Tíminn - 02.12.1952, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, þriðjudaginn 2. desember 1952.
274. blað.
«9<ai
v iii )l
ÞJÚDLEIKHÚSID
Litli Klátis og
stóri Kláus
tíjning í dag kl. 15
Síðasta sinn.
T OPAZ
Sýning í kvöld kl. 20.
i
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
11—20 sunnudaga, virka daga
frá kl. 13,15—20. Sími 80000.
I
Háiíð í Havana
Mjög skemmtileg og fjörug
amerísk dans- og söngvamynd,
sem gerist meðal hinna lífsglöðu
Kúbubúa. *
Desi Arnaz,
Mary Hatcher.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
Hrosið þitt hlíðu
(When my Baby Smiles at me) (
Falleg og skemmtileg, ný, |
amerísk litmynd með fögrum J
söngvum. Aðalhlutverk:
Betty Grable, j
Dan Dailey,
Jack Oakie.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBIO
— HAFNARFIRÐI —
Fhignemur
Spennandi og skemmtileg ný
amerísk flugmynd.
Stephen McNally
Gail Kunel
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
HAFNARBÍO
Hver vur aíS hlœja? j
(Curtain Call at Cactus Creek) |
Ótrúlega fjörug og skemmtileg,
ný, amerísk músík- og gaman-
mynd tékin í eðlilegum litum.
Donald O’Connor,
Gale Storm,
Walter Brennan,
Vincent Price.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Munið
að
greiða
blaðgjaldið
nu
LEIKFÉLAG!
REYKJAV í KUR^
Ævintýri á
gönguför
Sýning annað kvöld kl. 8.
I Aðgöngumiðasala frá kl. 4—7 í
dag. Sími 3191.
ÍAUSTURBÆJARBÍÓ
Night and Huy
! Einhver skemmtilegasta og
1 skrautlegasta dans- og músík-
| mynd, sem hér hefir verið sýnd.
j Myndin er byggð á œvi dægur-
| lagatónskáldsins fræga Cole
! Porter. Myndin er í eðlilegum
! litum.
Aðalhlutverk:
Cary Grant,
Alexis Smith,
Jane VV'yman.
Sýnd kl. 9.
ITJARNARBÍO
ÍJtUigarnir
(The Great Missouri Raid)
I Afar spennandi, ný, amerísk
[ mynd, byggð á sönnum viðburð
i um úr sögu Bandaríkjanna.
Aðalhlutverk:
MacDonald Carey,
Wendell Corey.
Bönnuð inan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Veru frá öðrum
hnetti
(The Thing)
| Framúrskarandi spennandi
j amerísk kvikmynd, sem hvar-
! vetna hefir vakið feikna athýgli,
| og lýsir hvernig vísindamenn
| hugsa sér fyrstu heimsókn
j stjörnubúa vil jarðarinnar.
Kenneth Tobey,
Margaret Sheridan.
Sýnd kl. 5 og 9
! Bönnuð börnum innan 12 ára.
Viðumlur
(Framhald af 5. síðu.7
vð milliríkjasamninga, sem
ísland er aðili að.
F.h.r. H. G. Andersen.
Herra skrifstofustjóri Gústav
A. Jónasson, dómsmálaráðu-
neytinu, Reykjavík.
Ég legg það undir dóm les-
endanna hvort ég eigi að telj
ast viðundur vegna þess, að
mér skilst, að löggjafarvaldið
hafi lagt fyrir ríkisstjórnina
að birta tilkynningu um að!
lögin frá 1943 öðlist gildi,1
samkvæmt því, sem birt er i
hér á undan. Og ef nokkur,
mál heyra undir Bjarna Bene
diktsson sérstaklega sem ut-
anríkismálaráöherra hélt ég
að þetta væri þar á meöal.
Það er líka utanríkisráðu-
neytið, sem gefur þetta vott-
orð. Skammstöfunina „F.h.r.“
ies ég: „Fyrir hönd ráðherra.“
Þar hélt ég að væri átt við
Bjarna Benediktsson utan-
ríkisráðherra. Ef til vill kikn-
ar hann í knjám undan þeirri
ábyrgð líka.
En fyrst farið er að tala
um viðundur í þessu sam-
bandi, vil ég aðeins benda á
það, að í flestum siðuðum lýð
ræðisríkjum myndi sá dóms-
málaráðherra vera talinn við
undur, sem reynir að ná sér
niðri á málefnalegum and-
stæðingi með því að þykjast
vera í ætt við hann, svo sem
E.F.K.-greinarnar sanna.Mér
er heldur ekki grunlaust um,
að sumum, og það nokkuð
mörgum, hafi fundizt herra-
maöurinn heldur viðundurs-
legur í E.F.K.-gervinu.
Halldór Kristjánsson.
