkalýðsins á
hið lýðræðislega skipulag.
Sigge Stark:
I leynum skógarins
Alþjóðasaiiiband
samviiminnanna
(Framhald af 4. síðu)
á hverjum tíma, hvort þau
samtök, sem sækja vildu um
inngöngu, væru hreinræktuð
samvinnufélög. Aðalreglan
við þessa ákvörðun var sú, að
félögin störfuðu sém frjáls og
óháð félög á grundvelli Roch
dalefyrirkomulagsins. Lengi
vel voru menn þó ekki á það
sáttir hvað telja bæri Roch-
dale fyrirkomulagið og verður
það nánar rakið í næsta kafla.
Framh.
--------------------—
Ráðstcfna
íþróttasambaiida
(Framhald af 3. síðu)
á, var árið 1936, þá 1946, 1948,
1950 og svo nú í sjötta skiptið.
Það hefir haft mikla þýð-
ingu fyrir í. S. í. og íslenzka
íþróttamenn þetta íþróttasam
starf, jafnt um allar upplýs
ingar, sem fyrirgreiðslu á
ýmsan hátt, ekki síst i sam-
bandi við utanfarir íþrótta-
manna í byrjun, þegar fáir
þekktu íþróttir íslendinga.
En nú eru þeir velþektir a.
m. k. um öll Norðurlönd, og
afrek þeirra þann 29. júní s.
1. gleymast engum, sem við
íþróttamálefni fást, það er
bezta landkynningiin cg sú í
merkasta til þessa dags.
ÞJÓDLEiKHÚSíD
Lénharður fógeti
Eftir Einar H. Kvaran.
Leikstjóri: Ævar Kvaran.
Hljómsveitarstjóri: Róbert A.
Ottósson.
Frumsýning: laugardag kl. 20,00.
Önnur sýning þriðjudag kl. 20,00
Áskrifendur að annarri sýningu
vitji aðgöngumiða sinna fyrir
kl. 4 á mánudag.
„RIGOLETTO“
Sýning sunnudag kl. 20,00.
Kaffipantanir í miðasölu.
8
— En þú sást slátrarann og Friðrik? Svo greinilega, að
ekki var um að villast?
— Já. Það var tunglskin, og ég sá þá greinilega, þegar
þeir stóðu á brekkubrúninni og voru aö skoða byssurnar
sínar. Þeir voru líka með brennivín, sem ég heyrði, að' þeir
drukku undir húsgaflinum.
— Byssurnar? Voru þeir þá báðir með byssur?
— Já. Það eru þeir alltaf.
— Og Ágúst sá greinilega, að þeir voru líka með þær í gær?
— Já. Það sá ég glöggt.
— Og varst þú þá líka með byssu?
— Nei. Ég er ekki skytta, og ég burðast ekki með byssu,
hvert sem ég fer eins og hinir gera.
— Nú. Sástu Eirík, þegar hann kom út?
— Nei. Ég fór heim. Það var tilgangslaust að bíða, fyrst
Eiríkur var inni hjá henni.
— Hafði hann forgangsréttinn hjá Naómí?
— Ja-á, svaraði Ágúst með tregðu. Hann virtist hafa það.
En það er aldrei að vita, hvað Naómí gerir, svo a'ð mér
fannst rétt að skreppa þangað.
— Hvenær fórstu frá Mýri?
— Eitthvað um hálf-tólf.
— Voru Friðrik og slátrarinn þar enn?
— Já. Þeir voru ekki farnir.
— Heyrðirðu ekkert af því, sem þeir sögðu?
— Ekki neitt. Þeir töluðu lágt. Ég heyrði bara að Friðrik
var eitthvað að tala um byssuna sína, og slátrarinn minn-
ist eitthvað á að skera högl....
Ágúst þagnaði skyndilega, svelgdi munnvatn sitt og renndi
augunum sitt á hvað um herbergið, eins og hann vildi sjá
hvern hlut í sem skjótrasti svipan.
Nú? sagði sýslumaðurinn.
— Það var ekki annað. Ég heyrði þá ekki segja annað,
nema eithvað um veiðiskap og elg og hvernig ætti að — að
skera sundur skothylki.
— Eins og skothylkið, sem skotið var úr á Eirík, hafði verið
skorið sundur?
— Ég veit það ekki.... ég veit það ekki, sýslumaöur. Ég
kann ekki aö fara með skotvopn og skotfæri. Ég hefi ekki
tíma til þess að sýsla við byssur. Ég er klæðskeri....
Annaö fékkst Ágúst ekki til að segja.
Næst á eftir honum kom inn kvæntur húsmaður, Karl
Einarsson, roskinn maður, hæglátur og vakti traust með
framkomu sinni. Hann staðnæmdist við dyrnar með hönd-
ina á hurðarhúninum.
— Pétur Brask er kominn, sýslumaður. Á ég að biðja hann
að koma inn?
— Bíddu viö. Hver er skoðun þín á þessu máli?
— Hvað skal segja? Það er víst augljóst, að Eiríkur hefir
verið myrtur. En ég veit ekki um neitt, sem bendir til þess,
hver hafi gert það. Ég get ekki trúað þvi á neinn hér.
— Einhver hlýtur þó að hafa gert þaö?
— Auðvitað. Ég veit ekki annaö en allmargir menn eru
sífellt á snuðri í Mýri, og stundum hafa orðið illindi á milli
þeirra út af Naómí. En kvæntur maöur, sem nóg hefir að
gera við búskapinn, hugsar ekki mikið um slíkt eða fylgist
nákvæmlega með slíku.
— Hvers vegna varstu hér í dag?
— Ég ætlaði að Efra-Ási og fá þar lánaðan vagn, sem
Friðrik keypti af slátraranum i Hvolbæ, og þá kom kerlingin
hans Óla Péturssonar og sagði, að Eiríkur hefði verið skot-
inn í skóginum hjá húsi Péturs Brasks.
— Verður hægt að fá þennan Pétur til þess að segja eitt-
hvað af því, sem hann kann að vita, sagði sýslumaðurinn.
Skotiö hlýtur hann að hafa heyrt.
— Áreiðanlega. En það er vandi að fá hann til þess að
tala.
— Það veit ég. En hann segir að minnsta kosti ekki ósatt,
ef hann segir eitthvað.
— Nei. Hann telur það stói'synd aö segja ósatt. Annað-
hvort segir hann já eða nei eða þegir, og þegar sá gállinn er
á honum, er enginn öfundsverður af því að fá hann til þess
að tala. Það er hyggilegast að haga spurningunum þannig,
að hann geti svarað þeim játandi eða neitandi.
— Þetta er gott, sagði sýslumaðurinn. Látið hann koma
inn.
— Ég er smeykur um, að við getum ekki veitt mikið upp
úr honum, sagði hann svo við héraöslækninn. Og er hægt
.ð taka það gilt, sem hann kann að segja?
í