Alþýðublaðið - 27.07.1927, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
S Nýk®mlð i
I
i
j
m
I
m
! Matthildur Björnsdóttir,
Mikið úrval af sumar- og
morgunkjóla-efnum, sængur-
vera- og rekkjuvoða-efnum,
telpukjólar og svuntur o. m.
fl. Vörurnar hvergi betri,
verðið hvergi lægra.
I
Laugavegi 23.
illE
iliE
IIEE
i
ifii
Drengír og stúlkur,
sem vilja selja'Alþyðublað-
ið á götunum, komi i
afgreiðslu-na kl. 4 daglega.
Hjörtur Björnsson myndskeri
tók sér fari utan til Lundúna
með „Villemoes" í gærkveldi.
Bjóst hann við að koma aftur til
baka með skipinu.
í ráði er,
að „Jafnaðarmannafélag ís-
Iands“ fari skemtiför á 'sunnu-
daginn kemur. Hvert farið verð-
ur er ekki al.veg ákveðið' enn jrá.
Skipafréttir.
„Alexandrína drottning" fór síð-
Jdegis í gær vestur og norður um
land til Akureyrar og ,,Villemoes“
ifór í gæ!r í Englandsför. Þá kom
fisktökuskip til Ásgeirs Sigurðs-
sonar, og. enskur 'Jínuveiðari, sem
er á leið til Grænlands, kom hing-
að tii að fá kol.
t/estuMslenzkar fréttir.
FB., í júlí.
Mannslát.
Guðbjörn Guðbrandsson, bók-
bindari í „Félagsbökbandinu“,
lézt í sjúkrahúsinu í Landakoti
í gærdag. Hafði hann dottið síð-
ast liðinn sunnudag, svo að mæn-
an laskaðist eitthvað, og lézt harin'
af völdum þess. Guðbjörn Keit-
inn þektu flestir Reykvíkingar og
allir að hinu bezta. Sonur hans,
* Jens, er vörður íþróttavallarins
hér.
ísleifur Högnason,
kaupfélagsstjóri í Vestmanna-
eyjum, er staddur hér í bænum.
Þenna dag
hóf júlí-byltinguna í FrakkJandi
árið 1930.
Samiagningartalan
I neðanmálssögunhi í blaðin.u í
gær átti auðvitað að vera 626
frankar. .
Síra Runólfur Marteinsson,
sénvundaníarið læfir gegnt prests-
störfum fyrir íslendinga í Seattle,
Wash., Bandarikjunum, er nú
fluttur aftur tii Winnipeg og tek-
ur aftur við stjórn Jóns Bjarna-
sonar skóla þar í horg.
Mannalát.
í maí í vor andaðist að Moun-
tain North Dakota öldungurinn
Tryggvi Ingimundarson Hjaltalín.
Hann var fæddur 11. ágúst 1847.
Hunn fluttist til Ameríku 1876.
1 sama mánuði andaðist t
Blaine, Wash., Jónas, Sturlaugs-
son, frá Dunustöðum i Laxárdal
í Dalasýslu. Hann var kvæntur
Ásgerði Bjarnadóttur, og eru fjór-
ir synir þeirra á Lífi'vestra. Þau
hjón fluttust vestur um haf 1883.
Hið evangelisk-lúterska kirkju-
félag
íslendingá í Vesturheimi hélt árs-
Hjarta'ás
sm|0rliklð
er Isezt.
þing sitt hfð 43. 22.—27. júní i
Winnipeg. Þingið var sett með
guðsþjónustu, og sátu 68 prestár
og aðrir þingið.
íslendingadag
héldu íslendingar í Þingvalla- og
Lögbergs-byggðum 14. júní. Þar
héldu ræður séra Jónas Sigurðs-
son og W. H. Paulson fylkis-
þingmaður frá Leslie, Sask. Þá
var og íslendingadagur haldinn
i sama mánuði í Markerville, Al-
berta, og komu tveir ráðherrar
fylkisins á hátíðina, og flutti ann-
ar þeirrá, Limburn dómsmálaráð-
herra, snjalla ræðu.
Stephan G. Stephansson,
Klettafjallaskáldið, er nú mjög
þrotinn að heilsu að því, er segir
í „Lögbergi“, 'en hefir þó enn á-
nægju af heimsókn vina sinna.
Ungfrú Þórstína Jackson
átti að flytja fyrirlestur um ís-
land og sýna fjölda skuggamynda
prælsterkir, nýkomnir,
kosta að eins 4,65.
Athugið {oá áður en
þér festið kaup annars-
staðar.
VerzliD vid Vikar! Þad verdui
notadrýgst. -4
Rjómi fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinn.
Sokkar — Sokkar — Sokkar
frá prjónastoi'unni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hiýjastir.
Veggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrætí!
