Tíminn - 22.05.1952, Blaðsíða 3

114. blað.
TtMINN, fimmtudagfínn 22. maí 1952.
S.
Fhnmiutjur í datj:
60 ára hjúskaparafmæii
Bctri vélar
Dráttarvélin er framleidd sem hjóla-
beltis- eða hálfbeltisdráttarvél, og fæst
með benzín- eða dieselmótor. Ennfrem-
ur fæst hún með vökvalyftu, reimskífu,
vinnudrifi og Ijósaútbúnaöi. Dráttarvél-
in hefir 6 geara áfram og 2 afturábak,
og getur farið með minst 1.5 km. hraða,
en mest rúml. 21 km.
Með FORDSON MAJOR má fá eftir-
farandi tæki:
Sláttuvél meö festingu milli hjóla, 1
og 2 blaða plóg, diskaplóg, tætara, hey-
vagna 2 og 4 hjóla, úðara, niðursetning-
arvél, upptökuvél fyrir kartöflur og róf-
ur, jarðbor, og margt m. fleira.
Betri bú
FORÐSON
búvél framtíðar
mnar
ALLAR LPPLlSLVGAU HJA FORD LMBOÐUJVLIiI A ISLAMII
Sveinn Egilsson h.f
Sími : 2976 — Reykjavík
Bílasalan h.f
Sími: 1649 — Akureyri
KR. KRISTJÁNSSON H.F
Sími: 4869 — Reykjavík
Jón Olafsson, þrófastur
VestfirSingar hafa lpngum
verið heppnir með-presta sína
o'g þá ekiu sízt Vestur-ísfii’ðing-
ar. Þar hefir verið margt merkis
presta á síðustu tímum og væri
saza sýslunoar og svipmót á.lt
annað, ef þeir hefðu þar hvergi
komið við sögu. Hér verður nú
með fáum orðum minnzt eins
þess manns, er siðústu áratugi
liefir þjónað kirkju hér vesvra.
Vorið 1929 varð Holtspresta-
kall í Önundarfirði laust til
umsóknar. Tveir sóttu um það
og kosningu hlaut ungur guð-
fræðingur norðlenzkur, sem lok
ið hafði embættisprófi vorið áð-
ur. Það var Jón Ólafsson, sem
nú er prófastur í Holti og er
fimmtugur í dag.
Þegar séra Jón Ólafsson tók
við embætti sínu, hafði hann
að ræðutexta þessi orð Páls
postula úr Korintubréfinu síð-
ara: „Ekki svo sem vér drottn-
um yfir trú yðar, heldur erum
vér samverkamenn að gleði yð-
ar“. Segja má, að prestsþjónusta
hans um 23 ára skeið hafi verið
í samræmi við þessi orð postul-
ans. Þar ber ekki mest á trú-
boði ákveðinna guðfræðikenn-
inga, heldur viljanum til að gleðj
ast með söfnuði sínum yfir því,
að mannlífið hér sé þáttur í
þróunarferli, sem stefni til góðs,
ef góðvild og samúð fái að móta
það. Þess vegna hefir ttann jafn
an lagt ríka áherzlu á það, að
sameina menn í góðum vilja og
fögrum bænum við kirkjugöng-
ur. Hefir honum líka oft tekizt
vel, og ekki sízt við jarðarfarir,
að skapa hljóðláta og helga
hrifningarstund, þar sem góð-
vild og samúð fylla hugi manna,
en það er mannbætandi að vilja
vel og óska góðs, jafnt hvort
sem hugsað er til látinna eða
lifandi.
Hér er ekki ætlunin að leggja
prestum lífsreglur almennt,
enda vafasamt að öllum henti
sama forskriftin. En því trúi ég
af fenginni reynslu, að það sé
ekki ónýtt trúarlífi þjóðarinnar,
ef prestar vilja gleðjast með
þeim, sem trúa á lífið, án þess
að krefjast þess að mega drottna
yfir trú þeirra. Á þann hátt mun
þjóðkirkjan íslenzka mestu hafa
áorkað til að leysa þjóð sína úr
viðjum efnishyggjunnar og
brynja hana gegn þeirri mann-
fyrirlitningu, sem einræði og
kúgun byggist jafnan á. En sam
fara hinni björtu gleði og lífs-
skoðun, sem trúin á vaxtarskil-
yrði mannsins skapar, er hvetj-
andi og vekjandi tilfinning fyr-
ir hinni miklu ábyrgð þess, sem
uppsker eftir því, sem hann sáir,
og veit að örlagaþræðir einstakl-
inganna eru margvíslega sam-
anslungnir.
