Tíminn - 23.04.1955, Síða 6

1\.

TÍMINN, laugardaginti 23. apríl 1955.
90. blað.
m\m
\( |Ji>
PJÓDLEIKHÖSID
Fœdd í gœr
Sýtiing í kvöld Id. 20,00.
20. sýnLnsf.
Pétur og úlfurinn
og Dhnmalimni
Sýning sunnudag kl. 15,00.
Síðasta sinn.
Krítarhr ingurinn
Sýning sunnudag kl. 20,00.
Aogöngumiðasalan opin frá kl.
13,15—20,00. Tekið á móti pönt-
unum, sími: 8-2345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir
sýningardag, annars seldar Ö3r.
Þetta getur hvern
. mann hent
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
SöluUona
Sprenghlægileg og fjörug gam-
anmynd.
Sýnd kl. 3.
GAMLA BÍÓ
Biml 1*7*.
Astseða til lijóna-
bands
(Grounds for Marriage)
Bráðskemmtileg ný bandarísk
gamanmynd.
Aðalhlutverkin leika:
Van Johnson,
Paula Raymond og
Kathryn Grayson,
sem syngur m. a. „aríur úr óp.
„Carmen“ og „La Boheme".
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
Síml 15*4.
Bakarinn allra
brauða
(The TJnknown Man)
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 16 ára fá ekkl aðg.
♦ l» —
TJARNARBIO
Mynd hinna vandlátu
Kvikmyndin, sem gerð er eftlr
hinu heimsfræga leikriti Óscar3
Wilde
Tbe Importance of
Being Earuest
Leikritið var leikið í Ríkisút-
varpið á s. 1. ári.
Aðalhlutverk:
Joan Greenwood,
Michael Denison,
Michael Redgrave.
Sýnd kl. 7 og 9-
Peningar
að heiman
Sýnd kl. 5.
LEIKFÉIA6
REYKJAVtKUlO
Kvennamál hölsha
Frumsýning.
annað kvöld kl. 8.
Gamanleikur eftir Ole
Barman og Asbjörn Toms.
Leikstjóri: Einar Pálsson.
Aðaihlutverk: Margrét Ólafs-
dóttir og Brynjólfur Jóhanness.
Aðgöngumiðasala í dag kl. 4—7
og á morgun eftir kl. 2.
Sími 3191.
AUSTURBÆIARBÍÓ
AUtaf rúm fgrir
einn
(Room for one more)
Bráðskemmtileg og hrífandi, ný,
amerísk gamanmynd, sem er
einhver sú bezta, sem Banda-
ríkjamenn hafa framleitt hin
síðari ár, enda var hún valin tll
sýningar á kvikmyndahátiðinni
í Feneyjum í fyrra.
Aðalhlutverk:
Gary Grant,
Bet Þrake,
og „fimn. oráðskemmtilegir
krakkar“.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Blml 11»
Líknandi hönd
(Sauerbruch, Das war mein
Leben)
Aðalhlutverk:
Ewald Balser.
Sýnd ki. 5, 7 og 9.
Myndin verður ekki sýnd utan
Reykjavíkur.
Hafnarfjarft-
arbíó
Siml 9249.
Snjallir krakkar
(Punktchen und Anton)
Aðalhlutverk:
Sabine Eggerth, Peter Feldt,
Paul Klinger, Hcrtha Feiler o.
fl.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.
HAFNARBIO
Biml S44*
Barnakarl
í konulcit
(Weekend with fath'r)
Van Heflin,
Patricia Neai,
Gigi Perreau.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBIO
— HAFNARFIRDI -
Glötuð œska
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum.
Notið þetta einstaka tækifærl.
Gög og Gokke
Sýnd kl. 7.
Sími 9184.

IUU1 . 30V18 M0113A ÚjuJ d_
ovo QNnoaa moiioh ovo
P_/XJT_y—v_n-TN_n
IrvyT'——ua^iJ
4X 0109 SHÁH3S X
í
Þorm. Sigurðsson
CFramhaid af 5. siðu).
inni. — Þeir ætla að búa
þarna í sumar. —
Daginn eftir fór útförin
fram á Ljósavatni. Þar voru
viðstaddir átta prestar: Séra
Fnðrik Friðriksson, prófast-
v.r, Húsavík, séra Sigurður
Guðmundsson, Grenjaðastað,
séra Örn Friðriksson, Skútu-
stoðum séra Björn O. Björns
son, Hálsi, sr. Þorvarður Þor-
mar, Laufási, sr. Kristján Ró-
bertsson, Akureyri, sr. Benja-
mín Kristjánsson, Tjörnum
og séra Sigurður Stefánsson,
prófastur, Möðruvöllum. Tveir
binir síðast töldu voru bekkj
arbræður séra Þormóðs.
