Tíminn - 30.12.1955, Side 6

PL-fiiroge
TÍMINN, föstuðaginn 30. desember 1955.
297. blalí
6.
SÍÖDLEIKHÖSID
Jónsmessu-
druumur
eítir: William Shakespeare
Þýðandi: Helgi Hálfdánarson.
Leikstjóri: Walter Hudd
Hljómsvstj: Dr. Victor Urhancic
Sýningar í kvöld kl. 20,00,
og mánudag kl. 20,00.
AðgöngumiðasJ.an opin frá kl.
13.15—20.00. Tekið á móti pönt-
unum. Sími: 8-2345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum.
GAMLA
Jólamynd 1955:
JLiIi
Viðfræg bandarisk MGM kvik-
anynd í litum. — Acalhlutverkin
leika:
Leslie Caron
(dansmærin úr „Ameríkumaður
í París“.)
Mel Ferrer,
Jean Pierre Aumont.
kl. 5, 7 og 9.
Fimm þiísund
fingur
Mjög nýstárleg og bráðskemmti-
leg, ný, amerísk ævintýramynd
1 litum. Mynd um skóladreng-
inn, sem í draumum sínmn
reynir á ævintýralegan hátt, að
leika á músíkkennara sinn. Mynd
þessi var talin af kvikmynda-
gagnrýnendum ein af allra beztu
unglingamyndunum og talin í
flokki með Heiðu.
Tommy Reíting, Mary Healy,
Hans Conreid, Peter Lind Hayes.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
— HAFNARFIRÐI -
Hátíð í Nupoli
Stærsta dans- og söngvamynd,
sem ítalir hafa gert til þessa,
í iitum.
I
Aðalhlutverk:
Sophia Loren .
Allir frægustu söngvarar og
dansarar Ítalíu koma fram í
þessari mynd.
Sýnd kl. 7 o 9.
>♦♦♦♦♦♦♦«
TRIPOLI-BIO
Hohinson Crusoe
Framúrskarandi. ný, amerisk
stórmynd i litum, gerð eftir hinni
heimsfrægu skáldsögu eftir Dan
iei Defoe, sem allir þekkja. -
Brezkir gagnrýnendur töldu
mynd þessa í hópi beztu mynda,
er teknar hefðu verið. Dan
O’Herlihy var útnefndur til Osc-
ar_verðlauna fyrir leik sinn í
myndinni.
Aðalhlutverk:
Dan O’Herlihy sem Robinson
Crusoe og James Fernandez sem
Frjádagur.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aukamynd: Frá Nóbelsverðlauna
hátíðinni í Stokkhólmi.
HAFNARBlÖ
Siml 6444.
Svartu
shjaldarmerhiS
(The Black Shields of Falworth)
Ný amerísk stórmynd, tekin í
litum, stórbrotin og spennandi.
Byggð á skáldsögunni „Men of
Iron“ eftir Howard Pyle.
Tony Curtis
Janet Leigh,
Barbara Rush,
David Farrar.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
NÝJA BÍÖ
„Litfríð
og ljóshœrð(t
(Gentlemen prefer Blondes)
Fjörug og fyndin ný amerísk
niúsík og gamanmynd í litum.
j' Aðalhlutverk:
Jane Russel, Marilyn Monroe,
Tommy Noonan, Charles Coburn
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hafnarfjarð-
arbíó
9249.
Regina
(Regina Amstetten)
Ný, þýzk, úrvalskvikmynd.
Aðalhlutverkið leikur hin fræga
þýzka leikkona
Louise Ullrich.
Myndin hefir ekki verið sýnd
áður hér á landi.
Danskur texti.
Sýnd kl. 7 o 9.
>♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
TJARNARBÍÓ
Bítsi 8481.
Hvít jól
(White Christmas)
Ný, amerís.k stórmynd i litum.
Tónlist: Irving Berlin. Leik-
stjóri: Michael Curtiz. — Þetta
er frábærlega skemmtileg mynd,
sem alls staðar hefir hlotið gíf-
urlega aðsókn.
j Aðalhlutverk:
Bing Crosby, Danny Kaye, Rose-
mary Clooney.
Sýnd kl. 5, 7 og 9,15.
►♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
AUSTURBÆJARBÍÖ
Sjóliðarnir þrír
og stúlhan
(3 Sailors and a Girl)
Bráðskemmtileg og fjörug, ný,
amerísk dans- og söngvamynd
í eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Gordon MacRae,
Jane Powell,
Gene Nelson.
Aukamynd: Afliending Nóbels-
verðlaunanna.
kl. 5, 7 og 9.
Sala hefst kl. 2.
...............
