Tíminn - 10.06.1952, Side 4

4.
TÍMINN, þrlðjudaginn 10. júní 1952.
127. blað.
Sigurbur Þórðarson frá Egg:
Orðið ©r frjálst
Hugleiðmg um skírnina
Síðastliðið vor sýndi séra J gyðinglegrar trúar.eða Gyðing
Sigurbjörn Einarsson pró
:íessonar mér þá sérstöku vel
/ild að senda mér 1. hefti 5.
irg. af Víðförla, og þakka ég
lonum það.
í þessu hefti, er með öðru
cleira, byrjað að ræða um
skírn— urigbarnaskírn. — Lít
ig s.vo á, — eins og einnig
nun vera álit margra ann-
rra, — að grein þessi hafi
itt að vera svar til mín við
íinum fyrri greinum mínum
im þetta efni, þó eigi sé á
pær minnst, eða nókkur til-
raun gerð til að hrekja það,
ir þar var sagt. Enda eigi
oægilegt, því að dæmin voru
'iregin fram frá orði Guðs.
Eftir höfundarins eigin orð
tm í greininni, telur hann
íauðsynlegt að hefja fræðslu
iða umræður um skírnina.
3eri ég þá og ráð fyrir að
aann telji sjálfsagt, að það
<omi frá báðum hliðum, úr
iví að ágreiningur á sér stað.
7il ég því í þetta sinn taka
U máls, ekki síst vegna þess,
ið mér finnst greinin mjög
ithyglisverð, og ekki eins og
íg hefði búist við frá hans
jenna .— Þetta er alvörumál,
>g vil ég því reyna að ræða
um sjálfum. Eða vill prófessor
inn upplýsa mig um á hvaða
stað það stend.ur í Ritning-
unni, máli sínu til sönnunar?
Ef hann á við umskurn, þá
er hún annars eðlis, á holdi
gjörð, og það aðeins svein-
barna, án nokkurs vatns. En
er nýi sáttmálinn var fram-
réttur af kærleikshönd Guðs,
hvarf gildi hins fyrra, þess
er ekki gat leyst neinn und-
an bölvuninni. Umskurn til-
heyri lögmálinu, en var frá
feðrunum, en nú erum vér
sem trúum, ekki undir lög-
máli heldur undir náð, Þess
vegna byrjaöi skírnin á þeim,
er iðran gjörðu á dögum Jó-
hþmnesar skírara, er hann
undirbjó komu Drottins vors
og hins nýja eilifa náðarsátt
mála Guðs, oss mönnunum
til handa.
Það mætti segja, að ljóm-
in af hinu mikla fagnaðar-
erindi hafi byrjað við boðun-
rúms á Vesturlöndum fyr en
á 13. öld. Eithvað sýnist nú
athugavert við þetta.
Prófessorinn segir: „En
formið er í sjálfu sér ekki ann
að en tákn og getur aldrei
annað verið. Vatn gjörir það
sannarlega eigi, heldur Guðs
orð, sem er með og hjá vatn-
inu og trúin, sem sterystir
slíku Guðs orði i vatninu“.
Þarna er talað um orðið,
sem ber allt uppi með mætti
sínum, og trúin, sem Oröið
hefir komið til leiðar í hjarta
skírarans. Þetta virðist því
vera í réttu lagi, því að orðiö
getur ekki haft áhrif á ung-
börn, og getur því eigi komið
til leiðar trú í hjörtum þeirra.
einmitt þess vegna er barna-
skírn fjarstæða. En ef einstak
lingurinn sannfærist um synd,
réttlæti og dóm, og sér sína
eigin nekt, í ljósi orðsins, svo
að hann leitar náðar Guðs
og treysti henni, þá verður
hann fús til að staðfesta þann
Daö með allri alvöru, og þeirri ar, og sýndi honum tákn
únlægni er Guð vill leggja myndina í Nóaflóðinu. Þar
nér á hjarta, því vér erum segir: „Á þeim degi opnuðust
ikki komnir til básúnuhljóms.'aiiar uppsprettur hins mikla
aeidur til anda frelsisins fyr' undirdjúps, og flóðgáttir
r ölóð Jesú Guðssonarins. himinsins lukust upp.“(l. Mós.
