Tíminn - 18.04.1953, Blaðsíða 4

«.
TÍMINN, laugardaginn 18. april 1953.
87. blað.
Hallur í Holti:
„Er þetta himnaríki, pápi?“
Niðurlag. | „danskur maður sagði mér,' veitingar, fram borið eitt hið
VAA4VAA4 VAA4VAA4VAA
Þá verður næst fyrir okk-
ur í Tímaritinu reisubókar-
korn Þórbergs Kínafara
Þórðarsonar. Ekki horfði
vænlega hjá Þórbergi um
austurför, því kvöldið áður
en leggja skyldi af stað, tók
Þórbergur innanskömm
mikla; sem ku heita Sam-
söluveiki, eða svo segir Þór-
bergur. „Ég var ýmist í bæl-
inu eða gekk við — með upp
köstum á kamrinum þangað
til kl. að ganga 8 um morg-
unin“.
Ekki nefnir Þórbergur það,
en eigi er ólíklega til getið að
hann hafi þar sem hann
húkti næturlangt á kamrin-
um heitið á þá Mao og föður
Stalin, að ef fjandi sá er
grasseraði í iðrum hans, rjátl
aðist það af honum að hann
yrði ferðafær morguninn eft
ir, skyldi hann eigi vera ó-
trúrri þjónn þeirra fram-
vegis en hingað til. Svo mik-
ið er víst að Þórbergur lagði
af stað í austurförina kl. 9
morguninn eftir, „-----vafr-'
aði einhvers staðar milli lífs
og dauða-------“ segir hann.J
Segir nú ekki af ferð sendi-^
nefndarinnar fyrr en í Kaup
mannahöfn. Þegar þangað
kom var nefndin þoðuð í kín
verska sendiráðið. Við það sló
allmiklu flemtri á þá kum-
pána. Þóttust þeir vita að
sendimenn hins mikla Mao
myndu vera manna kurteis-
astir og bezt siðaðir, en þeir
nefndarmenn, nýkomnir héð
an að heiman frá Marshall-
hjálp og hverskyns tíman-
legri og andlegri ódöngun,
þóttust ekki svo vel að sér í
mannasiðum að þeir væru fær
ir um að ganga fyrir hina
miklu menn, nema gera fyrst
einhverjar ráðstafanir, ef
það mætti verða til þess að
bjarga heiðri þeirra. Var því
skotið á ráðstefnu í skyndi
og eftirfarandi ályktanir sam
þvkktar, og gef ég nú Þór-
bergi orðið:
„Ekki að dingla fótunum!
Ekki að hreyfa að óþörfu
hendurnar! Ekki að ganga
um gólf! Ekki að sitja með
hnésbótina ofaná hénu! Ekki
að sjúga upp í nefið! Ekki
að bora upp í nasagötin á
sér! Ekki að snýta sér gasa-
lega! Ekki að ræskja sig
hátt! Ekki að hósta nema
með klút fyrir munni! Ekki
að smjatta eða kjamsa á
matnum! Ekki að sötra úr
skeið eða bolla! Ekki að láta
sér svelgjast á! Ekki að
stinga upp í sig borðhnífn-
um! Ekki að láta fara niður
á borðdúkinn! — —“ o. s.
frv. o. s. frv.
Og svo „-----hófst höfðing
leg veisla, margir réttir, fín
ir á bragðið, góð vín------“,
segir Þórbergur. Og enn upp-
lýsir Þórbergur: „Kurteisi
Kínverjanna var undraverð.
En. hún verkaði ekki eins og
venjuleg kurteisi. Hún verk-
aði eins og meðfædd eðlis-
gáfa, óþvinguð, yfirlætis-
laus, einföld og hjartan-
leg — — þarna sá ég aðra
frúna sitja með hnésbótina
ofaná hnénu. Þetta var allt
ennþá náttúrlega og einfald-
ara en við höfðum búizt við“
(!!) Miklir menn erum við,
Hrólfur minn! — „Það er
mikið um manndráp í Kaup-
mannahöfn", segir Þórbergur
að þar væru framin tvö sjálfs (fínasta vín, sem við smökkuð
riorð að jafnaði á hverjummm í ferðinni“, segir Þór-
sólarhring. Svona upplyft- bergur. (Lengi getur gott
andi verkar Marshallhjálpin batnað austantjalds)! Og
og Atlantshafsbandalagið
Kaupmannahafnarbúa“.
enn sér Þórbergur:
I „Fólkið talaði um frið,
Ekki virðist Þórbergur, þráði sannarlega frið-----------
hafa verið neitt sérstaklega friðinn yitei að vernda....
staður á að trúa þessum upp friöurinn skal verða verndað
lýsingum Baunverjans, enda ur.... Og víða sáum við frið
maðurinn trúgjarn með af-iarmerki fest á hús, bækur
brigðum. Sennilega er Mar-
shall gamli eitthvað verri við
þá í Kaupinhöfn heldur en
css íslendinga; minnsta
kosti fara sjálfsmorð ekki
eins og logi yfir akur hér!