Hug'leiðiMtgar um
rjúpna
(Framhald af 5. siðu).
sem ekki íer langt frá ára_
tug. Samhliða hví og ef til vdl
hvað ööru nátengt er að stofn
inn verður að ná ákveðnu lág
marki áður hrun getur hafist
Þannig er ekki hætta á aftur
hvarfi, eftir að stofninn einu
sinn er byrjaður að rétta v'ð,
fyrr en framangreind skilyrði
er fyrir hentíi á ný.
Hins vegar er alls ekki víst
að hámarkið sé alltaf það
sama, þegar kollsteypan verð
ur.
Aðalvarpstöðvar rjúpunnar
eru hraun og lyngmóar á lág
lendi og heiðum. Út af þessu
bregður hún, þegar tíðindi
eru í vændum og verpir þá
svo áberandi er i mýrum og
á öðrum ólíklegustu stöðum.
Þótt enginn hörgull sé á
betri hreiðurstæöum og þótt
hér sé e. t. v. aðeins verið að
forðast ofnáið sambýli er það
samt sem áður öruggt merki
þess að stofninn er á hátind
inum. Ekki verður séð að til
tæki þetta hafi nein heilsu.
spillandi áhrif á egg eða unga
en fylgifiskur þess er að rjúp
an verður óróleg á varpstöðv
unum og meginþorri hennar
yfirgefur þær allmiklu fyrr
en venjulega. Sést þar þó af
og til síðar í stórum hópum,
en hefir mjög lítið viðnám.
Minnir þá framferði hennar
ekjci svo iítið á ýmsar tegund
ir farfugla t. d. spóa í ágúst-
mánuði.
Þegar lengra líður á haust
og fyrri hluta vetrar heldur
rjúpan sig að jafnaði þil
fjalla.
En undír þeim kringum-
stæðum sem hér um ræðir, á
mjög takmörkuðum lands-
svæðum. Þannig geta jafnvel
beztu veiðilönd alveg brugð-
ist veiðitímann út þó vitað
sé af mikilli rjúpu á nálægum
fjailgörðum. Gæti hér verið
um að ræða athyglisvert at
riði í sambandi við fæðuna.
Svo að lokum þetta. Allir,
sem rjúpnaveiði stunda, kom
andi velðitítmabil, eettu að
fylgjast vel með rjúpunni, en
bó sérstaklega að veita eftir
íekt hvort sjúkra og uppdreg
inna fugla verður áberandi
vart í hjörðinni annarra en
þeirra sem gömul skotsár þjá.
Skrifað i nóvember 1955
iiniiiiiHinmiN. ♦wminwu»*MiuwiiK»imuwMmin>
| VOLTI
| aflagnir
| W afvélaverkstæði
j |l afvéla- og
| aftækjaviðgerðir j
I Norðuxstlg 3 A. Bíml 6458. f
i I
liiiiiiiiiiiiiiiiimiiittiuiMiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
iþllRABÍMMÍÍlíÍSSCM
LOGGILTUft SJUALAÞYöANDI
• OGDOMTOLLURIENSRU •
uiimmi-mi nsss

*
¥
¥
¥
63
Rosamond Marshall:
JÓHANNA
*
*
*
*
— Alls ekkert, frú.
Hún gekk upp á herbergi sitt og hringdi
til lögfræðings sínS, Osk Schneider. Góða
stund ræddi hún við hann, en fór syo
i rúmið til að hvíla sig.
Hal sat í vagni sínum fyrir utan Sheld-
on krána, og beiö eftir Jóhönnu- Arm-
bandsúrið sýndi tíu mínútur í tíu, en
klukkan í mælaborðinu fimm mínútur í.
Það var armbandsúrið, sem gekk rétt-
Hann stillti klukkuna.
Þegax kvölda tók hafði lalgzt þoka
yfir borgina. Hal Garland hafði komið á þennan stað til að
þiðja ungrar stúlku, því að Margrét hafði skyndilega gefið
upp allan mótþróa, eins og veggur, sem hrynur fyrirvaralaust.
Það skeði, þegar hann kom heim frá Will Lathrop. Hún
beið eftir honum — og lagði kabal.
— Hal?
— Já, Margrét.
—- Ég hefi komizt að þeirri niðurstöðu, að það....að það
þýði ekkert aö streitast á móti. Ég hefi þegar hringt til Osk
Schneiders. Hann mun sjá Tim mál mitt. Og þú skalt vera
viss um, að þetta mun verða þér dýrt. Ég fer af stað tU Kali-
forníu strax og ég er búin aö taka saman persónulegay eigur
mínar.... postulín mömmu, og slikt. Ég á ekki svo m'kið.
