Tíminn - 21.08.1954, Blaðsíða 6

Tíminn - 21.08.1954, Blaðsíða 6
6 TÍMINN, laugardagimn 21. ágúst 1954. 186. blaff. : Borgarstjórinn og fíflió Ákaflega skemmtileg og preng- * hlægileg, ný, sænsk gamanmynd meS hinum vinsæla Nils Poppe. Sjaldan hefir honum tekizt bet ur að vekja hlátur áhorfenda en í þessari mynd, enda tvöfald ur í roSinu. Aðrir aðalleikarar: Inga Landgré, Hjördis Petterson, Dagmar Ebbesen, Bibi Andersson. Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. NÝJA BIO — 1M4 — Stóri vinningurinn (The Jackpot) Bráðfyndin og skemmtileg, ný, amerísk mynd um alis konar mótlæti, er hent getur þann, er hlýtur stóra vinninginn í happ- drætti eða getraun. Aðalhlutverk: James Stewart, Barbara Hale. Sýnd kl. 5, 7 og 9. TJARNARBIO Biml M8J Ofsahræddir (Scared Stiff) Bráðskemmtileg ný amerísk j gamanmynd. Aðalhlutverk: Dean Martin, Jerry Leurts, Eizabeth Scott, Carmen Miranda. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Bönnuð börnum innan 12 ára. BÆJARBÍÓ — HAFNARFIRDi - Ég hefi aldrei elskaS aðra Bráðskemmtileg, djörf, ný, frönsk gamanmynd gerð af franska kvikmyndasnillingnum Christian Jaques, sem gerði myndina Pan-Fan. — Þessi mynd hefir verið sýnd í Palladium í Kaupmannahöfn og víðar við metaðsókn. Daniele Celus, Daniele Darrieuxe, Marte Carol. Bönnuð bömum innan 16 ára. Danskur texti. Sýnd kl. 9. Sýnd kl. 7. Sími 9184. SERVUS GOLDlC- fL/Xil_ —'w'—LTX/HJ s 0.10 mrr. HOLLOW GROUND 0.10 YELIOW BLADE m m M Cemia-Desiníector er Tellyktandi sótthreinaandi vökvi nauðsynlegur & bverju heimlll til sótthreinsunar á munum, rúmfötum, húsgögnum, símaáhöldum, andrúmsloftl o. m. írv. — í'æst 1 ðllum lyfjabúð- um og inyrtivöruverzlunum, AUSTURBÆIARBÍO Dodge City Sérstaklega spennandi og við- burðarík amerísk kvikmynd. Aðalhlutverk: Errol Flynn, Olivia DeHavilland, Ann Sheridan. Bönnuð bömum. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Sala hefst kl. 4 e. h. GAMLA BÍÓ — 1*75 — Veíðimenn í vesturvegi (Across the wide Missouri) Stórfengleg og spennandi .me-J rísk kvikmynd í litum. Clark Bable, Ricardo Montalban, María Eleana Marqués, John Hodiak. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Bönnuð börnum innan 14 ára. TRIPOLI-BÍÓ Siml 1189. Stnlkan með blán geímuna (Maske ln Blau) [ Bráðskemmtileg og stórglæsileg I ný, þýzk, músíkmynd í Agfa- j litum, gerð eftir hinni víðfrægu í óperettu „Maske in Blau“ eftir ! Fred Raymond. — Þetta er tal- | in bezta myndin, sem hin víð- I fræg revíu-stjarna Marika Rökk j hefir leikið í. Aðalhlutverk: Marika Rökk, Paul Hubaclmid, Walter Muller. Sýnd kl. 5, 7 og 9. HAFNARBÍÓ — Siml 844* — Nluðurinn með járngrímuna (The Man in the Iron Mask) Gey; ispennapdi amerísk æviti- týramynd eftir skáldsögu A. Dumas, um hinn dularfuba fanga í Bastillunni og síðasta afrek skyttuliðanna. Eouis Hayward, Joan Bennett, Warren William, Alan Hale. Bönnuð börnum innan 11 ára. Sýnd kl. 5, 7 og 9. Islenzkir dómarar | (Framhald af 4. síðu). an lögmannsstörf í Leeds, Minnawankan, og Tower,1 nokkur ár í hverjuin þessara 1 bæja, en fluttist síðan til Bismarck, höfuðborgar ríkis- ins, er hann var skipaður dómsmálaráðherra Norður- Dakota. Hélt hann því em- bætti í nokkur ár, en hóf síð an aftur lögfræðistörf á eig- in reikning, unz hann var skipaður hæstaréttardómari. Níels er kvæntur amerískri konu, Ruth Hallenback að nafni. Eiga þau tvö börn, George, námsmann við há- skólann í Grand Forks, og Margot í heimahúsum. Þúsundlr vlto, m> gæfmn fylglr hringunum frá SIGCRPÓR, HmfnmntneU á. Margar gerlir fyrlrllggjandi. Sendum gegn póstkrðfa. AÍ leikábkutn