Tíminn - 16.05.1954, Qupperneq 9

109. blað.
TÍMINN, sumnuöagiMi 16. iwaí 1954.
Hamborg dag og nótt
Áður fyrri seldu Hamborg-
arkaupmenn varning sinn við
íslandsstrendúr og fengu
skreið í skiptum- Síðan hefir
mikið vatn til sjávar runnið,
en enn þánn dag í dag eiga
íslendingar mikil viðskipti
við verzlunartaorgina á Elbu-
bökkum.
Kalt í suðri.
Þegar Gullfoss sigldi upp
Elbu í grárri morgunskímunni
var veður kalt og hráslaga-
legt. Það má þykja undarlegt,
en satt er það, að því sunnar
sem dró á Atlantshafið því
kaldara varð í veðri.
En. hvað um það. Fólk lét
kuldann ekki aftra sér frá því
að koma út á þilfar, þegar
Gullfoss var formlega boðinn
velkominn inn til Hamborgar
með því, að íslenzki þjóðsöng
urinn var leikinn og fáni dreg
inn að hún á ferjustöð við
ána.
Sjóriða og undrun.
Því verður tæplega neitað,
að harla nýstíirlegt er það
fyrir þá, sem aldrei áður hafa
komið út fyrir landhelgi ey-
ríkisins íslands, að vera allt
í einu staddur á miðri aðal-
götu í einni stærstu verzlun-
ar- og siglingaborg Evrópu.
Umskiptin eru ennþá
sneggri og undrunin meiri en
hjá ungum smásveini aust-
an úr Flóa, sem er í fyrsta
sinn staddur í höfuðborginni.
Þegar sjóriða bætist svo ofan
á undrunina, er kannske fyr-
irgefanlegt, þótt íslendingur-
inn verði augnablik ringlaður
í öllum gauraganginum á
Mönckebergstrasse, sem er að
aðalstræti Hamborgar.
Þeir byggja upp.
Það segja fróðir menn, að
í lok stríðsins hafi tæplega
staðið. steinn yfir steini við
stræti þetta. Svo grátt var
borgin leikin í loftárásum
Bandamanna. En Þjóðverjar
hafa ekki setið auðum hönd-
um síðan stríðinu lauk. Við
Mörickebergstrasse gnæfa nú
hvarvetna risabyggingar upp
á tíu til ellefu hæðir. Þannig
er það víðast hvar í borginni,
að endurbyggingin hefir geng
ið með undrahraða.
Áð vísu sjást auð svæði á
stöku stað, en miklu meira
ber þó á hálfköruöum húsum,
sem verið er að reisa. Senni-
lega er þessi endurbygging
Þýzkalands mesta eftirstríðs
furðuverk í Evrópu.
Blómlegt verzlunarlíf.
Stríðsminjar.
Verzlunarlíf virðist standa
með blóma í Hamborg og
hreint kynstur af vörum á
boðstólum, einkum alls konar
tæknivörum, enda verðmis-
munur mestur á þeim, ef bor-
ið er saman við ísland. En
á isviði’5' tækfii-iðj u standa
Þjóðverjar allra þjóða fremst
ir. Laun almennings i borginni
erii ekki há. Bréfberar hafa
t. d. 8 til 16 hundruð krónur
á mánuði og má ætla, að það
hixjkkvi skammt, því að dýr-
tíðin er mikil eins og viðast
hvar annars staöar.
Stríðsminjar.
Eitt áf því, sem ferðamað-
urinn rekur einna fyrst aug-
un i, er, hve mjög ber þar
á örkumla mönnum á götum
úti. Einn af þessum ógæfu-
sömu mönnum vantar t. d.
báða fætur frá mitti og ann-
an handlegg. Hann situr á
íjölförnu götuhorni og spilar
Mcmckebergstrasse
þunglyndisleg lög á munn-
hörpu í þeirri von, að góð-
hjartaður vegfarandi stingi
að honum smápeningi af
vorkunnsemi sinni.
Það er sennilega vegna þess
að Hamborgarbúar hafa þessi
lifandi minnismerki Hitlersæv
intýrsins og stríðsæsinganna
daglega fyrir augum, að vinur
minn á horninu, nýnazistinn,
sem selur blaðsnepil, heitinn
i höfuðið á einkamálgagni
Adólfs sáluga Hitlers, á svona
erfitt uppdráttar.