?ví er og oss skylt að tala orð(7_n). Af þeSsu er þvi aug-
3uös umbúðalaust og án þess ijóst að allt fór í kaf, og þeir
ið færa oss til undan því, eða | óguðlegu týndust — glötuð-
úkja því til hliðar, svo að ust. En Nóni reis upp úr vatn
pað hitti oss eigi. inu sem nýr maöur, helgað-
Greinin sýndi mér í enri.ur Guði meira en áður. Og
skærara ljósi en áður, hvejsvo mun verða með hvern
irfitt er fyrir kirkjunnar einn, er enn gengur undir
nenn að verjá barnaskírnina.
3g þó þeir beri fyrir sig Lúter
)g aðra kirkjuhöfðingja, gagn
og skírn Jóhannesár. Og sjálf j sá.ttmála, Guðs sér til handaj
ur Jesú sagði: að þeir er eigijmeð því að ganga undir vatnj
tóku skírn Jóhannesar hafi ið- Enginn annar getur stigið
ónýtt ráð Guðs sér til handa. j Þetta spor fyrir hann. Hann
Svo mikið geta einstaklingarn j á að gjöra það knúður af
ir staðið á móti Guði. — Guð, Guði, en óknúður af öllum
vakti Jóhannes til vitnisburð mannlegum áhrifum. Þannig
sést, að séra Sigurbjörn við-j
urkennir í raun og sannleika
trúaðra skírn, — niðurdýfingj
—, en telur þó að ádreifing
vatnið í iðrandi trú á frelsis-
verk Drottins Jesú. — Einn-
ig fóru þeir endurkeyptu
:ir það ekkert, þegar þeir eru J Drottins-ísrael-gegn um haf-
gagnstæðir verkum og anda ið og vötnin stóðu eins og vegg
Mýjatestamentisins. Það er ur til hægri og vinstri hand-
aeldur ekki sannaö mál, að
Lúter hafi viðurkennt barna-
skírn. En hann var maður
íins og vér, sem jafnvel gekk
engra til að útbreiða sínar
ikoðanir, en vér teldum oss
eyfilegt, samkvæmt orði
Guðs.
Eyrst talar höfundurinn
im skírnina á Hvítasunnu-
iag, og segir, að áheyrendurn
ir hafi vitað hvað um var að
/era. Já, svo var það, því Jó-
nannes skírði iðrunarskírn,
og sagði við lýðinn, er hann
skírði: „Þér nöðru-afkvæmi,
iiver kenndi yður að flýja und
in komandi reiði? Berið þá
ivexti samboðna iðruninni.
Sn öxin er og þegar lögð að
rótum trjánna, og verður þá
avert það tré, sem eigi ber
góðan ávöxt, upphöggvið og
öv: í eld kastað“. (Lúk 3,7r-9).
Þannig prédikaði Jóhannes
fyrir lýðnum, en nú eru orð
aans var teftin gild, frekar en
aans niðurdýfingar-skírn. Þó
stendur hvort tveggja óhagg-
inlegt, því að hann var af
Guði sendur, og sá mesti af
konu fæddur.
í grein prófessorsins segir,
ið Jóhannes hafi haft fyrir
sér skírn þá er Gyðingar fram
kvæmdu á heiðingjum, er
þeir tóku Gyðinglega trú. Mér
varð á að hugsa: Hvernig
stendur á, að prófessorinn
skrifar þannig? Ég vil stað-
hæfa, að í öllu Gamlatesta-
mentinu er hvergi minnst á
skírn, hvorki á heiðingjum til
ar þeim. 2. Mós. 14,22. Þetta
segir postulinn að hafi verið
þær táknmyndir, er Jóh. skír
ari fór eftir, er hann skírði
niðurdýfingarskirn. Og vér
sjáum að aílt var niðri í vatn
inu, og þeir endurkeyptu kom
ust yfir, og frelsuðust fyrir
vatnið, en þeir óguðlegu létu svo að vera og hlýtur jafnan
hafi tíðkast á öllum tímum,
án þess þó að segja hvenær
fyrst var gripið til hennar og
undir hvaða kringumstæðum.
— Úr því hún fyrirfinnst eigi
í Biblíunni, þá spyr ég: Hvaða
rétt á hún á sér, úr því að
önnur fyrirmynd var gefin og
það af Kristi sjálfum?