Fjölmenni var svo mikið,
að margir komust ekki í kirkj
una, var komið fyrir hátöl-
urum utan dyra, fyrir þá,
sem þar stóðu. Veður var hið
fegursta, sólskin og sunnan
þeyr. Söfnuðirnir sáu um út-
förina.
Séra Fr'ðrik Friðriksson
prófastur jarðsöng með að-
stoð «éra Sigurðar Stefáns-
sonar, prófasts. Ennfremur
fluttu þeir ræðu1', séra Sig-
urður Guðmundsson, séra
Benjamín Kristjánsson, Jón
Jónsson, bóndi, Fremstafelli
og Sigurður Eiríksson, bóndi
Sandhaugum.
Kvæði fluttu Jón Haralds-
son, bóndi, Einarsstöðum og
Karl Sigvaldason, bóndi,
Fljótsbakka. — Kirkjukórar
Þóroddsstaðasóknar og Ljósa
vatnssóknar önnuðust söng.
Sungu þeir sameiginlega
bæði sálma og ættjarðarljóð
undir stjórn Sigurðar Sig-
urðssonar, Landamó'ti. Tví-
söng, — Sólsetursljóð séra
Bjarna Þorsteinssonar, —
sungu þeir Sigurður Geh-
finnsson, hreppstjóri, Landa-
móti og Einar Árnason, Finns
stöðum. Þannig bergmálað'
frá sveit séra Þormóðs, kveðj
an, er hann sendi úr fjar-
lægu landi, heim til sín á öld
um Ijósvakans
Ræðurnf r, kvæðin og söng-
urinn, var innilegur sam-
liljómur, með grunntón sorg
ar og saknaðar, en ívafið til-
beiðslu á vorsins vaknandi
lifi og tign íslenzkrar nátt-
úru. — Slíkt hæÞr góðum
dreng.
Prestarnir báru kistuna úr
kirkju í sáluhlið, en vanda-
menn þaðan t.i) grafarinnar.
Líkaminn var vígður mold
inni, íóGtru okkar allra, en
andinn var upprfsinn í ósýni
iegum he>mi, sem eigi er fjar
lægari cn svo að við erum
í kallfærí, og getum tekið
höndum saroan yfir landa-
mærin.
Við blessi m minningu séra
Þormóðs og óskum guðs bless
unar og hano’e’ðslu ekKjunni
har.s, börnunum og ömmu
þeirra.
H Sigtryggsson.
22
Jffw* 1 " íKr ' JIh. lb Henrik Caviing:
KARLOTTA
mHMMiinnniiiniininnmiiiiinniinuuiiiniMiiinmim
| Ingólfs |
I Apótek |
| er flutt í Aðalstræti 4, §
| gengið inn frá Fischer- |
1 sundi.
c Z
■ IIIKlll 11111111IIIII1111111111111111111111111III 11111)11111111111111
jtufhfoii í TímaHum
Henri gerðist ekki nærgöngull við hana. Kossinn á kinn-
ina, sem hún hafði fyrsta daginn tekið sem ástaratlot, fékk
brátt aðra merkingu, hann var aðeins tákn franskrar kurteisi.
Karlotta hafði verið boðin í tvö síðdegissamkvæmi, þar sem
margir franskir stjórnarerindrekar voru gestir, og þar hafði
hún séð þessa endalausu frönsku kossa. Jafnvel karlmenn-
irnir kysstu hvor annan. Þetta fannst Karlottu skrítinn siður,
en hún skemmti sér ágætlega.
Þegar Karlotta var háttuð á kvöldin, gat hún ekki stillt
sig um að hugsa um framtíðina. Þótt allt léki nú í lyndi, svo
að ekki yrði á betra kosið, gat það auðvitað ekki varað enda-
laust. Hún gat ekki lifað af fjármunum ókunnugs manns
árum saman. Hún gat ekki þegið slíkt án þess að „borga“
nokkuð fyrir. Hvað skyldi það fólk halda, sem sá þau Henri
og hana saman? Hún varð að horfast í augu við þá stað-
reynd, að það gat ekki litið öðruvísi á en svo, að hún væri
ástmey hans. Karlottu var farið að þykja mjög vænt um
Henri, en þó var hún ekki viss um, að hún væri ástfangin af
honum. Hún virti hann og dáði, og hún vissi, að henni yrði
erfitt um neitun, ef hann bæði hana að verða sér meira en
það, sem hún var nú.
Málakunnátta Karlottu átti marga prófraunina um þessar
mundir. Henri talaði auðvitað öll höfuðmál álfunnar af
sama léttleika sem hann talaði dönsku.
