Tíminn - 20.03.1952, Síða 6

tmmnnimniimniunirtinminnnTimTTmmTTTmTTmmnnnmmnfiinnmnmtrmTm irTniniminiimTnmiinmimTmmmiinnmninmrmimmimm»iinm»w iinntniTmTiTTntTnTnmnnTmTmmTTmnTnrmmnmmmTmmTmnnmm rnn^mmmmmTmnmnTTTnTTmTTTTmmmTrmTrrmnTmmmnTTTi
6.
TÍMINN, fimmtudagian 20. marz 1952.
66. blað.
„Þnð hlaut «ð |
verða þúee
(It had to bee .you).
Bráðskemmtileg amerísk gam 1
anmynd með
Ginger Rogers,
Cornel Wilde. |
Sýnd kl. 9. |
Mterin frá
Manhattan
(The Manhattan Angel) \
Mjög eftirtektarverð mynd, |
glaðvær og hrífandi, um =
frjálsa og tápmikla æsku.
Sýnd kl. 5 og 7.
NÝJA BIÓ (
Frœnhu gamla
í heimsóUn
Þessi bráðskemmtilega I
norska mynd verður eftir ósk i
margra sýnd kl. 9.
,,Dahóta Lil“
Hörku spennandi ný amerísk j
ævintýramynd í litum.
Bönnuð innan 14 ára.
Sýnd kl. 5 og 7.
Aukam. á öllum sýningum: i
Fréttamynd frá láti Georgs i
VI. Bretakonungs og valda- ;
töku Elísabetar II. drottning j
ar. i
BÆJARBÍÓ1
- HAFNARFIRDI
Htettulegur
eiginmaður
(Woman in Hiding).
Efnismikil og spennandi, ný |
amerísk mynd, byggð á i
þekktri sögu í „Fugitive from i
Terror“.
Ida Lupino,
Howard Duff,
Stephen McNaliy.
Bönnuð innan 14 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
HAFNARBÍÓ]
FRANCIS
óviðjafnlega skemmtileg, ný |
amerísk gamanmynd um i
asna, sem talar!!! Myndin |
hefir hvarvetna hlotið gífur- i
lega aðsókn og er talin éin- i
hver allra bezta gamanmynd, §
sem tekin hefir verið í Am- |
eríku á seinni árum.
Donald O’Connor
Patricia Medina
Francis mun enginn gleyma i
svo lengi sem hann getur i
hlegið.
E
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
i
Bergur Jónsson |
Málaflutningsskrifstofa |
Laugaveg 65. Síml 5833 1
Helma: Vitastíg 14
►♦♦»♦♦ »•♦♦«>»»♦« i
ELDURINN|
j ?erir ekkí boð á.undan sér. |
Þeir, sem eru hyggnlr, |
tryffffja strax hjá
SAMVINNUTRYGGIH6UM I
ÞJÓDLEIKHÚSID
„Þcss rcgna
shiljum riðíe
\ eftir Guðmund Kamban. i
Þýð.: Karl ísfeld.
i Leikstj.: Haraldur Björnsson. j
i Frumsýning í kvöld kl. 20. j
I GULLNA HLtÐIÐ \
I Sýning fyrir DAGSBRÚN og j
| IÐJU á föstudag kl. 20.00. i
i Aðgöngumiðasalán opin i
| virka daga frá kl. 13,15 til 20. j
I Sunnudaga kl. 11—20. Sími;
1 80000. I
I Kaffipantanir í miðasölu.
| ►♦♦♦♦»»»♦♦♦♦♦♦< i
| Austurbæjarbíó j
Parísarnœtur
(Nuits de Paris)
I Vegna mikillar aðsóknar síð i
| ustu daga verður þessi framúr
| skarandi gamanmynd sýnd
1 enn í kvöld. §
| Bönnuð jnnan 16 ára. §
Sýnd kl. 7 og 9.
Allra síðasta sinn.
f Á spönshum slóðum [
i Hin spennandi litmynd með \
Roy Rogers
Sýnd kl. 5.

|TJARNARBIOe
Ehki er ein
báran stöh
(Disaster).
| Afar spennandi og viðburða- i
i rík ný amerísk mynd.