Séra Sigurbjörn segir: „Það
er mikil áherzla á það lögð af j
mörgum, að skírnin hljóti að |
verða aö grundvallast á játn-j
ingu skírnþegans, býggjast á
hans trú. Hún sé staðfestingj
ákvöröunar, sem maðurinn:
hefir tekið. Þetta er stutt og!
má styðja með ýmsum um- j
mælum Nýja testamentisins, j
þar sem skírn er tengd og
bundin við iðrun og játningu.
Menn voru ekki skírðir nema
þeir tækju trú. eða veittu orð-
inu viðtöku. Og þetta hlaut
Guðmundur Benediktsson á
Ökrum hefir sent mér eftirfar-
andi greinarkorn:
„Það er undarlegt, að Dýra-
verndunarfélag íslands skuli
ekki hafa auglýst bann við að
kveikt sé í sinu í móum og mýr- j
um, þegar komið er langt fram
á vor og fuglar eru yfirleitt bún-
ir að verpa.
Ég hef ekki lesið lög um fugla
friðun, en þar er ef til vill ekki
bannað að brenna lifandi fugla-
mæður, sem sitja á eggjum sín
um eða ungum. Það má víða sjá
reyk upp af sinueldum frá því
snemma á vorin og fram undir
Jónsmessu. Ekki veit ég hvaða
gagn slíkar brennur gera, en all
ir hljóta að skilja, hvílíkur dauð
dagi þeim fuglum er búinn, sem
eru svo ógæfusamir að eiga allt
sitt á því svæði, sem eldur fer
um.
Ég vil ekki ætla neinn syo
illa innrættan, að hann vilji
brenna lifandi fugla af ásettu
ráði. Þetta er hugsunarleysi. Ef
menn þurfa endilega að brenna
sinu, þá eiga þeir að gera það
svo snemma, að öruggt sé, að
mófuglar séu ekki farnir að
verpa.“
Vilhjálmur Jónsson, Þinghól
á Akranesi biður mig um að
koma eftirfarandi fyrirspurn-
um á framfæri:
„Hefir ríkisútvarpið heimild til
að hækka afnotagjald útvarps-
ins um 25 krónur án samþykkis
Alþingis? Máske Alþingi hafi
samþykkt þessa hækkun? Hafa
ekki hlustendur útvarpsins rétt
til að bréf þau, sem send eru
útvarpinu, séu birt? Sérstaklega
þegar beðið er um raddir hlust-
endanna af hverju eru þau þá
sett í ruslakörfuna eða geymd
yfir árið? Hafa ekki allir jafn
mikið ritfrelsi, eða er hér að
brydda á einræði?
Mér datt í liug nýlega, þegar
lesið var upp bréf Guðmundar
Þorsteinssonar frá Lundi, að
svona bréf þyrfti að koma fyrir
almenningi fyrr en eftir
marga mánuði, því að af því
mátti margt gott læra þjóðinni
í heild til framfara og hagsbóta
viðvíkjandi fræðslulögunum.
Sömuleiðis var Björn Sigfússon
ekki myrkur í máli sínu viðvíkj
andi þéringum og íslenzku máli,
og var þetta eitthvert bezta út-
varp yfir fleiri mánuði, og væri
víst oftar, ef raddir hlustenda
fengju að njóta sín.
23. marz s. 1. óskaði Benedikt
Gröndal eftir röddum hlustenda
viðvíkjandi hverjir syngju bezt
í útvarpið. Lét ég þá frá mér
fara skoðun mína með nokkrum
orðum, en ekkert kom, — líklega
sett í ruslakörfuna. Helzt er að
sjá, að ekki megi segja sannleik-
ann“.
ABC sendir hér borgarstjór-
anum greinarkorn til athugun-
ar:
„Borgarstjórinn hefir víst mik
ið að gera um þessar mundir,
enda sér það á með flestar
framkvæmdir bæjarins. 1 þurrk
unum nú að undanförnu var
sandbylur á hverri götu. Það er
krafa allra bæjarbúa, að vatni
sé sprautað á göturnar, þegar
þurrkar eru. Ekki verða
útsvörin svo lá, að borgar-
arnir eigi ekki kröfu á að verða
ekki kæfðir í ryki.