Séra Jón í Holti hefir ekki
hlífzt við því, að taka þátt í
málum safnaða sinna. Hann er
.. nú formaður Kaupfélags Önfirð
inga og hefir verið það lengi.
Hann hefir verið í sveitarstjórn
í 18 ár og er nú oddviti Mos-
vallahrepps. Auk þessa er hann
í yfirkjörstjórn, gjaldkeri sjúkra
samlags og hefir lengi verið
skattanefndarmaður og eru þá
ekki talin ýms minniháttar
nefndarstörf.
Af þessu má sjá, að pi-ófastur
inn vinnur að veraldlegum mál-
um þegar svo ber undir. Fer
þá eðlilega svo sem vænta má, er
sitt sýnist hverjum, að ekki er
alltaf fuilur friður í kringum
forustustörfin og forustumenn-
ina. En það munu sveitungar
próíásts 'allir mæla, að hann
sé öruggur forvígismaður, hvort
■
sem sitja skuli á friðstóli eða
standa í stórmælum og jafn-
framt drengilegur andstæðing-
ur, sem alltaf megi treysta til
heilinda. Þess vegri.a ná’st jafnan
fullar sættir að enduðurri ör-
ustum.
. Séra Jón tók við búi í Holti j
vorið 1930 og hefir búið þar síð- j
an. Hann er þó veill að heilsu og j
er það honum mikill bagi til J
alls, en ekki sízt búsýslunnar.
Hann varð brjóstveikur á skóla-
árum og alltaf veill síðan. En
tryggð hans við atvinnuveg
feðra sinna hefir mátt sín
meira, svo að hann hefir ekki
viljað hverfa td rólegri heim-
ilishátta.
Jón Ólafsson er fæddur í
Fjósatungu í Fnjóskadal 22.
maí 1902. Foreldrar hans erus
hjónin Guðný Árnadóttir bónda
i Fífilgerði í Kaupangssveit í
Eyjafirði og Ólafur Sigurðsson
úr Fnjóskadal. Hann var einka
barn þeirra og fluttu þau tú
hans úr Fnjóskadal, þegar hann
hóf búskap í Holti og haia ver-
ið þar síðan.
Haustið 1936 kvæntist séra
Jón. Kona hans er Elísabet Ein-
arsdóttir bónda á Álfadal Jó-
hannessonar á Blámýrum. Hún
hefir reynzt manni sínum góð
kona og hefir sá ráðahagur ver
ið sveitinni allri farsæld, svo
sem jafnan er, ef fólk giftist
vel. Þau hjón eiga 5 börn á
lífi en misstu eiit.
Séra Jón Ólafsson fékk að
erfðum auðugar og örar tilfinn-
ingar, kappsfulla lund og við-
kvæma,' svo að honum cr, ekki
lagið að standa hlutlaus álengd
ar, þar sem mikið er í húfi. Úr
menningu.æskustöðvanna dra&k
hann óröfatryggð við íslenzkar
svéitír, íslenzka bændastétt og
íslenzkan landbúnað og hug-
sjónir samvinnustefnunnar. x
skóla var hann lærisveinn Har-
alds prófesscrs Níelssonar og til-
einkaði sér hina björtu eilífðar-
trú, sem lítur á U.vei-n mann
sem barn hins sama föður með
sama eðli og sömu möguleika til
þroska og fullkomnunar, þó að .
mjög séu mislangt á veg komn-
ir. Þannig búinn kom hann til
starfa sinna vestra. Og það hef-
ir sýnt sig, að þar kom traust- !
ur rnaður, sem ekki glataði þessu
vegarnesti, þó að stundum hafi
kennt tómlætis hjá þeim, sem
með skyldi starfa og ekki verið
átakalaust í annan tíma. En j
þar sem hjartað er hlýtt, er
sáttfýsin alltaf í öndvegi. Við
slíka er gott að eiga leik, hvort
sem lífið skipar þeim með eða
móti.
