Tíminn - 17.07.1952, Blaðsíða 6

TÍMINN, fimmtudaginn 17. júli 1952.
158. blað.
S - z
Austurbæjarbíó
f»að hlaut að
verða þú
Bráðskemmtileg amerísk |
gamamynd með’
Corne Wild
Ginger Rogers
Sýnd kl. 5,i 5 og 9
Lohað vegna
sumarleyfa
s E ”
c H
=
i = V
TJARNARBIO
:
NÝJA BIO
Gleum mér ei
(Forget me not)
Múrar
Jcrikóborgar
The Walls of Jerirho).
Tilkomumikil ný amerísk stórmynd
Aðnlhlutverk:
CORNEL WILDE,
LINDA DARNELL,
ANNE BAXTER,
KIRK DOUGLAS.
Sýnd ki. 9.
I | urför um allan heim.
i | Aðalhlutverk:
|1Í Benjamino Gíigli
f ; Joan Gardner
sala hefst kl. 4 e. h.
Sýnd kl. 5,15 og 9.
BÆJARBIO
- HAFNARFIRÐI -
'i:
Sterki drenaurinn
frá Boston
(The great John L.)
Aðalhlutverk:
Greg Mc. Ciure
Barbara Brittan
Linda Darnell
Sýnd kl. 9 — Sími 9184
H AFNARBIO
Stjörnudans
(Naricty girl)
Afbragðs skemmtileg og
ávenju leg amerisk mynd
40 frægir leikarar koma
fram í myndinni þar á með
al ]
Bing Crosby
Bob Hope
Carny Cooper
Alan Lad
Dorothy Lamor
Sýnd kl. 5,15 og 9 j
ELDURINN|
gerir ekk< feoS á undan *ér. j
Þelr, sem eru hygfuli.
tryggja itrax hjt
í
SAMVINNUTRYG6IN6UU I
sýala.
AMPER H.F.
Baft»kjavlnnustðfa
Þlngholtstræti XI
Síml 81559.
Eaflagnlr — ViSgerlir
Raflagnaefnl
GAMLA BIO
= ;
i I
Orrustuvöllurinn í
— Battleground —
I Hin fræga MGM stórmynd, |
I Bandaríkjunum 1950, og f jall f
Í ar um gagnsókn Þjóðverja í I
Í sem hlaut metaðsókn í«|
I Ardennafjöllunum 1944.
1 Yan Johnson,
John Hodiak,
Ricardo Montalban og |
Denise Darcel.
É
Sýnd kl. 5,15 og 9
Bönnuð börnum innan ;
12 ára.
TRIPOLI-BIO
I I Dtegurlayustríðið |
(DISC JOCKEY) * 1
| | Skemmtilcg, ný, nmerísk mynd með |
| = miirgum frægustu jnzzleikurum |
| = Bandnrikjnnna.
TOM DRAKE,
1 I MICÍIAEL O’SIIEA,
GINNY SIMMS.
| | Ennfremur Tommy Dorsey, George
| 1 Sliearing, Rifts Morgan, Herb
: 1 Jeffries og m. fl.
Si nd kl. 5, 7 og 9.
j Bergur Jónsson
| Málaflutningsskrifstofa
I Laugaveg 65. Sími 5833.
I Heima: Vitastíg 14.
I i
Ragnar Jónsson
hæðtaréttarlögmaður
Laugaveg 8 — Siml 175Í I i
Lögfræðistörí og eignaum- E ;
I !
I I
M;
s ;
s ;
I |
U
4Munið
að
greiða
blaðgjaldið
'Sj’* ■- s
nu
þegar
Olympíiilefkarnir
(Framhald af 5. síðu.)
Kostnaður Ólympíuleikanna
skiptir milljónum.
En þetta eru nú aðeins smá
munir ef litið er á það, sem
framkvæmdanefndin finnska
þarf að punga út. Borgarstjóri
Helsingfors, barón Eric von
Frenckell, sem er formaður
nefndarinnar, hefir enn ekki
getað gefið nákvæmar tölur
um heildarkostnaðinn, en
reiknað er með, að það verði
aldrei undir 300 milljónum
króna. En þennan kostnað fá
þeir endurgreiddan að mestu
— það er að segja ef góða
veðrið helzt áfram, og enn er
ekki útlit fyrir neina breyt-
ingu — og ef til vill meir, og
megnið af því í dýrmætum er-
lendum gjaldeyri.
Deilur.