Hvers vegna voru sundlaugarn
ar lokaðar yfir hvítasunnudag-
ana? f sólskininu yfir hátíðina
var það ætlun margra bæjar-
búa að synda í laugunum og
vera í sólbaði. Hundruð manna
komu þennan dag gangandi og
í bifreiðum, en þessi heilsulind
bæjarbúa var lokuð. Slíkur stað
ur sem sundlaugarnar á aldrei
að vera lokaður. Það er vanda-
laust að fá fólk til að hafa vakta
skipti. Starfsfólk spítalanna verð
ur að hafa vaktaskipti á hátíð-
um.
Hvar er Fegrunarfélag Reykja
víkur? í skemmtigarði bæjarins
við Hringbraut er mikið af upp-
grónum moldarhaugum. Þetta
finnst flestum lítil bæjarprýði
og það í aðal skemmtigarði bæj
arins. Hvað hugsa forustumenn
bæjarins að^láta þessa skömm
sjást? Betra'hefði verið að láta
róta úr haugunum og lofa mönn
um að setja þar niður kartöfl-
ur, vel hirtir kartöflugarðar eru
engum tU skammar.
Þetta eru aðeins fá dæmi um,
í hvaða volæði allur rekstur bæj
arins er.“
Fleiri taka ekki til máls í dag.
Starkaður.
lífið. Egyptar, er þræluðu lýð
Guðs, glötuðust í vatninu.
Höfundur umræddrar grein
ar segir á bls. 3: „í annan
stað lætur Jóhannesarguð-
spjall vitneskju í té um það,
að lærisveinar hans hafi
skírt á starfstíma hans — vit-
anlega þá að fyrirlagi hans —
og hefir sú skírn að sönnu
aðeins verið fyrirmynd þess,
sem koma skyldi, hún hefir
verið hliðstæða skírn Jóhann
esar....“
Þarna er af greinarhöfund
inum í sannleika viðurkennd
fyrirmynd, er vér eigum eftir
að fara. Ég sé ekki að hægt sé
að taka orð hans nema á
þann eina veg. Þau eru hrein,
áviðin og skýr, enda er sagt
neðst á 4. blaösíðu: „Niðurdýf
ing hefir efalaust verið höfuð
form frumkristninnar, eins
og nafnið baptismos bendir til.
„Einnig er viðurkennt að nið
urdýfingarskírnin sé tákn-
rænni en ádreifing.
Þó virðist þessi maður.á ýms
um öðrum stöðum greinar-
innar, vera albúinn að berj-
ast á móti þessari skírn, en
segir þó að barnaskírnin hafi
ekki almennt rutt sér til
svo að vera. á trúboðsakri“.
Já, þetta viðurkennir hann,
og er ég honum hér sám-
mála.
En nú verðum vér að játa,
að enn í dag er heimurinn all
ur einn trúboðsakur. Því á
við hin sama skírn sem á dög
um frumkristninnar.
Og enn er þetta í sáma
gildi: „Sannlega, sannlega
segi ég þér. Enginn getur séð
Guðsríki, nema hann endur-
fæðist“.
í greininni er enn fremur
sagt: „Og það er alveg gagn-
stætt Nýja testmentinu, að
gildi skírnarinnar byggist á
því, sem maðurinn ákveður
eða játar“. Þvílík rökfræði.
Það hlýtur þó hver maður að
skilja, að þegar tveir eiga
hlut að máli, verður sam-
komulag að eiga sér stað. Ef
þér bjóðið mér einhvern góð
an hlut, er líklegt að ég taki
við honum og hagnýti mér
hann. Sú hliðin snýr að mér,
en sú meiri háttar að yður.
Taki ég hins vegar ekki við
hlutnum, af því að trúi yður
ekki, eða langar ekkert til að
eiga hann, þá er það ekki
‘■Framhald á 7. síðu)
Reyktur lax
HERÐUBREIÐ
Simi 2678
f
<►..
<)
')
(>
()
o
(>,
(>
(►
(>
i >
(>
> >
W.V.V.V.V.W.VV.W.V.VAV.V.V.VV.V.VV.V.V/.V/J'V
.........
Ij mér kveðjur á áttræðisafmæli mínu 22. maí s.l.
Gunnlaugur Jónsson frá Síðu.
WAV.’.V/.V.V.V.V.V.V.V.VV.V.VV.V.V.VV.V.V.V.W,
Þökkum samúð og hluttekningu er látin var í Ijós
við andlát og bálför
MARIE FIGVED
frá Eskifirði
Börn tengdabörn og barnabörn