Og ég vil ekki fá einn einasta hlut, sem við höfum átt saman
.... ég vil aðeins penmga.
— Eins og þú vút, Margrét, hafði hann sagt eins rólega og
honum v»r unnt. — En taktu bara það, sem þú vilt, Margrét.
Þess get ég vel unnt þér.
— Nei, ég v;l ekki hafa einn....einn emasta hlut, sagði
hún næstum með sársauka í röddinni. Hann stóð kyrr og
reyndi að finna eitthvað til að segja, en fann ekkert-
— Vilt þú heldur, að ég fari burtu meðan þú pakkar sam*
an og gengur frá eigum þínum? spurði hann ag lokum. •—
Ég get farið Þl Ohicago.
Hún leit svo háðslega á hann, að hann roðnaðU
— Farðu eða vertu, alveg eins og þú vUt. Það hefir svo
sem ekkert að segja, eins og málm star.da.
Og á þennan hátt höfðu örfáar setningar og nokkur reið1-
tár skapað endalok hinnar gremjuþrungnu og ósamstUltu
sambúðar þeirra í tuttugu og sjö ár.
Á leiðinni upp stigann varð hann að klípa sjálfan sig í
handlegginn, áður en hann sannfærðist iim, að bann heíði
í raunmni unnið. Hann gat farið til Jóhönnu---------
Hann var sveittur í lófunum, þar sem hann sat og beið
í bifreiðmni, og klukkan var að nálgast tíu. Hann gat ekki
setið á sér, steig út úr vagninum og gekk inn i anddyri veit-
mgahússins. Hann kom auga á Jóhönnu, þar sem hún sat
við kassann.
Hún var í bláa kjólnum með hvíta kragann. NelDkkurnár
stóðu hjá henni í blómavasa. En hve hún var faileg. Hjarta
hans barðist, ems og það ætlaði að bresta. Hvernig ætti hann
að segja það? Vilt þú giftast mér? Nei, það var betra að
segja fyrst: Ég elska þig. Kyssa hana og kreista og segja:
Ég_ elska þig-
Á mínútunni tíu kcgn þrekvaxin kona að kassanum — ef 'tU
vUl var þetta kona eigandans? Jóhanna stóð upp, hneigði sig
og brosti til hennar, og gekk tU dyra.
Hann var í þann veginn að fara út í vagninn, þegar h.apn
sá þreklegan, ungan mann í tweedfötum standa upp og tala
við Jóhönnu. Hann háfði dökkt hár og skarplega drætti í and-
Dtinu. Jóhanna líristi höfuð'ið mörgum sinnum.
Hann gat auðveidíega ímyndað sér, hvað þeim fór á mUD.
— Eigum við ekki að fara saman út eitt kvöid, Jóhanna?
— Nei, þakka þér fyrir.
— Hvers vegna ekki. Segðu nú já.
— Nei.
Hann gekk að vagnimim með vont bragð í munninum. Gat
hann farið fram á, að’ hún segði alltaf „nei“ við unga menn
á hennar aldri, semy:1buðu henni út?
Hún kom hlaupátidí út úr þokunni. — Hefir þú beðið lengi,
Hal?
— Komdu inn, sagði hann og hélt fyrir hana hurðinni.
— Þakka þér fyrir nelDkkurnar. Þær vcru dá-samlegar.
— Það áttu að vera rósir, en þær voru ekki tU.
Nokkrir skóladrengir blístruðu hátt, þegar Hal ræsti vél
stóra kátUjáksms. H -
— Miklir kjánar eru þeir, sagði Jéhanna hlæjandi- —
Ég elska nelDkkur. Ég elska öll blóm.
Hal mundi eftir að Frances hafði sagt: — Paþbi, ég elska
öll blóm... .einnig þessu pínulitju, sem vaxa í grasmu.
— Jóhanna... .það v»r stórkostlegt... .það, sem þú gerðir
fyrú’ Jinn.
Hún lagði hendina á handlegg hans. — Það hefði hver
sem er gert í mínum sporum, Hal. Það þarít þú ekki að þakka
mér fyrir.
Hann sneri í. p,pj;g.urátt. Hvert átú hann að aka? Það
skipti ekki máli. Hér var alls engm þoka. — Hver var laglegi,
ungi maðurinn, sem þú varst að tala við?
— Bill Breadstéd. Hann les lögfræði og hann er mjög dug-
legur. Veslings Bill. Hann er alitaf að bjóða mér út, og ég
tek aldrei boði hans.
Hún svaraði Kspurfiingu hans með; barnalegri opinskáU
Það kom henni a’lls ekki tU hugar, að hann gæti verið afbrýði-
samur.