Tíminn - 21.11.1951, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, iniðvikudaginn 21. nóvember 1951.
264. blað.
Draumagy&jan
mín
Framúrskarandi skemmtileg j
þýzk mynd tekin í hinum
undurfögru AGFA-litum. —:
j Norskir skýringartextar.
Wolfgang Luhsehy.
______Sýnd kl. 7 og 9_j
Týndur þjóð
ílohhur
Amerísk frumskógarmynd
j um Jim konung frumskógar-
I ins.
Sýnd kl. 5.
iNÝJA B ÍÓ
r
Litkvikmynd LOFTS
[ JAiðursetningurinn1 I
| Leikstjóri og aðalleikari *
| Brynjólfur Jóhannesson
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Af sérstökum ástæðum verð |
ur myndin sýnd í dag.
Allra síðasta sinn. i
BÆJARBIO
- HAFNARFIRÐI •
Hinar heillögn
Bráðskemmtileg amerísk |
gamanmynd.
Joan Caulfield
Barry Fitzgerald
Veronica Lake
Sýnd kl. 7. í
L'tvarps viðgerðir
RadSoTÍnnnstofan
LAOGAVEG 166
X =
I
Bergur Jónsson
| Málaflutningsskrifstofa
I Laugaveg 65. Sími 5833
I _ _ Heima: J/itastig 14^ _
| - “*'■*-**'
•4 =
• llllIIIllltlIIIIIII>IIIIIIIIIIIIIllllllllllllllIIIII|IlUl|«MJIl||(|I!
| Austurbæjarbíó |
IVight and day
Sýnd kl. 5 og 9.
(TJARNARBÍÓ
Aibrot og
eiturlyf
1 (The Port of. New York)
1 Afar spennandi og taugaæs- j
| andi mynd um baráttu við
1 eiturlyf og smyglara. Mynd- j
| in er gerð eftir sannsöguleg- j
= um atburðum.
= Aðalhlutverk:
Scott Brady,
Rirhard Rober.
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓj
ÍJtlaginn
(The Outlaw)
j Spennandi amerísk stórmynd |
j — mjög umdeild í Ameríku 1
i fyrir djarfleik.
Jane Russel,
Jark BMentel,
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 11. f. li.
Bönnuð innan 16 ára.
HAFNARBÍOj
j Frú Guðrún Brunborg sýnir §
j norsku verðlaunamyndina |
| Kranens kaffihús I
(Kranens Konditori)
j Hrífandi norsk stórmynd |
byggð á samnefndri skáld-1
: sögu eftir Coru Sandels, og |
nýlega er komin í íslenzkri jj
þýðingu.
Aðalhlutverk:
Rönnlaug Alten
Erik Hell
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára
TRIPOLI-BÍÓj
Henry verðnr
ástfanginn
(Henry Aldrich swings it) |
j Bráðskemmtileg amerísk |
j músik- og gamanmynd frá i
j Paramount. f
Jimmy Lydon
Charles Smith
Marian Hall
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Anglýsingasími
TÍMAHi S
er 81 300.
JmulrungJoéEuAjiaA. atu tíeJtaJO =