Heiðurssamsæti það, sem byggðarfólkið í Upham hélt þeim dómurunum, hófst eins og fyrr er getið, nokkru eftir hádegi á sunnudaginn, 11. júlí. Samkvæmisstjórn hafði með höndum Wm. Freeman, kennari frá Bottineau, tengda bróðir Ásmundar, og fórst honum það vel úr hendi. Af ræðumönnum kvaddi hann fyrstan fram hinn virðulega og víðkunna hæstaréttardóm ara, dr. Guðmund Grímsson frá Bismarck. Er hann gagn kunnur báðum hinum ný- skipuðu dómurum, og talaði liann mjög hlýlega til þéirra og um þá. Fórust honum m. a. orð á þessa leið: „Af langri reynslu og kynningu, sem ég hefi haft bæði af Níels og Ásmundi, þori ég að fullvíssa íslendinga hvar sem er um það, aö þessir menn muni standa vel í stöðu sinni og verða sjálfum sér, sveitung- um sínum hér í Upham og þjóðflokk sínum til sóma i hinum ábyrgöarmiklu stöð- um, sem þeir skipa nú“. Rak síðan hver ræðan aðra. Barney Ásmundsson frá Bell ingham, Wash., tengdabróðir Ásmundar, flutti fjöruga og. fyndna ræðu á íslenzku. Þá: töluðu þar þeir Óskar Ben- j son, lögmaður frá Bottineau I bróðir Ásmundar, Ólafur W.1 Johnson, læknir frá Rugby, j N.O., bróðir Níelsar, og dr. I Valdimar J. Eylands frá frá Winnipeg, sem flutti j kveðjur frá Þjóðræknisfélagi íslendinga í Vesturheimi og frá Kirkjufélaginu, sem. Melakton-söfnuðurinn í Up-j ham tilheyrði til skamms tíma. Á milli ræðanna voru. sungnir íslenzkir og enskir söngvar undir stjórn Kris Benson í Upham, bróðurson- ar Ásmundar. Þá tóku heið- ursgestirnir til máls hver af öðrum. Voru þeir báðir inni- lega hrærðir, en umfram allt þakklátir fyrir samsætið og auðsýnda vináttu og heiður. Báðir rifjuðu þeir upp að nokkru þá persónusögu, sem að framan er greind, og fóru fögrum orðum og maklegum orðum um þau áhrif til góðs, sem þeir hefðu hlotið á upp- vaxtarárunum í sveit, bæði frá foreldrum sínum og öðr- um áhugamönnum um menn ingarmál. Heiðurinn, sem þeim væri sýndur, tilheyrði miklu fremur frumherjum sveitarinnar, sem hefði skap að þeim eld í anda, og hvatt þá til dáða. í sakvæmislok voru báðum dómurunum gefnar fallega innbundnar bækur, sem allir viðstaddir skrifuðu nöfn sín í, og einnig verðmætir lind- arpennar, sem þeir hver um sig kváðu sig myndi nota við undirskriftir dómskjala til minningar um daginn. All- mörg símskeyti bárust frá fjarlægum vinum, og voru þau lesin að J.okum. — Bendrix, ég veit ekki, hvað á að gera. Eitthvað hræði- legt hefir komið fyrir. Þegar hún var með óráðið (auðvitað var ekki mark takandi á því), sagði hjúkrunarkonan mér, að hún hefði í sífellu beðið um að koma með prest til sín. Að minnsta kosti var hún alltaf að segja — Faðir — Faðir, og það gat ekki verið hennar eigin faðir, því að hún hafði aldrei þekkt hann. Vitanlega vissi hjúkrunarkonan, að við vorum ekki kaþólsk. Hún virtist afar skilningsrík Hún ró- aði hona. En ég er áhyggjufullur, Bendrix. Með reiði og beiskju hugsaði ég: — Þú hefðir getað látið vesalings Henry í friði. Okkur hefir alltaf tekizt að draga fram lífið án þín. Hvers vegna ferðu allt í einu að skiþta þér af okkur eins og sending frá andstæðingum okkar. — Þegar maður á heima í London, sagði Henry. — Þá er auðvelt að fá líkbrennslu. Ég var að hugsa um að láta útförina «fara fram í Golders Green, þangað til hjúkrun- arkor.an sagði mér þetta. Grafarinn hringdi til líkbrennslu mannanna. Þeir geta tekið Söru strax eftir morgundag- inn. — Hún var með óráð, sagði ég. — Þú þarft ekki að vera með áhyggjur af því, sem hún sagði. — Ég var að hugsa um, hvort ég ætti að spyrja prest um þetta. Hún hélt svo mörgu leyndu fyrir mér. Ég veit ekki betur en