Hann segir, að brátt
muni allar nazistadeildirnar
sameinazt í einn stóran flokk
og þá sé sigurinn skammt
undan. En hvernig, sem spá
hans rætist, þá virðist Ham-
borgarbúinn hafa annað við
aurana sína að gera en kaupa
blaðið hans. Það er ekki laust
við, að maður vorkenni karl-
greyinu, hversu salan gengur
illa, því áð Íítið Eimskipa-
fé'lagsmerki á ferclstösku
gerði karl strax hinn upp-
arlegasta.
Glampandi Ijós.
Wer soll das bezahlen
wer hat so béstellt
wer hat so viel-Pinke-Pinke
Geld.
Stefið við Rínarslagarann,
sem nú fer eins og eldur í sinu
um allt Þýzkaland, hljómar
' frá knæpunni, því að þegar
skyggja fer, kvikna ljósin í
i St. Pauli, hinu fræga
skemmtihverfi Hamborgar.
1 Allir regnbogans litir glampa
'frá neonljósunum á Reeper-
bahn, sem er aðalgata hverfis
1 ins. Þar standa knæpurnar
hlið við hlið, endalausar rað-
|ir af búlum, sem einkennis-
klæddir þjónar reyna með fag
urgala að tæla saklausan
vegfaranda inn í. Það væri
líka synd að segja, aö ekki
væri reynt að gera viðskipta-
vinunum til hæíis. Á sumum
stöðunum hefir sú uppfinning
jverið gerð, að setja síma á
jhvert borð til að auðvelda
kunningskap kynja á milli.
Langi mann til að dansa við
einhverja dömuna, þá þarf
hann ekki ann,aö en taka upp
'símtólið og þá er björninn
unninn..
I
Hrcssbaksreið cg „tízku-
sýning“.
Víðast hvar eru einhverjar
danssýningar kvenna, sem
keppast við að tína af sér
spjarirnar, þar til harla lítið
er eftir. Þannig eru hinar svo
nefndu Modenschau eða
„tízkusýningar“ öllu fremur
sýningar kroppa en fata, eins
og einfeldningurinn gæti lát-
ið sér detta í hug.
Á einum stað geta menn
sprett úr spori á hestbaki. Á
öðrum stað heyju konur glímu
mikla, ekki virðast þær þó
leggja hart að sér í barátt-
unni og úrslitin auðsjáanlega
umsamin fyrirfram. Sýning-
ar sem þessar eru svo rudda-
legar, að manni með meðal
fegurðartilfinningu hlýtur að
renna kalt vatn milli skinns
og hcrunds.
!
Cave canenn!
Bezta skemmtiatriðið, sem
í St. Pauli sást, var hunda-
sýning í stóru fjölleikahúsi.
Maður nokkur kom með 4—5
hunda upp á sviðið og lét þá
gera hinar furðulegustu kúnst
ir, dansa polka, sitja við mat-
borð, sippa o. s. frv. Eitt sinn
raðaði hann upp tölustöfun-
um og bað áhorfendur að
nefna tvo, hvað þeir og gerðu.
Tók þá einn hundanna þegar
hina réttu tölustafi í giniö.
Bað þá maðurinn hundinn að
margfalda tölurnar og gerði
hundurinn það umsvifalaust!
Þarna voru sem sagt allar
hundanna kúnstir á ferð og
verður ekki annað sagt en að
frammistaða hundanna hafi
cll verið hin markverðasta, en
það er meira en hægt er að
segja um öll skemmtiatriðin
i St. Pauli.
Liliput.
Eins og í flestum erlendum
borgum, hafa íslendingar
hreiðrað um sig á einhverj-
um sérstökum stað og í Ham-
borg nefnist hann Liliput og
er stútungs búla á Reeper-
bahn. Svo má t. d. heita, eitt
kvöldið, að íslendingar „eigi“
staðinn: Þar eru staddar á-
hafnir og gestir af tveimur
skipum og einni flugvél, auk
nokkurra námsmanna. „Lili-
put“ er svo haganlega gerður,
að hann er hólfaður tvennt.