Bkmuuuiiimuiiimiiiuiiiiiiimiiiiitmiitimuuiiiiuutt
ELDURINN j
gerir ekki boð á undan sér.:
Þeir, sem eru hyggnir, \
tryggja strax hjá
Samvinnutryggingum |
nnuimmiiniimiiimiuiniiiiimuiumnn
Baðstofnhjal
(Framhald af 4. síður
fyrir hér að fuglar hafa fallið,
svo sem álftir og rjúpur. Það
getur því farið svo, ef manninum
er meinað að fækka þeim fugli,
sem mikið er til af, að náttúran
sjálf .taki þá til sinna ráða og
fari ekki mýkri höndum um. Má
þó svo til ætla að þekking bænda
sé það glögg á þessum málum,
að þeir friði ekki á landi sínu
aðra fugla en þá, sem friðunar
þurfa.
Mörgum hefir þótt kynlegt við
frumvarp þetta, að spói og mýri
spíta eru sett í sérflokk, og leifð
veiði þeirra fyrr en annarra
fugla. Munu flestir telja þá mein
lausa og til lítilla nytja. Heyrt
hef ég þó getið um einn sýslu-
mann, sem hélt mann til þess
að veiða mýrispítur á haustin.
Varla hafa það þó getað verið
teljandi búhyggindi. Ekki þarf
þó að efast um að önnur ástæða
sé til fyrir þessu ákvæði frum
varpsins. Sjálfsagt er líka eitt-
hvað af þeim fuglum, sem al-
friðaðir verða litlir aufúsugest
ir ýmsra manna. Eitt sinn hef
ég séð sveitunga minn allreiði
legan með riffil í hönd, læðast
á eftir tjaldi. Sjálfsagt hefir
fuglin unnið sér til óhægis, þó
að ég kunni þar ekki skil á.
Þar sem frumvarp það, sem
hér hefir verið á minnzt, er fyrst
og fremst landbúnaðármál, mál
bændanna, liggur í hlutarins
eðli að þeir ættu þar mest um
að fjalla, en svo hefir ekki ver
ið. í nefnd þeirri, sem samdi
frumvarpið, er enginn bóndi, og
ekki heldur neinn af flutnings-
mönnunum. Og þó að þessir
menn séu allir af vilja gerðir til
góðra hluta, er ekki til þess að
ætlazt að þekking þeirra sé eins
ý'íðtæk og þeirra, sem eigin
reynslu hafa. Ég tel því rétt að
fara með þetta eins og stundum
er gert með meiriháttar land-
búnaðarmál, að vísa því til bún
aðarþings til athugunar. Mætti
þá svo fara, að fulltrúar þeir,
sem þar eru, teldu meira virði
framgang kornræktar á Suður-
landi, en lítið brot af þeim fugli,
sem þessa ræktun herjar“.
Hinrik hefir lokið máli sínu,
og verður ekki meira rætt í bað
stofunni í dag.
Starkaður.
Erlent yflrlit
(Frarohald af 5. síðu)
og ástvini og lifa flóttamanna-
lífi fjarri fyrri heimkynnum sín
um. Atvinnureksturinn má heita
í rústum og neyðin er óskapleg.
Örlög Kóreu er hörmulegt
dæmi þess, hvernig fer fyrir
varnarlausu landi, er verður fyr
ir árás, sem leiðir til þess að
það verður vígvöllur stórveld-
anna.

Sigge Stark:
I leynum skógarins

HÚSGÖGN
Höfum ávallt fyrirliggjandi
ný og notuð húsgöng, herra-
fatnað, heimilstæki o. m. fl.
Verðið mjög sanngjarnt.
HUSGAGNASKAHNN
Njálsgötu 112 — Sími 81570.

WÓDLEIKHÚSID
„DÓRI“
Sýning í kvöld kl. 20.00
„Hve gott og fagurt“
Sýning fimmtudag kl. 20.00
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
13.15 til 20.00. — Sími 80000.
KAFFIPANTANIR 1 MIÐASÖLU