Og þó íslenzku kommúnist-
unum sé meinilla við Mar-
shall og Atlantshafsbanda-
lagið, hafa þeir enn þá ekki,
það ég veit til lagt í það að
farga sér, enda lifa þeir vel-
flestir í vellystingum prakt-
uglega, og geta óáreittir sinnt
sínu hjartans áhugamáli,
sem sé þvi, að þjóta austur
fyrir tjald, til að veita hús-
bændunum lotningu, jafn-
skjótt og kallið kemur að
austan.
Segir nú ekki af þeim reis-
endum fyrr en í Moskvu. Þar
sáu þeir ekkert annað en
og varning.... Austan járn-
tjalds er það tukthússök lög-
um samkvæmt að hvetja til
styrialda".
Kommúnistar þeir sem
hvöttu til og stóðu á bak við
innrás Norður-Kóreumanna
í Suður-Kóreu í júní 1950,
sitja náttúrlega allir í
rasphúsum þar eystra —
eða er ekki svo, Þórbergur?
— Þessi merkilega ferðasaga
Þórbergs, ber yfirskriftina:
Til austurheims vil ég halda.
Það hefði verið eftir atvik-
um vel við eigandi, að næsta'
ljóðlína hefði fengið að
fljóta með. —
í þessu sama Tímarits-
hefti er grein upp á fjórar
blaðsíður um tvo útlenda
kommúnista, sem urðu þeirr-
ar náðar aðnjótandi að fá
ddrid^e^
cíttur
í eftirfarandi spili var sögn
in 6 hjörtu hjá suður og tap-J
aöi hann einum eftir að tígul
kóngur kom út í byrjun:
A 62
¥ G 8 6 5
♦ 10 8 7
A Á 8 7 3
A K 10 9 8 5
¥ 9
♦ D 9 3
A KDG6
A ÁDK3
¥ (ÁK D 10 7 4
♦ Enginn
A 542
A
¥
♦
A
74
32
ÁKG 6 54 2
10 9
dýrð. Segir Þórbergur t. d. að. „friðarverðlaun"
Stalins,
háskólinn nýi hafi verkað á'anno domini 1951. — Jakob
sig eins og Hærra minn Guð Benediktsson skrifar um
til þín. Og neðanjarðarjárn-jGerplu Kiljans, og að sjálf-
brautin, maður! sögðu er það hið mesta lof
Þegar ég les þessar halle- sem J. B. skrifar. Ekki mun
lúja-frásagnir kommúnista ég gera „ritdóm“ þennan að
um dýrðina í Rússlandi, dett J umræðuefni; þaðan af síður
ur mér alltaf í hug gömul Gerplu; Helgi á Hrafnkels-
saga:
Á t.ímum dönsku einokun-
stöðum hefir gert henni slík
skil nýlega, að þar þarf engu
arverzlunarinnar á Eyrar-Jvið að bæta.
bakka, kom þangað eitt sinn Þá er í heftinu „Annáll er-
aldraður bóndi með son sinn lendra tíðinda" eftir Sverri
ungan. Drengurinn hafði aldr J Kristjánsson, en annáll
ei komið þarna áður og var þessi hefir nú um nokkurt
yfir sig hrifinn af öllu sem skeið birzt 'í Tímaritinu.
hann sá. Loks getur hann Þessi annálaritun sagnffæð-
ekki orða bundist, og segir' ingsins er mjög einhliða, ým
við föður sinn: „Er þetta ist lof um Rússa, eða fúkyrða
himnaríki, pápi?“ En gamli | austur um vesturveldin og
bóndinn, sem aldrei hafði Atlantshafsbandalagið, og
fengið neina glýju í augun'skal ég ekki dæma um hvort
af yfirborðsljóma danska1 Sverrir semur þessa annála
kramsins, svaraði þannig’.'sína frá eigin brjósti, eða
„Ónei, drengur minn þetta J þýðir þá úr rússneskum blöð-
er bara helvítis Bakkabúðin"! , um. Ekki hefir sagnfræðing-
Ég hefi áður bent á, að urinn ennþá látið frá sér
kommúnistar hér þykjast'fara annál um þær fram-
vera hinir einu og sönnu ís- j kvæmdir sem nú eru efst á
lendingar, og þykjast bera í .baugi hjá flokksbræðrum
brjósti sér meiri ættjarðar- ha.ns austan járntjalds, þ. e.