Þegar gleðskapurinn er úti
kl. 4 e. m. í öðrum endanum,
má flytja sig yfir í hinn, sem
er ekki lokað fyrr en að
mórgni hins næsta dags.
Annars er gleðskapur ís-
lenzkra sjómanna í erlendum
höfnum ekki eins mikill og
af er látið. Má fullyrða, að
hegðun beirra sé yfirleitt prúð
mannleg og framkoma þeirra
landi og þjóð til sóma, a. m.
k. hvað Hamborg snertir.
Gróft cg ólistrænt.
! Það væri ekki úr vegi
að fara nokkrum orðum al-
mennt um þá starfsemi, sem
rekin er í St. Pauli. Á yfir-
borðinu er hverfi hins heil-
aga Páls kátt og ljósadýrðin
lokkandi. En sé skyggzt und
:ir yfirborðið, koma skugga-
hliðar stórborgarinnar í ljós.
Hvergi örlar á list eða feg-
urð í öllum þeim aragrúa af
skemmtiatriðum, sem á borð
eru borin í þessu víðfræga
Húsmæðraskóiinn á
Hverabökkum
Handavinnusýning hús- Kennslugreinar við skólann
mæöraskólans á Hverabökk- eru fjölbreyttar; islenzka,
um var dagana 1. og 2. maí. matefnafræði, færsla heim-
Að þessu sinni voru 12 nem- ilisreikninga, félagsfræði, sál
éndur i heimavist, þar fyrir arfræði, líkamsrækt, vöru-
utan voru 23, stúlkur úr ung- þekking, vefjarefnafræði,
lingaskólanum í fatasaumi og mjólkurfræði og æfing í
28 konur frá tveimur kven- fundahöldum. Verkleg
félögum, sem voru sex vikur kennslf, matreiðsla, fata-
á saumanámskeiði í skólan- saumur, sniða og taka mál,
um. Var unnið i vetur í handa hreinsun og pressun fata, út-
vinnu og saumum, alls 629 saumur, þvottur og ræsting,
stykki og voru áætluð sauma skrift og teiknun, sund, leik-
laun 39.580 krónur og er þetta fimi og þjóðdansar, sem nem
lágt reiknað, þar sem þetta endur virðast hafa óblandna
er nemendavinna. Nemendur ánægju af.
skólans unnu að meðaltali 25 Nú eru nýhafin við skól-
stykki í fatit- og útsaumi, ann námskeið í vefnaði,
lærðu að sníða og taka mál handavinnu og fatasaumi.
og sniðu allt sjálfar, sem þær Skólastjórinn, Árný Fil-
saumuðu, enda stendur ippusdóttir, sagðist leggja
kennslan í þessu fagi allan mikið upp úr því, að nemend
veturinn. Reynt er að leggja ur lærðu sem bezt öll hvers-
höfuðáherzlu á, að námsmeyj dagsstörf, ekki sízt að fara
ar verði sjálfbjarga í þessari vel með öll matvæli, því það
grein. í sambandi við fata- væri skemmtilegra í lífinu,
sauminn var kennd vefjar- ef hægt væri að njóta á ann-
efnafræði og stúlkurnar látn un hátt en að láta fara í ó-
ar gera vinnubók um efnið. þarfa eyðslu alla fjármuni
Sýningardagana var mikið sína. Sagði hún, að skólinn
um að vera og sti’aumur sýn- reyndi að gefa sem bezta und
ingargesta, sem urðu 270. irstöðumenntun í þessu etni,
Luku allir upp einum munni og það væri ekki, að sínmn
með það, að sýningin væri á- dómi, að taka við bústjórn
nægjuleg í alla staði og vekti og kunna ekki vel til vevka
traust manna á kunnáttu og sinna. Skólaárið er sjö mán-
getu þeirra stúlkna, sem uðir, frá 1. október til 1. mai
stundað hafa nám við Hvera- 1 og greiða nemendur 450 kr.
bakkaskóla. Mátti sjá þarna'á mánuði í fæði og húsnæði.