Ekki hefir verið komizt hjá
því á þessum 15. Ólympíuleik-
um, að pólitískar deilur "ættu
sér stað. Einkum hefir það ver
ið út af Kína, og þegar þetta
er skrifað hefir það enn ekki
verið jafnað. Frá Formosa-
Kína eru þegar komnir til Hels
ingfors 27 keppendur, megnið
basketballleikarar, og í Lenin
grad er stór hópur frá hinu
kommúnistiska Kína. Þegar
dregið var um í körfuknatt-
leiknum hvaða lönd ættu að
leika saman, var haldið opnu
sæti fyrir báða þessa aðila —
en óvíst er hvað verður ofan
á, hvort báðir þessir aðilar
keppi — eða hvorugur. En það
er nokkuð mikið að hafa ferð-
ast frá Formósu og Kína, án
þess, að fá að taka þátt í leik-
unum. Það verður erfitt fyrir
Alþjóða-ólympíunefndina að
skera úr þessu deilumáli.
Hins vegar e.r ekki úr vegi
að skýra frá því, að búizt er
við, að keppendur verði bæöi
frá Vestur- og Austur-Þýzka-
landi og keppi sem sjálfstæöir
aðiljar. Keppendurnir frá
Vestur-Þýzkalandi eru þegar
komnir til Helsingfors.
Guðmundur í erfiðum rið'li.
í 800 m. hlaupinu hefir kepp
endum veriö skipaö í riðla og
í þeim riðli, sem Guðmundur
okkar Lárusson keppir, eru
þessir menn: Gunnar Nielsen,
Danmörk, Muroya, Japan,
Parnell, Kanada, Syllis, Grikk
landi, E1 Mabrouk, Frakklandi,
Rönn Holm, Finnlandi og
Leuthy, Sviss. Þess má geta,
að þrír fyrstu komast áfram í
undanúrslit og eru allar vonir
Guðmundar bundnar við það,
að ekki verði „tempo-hlaup“,
heldur verði hlaupið afgert í
endasprettinum. Hættuleg-
ustu andstæðingar hans í þess
um riðli eru E1 Mabrouk, sem
verður að reiknast öruggur
sigurvegari, svo fremi að hann
keppi, en heyrsl hefir, að
hann taki aðeins þátt í 1500
m. hlaupinu, Nielsen og Parn-
ell. Hinir eru einnig ágætir
hlauparar, en samt sem áöur
virðist Guðmundur hafa
mokkra möguleika til að stand
ast þessa eldraun.
Körfuknattleikurinn.
Nokkrir leikir hafa farið
fram í þessari íþróttagrein, en
þess ber að geta, að hún er
aðeins sýningargrein á leik-
unum. Ungverjaland vann
Grikkland með 75:38, Ítalía—
Kanada 57:68, Kuba—Belgía
59:51, Phillipseyj ar—ísrael
57:48 og Egyptaland—Tyrk-
land 64:45.
J [
Vicki Baum:

m
Frægðarbraut Dóru Hart
50. DAGUR
kemur til alls. Ég á heldur ekkert millisvið. Nú ættir þú að
heyra til mín. Hæðin er öll á bak og burt, en Delmonte segir,
að það muni lagast næsta ár, og þá get ég sungið drámatísk
hlutverk eins og Santuzza og Aida“.
Hún þagnaði skyndilega og horföi óttaslegin á hann. „En
þú hefir nú ekkert gaman af þessu“.
„Jú, mér þykir gaman að heyra um það“, sagði hann ákaf-
ur. ,.Þú getur ef til vill ekki ímyndað þér, hve allt, sem skeð-
ur úti í heiminum, er okkur hér innan veggjanna hugleikið.
Við hugsum alltaf um það. Segðu mér frá Mílanó. Þótti þér
gott að vera þar? Ég var þar einu sinni á pálmasunnudegi.
Þá voru pálmagreinar yfir kirkjudyrum og inni í kirkjunni
stóðu konurnar í löngum röðum og biðu skrifta. En nú mundi
slík sjón gera mig alveg ruglaðan“.
Lítil stund leið eins og Basil væri enn hinn gamli og sami
Basil. Dóra hristi af sér helsi minninganna.
„Þegar ég sá dómkirkjuna í fyrsta sinn, var snjór á jörðu.
Veturinn í Mílanó er ekki þægilegur, einkum fyrir röddina.
Og svo er þar allur þessi urmull af kirkjuklukkum, sem
hringja daginn út og daginn inn. Maður getur ekki sofið og
getur ekki á' heilum sér tekið“.
Hún þagnaði skyndilega.
„Gengur þér illa að sofa? Hvernig líður þér annars, hvernig
er heilsan“? spurði Basil.
„Þakka þér fyrir, ágæt. Delmonte gerði ekkert annað við
mig í hálft ár en að láta mig anda, og ég hafði auðvitað gott
af þvi. Veiztu hvað ég sagði við sjálfa mig? Þú skalt verða
söngkona hvað sem það kostar. Þetta hefir orðið mér leiðar-
stjarna eins og Wagner. Það virðist ekki líta út fyrir að
þet.ta ætli að verða mér ofurefli“.