að hún hafi getað verið orðin kaþólsk. Hún var svo undarleg upp á síðkastið. — Nei — nei, Henry, hún trúði ekki frekar en við gerum. Ég vildi láta brenna hana. Mig langaði til að geta sagt: — Vektu þennan líkama til lífsins aftur, ef þú getur. Af- brýðisemi minni lauk ekki við dauða hennar, eins og var um Henry. Það var eins og hún væri enn á lífi hjá elsk- huga, sem hún hefði tekið fram yfir mig. Mig langaði mest til að geta sent Parkis á eftir henni til að trufla elífan frið þeirra. — Ertu alveg viss? Alveg, Henry. Ég verð að vera varkár, hugsaði ég. Ég má ekki vera eins og Ríkharð Smythe. Ég má ekki hata, því að ef ég hataði, þá myndi ég trúa, og það væri svo mikill sigur fyrir þig og hana. Þessi leikaraskapur að tala um hefnd og afbrýði, það er bara til að hafa eitthvð að hugsa um, svo að ég geti gleymt, að hún er dáin. Fyrir viku síðan þurfti ég ekki annað en segja við hana: — Manstu eftir, þegar við vor- um fyrst saman, og ég hafði enga stilling á mér til að láta í sjálfsalann. Og þá sáum við þetta fyrir okkur. Nú átti ég þessa minningu einn. Hún hafði gleymt öllum okkar minningum að eilífu, og það var eins og hún hefði með dauða sínum rænt mig hluta af mér sjálfum. Ég var að missa einstaklingseinkenni mín. Þetta var fyrsta stig míns eigin dauða. Minningar mínar féllu frá mér eins og rotn- ir limir. — Ég hef skömm á öllum þessum bænum og gröfurum, en ef Sara hefir viljað það, þá vil ég reyna að koma því í kring. — Hún kaus að ganga í borgaralegt hjónaband, sagði ég. Það getur ekki verið, að hún hafi kært sig neitt um, að jarðarför hennar færi fram í kirkju. — Nei, ég hugsa, að þaö sé satt. — Borgaralegt hjónaband og líkbrennsla, sagði ég. Þaö fer saman. Henry lyfti hendinni og pirði á mig auguunm í skuggan- um, eins og hann héldi, að ég væri að gera að gamni mínu. — T.áttu mig sjá um þetta allt saman, sagði ég nú í sömu stofunni og við sama arininn og ég hafði stungið upp á, að hann sendi mig til Savage. — Þetta er fallega gert af bér, Bendrix. Hann hellti dreggj unum úr flöskunni í glös okkar. — Miðnætti, sagði ég. Þú verður að reyna að sofna, ef þú getur. — I,æknirinn skildi eftir handa mér einhveriar pillur. En hann vildi ekki strax þurfa að vera einn. Ég vissi ná- kvæmlega, hvernig honum leið. Því að ég myndi líka hafa frestað eins lengi og ég hefði getað að fara einn heim í herbergið mitt eftir að hafa verið heilan dag með Söru. — Ég held áfram að gleyma. að hún er dáin, sagði Henry. Þetta hafði ég líka reynt allt árið 1945 — slæma árið — há mundi ég aldrei þegar ég vaknaði ,að ástarævintýri okk- ar var lokið, og að nokkur annar myndi geta hringt í sím- ann, nema hún. Hún var jafn dauð þá eins og núna. Þetta árið hafði einhver vofa dregið mig á tálar í einn eða tvo mánnði. En nú var vofan kveðin niður, og þiáningin myndi bráðlega líða frá. Ég myndi deyja smám saman með hverj- um deginum sem liði, en mig langaði til að fresta dauða mínum Maður lifir jafnlengi og maður þjáist. — Þú skalt fara að sofa, Henry. — Ég óttast, að mig muni dreyma hana. — Þú gerir það ekki, ef þú tekur pillurnar. — Viltu fá þér eina, Bendrix. — Nei. — Viltu ekki vera hér í nött. Það er svo ömurlegt úti. — Mér er sama um veðrið. — Ég skal koma niður með hrein rúmföt. — Vertu ekki að hafa fyrir því, Henry. En hann var farinn. Ég horfði á kubbagólfið. Ég mundi nákvæmlega eftir hreimnum í ópi hennar. Á borðinu, þar sem hún skrifaði bréf sín, voru ýmsir smáhlutir á rúi og stúi. Ég mundi eftir hverjum einasta þeirra eins og letri 1

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.