Tíminn - 08.05.1956, Síða 6

6

Útgefandi: Framsóknarflokkurinn.
Ritstjórar: Haukur Snorrason
Þórarinn Þórarinsson (áb.).
Skrifstofur í Edduhúsi við Lindargötu.
Símar: 81300, 81301, 81302 (ritstj. og blaðamenn),
auglýsingar 82523, afgreiðsla 2323.
Prentsmiðjan Edda h.f.
Sljákkar í Bjarna
f SEINNI TÍÐ hafa blöð
* Sjálfstæðisflokksins lagt
Jr, Kristinn Guðmundsson ut-
anríkisráðherra mjög í einelti.
Lengst gekk þetta þó á lands-
Eundinum svonefnda, þar sem
Bjarni Benediktsson réðst heift-
arlega á ráðherrann. Dr. Krist-
inn hefir nýlega svarað þessari
árás Bjarna mjög rækilega hér
i blaðinu. Bjarni hefir nú aftur
svarað honum í Mbl. og kveður
þar við allt annan tón en á
landsfundinum. í þessu svari
sínu er Bjarni' hinn bljúgasti
og er bersýnilegt að ýms atriði
i grein utanríkisráðherra hafa
verið honum vísbending um að
beZt væri að fara varlega. M. a.
lætur Bjarni alveg ósvarað eft-
irfarandi atriði í grein ráðherr-
ans:
,,BJARNI hæðist og reynir að
gera lítið úr girðingu þeirri,
sem ég hefi beitt mér fyrir að
reist yrði í kringum Keflavík-
urilugvÖll. í öllum siðuðum
löndum, sem ég þekki til, eru
bæði fiugvellir og hernaðar-
svæði afgirt, svo að óhindraðar.
samgöngur eigi sér ekki stað á
milli fólks, sem býr á svæðinu,
og þess, sem býr utan við það.
í utanríkisráðherratíð Bjarna
var flugvöllurinn lítt girtur,
tolleftirlit því mjög ábótavant
og eftirlit með ferðum út og
inn á völlinn ekkert. Keflavík-
urflugvöllur mun því hafa ver-
ið algert einsdæmi í öllum heim
inum, hvað snertir eftirlitsleysi.
Ástand þetta var að sjálfsögðu
mjög vinsælt af þeim, sem vildu
háfa samskipti á milli hersins
og íslendinga sem hömluminnst
og sjálfsagt einnig af þeim, sem
kunna að hafa haft möguleika
til að hafa góðar tekjur og auka
tekjur af því að reka leyniverzl-
un með. tollfrjálsar vörur út af
flugvellinum. Ákvörðun minni
um að sporna- við þessum
óheppilegu samskiptum og ólög-
legi) leyniverzlun var mjög illa
tekið af Sjálfstæðismönnum, og
var hafður uppi illvígur áróður
á móti mér í þessu sambandi í
Flugvallarblaðinu, eftirlæti
Bjarna Benediktssonar. Þýðing-
ar úr þessum blöðum og berg-
mál hinna háværu, óþjóðlegu
radda kom fram í ínörgum blöð-
um Bandaríkjanna og jafnvel
voru þar hótanir hafðar í
frámmi við íslendinga ef fram-
fylgt yrði áformum okkar. Er
það athvglisvert, hvílíkur fít-
onsandi gat hlaupið í menn
Bjarna Benediktssonar út af
þessu girðingar- og eftirlits-
máli.