þeg
ar

TRIPOLI-BÍÓ !
Flugið til Mlurz
(Fligh to Marz)
Afar spennandi og sérkennileg,
ný, amerísk litkvikmynd um ferð
til Marz.
Marguerite Chapman,
Cameron Mitchell.
Virginia Huston.
Aukamynd:
Atlantshafsbandalagið.
Mjög fróðleg kvikmynd með ís
lenzku tali um stofnun og störf
Atlantshafsbandalagsins. M. a.
er þáttur frá íslandi.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Blikksmiðjan
GLÖFAXI
Hraunteig 14. Sími 7236.
Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Slmi 5833.
Heima: Vitastíg 14.
Dansauglýsinga-
Itaitn
(Fmmnald af 4. siðu.)
þjóð menn að minni. Það
mun varla hægt að rökstyðja
það, að sú starfsemi útvarps-
ins að taka til birtingar kvöld
eftir kvöld ótölulegan grúa
af auglýsingum um hvers
kyns „skrall“-samkomur
hvaðanæva að, sé liður í
þeirri menningarforustu,sem
því er ætlað að hafa. Slíkar
samkundur eiga velflestar
lítið skylt við menningu og
hafa þegar unnið, oft og ein-
att, slíkt menningarógagn.að
sízt er ástæða til að auka á-
hrif þeirra með viðtækrj. aug
lýsingastarfsemi útvarpsins.
Þegar litið er á þá hlið máls-
ins hygg ég, að eigi sé ástæða
til að syrgja, þótt eitthvað
kunni að rýrna tekjur út-
varpsins við umrætt auglýs-
ingabann menntamálaráð-
herra. Þó áreiðanlega hafi
ríkissjóður orðið í ofmörg
horn að líta með fjárgreiðsl-
ur, mundu fáir heilbrigt hugs
andi menn um það sakast,
þótt auka þyrfti ríkissjóður
fjárframlög til útvarpsins,
sem næmi þeirri fjárhæð, er
fæst fyrir dansauglýsingar.ef
um leið yrði aflétt eyrum
hlustenda allri þeirri óþurft-
arrollu.
Ýmsar vanþroska raddir
hafa látið til sín heyra með
það, að andúð manna gegn
lestri dansauglýsinga í út-
varpið væri sprottin af tauga
veiklun og móðursjúkum elli
glöpum fólks, sem hataði
dans og skemmtanir æsk-
unnar. — Slíkt fleipur er ekki
svaravert. —
Sú andúð er risin af því,
að allt fólk, sem einmitt ann
hollri gleði æskunnar, þar
á meðal fögrum og glöðum
dansi, finnur og sér, hvílíkan
ófarnað mikill hluti dans-
skemmtana hinna síðustu
Lloyd C. Douglas:
I stormi lífsins
70. dagur.
Fimmtándi kafli.
Skipið Aquitania hafði verið að streitast gegn-Straumnum.
upp ána allan morguninn. Þetta var á aðfangadag jóla. Helen f
Hudson stóð við kaldan kinnunginn á B-þilfarinu í loðkáp.u
með háum kraga. þegar skipið fór fram hjá skansinum .og
fannst frostnæðingurinn harla áleitinn. Hún hafði nú verið
erlendis þrjá vetur samfleytt, og ferðin frá Nice til New
York hafði ekki verið með öllu laus við óþægindi.
Skyndileg hjálparbeiðni frá Joyce hafði orðið þess vald-
andi, að hún lagði af stað heimleiðis um miðjanuyet.ur. Hún
hafði lesið bréfið frá henni á steinbekknum aðeins snertu.
spöl frá Casino-hafnarbakkanum, og það var' áðéins" rúm
vika síðan. Og þessi aðdragandi hafði óneitanlega ,sett mark
sitt á þessa heimför.
„Ég er búin að búa allan farangur minn niður og bíð eftir
leigubifreið“, hafði Joyce byrjað bréf sitt. „Ég vil fara aftur
heim til Detroit. Ég vil reyna að finna mér þar eitthvert starf
til þess að hafa eitthvað að hugsa um. Síðasti mánuður hefir
verið mér martröð, cendanleg martröð. í nótt sló Tom til
mín með krepptum hnefa í brjóstið. Á eftir var hann fullur
yðrunar, bað og grátbændi eins og barn. En ég sagði honum,
að nú væri öllu lokiö. ég væri búin að fá nóg. Hann fór í
morgun, fullur blygðunar og harms. Ég veit, að hann drekk-
ur í dag, og hann heldur, að ég muni bíða hans hér, er hann
kemur heim í kvöíd, þótt ég segði honum skýrt og skorinort,
að ég væri að fara
Ég veit það, vina mín, að það er til mikils mælzt af mér að
biðja þig að koma með mér heim til Detroit og vera þar hjá
mér nokkrar vikur. Ég þarfnast umhyggju og góðra ráða
meir en nokkru sinni fyrr, því að ég er hrygg og einmana
manneskja. Ég veit, að það er illa gert að reka þig héðan
heim til Detroit um miðjan vetur, en gætir þú hugsað þér
að gera það fyrir mig? Ég á engan að nema þig, þegar í nauð-
ir rekur. Sendu mér simskeyti um þetta til Statler. Ég mun
ekki gleðjast af neinu eins og því að fá frá þér skeyti um
að þú ætlir að gera þetta“.