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kransaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
héðan við háskólann í ríkinu Min-
nesota í Bandáríkjunum 6. þ. m.
Jón Ragnar Johnson,
sonur Finns Jónssonar fyrrum
bóksala í Winnipeg, lauk nýlega
meistaraprófi í iögum við Har-
•ward-hiáskölann í Cambridge,
Massachuset's, Bandaríkjunum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjörn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Siegerkranz: Æfintýri herskipaforingjans.
fylgdi ég mömmu til lestarinnar. Hún ætlar
til Þýzkalands. Húrra! — Þá get ég gert alt,
sem ég vil. Pabbi hefir næstum engan tíma
til að sinna mér. Undir eins og mamma var _
farin, gaf hann mér 100 franka og sagði,
að ég mætti gera við þá hvað sem ég viidi.
Ég fór strax og keypti mér súkkulaði og
kökur, en niéðan ég var að drekka, gekk
ungur maður fram hjá hvað eftir annað, og
loks tók hann ofan, enda þótt ég liti aldrei
upp. Það hefir áreiöanlega verið sá, sem eg
hittj í kaffihúsinu í Nizza. Hann var mjög
líkur honum, enda sagðist hann fara til Par-
ísar. Þegar ég svo fór út, 'mætti ég honum og
sá þá, að- það var sá, sem ég hitti í Nizza,
en hann var búinn að raka af sér skeggið.
Mér jrótti þetta 'leiðinlegt, en svo datt mér í
hug, að mamma hafði sagt, a'ð ég ætti að
vera gætin hér -í París og aldrei svara
' nokkrum, sem talaði við mig; maður gæti
aldre-i vitað, hvort það væru ekki hvítir
þrælasalar! Mér þætti gaman að vita, hvað
það er; — hér eru þó engir þrælar!
Ég sá enskar bækur í búðarglugga, svo
að ég keypti 'mér eina; hai>a ætla ég að
* lesa, þegar ég er háttuð.
Fólkið streymir um göturnar, og bifreiðar
þjóta til og frá.
Annað kvöld kemur amerískur 'sjóliðsfor-
ingi frá Monte Cari-o. Hann heitir Paterson.
Pabbi ætlar að taia viö hann allan fyrri
hluta dags, en um kvöidið ætla þeir að
borða hérna á hótelinu; — ö! ég hlakka til
að hitta hann. Skyldi hann vera eftir mínu
höfði, og hvaða kjöii ætti ég að vera í? —
Gladys skelti aftur bókinni og andvarpaði.
Hana langaði ekk.i til þess að skrifa meira
í dag. Hún stakk öðrum mola upp í sig og
gek.k fram að giugganum.i Það var anzi hart
að eiga að fara að hátta strax. Klukkan va,r
tíu, og hún var ekki vitund syfjuð. Alt í
eiriu datt henni ágætt ráð í hug. Hún ætlaði
að hringja á þjóninn og biðja um smurt
brauð og te. Kann ske ungi, snotri Frakkinn,
sem stóð þeím fyrir beina um hádegið, kæmi!
Hún s-kundaðti til klæðaskápsins, tók þaðan
ljósrauðan, þunnan morgunkjól og fór í han,n
og hringdi síð-an.
Stofustúlkan kom í Ijós með hvíta svuntu
og kappa á höfðinu.
„Hvað vi 11 ungfrúin?"
,,Æi! Ég ætlaði að biðja þjúninn um te,
....an iuá ske þér viljiö gera svo vel og
bera mér J>að?“
■ ■* -' ý- 7 H
,,Ég á að eins að Jaga til í herbergjunum,
ungfrú! en ég skal hiðja um te fyrir yður.
Þér hringduð að eins einu sinni; til þjóns-
ins á að hringja tvisvarf'
Stúlkan fór.
Jæja; maður átti að hringja tvisvar tii
fallega þjónsins, hugsaði Gladys. Það stóð
nú annars. í aug'lýsingunni við dyrnar. —
Bara, að hann megi vera að- því að tala
dálítið við mig. Hann er svo iaglegur. Það
getur varia verið nokkuð athugavert, þegar
manni leiðist svona eins og mér.
Hún gekk aftur að speglinum, rakti upp
flétturnar og breiddi hárið yfir axlirnar og
brjóstið. Því næst varpaði hún sér í hæg-
indastól, kveikti sér í vindiingi — hún hafðft
svona í laumi keypt sér vindlinga í m-org-
un —, tók myndablað og þóttist* vera nið-
ursokkin að le.sa í því.
Nú var barið.
„Kom inn!“
Ungur maður kom inn úr dyrunum mei
stóran bakka á handleggnum.
Það var hann! Hann gat varla verið meira
en átján ára. Hann hneigði sig ofur-kurteis-
lega, gekk að litla, kringlótta horðinu ög
tök að laga tíl á því.
Giadys brosti til' hans.