Enn er þess ógetið, sem séra
Jón í Holti hefir unnið að frjáls
um félagsstörfum. Hann hefir
verið vestfirzkum templurum
góður liðsmaður og var umdæm
istemplar í tvö ár. Persónulega
má ég minnast þess og þakka,
að.fyrir hans orð gekk ég í Góð-
templarastúku. Ekki þurfti ég
þess með af því, að ég væri ekki
bindindismaður áður, en þó á
ég þar mikið að þakka, því að
síðan hefi ég eignazt góða vini
vegna starfa minna á því sviði,
enda veit ég ekki annars stað-
ar meiri liðsþörf en þar 'sem
áfengismálin eru. Fátt er meira
lán en að njóta samfylgdar
góðra manna og naumast mun
ég hafa komizt nær því að
vinna gott verk en á vettvangi
templara og í tengslum við
þeirra störf. Því tel ég það gott
prestsverk, að hafa komið mér
í stúku og get þessa hér af því,
(Framhald á 6. siðu.)
í dag eiga hjónin Herdís Bene
diktsdóttir og Jón Helgason í
Húsavík sextíu ára hjúskaparaí
mæli. Þau voru gefin saman 22.
mai 1892,. sem þá var uppstign-
ingardagur eins og nú í ár. Her-
dís var tvítug en Jón 25 ára, þeg
ar þau giftust.
Herdís er dóttir hins þjóð-
kunna manns Benedikts Jóns-
sonar á Auðnum og konu hans
Guðnýjar Halldórsdóttur. Jón
er einnig af góðum ættum, son-
ur hjónanna: Helga Jónssonar
og Sigurveigar Sigurðardóttur á
Hallbjarnarstöðum í Reykjadal.
Herdís og Jón þóttu mann-
vænleg brúðhjón og fríð sýnum,!
svo orð var á haft, segja gamlir
menn, er til þekktu. Fyrstu sam
vistarár sín bjuggu þau í Reyk- !
dælahreppi, en skorti viðunandi
og öruggt jarðnæði og íluttust
þess vegna laust eftir aldamótin
til Húsavíkur. Þar hafa þau átt
heima alla tíð síðan. Stundaði
Jón trésmíðar sem aðalatvinnu
en vann annars hvað sem fyrir
kom, því að atvinnan við smið-
arnar var ekki fullnægjandi.
Þótti hann ágætur verkmaður
og vinnugefinn með afbrigðum.
Herdís er ein af hinum um-
hyggjusömu, hljóðlátu afreks-
konum íslenzkra heimila. Þau
eignuðust átta börn og komu
þeim öllum til manns. Börnin
eru: Hörður, bóndi í Gafli í
Reykdælahreppi. Jón Haukur, af
greiðslumaður hjá K. Þ. i Húsa-
vík. Helgi, húsgagnasmiður í
Reykjavík. Bergljót, húsfreyja
að Kraunastöðum í Aðaldal.
Héðinri, var afgreiðslumaður hjá
kaupfélaginu í Borgarnesi, dó
1950. Aðalbjörg, húsfreyja að
Bergi í Húsavík. Benedikt, fram
kvæmdastjóri í Húsavík. Snorri,
kaupmaður í Húsavik.
Dagsverk þeirra Herdísar og
Jóns er orðið mikið og giftusamt.
Innlegg þeirra til þjóðfélagsins
er myndarlegt og mikilsvert. Þau
komust, þegar ómegðin var mest,
í kynni við kalda þrengingatxma,
en sigruðu þá.
„Lífsins kvöð og kjarni er það
að líða
og kenna til í stormum sinna
tíða“.
Á morgni lífs síns voru þau
vakin af menningarlegum vor-
þey, sem fór um hérað þeirra,
gaf fróðleiksþrá byr undir vængi
og leysti umbótaöfl úr læðingi.
Frá æsku hafa þau, vegna
upplags síns og uppeldis, unnað
þekkingu, bókmenntum, list -
um og fögrum hugsjónum og vilj
að leggja góðum umbótamálum
lið. Það var og er þeim mikill
hamingjuauki.
Kvöld þeirra er milt og hlýt-t
í skjóli vandamanna.
Ég samgleðst gömlu hjónun-
um á 60 ára hjúskaparafmæli
þeirra, 'og það munu allir gera,
sem þekkja þau, og vita daginn.
p.t. Reykjavík, 22. maí 1952.
Karl Kristjánsson.
(i
<'
o
O
<»
O
O
o
o
o
! < »
, o
o
o
o
: o
j O
I O
o
O
o
O
o
'O
o
' o
! o
I O
o
•l
>♦
O
< >
<<
o
O
o
O