Bönnuð innan 12 ára. |
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aðalhlutverk:
Richard Denning,
Trudy Marshall.
f»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦< |
(gamla bíó(
Dóná sro rauð
(The Red Danube)
1 Spennandi og áhrifamikil ný f
| amerísk kvikmynd.
Walter Pidgeon
Peter Lawford
Janet Leigh
1 Bönnuð innan 12 ára. |
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.
| ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦< f
(TRIPOLKBÍÓI
| Ég rar ameríshur f
njósnari
I (I WAS AN AMERICAN SPY) j
f Hin afar spennandi ameríska i
f njósnaramynd um starf hinn ~
f ar amerísku „Mata Hari“.
Ann Dvorak,
1 Gene Evans.
f í myndinni er sungið lagið |
I „Because of you“.
Eörn fá ekki aðgang.
Sýnd kl. 7 og 9.
Gissur
hjá fínu fólhi
Sýnd kl. 5.
f ♦♦♦»»♦♦♦♦♦♦♦♦»<
Z P =
| Utvarps viðgerðir ]
f Radioviiimistofaii f
VELTUSUNDI 1.
Erlent yftrlit
(Framhald af 5. siðu)
konar vopnahlé á flokksþinginu
vegna þingkosnnganna, er þá
stóðu fyrir dyrum. Eftir að þing
kom saman, sást að fylgi Bev-
ans hafði aukizt í þingflokknum.
Verulega reyndi þó ekki á þetta
fyrr en atkvæði voru greidd í
þinginu um vígbúnaðaráætlun
stjórnarinnar í byrjun þessa j
mánaðar. Bevan og liðsmenn1
hans notuðu þá tækifærið til.
þess að greiða atkvæði gegn j
henni, þótt meirihluti þing- j
flokksins hefði ákveðið að sitja
hjá. Reyndust fylgismenn Bev- j
ans milli 50—60 að því sinni.!
Leiðtogar flokksins, þeir Attlee
og Morrison, hugðust hér fá
tækifæri til að ná sér niðri á
Bevan og kölluðu saman þing-
flokksfund til að ræða brot það,
sem minnihlutinn hefði hér
framið. Sá fundur var haldinn
síðastl. þriðjudag. Á þeim fundi
lagði Attlee fram tillögu, þar
sem minnihlutinn var harðlega
víttur fyrir framkomu sína og
krafist afsökunar af hálfu
hans. Sú tillaga var felld og er
það fyrsta tillagan, sem hefir
verið felld fyrir Attlee í þing-
flokknum síðan hann varð for-
maður hans. í staðinn var sam
þykkt önnur tillaga, ])ar sem á-
kveðið var að taka upp hér eftir
þá reglu, að fylgja bæri á-
kvörðun meirihlutans við at-
kvæðagreiðslu i þinginu. Hafði
skapazt eins konar miðblokk i
flokknum milli þeirra Attlees
og Bevans, er beitti sér fyrir sam
þykkt þessarar tillögu. TUlaga
þessi var síðan samþykkt á mið
stjórnarfundi, sem haldin var
síðastl. fimmtudag.
Aðstaða Bevans.
Atburðir þessir sýna, að á-
tökin í Verkamannaflokknum
hafa harðnað. Sennilegt verður
þó að telja, að báðir aðUar forð
ist klofning í lengstu lög, því að
það væri aðeins gróði fyrir í-
haldsflokkinn. Annars er mjög
erfitt að spá um úrslit þessar-
ar deilu, en eins og nú horfir
hefir Bevan að ýmsu leyti góða
vígstöðu. Sú spá hans, að verka
mannastjórnin hafi ætlað að
leggja ofmiklar vígbúnaðarbyrð
ar á þjóðina, hefir reynzt að því
leyti rétt, að stjórn Churchills
hefir dregið úr vígbúnaðaráætl
uninni. Kjaraskerðingin, sem
nú er framundan, er líkleg til
að gefa honum byr í seglin.
Hann er viðurkenndur jafnt af
samherjum sem andstæðmgum
sem þróttmesti stjórnmálamað
ur Breta við hliðina á Churc-
hill og hann er tvímælalaust
snjallasti áróðursmaður Verka-
mannaflokksins. Aðeins Attlee
og Morrison munu enn hafa
meiri tiltrú innan flokksins en
hann, en þeir eru báðir orðnir
aldraðir og lúnir og því ekki
treyst á forustu þeirra til langr
ar frambúðar. Við þetta bætist
svo, að margir telja Bevan lík-
legan til að sýna meiri gætni
og lægni, ef ábyrgð forustunnar
hvíldi á heröum hans. .