ljómandi fallega handa- j Fastakennarar við skólann
vinnu, sem bar greinilega' eru auk skólastjórans, Magða
vott um hinn listræna og ]ena Sigurþórsdóttir, sauma-
þroskandi smekk skólastjór-: kennari, og Sigurlaug Jóns-
ans, frk. Árnýju Filippusdótt- , dóttir matreiðslukennari.
ur. Almenna athygli vöktu Tímakennarar ’ eru Hjörtur
hinir skemmtilegu dúkar, þar, Jóhannesson í sundi og leik-
sem skólastjórinn kennir firni, Jóhannes úr Kötlum í
mjög fjölbreyttar saumgerðir. íslenzku og Brynhildur Ingv
í látlausu og fallegu mynztri,1 arsdóttir í vefnaði, sem ný-
en lætur nemandann hafa byrjað er námskeið í. Skól-
frjálsar hendur með litasam- inn tekur til starfa fyrsta
setningu. Svo var þarna vinna október og skulu umsóknir
sem ekki sést í mörgum skól- (um skólavist sendar til skóla
um, svokölluð tréiðja, og voru stjórans, Árnýjar Filippus-
þarna fallegar hallur, sem dóttur.
skafnar voru myndir í, ýmiss ■___________
konar föndurvinna til gagns
og gamans var einnig kennd
við skólann. Matreiðslunám
stunduðu auk nemenda
kvennaskólans nemendur úr
öðrum bekk unglingaskólans
Getraunirnar
íslenzki leikurinn á 20. seðl
, . . . , inum virðist ekki sérlega erf
og kenndi einnig skólastýran jgur g^kert íslenzku liðanna
öllum barnaskólatelpunum hefir enn sýnt veruleg tilþrif
handavinnu og teikningu.1 í leikjum sínum í vor. Lands
jleikurinn Ungverjaland—Eng
---ns land er líklegur til að verða
skemmtilegur, enda þótt öll
skemmtihverfi. Þar við bæt- líkindi séu til þess, að Ung-
ist óheyrilegt okur, svo að verjar vinni.
skynsamlegast virðist að | Af norsku liðunum er Skeid
verja peningum til viðskipta efst í A-riðlinum, hefir unnið
við kaupmenn hverfisins, er
. hafa aflað sér þess orðstírs
að vera heiðarlegustu verzl-
unarmenn í heimi.
i r
Á flótta.
Það er lika hægt að hafa
skemmtun harla góða og ó-
dýra með því að reika um
„Reeperbahn“ á fögru vor-
ljðsaskiraut og manrilífiAi í
öllum sínum margbreytileik.
Fyrir utan „Café Ostinn“
situr flóttamaður og spilar
: gamlan marz á lítið orgel. Á
crgelinu 'stendur samskota-
baukur heimilislausra flótta-
manna. Og þótt Þjóðverjar
hafi nóg af betlurum fyrir
augunum, verða margir til
þess að stinga smáaur i bauk
þeirra þúsunda, sem hraktar
hafa velrið úr heimahögum
sínum og kosið heldur að
Jeggja út óvissuna og atvinnu
leysið en búa við ófrelsi misk
unnarlausra yfirvalda.
V.A.
alla sína heimaleiki, en aðeins
einn úti. Sparta hefir jafn
mörg stig, eða 15. Lilleström
er næstefst í B-riðlinum og
ætti að vinna Moss örugglega.
Efst er Strömmen og hefir
engum leik tapað. í Allsvensk
an er Hálsingborg nú orðið
efst og er líklegt að það haltíi
forustunni, þar eð það á eftir
fremur góða leiki. í fallhætt
unni eru Jönköping og Elfs-
borg, og ekki verulegar líkur
til að þau geti bjargað sér,
a. m. k. ekki Elfsborg.
Víkingur—Þróttur 1
Ungverjal. —England l(x2)
Sandefjord—Skeid 1
Nordnes—Larvik 2
Asker—Sparta x
Moss—Lilleström 2
FFreidig—Fredrikstad 2
Strömmen—Odd 1
Djurgárden—Degerfors 1
Hálsingborg—GAIS l(x)
Jönköping—Malmö FF (1 x)2
Sandviken—AIK (x)2
Sk. J.