ÉG VEIT með vissu um af-
stöðu Barna Benediktssonar
til árása Flugvallarblaðsins á
mig, en vil þó eigi draga þá
ályktun af framkoniu lians, að
liann hafi sjálfur átt hags-
muna að gæta í þessum mál-
um. En alltaf hefir mér þótt
óviðkunnanlegt hið nána sam-
band, er mér hefir virzt vera
rnilli Sjálfstæðisflokksins og
bandarískra aðila á Keflavík-
urflugvelli. Skal það skýrt
nánar, ef óskað er.“
Hér skal ekki dæmt um það,
hvort það hefir einkum verið
þessi kafli í grein utanríkisráð-
herrans eða einhver annar, sem
hefir orðið þess valdandi, að
Bjarni hefir talið hyggilegt að
fara ekki jafn geyst og áður
í deilum sínum við hann. Hitt
er víst, að í þessum ummælum
ráðherrans er hins vegar að
finna skýringu á þeirri óþjóð-
hollu afstöðu, sem Sjálfstæðis-
flokkurinn hefir nú tekið í
varnarmálunum. Það er undir-
lægjuhátturinn og peninga-
græðgin, sem ræður þar för-
inni, eins og jafnan hjá flokk-
um auðmanna og milliliða.
Það er ekki að sannast í fyrsta
sinn nú, að fjárhyggju-
menn eiga ekkert föðurland.
Auðsöfnunin er þeim allt.
700 þús. manna fækkun
UAROLD STASSEN
sérlegur ráðgjafi
Eisenhowers forseta í afvopn-
unarmálunum, skýrði frá því í
seinustu viku, að síðan 1953
hefðu Bandaríkin minnkað her-
afla sinn um 700 þús. manns
sða úr 3,6 milj. í 2,9 milj. Á
sama tíma hefðu Bandaríkin
lækkað framlög sín til vígbún-
aðar um 20%.
ÞESSAR TÖLIJR sanna
bað vissulega ótvírætt, að
Bandaríkjastjórn lítur nú allt
öðrum augum á horfur I al-
pjóðamálum en hún gerði á
árunum 1951—53. Ella hefði
hún ekki dregið jafn mikið úr
herafla ríkisins.
Hér úti á íslandi halda for-
kólfar Sjálfstæðisflokksins hins
vegar dauðahaldi í þá kenn-
..ngu, að engar breytingar hafi
I Fjarstæður
TJRÆÐSLA íhaldsins
■“ við „hræðslubanda-
Iagið“, sem það kallar svo,
gengur nú orðið svo langt, að
Mbl. er farið að bera á borð
fyrir lesendur sína svo miklar
fjarstæður, að jafnvel heittrú-
uðustu Sjálfstæðismenn leggja
ekki trúnað á þær.
Þannig segir t. d. á þessa
leið í forustugrein Mbl. á sunnu
daginn: __Á
orðið í alþjóðamálum síðan
1953 og því séu sömu rök og
þá fyrir áframhaldandi hersetu
í landinu.
EKKERT SÝNIR BETUR,
að forkólfar Sjálfstðisflokksins
loka bæði augunl og eyrum
vegna stundarhagsmúna þeirra.
er þeir hafa í sambandi við
hersetuna. Vegna þeirra hags-
muna hafa þeir rofið þjóðar-
eininguna um þá stefnu, að
hér sé ekki her á friðartímum.
Vegna þeirra hagsmuna predika
þeir nú þá kenningu, að þjóð-
in sé ekki fær um að meta
það, hvort herinn eigi að fara
burtu, heldur eigi að fela er-
lendum hershöfðingjum að gera
það! Slíkir menn verðskulda
sannarlega að vera sviptir öll-
um trúnaði og trausti þjóðar-
innar.
hinna hræddu
„Sjálfstæðismenn telja það
því hið mesta glapræði, sem
vitað er að hræðslubandalags-
fiokkarnir, Framsókn og krat-
ar, hafa í hyggju, ef þeir næðu
völdum í -landinu að loknum
næstu kosningum, að stöðva
svo að segja allar íbúðabygg-
ingar.“
í sömu grein segir ennfrem-
ur:
„Svipað má í raun og veru
T f M I N N, þriðjudaginn 8. maí 1956.
Þannig hugsar Low, hinn heimsfrægi teiknari sér, for!ngja kommúnistaflokkanna hengda upp til þerris á
þvottasnúrur Kreml eftir stórþvottinn, sem á þeim var gerður með fordæmingu Staiins. Þarna hanga þeir
Pollitt frá Bretlandi, Duclos frá Frakklandi, Rakosi frá 'Jngverje’andi, Utbricht frá Austur-Þýzkaiandi og
Togliatti frá Ítalíu. En Titó horfir giottandi á.