Ýmsir spá því, að það muni
ekki skýrast fyrr en á flokks-
ÖJngi Verkamannaflokksi'ns á
komandi hausti, hvernig fylgið
skiptist milli deiluaðila. Þessum
deilum i brezka Verkamanna-
flokknum verður hins vegar
ekki aðeins fylgt með vaxandi
athygli í Bretlandi sjálfu, held-
ur um víða veröld, því að það
getur haft meginþýðingu fyrir
heimsmálin, hver úrslitin verða.
Stöðugiir rekstiíi'. . .
(Framhald aí 5. síðu.'
á. Ef til vill er hér ekki við
Iðnrekendur eina um að sak-
ast, heldur líka opinbera aö-
ila, sem ráða yfir lána og leyf
isveitingum. Þessu hvoru-
tveggja þarf að haga með til
liti til þess, að stöðugur rekst-
ur iðnfyrirtækja sé gerður
auðveldari. Um þetta mál þarf
tafarlaust að hefja samstarf
iðnrekenda og þeirra aðila,
sem að öðru leyti hafa um
þau að segja. Það myndi vera
stórt spor í þá átt að tryggja
hér stöðuga og aukna atvinnu.
KJELD VAAG:
HETJAN
ÓSIGRANDI
L
82. DAGUR
var sögð dá hann — en aðrir hvísluðu því líka, að Kristófer Valk-
endorf elskaði hann ekki jafn heitt.
Borgararnir nefndu nafn Valkendorfs með mikilli lotningu.
Menn minntust alls þess, sem þessi tignarmaður hafði gert Kaup-
mannahöfn til nytja. Hann hafði látið reisa margar og fagrar
byggingar, reisa borgarmúr frá Norðurporti að Austurporti,
turna á kirkjur Nikulásar og hedags anda, hergagnabúr á Gömlu-
strönd, múrhúsin á Amakri og næsta vor ætlaði hann að láta gera
steinbryggju í höfninni, endurbyggja biskupssetrið, reisa slátur-
hús við Vesturport og endurnýja alla lélega stóla í kirkjunum.
Það voru ekki smámunir, sem sá maður -ráðstafaði, og ávallt
var hann fús til þess að opna fjárhirzluna, er fé skyldi leggja til
almenningsþarfa. Hann hafði til dæmis gefið skóla vorrar frú-
ar tvö hús. Slíkt eleymdist ekki, og væri fjandskapur á milli hans
og Magnúsar Heinasonar, þá hlaut það að vera sægarpinum að
kenna! Borgararnir voru ekki í vafa um það. En sjóliðarnir voru
á alveg gagnstæðri skoðun.
Magnús vissi ekki, hve mikla athygli hann vakti. Hann sat
þungt hugsi með hönd undir kinn. Hann leit aðeins upp, þegar
hurðinni var hrundið upp. Hver fjandinn var orðinn af Jakob?
Hafði hann gleymt sér og setzt að drykkju í einhverrju veitinga-
liúsinu? "...
Loks kom þó Ja.kob. Hann stappaði af sér snjóinn eins og aðr-
ir, og gekk síðan beint að borði Magnúsar. Hann var ekki jafn
broshýr og endranær, og hratt ómjúklega frá borðum og stólum,
er á leið hans voru, og skeytti því engu, þótt blótsyrðum væri
hreytt á eftir honum.
„Þú kemur seint“, rumdi Magnús.
„Nógu snemma til þess að færa þér illar fréttir", svaraði Jakob
um leið og hann fleygði frá sér votri yfirhöfninni.