„Nei, ég veit að þú sigrar. Ég líka“, sagði Basil og rétti úr
sér, en litlu síðar sigu axlirnar í fyrri stellingar. Hann lagði
andlitið alveg að stálnetinu og horfði á Dóru. Hún hafði
breytzt mjög. Hún var orðin fegurri og litskærari. Hún hafði
rauðbrúnt hár, græn augu og stóran, rauðan munn. Hún
talaöi hljómmikilli röddu og lagði djarflegar áherzlur á orð
sín. Meðan hann stóö þarna við netið og starði á hana, bloss-
aði hatrið sem snöggvast upp í huga hans, hatur gegn henni.
Það var hennar sök, að hann sat 1 fangelsi, það var hennar
sök, að hann eyddi hér beztu árum ævi sinnar og varpaði
honum sem ormi í duft jarðar. Hatrið slokknaðf. þó jafn-
skyndilega og það hafði blossað upp, og eftir var aðeins ofsa-
fengin þrá eftir konunni, sem stóð hinum megin við stál-
netið.
„Segðu mér eitt — hefir þú orðið ástfangin í nokkrum
manni“ ? spurði hann harðlega og skeytti nú engu um mann-
inn við skrifborðiö,
„Nei“, svaraði Dóra jafn hvatlega. „Þú skalt ekki gera þér
slíka vitleysu í hugarlund. Þú ert sá eini, sem ég hugsa um“.
Hann tók eftir ákafanum í rödd hennar, og það vakti þegar
grun hjá honum.
Staðir, menn og mánuðir liðu Dóru fyrir hugskotssjónir,
allt líf hennar við hirð Delmonte, líf fullt af afbrýði, þvaöri
og hamslausri metnaðarþrá. Sá, sem hafði lifað í þeim heimi,
hlaut að líta svo á, að söngurinn væri hið eina eftirsóknar-
verða í lífinu. Falskur tónn, mistök og kvef voru alvgrlegustu
skipbrotin á þeirri siglingu, og var aðeins hægt að jafna við
jarðskjálfta á Sikiley eða aðrar slíkar náttúruhamfarir. Hrós-
yrði, framfarir og sigrar voru náðargjafir hamingjunnar.
Þó sveif spurning Basils enn í loftinu, og hún gat ekki varizt
því að hugsa til Sardi og ástleitni hans.
„Þú veizt, að ég eignast aldrei neinn annan en þig“, sagði
hún. „Ég bíð þín, hversu lengi sem þess þarf, þú veizt það“.
Hún reyndi að horfast í augu við hann, en augnaráð hans
vék flöktandi undan. Svo skeði einhver svipbreyting á and-
liti hans, og hún líktist fyrst glotti. En svo varð Dóru það
allt í einu ljóst sér til ósegjanlegs ótta, að hann var að reyna
að brosa. Og í sama bili vissi hún, hvað það var, sem hafði
gerbreytt honum svona. Hann var hættur að geta brosað.
Hann sagft allt með sömu einsýnu alvörunni. Hún lyfti hönd-
um eins og hún viídi leggja þær um höfuð hans, en stálnetið
hindraði snertingu. Sandlitt hár hans var farið að þynnka
mjög yfir gagnaugunum. Samúðarbylgjan flæddi um hug
Dóru eins og steypiskúr. .
„Fimm mínútur eftir“, sagði maðurinn við skrifborðið.
Hann lyfti blaðinu, sem hann var að lesa, upp, svo að það
huldi andlit hans sjónum þeirra. Basil mundaði fölar varir
sínar enn í hinu annarlega brosi.
„Hugsar þú nokkurn tíma um eyjuna okkar“ spurði hann
svo lágt að varla heyrðist.
„Biribiri“, hvíslaði hún þegar áfjáð. „Já, ég hugsa alltaf
um hana. Við förum þangað saman, og við verðum aö trúa
á hana“.
Þau skiptust enn á nokkrum orðum eins og fólk, sem er
að bíða eftir lestinni. Basil óskaði þess af öllum hug, að
hann gæti tekið ilminn af henni og haft með sér í klefa sinn.
Vegna góðrar hegðunar hafði honum verið leyft að hafa
blýant og blað hjá sér, og nú haföi hugmyndaflug hans
fengið byr undir vængi á ný. Þau lögðu lófana saman við
netið eins og í fyrri heimsókninrii, en milli þeirra fór ekki
sami sterki straumurinn og þá. Það var autt rúm milli lófa
þeirra.
Dóra fór heim með síðdegislestinni og gekk inn í hótel
Blanchard, þar sem Sardi beið hennar með samanbitnar
tennur.