Klukkustund. síðar hafði Helen verið búin að taka ákvörðun
sína. Hún hafði kreist bréfið titrandi fingrum, risið á fætur
og gengið út. Hún gekk niður eftir Promenade des Anglais
fulla hálfa mílu. og hún var svo sokkin í hugsanir sínar, að
hún veitti enga athygli því fólki, sem varð á leið hennar. En
þegar hún kom í litla Jettee-garöinn, hafði hún tekið ákvörð
un um að fara með Joyce.
Hún hafði brotið málið til mergjar. Ætti hún ekki aö síma
til Joyce og bjóða henni að koma hingað? Nei, Joyce hafði
ákveðið að snúa inn á nýjar brautir, finna sér nýtt starf og
hefja nýtt líf. Hún varö að geta byrjað nýtt líf, byggt á nýj-
um grunni. Hún gat ekki stigið fyrstu skrefin á þeirri braut
hér í Nice. Héra gat hún ekkert starf fundið sér, Hún varð
að fara heim. Um kvöldið bjó hún niður farangur sinn meö
svipuðum flýti og þegar hún yfirgaf Bellagio.
Skipið seig hægt inn á lægi sitt. Þaö lagðist aö hafnar-
bakkanum, og ferðalúið fólk, sem lengi hafði þjáðst af heim-
þrá, þyrptist að landgöngubrúnni. Allir voru eftirvæntingar-
fullir, órólegir og reyndu þó aö sýnast glaöir.
Helen var einmana og vænti sér einskis af heimkomunni.
Hún kvaddi kunningja, sem hún hafði eignazt á skipsfjöl,
og reyndi að brosa glaðlega.
Helen Hudsoh hafði reynt aö hafa farangur sinn heim
frá Evrópu eins lítinn og unnt var, en það var undravert,
hve margir hlutir fylgdu manni sífellt eftir, þótt maður væri
á ferð og flugi og festi sig aldrei viö neitt. Hún hafði sagt
samferðafólki sínu, að hún vonaðist til að geta dvalið hjá
ættingjum sínum og vinum í Detroit um jólin.
Henni til mikils léttis var þrjú-lestin ekki þéttsetin. Það
var heldur ekki við því aö búast, hugsaði hún með sér. í
kvöld var jólanótt. Allt venjulegt fólk hélt sig heima. Sú hugs-
un vakti henni angur. Og meðan lestin þeystist gegnum
dimm jarðgöng, sótti að henni ákafari þrá eftir heimili en
nokkru sinni fyrr.
Þó var töluverö eftirvænting bundin viö heimkomuna.
Þær Joyce höfðu verið mjög samrýmdar áður fyrr, þótt vin-
áttan kældist nokkuð veturinn sem Helen reyndi mest að
snúa henni til betri vegar Og þegar á allt var litið, átti hún
ýmsa vini í Detroit, sem gaman yrði að sjá. Þar var Byrnes-
fjölskyldan — og Nancy Ashford. Ætti hún að heimsækja
Nancy Ashford? Já, því ekki þaö? Nancy Ashford hafði verið
henni góð. Það væri meira að segja óviðkunnanlegt, ef—
ekkja Hudsons læknis kæmi til Detroit án þess að koma í
Brightwood-sjúkrahúsið. Ef til vill væri þó betra, að hún
^ára leiöir yfir samkvæmis-
Imenningu þjóðarinnar og
'gerir frjálsa og fagra æsku
að verri mönnum og óvísari.
Þess vegna vill þetta fólk, að
sá hvimleiði háttur hverfi, að
menningarstofnun þjóðarinn
ar, eins og útvarpið, birti aug
lýsingar um allar þær
„skrall“-samkundur, sem
hverjum og einum dettur í
hug að stofna einhvers stað-
ar til.
Og þess vegna vonaj:,það
fólk, að auglýsihgábann
menntamálaráðh'érrá vérði
vel framfylgt og vilí sfyðja
hann í því, að það mætti
verða til þess, að léyhivm-
sölum og óspektariýð gæfust.
í framtíðinni færri tækitöéri
en hingað til, aö s'etja simi'
svip á skemmtanaiíf lands-
manna. —
Knútur Þofsteihsson
'frá Úlfsstöðum.