Þeir dauðu fá uoureisn æru
Fyrir dyrum steudur „hrems«eu stalieista
í lepprikjimum - Vishmsky íordæmdur eft-
ír
Verður
Enn hefir einn af bvltingarforingjunum í Rússlandi rumsk-
að í gröf sinni og barið í kistulokið, og minnir á að hann á
rétt á að fá uppreisn og nafn sitt hreinsað af þeim ásökunum,
sem Stalin tefidi fram til að fá hann dæmdan til dauða. Þessi
maður er Alexej Rykov, sem var náinn samstarfsmaöur Len-
ins. Þar næst munu fá íulla uppreisn — í gröf sinni — þeir
Sonovjev og Kamenev — og ýmsir aðrir, sem Staiin léí ryðja
úr vegi.
Jafnfram koma nú fram þungar
ásakanir á hendur þeim manni,
sem var aðalákærandinn í hinum
miklu réttarhöldum, Andrei Vis-
hinsky, sem hrópaði þegar Búk-
harín, Kamenev og Sonovjev stóðu
fyrir réttinum: Skjótið þá eins og
hunda!
Réttarhöldin miklu.
Áhrifin af ræðu Krustjeffs á 20.
flokksþingi kornmúnista halda á-
fram að breiðast út. Menn gera
sér enn eklci fulla grein fyrir því,
hve stórkostlegar „hreinsanir“
Stalíns voru, eða hve djúpt þær
náðu. Út á við vissu menn helzt
um hin miklu rétlarhöld yfir
nokkrum leiðtogum. En þegar
Stalín var loksins dauður sjálfur,
var byrjað að sleppa úr fangabúð-
um húndruðum þúsundum sak-
lausra manna. Malenkov reið þar á
vaðið.
Stalín yfirfy'Ui þrælabúSirnar
rússnesku n’.eð pólitískum föng-
um. Það er varla sú f jölskylda |
til iniian þeirra, sem eitthvað
komu nálægt opinberu lífi, að j
lnin ætti ekki um sárt að binda. |
Og meðal þeirra, sem sátu 11
æðstu embættum, voru fáir ef
nokkrir, sem ekki bjuggu yfir
reiði og sársauka vegna „hreins-
ana“, á sama tíma sein þeir
skriðu skjálfandi í duftinu við
fætur liarðstjórans.
Það voru fjögur stórréttarhöld
1936—1938, sem einkum vöktu at-
hygli út á við. Þá hjálpaði „hægri-
andstaðan“ Stalin til að afmá
„vinstriandstöðuna“, en þegar því
var lokið, hóf Stalín að útrýma
„hægrimönnum“ líka, og að lokum
lét hann drepa blóðhundana tvo,
sem hann hafði sigað á saklausa
menn, þá Jagoda og Jesjov, yfir-
menn leynilögreglunnar. Þetta
gerðist allt á sama tíma sem Stalín
ALEXEJ RYKOV
lét myrða Tukhatjevskí marskálk
og 5000 liðsforingja rauða hersins,
að því nú er upplýst í Moskvu.
eins og lamb. Það er enginn leynd
ardómur lengur, hvernig þessar
játningar voru framkallaðar. Und-
irstaðan er einföld, pyntingar. lík*
asnlegar og sálarlegar, siðferðileg-
ur mótstöðukraftur andstæðingsins
ev smátt og smátt brotinn á bak
aftur. Þessa djöffullegu list lærðu
nazistar af kommúnistum. Lvsingu
á henni er að finna í bók Köstlers:
ðlyrkur uni miðjan dag.
Allir voru ákærðir fyrir að hafa
ætlaö að myrða Stalín og fyrir að
hafa framið mörg morð, þar á með
al morðið á Kíroff 1934, sem Stol-
ín notaði sem stökkpall til að hefja
hreinsanir sínar, og til að ásaka
samstarfsmenn um samsæri með
Trotski og að undirlagi Þjóðverja
og Japana.