En það voru ekki allir kunningjar hans, sem gátu talað
dönsku, en urðu að bjarga sér á frönsku eða ensku eftir því
sem betur átti við. Karlotta hafði lært mál í gagnfræðaskóla,
og hún gat bjargað sér á ensku og þýzku, en að ræða við
menn á frönsku varð henni ofraun.
Karlotta hafði því fengið sér kennslubækur í málum án
þess að láta Henri vita af því. Hún las þær nú hvenær, sem
færi gafst. Og einn daginn, þegar Henri kom óvænt heim
fyrr en vant var, fann hann hana önnum kafna við lestur.
Hann leit á bækurnar og kinkaði kolli. Karlottu brá, og hún
eldroðnaði. Henni hafði allt í einu dottið í hug, að hann
mundi misskilja þessa viðleitni hennar. Það hafði ekki verið
á það minnzt, hve lengi hún ætti að dvelja hér. Hann gat
kannske dregið þá ályktun af þessu, að hún gengi að því
sem gefnu, að hún settist hér að. En Karlotta hefði mátt
hlífa sér við þeim áhyggjum.
— Sjálfsnám er mjög gott, sagði Henri, en það er erfitt
að læra tungumál á þann hátt. Þú þarft að fá kennslu í tal-
æfingum.
— Ég les upphátt, sagði Karlotta hlæjandi. Ég held
langar ræður yfir sjálfri mér.
Henri var skemmt. S^vo sagði hann: — En viltu ekki fá
kennslukonu?
Og sannarlega vildi Karlotta það. Hún var ekki viss um,
að þessir sjálfsnámstímar kæmu að notum. Henri lét ekki
sitja við orðin ein. Þegar næsta morgun kom kennslukonan,
og kennslan hófst, þrír tímar fyrir hádegi í ensku, þýzku og
frönsku. Karlottu fannst höfuð sitt vera sem iðandi býkúpa
næstu daga.
Karlotta hafði að sjálfsögðu skrifað Birtu um það, sem á’
dagana hafði drifið, og Birta lét sér ekki nægja að svara
bréfinu. Einn góðan veðurdag í ianúar skaut henni upp
rétt eftir að kennslukonan var farin. Þetta bar nú heldur en
ekki vel í veiði, þar sem Henri kom ekki heim til hádegis-
verðar.
Þær féllust í faðma æskuvinkonurnar, og Birta starði undr-
andi á Karlottu.
— Drottinn minn dýri, þú ert eins og dollaraprinsessa. '
Karlotta sýndi Birtu hina stóru og skrautbúnu íbúð, og
augun ætluðu blátt áfram út úr henni. Þegar hún fékk að
sjá svefnherbergi Karlottu, hrópaði hún: — Þetta er finna
en í kvikmynd. Þú hefir sannarlega unnið í happdrættinu.
. Þær borðuðu hádegisverð saman og ræddust við af trúnaði,
er þær sátu yfir kaffinu inni í bókaherberginu.
— Þetta er allt saman svo undarlegt, alveg eins og í draumi
sagði Karlotta. Oft á dag hugsa ég með mér, að bráðum hljóti
ég að vakna, og þá sé þessu öllu lokið.
Birta hló og þrýsti handlegg vinkonu sinnar. — Nei,
Karlotta, þú vaknar ekki eða þá að þú verður orðin greifafrú,
þegar þú vaknar.
— Ertu gengin af göflunum, Birta.
Birta hristi hlæjandi höfuðið. Blasir þetta ekki við, góða
mín? Hvar heldurðu að hann finni sér fallegri konu en þig-
Hann getur leitað fram að níræðu, en það verður árangurs-
laust.
— Heldurðu það, Parísarstúlkurnar eru nú margar fallegar.
— Vitleysa, sagði Birta. Ég þekki að vísu engar Parísar-
stúlkur, en ég þekki þig, Karlotta. Það þýðir engri að reyna
að keppa við þig.
— Hvernig líður í Börstrup, sagði Karlotta til að leiða talið
að öðru.
Næstu klukkustundina lét Birta móðan mása um það, sem
helzt hafði gerzt í Börstrup, og það var nú sitt af hverju, og
Birta kunni að segja frá. Karlotta hló svo að tárin runnu
niður kinnarnar. Og þegar Birta áleit, að hún væri búin að
svala forvitni Karlottu, lét hún þá spurningu, sem lengi hafðl
brunnið henni á vörum, dynja á Karlottu.
— Heyrðu, Karlotta, hvar eruð þið saman? Birta horfðf
forvitin á vinkonu sína. Karlotta skildi ekki, hvað hún átti
við. I