mörg ár, og kerlingin var bæði ljót og leið. En haldið þið
ekki, að hann hafi ímyndað sér, að hver maður, sem kom í
námunda við kotið, væri að slægjast eftir kerlingunni?
Hann var ekkert annað en skinin taeinin, því að hann hafði
hvorkj matarlyst né svefnfrið og svo hljóp hann þveran
skóginn til þess að komast heim á nóttunni. Og þegar hann
var orðinn hér um bil sextugur, skar hann sig á háls, því
að hann taldi sér trú um, að ungur piltur væri ástfanginn
af kerlingunni, þótt hann hefði auðvitað viðbjóð á henni.
— Og svo kann ég aðra sögu. Það var kvenmaður af þessu
tagi — hún tældi fínan höfðingsmann, sem var trúlofaöur
ungri fröken. Svo frétti faðir frökenarinnar, hvað gerzt
hafði, og það var bara af því, að þessi fíni maður var ríkur,
að hann sleit ekki umsvifalaust trúlofuninni, heldur kom
því svo fyrir, að kvendið, sem tældi manninn, var flutt brott,
svo að þau náðu ekki saman, og þá gerði þessi fíni maður
sér hægt um vik og hengdj sig í kotinu, þar sem drósin hafði
búið. Það er sama, hvaö gert er — það er aldrei hægt að
bjarga mönnum, sem verða fyrir þessum ósköpum. Hafi for-
dæða náð manni á sitt vald, verður það hans bani, hvort
sem hann fær hana eða ekki.
— Þú ert þá sannfærður um, að allir, sem renna hug sín-
um þangað, sem Naómí er, verðj óhamingjusamir?
— Hjo-nei, svaraði Samúel gamli. Sumir geta kannske
jafnaði sig aftur. Það eru þeir, sem hún girnist, er hún leikur
verst. Ég veit þetta, því að ég hefi lent í þess háttar sjálfur.
En ég læknaðist, guði sé lof.
Andrés hugleiddi þetta, er hann var genginn til sængur.
Grimm vcru örlög þeirra kvenna, sem hjátrúin útskúfaði
þannig úr mannfélaginu, og jafnvel þeir, sem urðu ástfangnir
af þessum konum, trúðu þessum hindurvitnum. Trúin gat
miklu til leiðar komið, og þeir, sem trúðu statt og stöðugt,
að þeir yrðu óhamingjusamir vegna ástar sinnar, voru manna
vísastir til þess að gera hræðilega hluti, er hlutu að leiða
yfir þá ævilanga ógæfu. Og nú fann Andrés í fyrsta skipti
til samúðar með Friörik í Efra-Ási. Honum veittist að vísu
erfitt að átta sig á því, að unga fólkið hefði jafn bjargfasta
trú á þessi hindurvitni og Samúel gamli, en vafalaust leynd-
ist þó slík hjátrú með unga fólkinu, er heyrt hafðj um slíkt
frá blautu barnsbeini. Þar að auki gat taumlaus ást látið
jafn skefjalítinn mann og Friðrik vinna óttaleg verk, enda
þótt hann tryði ekkj á hindurvitnin.
Daginn eftir var Andrés á ferli úti í skógi, og undir rökkr-
ið var hann staddur skammt frá Mýri. Hann hafði séð Naómí
úti við. Hún sótti vatn, og þegar hún var á leiðinni heim
með vatnsföturnar, kom hún auga á Andrés. Andrés gekk
til hennar og heiisaði henni. Honum lék forvitni á því,
hvernig hún tækj kveðju hans. Hún kinkaði kollj til hans,
en sagði ekki neitt.
— Hvernig gengur? spurði hann.
— Dagarnir þokast áfram, svaraði Naómí þreytulega.
Vonleysið í þessum oröum leyndi sér ekki, og Andrés tók
líka eftir því, að dökku baugarnir kringum augu hennar
voru orðnir stærri en áður, og sjúklegur glampi í sjálfum
augunum.
— Þú ert veikindaleg á svipinn, sagði hann.
— Jæja. Ég veit ekki, hvort það er neitt sérstakt að mér,
sagðj hún hirðuleysislega. Ég ofkældi mig bara á dögunum
og fékk kvef.
Rödd hennar var hljómvana, dálítið hás, og hún hóstaði
við og við. Andrés hristj höfuðið.
•— Þú ættir að vitja læknis og láta rannsaka þig, sagði
hann. Mér sýnist sem það muni vera vissara.
Naómí hló, en hláturinn var laus við gleðihreim.
— Ég hefj ekki hugsað mér að vitja læknis. Sé ég veik,
þá er það bara betra.
— Þannig má enginn hugsa.
— Hvers vegna ekki? Það mun enginn syrgja mig, og ég
sjálf....
Hún lauk ekki við setninguna, en bandaði frá sér hendi.
— Má ég ekkj skoða þig? spurði Andrés. Ég get að vísu
ekki gert nákvæma rannsókn hér, en ég vildi reyna að hlusta
þig-
En Naómí hristi höfuðið.
— Jú, sagði Andrés og lagði höndina á handlegg henni.
En það tjóaði eklci. Hún vildi ekkj þekkjast boð hans.
— En næst þegar ég kem? Ef ég kæmi með hlustpípu?
— Við skulum sjá hvað setur, sagði Naómí.