Ásakanirnar gátu ekki verið
sannar.
Sagnfræðingurinn Deutscher seg
ir í bók pinni um Stalín. að ef á-
sakanirnar hefðu verið sannar, e£
flestir framámenn landsins og
meðlimir Politbureau og helztu for
ingjar liersins hefðu í raun og
veru verið svikarar, þá hefði það
verið of stórkostlegt áfall til þess
að Sovét-ríkin hefðu lifað það.
Vishinsky er nú fordæmdur
vegna þess að ákæra hans var ein-
göngu reist á játningum, en hann
kannaði ekki, hvort játningarnar
yæru í s.iálfu sér sannar og réttar.
I í framhaldi af uppljóstrunum þess
| um er nú unnið að því að breyta
Irefsilögum í Rússlandi og sam-
ihæfa þaú vestrænni löggjöf.
t i
, Ólga í lenoríkjunum.
j f leppríkjunum hefir orðið sann
j kallaður landskjálfti eftir að Stal-
| ín var stevpt af stallinum og enn
i er langt í land að allt sé k.vrrt þar.
Hver st.órhreinsum’n af æmarri
gekk yfir bessi lönd um 1950 og
nú er talið upnlvst að í bessum
löndum hafi verið dæmdir 20 vara-
forsætisráðlierrar, 5 framkvæmda
stjóvar knmmúnistaflokka. 25 nt-
anríkisráðlierrar og varautmrík-
isráðhevrar og um 100 hersþöfð-
ing.iar. Sökin var ætíð „títnismi",
„njósnir fyrir Bandaríkin" og
annað af því tagi.
segja um þá ráðagerð Fram-
sóknar og hinnar ósjálfstæðu
hjáleigu hennar í Alþýðuflokkn
um, að stöðva aukningu fram-
leiðslutækjanna."
Hér er farið með svo miklar
fjarstæður, að óþarft er að
eyða orðum að þeim, þar sem
bandalag umbótaflokkanna er
einmitt stofnað til að koma I
veg fyrir það efnahagslega
hrun, er myndi leiða af sér
stöðvun framfaranna.
Hins vegar þykir rétt að
benda á þessar fjarstæður Mbl
sem sýnishorn þess, hve' langt
hræðslan við „hræðslubanda-
lagið“ getur leitt íhaldið í
heimskulegum áróðri.
Menntuðustu memiir drepiiir.
Á meðal þeirra, sem Staíín lét
drepa, voru allir meðlimir í Polit-
bureau Lenins (néma hann sjálf-
ur), þeir voru allir gamlir bylt-
ingamenn og höfðu dvalið lengst-
um utan Rússlands og þekktu til
í löndum hins vestræna heims. Þá
var engu líkara en Stalín gengi
með minnimáttarkennd gagnvart
þessum mönnum, og hún léti hann
aldrei í friði.
Rykov var póstmálaráðherra, er
hann var handtekinn, og hann ját-
aði eins og allir hinir. Einn þeirra
sem með honum var, Krestinskij,
tók játninguna aftur í réttinum,
en daginn eftir, er Vishinsky hóf
yfirheyrsluna á ný, var hann aftur
Hin nýja lína í Rússlandi hefir
í rauninni verið i framkvætr.d allt
frá því Stalín dó, en talið hefir
verið nauðsynlegt að fara hægt
vegna almennings í Rússlandi, sem
ekki vissi annað en Stalín væri
hinn mikli og dásamlegi leiðtogi
og arftaki Lenins. Upphafið vaí
heimsókn Búlganíns og Krustjeffs
til Belgrad til að ná sættum við
Tító. Þá var Bería kennt um allt
saman. Hins vegar er nú komið
fram, að í einkasamtölum við Tító
muni Krustjeff ekki hafa dregið
fjöður yfir, að Stalín væri sekast-
ur í málinu. En hann hafi jafn-
framt bent á, að Rússar þvrftu
meiri tíma til að lofa fólki að átta
sig. Og Tító mun hafa fallist á það.
(Framhald á 8. síðu).