„Hvað sagði ríkismarskálkurinn?“
„Rétturinn verður settur í fyrramálið, en þar verða fleiri en
ríkisráðsmenn. Það hefir aðeins náðst til átta af þeim — Valken-
dorfs, Munks, von Donha, Steins Brahe, Úlfstands, Parsbergs og
tveggja annarra, sem ég man ekki, hvað heita. Auk þeirra taka
sæti í réttinum ellefu aðalsmenn, sem staddir eru í Kaupmanna-
höfn....“
Jakob hrópaði hástöfum á öl, en hélt, síðan áfram: „Verst er þó,
að frú Margrét var mjög veik, er hún var send hingað frá Málm-
eyjarhúsi. Pétur Munk telur, að hún bíði dauða síns, og þess
vegna hefir Valkendorf hvað eftir annað gert menn á fund henn-
j ar til þess að heyra framburð hennar, meðan hún enn má mæla.
viðurvist kirkjuhöfðingja hefir hún svarið, að þú hafir verið
j faðir látins barns hennar, og hún hafi verið kúguð til þess að breyta
í framburði sínum í fangelsinu. í nótt fékk hún mjög hættulegt
I kast og það gekk upp úr henni blóð. í lag sendi Valkendorf sjálfan
hallarprestinn á fund hennar....“
„Og hvað sagði hún honum?“
Jakob yppti öxlum. „Hið sama og hún hafði áður sagt öðr-
um. Málin horfa þunglega, Magnús. Rétturinn mun varla tor-
tryggja orð og eiða deyjandi manneskju...
Magnús þagði um stund. Hann heyrði ekki einu sinni glaum-
inn í veitingahúsinu. Hann var þó ekki að hugsa um þá hættú,
sem vofði yfir honum. Nei — honum varð hugsað til stúlkunn-
ar, sem sífellt varð fallegri og fallegri, unz hún dó. Margrét var
1 sjálfsagt að dauða komin.
] Jakob misskildi vin sinn. „Það er ástæðulaust að vera áhyggju-
fullur fyrirfram. Fæstir dómaranna munu að vísu bera til þín
vinarhug, og ríkisféhirðirinn mun miklu ráða um dóminn. En þú
átt þarna vini. Ríkismarskálkurinn er þér liliðhollur, og fleiri
munu hallast á sveif með honum, þó ekki sé til annars en storka
Válkendörf....“
„Þú þekkir Valkendorf illa“, sagði Magnús. „Hann lætur aldrei
sinn hlut. Tapi hann einni orrustu, efnir hann samstundis til
annarrar. Hann er ekki lengi að smíða vopnin.“
„Því miður. Og hið nýja vopn hans heitir Brynjólfur. ...“
„Brynjólfur?"
„Já. Hann kom til Kaupmannahafnar með fógeta konungsins,
og hann hefir margsinnis verið hjá Valkendorf.... “
Daginn eftir kom í Ijós, að kvíði Magnúsar var ekki ástæðu-
laus. Pétur Munk kunni betur til verka á skipsþiljum en í dóm-
arasæti. Lagakrókar höfðu aldrei verið honum tdtækir, og Valk-
endorf var auðvelt að vefja honum um fingur sér. Flestir dómar-
anir töldu ógerlegt að rengja síðasta vitnisburð frú Margrétar,
enda hótaði Valkendorf aö ganga út úr réttarsalnum, ef skrift-
ir deyjandi konu yrðu véfengdar. Magnús lagði fram ekki færri
en tuttugu og átta gögn til sönnunar sakleysi sínu, en
dómararnir vísuðu þeim frá, svo að þau voru ekki einu sinni
skráð í dómsbækurnar. Pétur Hansson var sýknaður af ákæru
Magnúsar, og skyldi hin undirritaða játning Margrétar um rang
an framburð hennar á engan hátt skerða hið góða rykti hans.
Magnús hafði búizt við slíkum dómi. Hann fór að ráðum Linde-
novs og* krafðist þess, að málið yrði lagt fyrir ríkisráðið full-
skipað. Hann varð að sækja á, ef hann átti að komast hjá því
að verða dæmdur sekur um sifjaspell og guðlaust athæfi. Á Gula-
þingi hafði hann svarið sig saklausan af nauðgun, og því atriði
hafði ekki verið afrýjað fyrir þennan dómstól. En hann þekkti
Valkendorf. Hann gafst ekki upp. Hann hafði einsett sér að tor-
tíma Magnúsi Heinasyni, og næði hann því markmiði, hlaut það
einnig að bitna á Lindenov. Magnús brosti. Hann gat treyst
fylgi Lindenovs, því að hann var með því að verja sjálfan sig.
Lénsmaðurinn var ekki fíkinn í að falla á slíku máli.
Magnús bölvaði kröftuglega, er hann özlaði snjóinn á götuiium.