ást en nokkrir aðrir. En þessi a. s„ annál um hreinsanirn-
imalrguimtalaða ættjarðarást !ar> með tilheyrandi „réttar-
þeirra virðist gufa nokkuð þöldum“, „játningum" og síð
upp af þeim, er þeir koma til an hengingum.
Vestur gaf og opnaði með
3 tíglum. Norður og austur
sögðu pass, en suður 4 hjörtu.
Vestur sagði 5 tígla og norð-
ur 6 hjörtu.
Eins og áður segir, kom
vestur út með tígulkóng og
suður fékk aðeins 11 slagi.
En er nokkur möguleiki til
að vinna sögnina? Þegar mað
ur sér spilin fyrir sér, ætti
það ekki að vera erfitt. En
lítið ekki á lausnina, fyrr en
þið hafið sjálf reynt það.
Svar: Eins og sést er ekki
nóg að svina tvisvar í spaða
og trompa fjórða spaðann
hjá blindum. Með því tap-
ast tveir slagir í laufi.
Til þess að vinna sögnina
verður spaða kóngur að
liggja rétt, og austur verður,
auk þess áð hafa spaðann,
einnig að hafa efstu spilin
fjórðu í laufi. Þá er hægt að
„skvísa" að lokum á eftir-
farandi hátt.
Tígulkóngur er tekinn með
hjartaás. Því næst er hjarta
10 spilað og tekin með gos-
anum. Tígul er spilað og
trompað með hjartakóng,
hjarta 7 látið og tekið með
8, og síðasti tígullinn tromp-
aður með hjartadrottningu.
Þá er laufi spilað og gefið.
Lauf kemur aftur og er tek-
ið með ásnum. Þá er spaða
svínað og hjarta 4 slegið^út,..,
sem er tekið með 5 í. blind.-_____
um. Þá er staðan þessi:
A 2
¥ 6 >•
♦ - .
A 87
A 7
¥ --
♦ Á G 6
A --
A ÁD3
.¥.--
♦ --
A 4 ‘
A K 10 9 -
V ■--- ‘
♦ -.— .7-......
a k
, *>*/**.>
(sví^l i, ti;
Iiorxt ,.
ÍJvii*. (.r
y <i f; *
Hjarta 6 er spilað og aúst-
ur verður að kasta sþaðá.
Með þessu móti fær1' suður-
þrjá spaða slaginá. Til þé'ss
að „skvísið“ heppnist, vérðúr
suður að gefa laufslaginn.

PIN-UP
I * H
heimapermanent
:od
n 11 r rti .* i'
föðurhúsanna í Rússlandi.
Þórbergur segir frá því, er
þeir sendlingar komu á veit-
ingahús í Moskvu. Þömbuðu
þeir þar guðaveigar sem Þór-
bergur nefnir píva og vodka.
(Ekki getur Þórbergur þess,
að hann hafi fengið neina ó-
tukt í magann, af þessu rúss-
neska samsulli). Kemur þá
til þeirra maður, og spyr,
hvort þeir séu Ameríkanar.
Nú skyldi maður ætla, að þeir
hafi svarað með stolti að þeir
væru fslendingar. Nei, ónei.
Þórbergur segir þannig frá
þessu: „Við hristum höfuð
vor og gáfum frá okkur, þó
með snert af skömm í hug-
anum, hljóðið ísland“ —
Segir nú ekki af ferð þess-
ara andlegu tötrabassa, fyrr
en þeir koma til Ulan Batar,
höfuðborgar Ytri-Mongólíu.
„Þar var unaðslegt að koma.
Þar voru ríkulegar og góðar
Ég gerðist félagsmaður í
Máli og menningu er félagið
var stofnað. Okkur var lofaö
góðum bókum fyrir lágt verð.
Okkur var lofað að félagið
skyldi halda á lofti kyndli ís-
lenzks máls og íslenzkrar
menningar. — í stjórn félags
ins eru nú pólitískir ofsatrú-
armenn; dyggir þjónar rúss-
neska herveldisins. Þeim hef
ir verið meira í mun að gera
Mál og menningu að tann-
hjóli í rússnesku áróðursvél-
inni, heldur en efna fyr-
greind loforð við íslenzkt al-
þýðufólk. Mun því mér fara
sem fleirum, að ég kembi
ekki hærurnar sem félags-
maður Máls og menningar.
En sársaukalaust er mér
það ekki, að sjá þetta félag,
sem einu sinni átti sér glæst-
ar hugsjónir, vera nú dregið
niður í forardýki rússnesks á
róðurs og ómenningar.
Gerir hár
vðar silki
mjúkt og
sjálfliðað
Hefir far-
ið sigur-
för um
heiminn
Verð kr.
40 með
spólum,
kr. 20 án
spóla.
Sent gegn
póstkröfu
um allt
land
VESTURGÖTU 12
SÍMI 3570