Tíminn - 08.06.1956, Blaðsíða 8

B
m.
DoQDQnOaQDDDnaOaOaDoOaQcOcOGDcDanaDaOaOaOcOoDoD
] íslendingakættir j
pabonaqapbDDnop Q[1ooDaDDQaoona0g
Minning: Jónina S. Davíðsdóttir
Jónína Soffía Davíðsdóttir, hús-
freyja að Veiðilæk í Norðurárdal,
lézt 25. maí s. 1. j sjúkrahúsi Akra-
ness eftir langt/og erfitt sjúkdóms-
stríð.-'Síðastl. ,'riiánudag var hún
kvödd af fjölskyfdu sinni, frænd-
um og vinum áð Norðtungu í Þver-
árhlíð, þar sem hún var jarðsung-
in.
Jónína var fædd 22. febrúar
1888 í Borgarfirði og ól þar allan
aldur. Faðir hennar var Davíð
bóndi Davíðssqn, frá Þorgautsstöð-
um, sonur Daidðs bónda þar Þor-
bjarnarsonar'' fi;á Lundum í Staf-
holtstungum'' *ög Málfríðar Þor-
steinsdóttur frá Hurðarbaki í Reyk
lioltsdal (Klíngénbergsætt). Föður
bræður Jónínu voru meðal ann-
arra: Þorsteinn bóndi á Arnbjarg-
arlæk og Ólafur bóndi á Hvítár-
völlum. Móðir Jónínu og kona
Davíðs var Guðrún Magnúsdóttir,
prests Sigurðssonar á Gilsbakka,
Sigurðssónar pfests að Auðkúlu,
en móðir Guðrúnar og kona séra
Magnúsar var Guðrún, dóttir Pét-
urs hreppstjóra í Miðhópi og
Soffíu Júlíönu, konu hans, sem var
systir Guðrúnar, konu Björns
Blöndals, sýslumanns í Hvammi,
en þær voru systurdætur Björns
Olsens á Þingeyrum og; ólust upp
hjá honum. Þær mæðgurriar á
Gilsbakka voru orðlagðar fyr'ir
fríðleik og glæsileik og óvenju
listfengar um allar hannyrðir. Var
því Jónína komin af kunnum borg-
firzkum ættum og norðlenzkum
og erfði margt af ágætum einkenn-
um ætta sinna. Hún þótti mjög
lagleg ung stúlka, hispurslaus í
framkomu og skemmtileg. Var hún
þvi -vinsæl af þeim, sem henni
kynntust. Ung missti hún föður
sinn, og tveggja ára að aldri var
henni komið í fóstur að Sleggju-
læk í Borgarfirði til hjónanna
Guðlaugs Guðmundssonar og Hall-
fríðar Bjarnadóttur, sem reyndust
henni riem—beztu foreldrar. Á
Sleggjulæk var Jónína til tvítugs-
aldurs, en þá var hún heitbundin
Ásbirni Magnússyni, írésmið, og
eignuðust þau einn son, Skeggja,
sem nú er kennari við Laugarnes-
skólann í Reykjavík. Síðar giftist
hún Guðmundi Gíslasyni, sem nú
er bóndi að Veiðilæk, og stóð hún
þar við hlið manns síns sem dug-
leg og myndarleg húsmóðir. Þau
hjórnn voru gestrisin mjög og
vildu öllum gott gera. Börn þeirra
cru þrjú: Ragnheiður, gift Magn-
úsi Kristinssyni, forstjóra, Rvík,
Guðlaugur, starfsmaður verzlunar-
félagsins Borg í Borgarnesi, kvænt
ur Jóhönnu Þorsteinsdóttur og
Guðbjörg, gift Sæmundi Helgá
syni, en þau búa með Guðmundi
á Veiðilæk.
Mikið ástríki var með Jónínu
og fjölskyldu hennar, enda var
hún góð eiginkona, móðir,'tengda-
mamma og amma, heilsteypt í kær
leika sínum og umhyggju, og nutu
þess í rikum mæli litlu dóttursyn-
irnir heima á Veiðilæk. Jónína
naut líka mikillar umhyggju af
fjölskyldri smni í hinni þungu sjúk
dómslegu sinni s. 1. ár, og var það
henni mikifl stxrkur. Síðasta. mlss-
erið varð hún að dveíjasi; ’fjarri
heimili sínri í sjúkráhúsi Akraness.
Þar naut hún hinnar ágætustu að-
hlynningar og ' hjúkruriar, enda
var hún mjög þakklát þeim, sem
þar áttu hlut að máli: Einnig öll-
um þeim, sem Isýndu. heijni tryggð
og vináttu og heimsóttu hana í
sjúkrahúsið.
Mér er minnisstætt, er ég kom
til þessarar konu s. 1. sumar í
Landspítalann. Hafði hún þá geng-
ið undir holskurð, sem hún vissi
sjálf, að tvísýnt var um, hvernig
tækist. Ég bjóst við að sjá beygða
konu, en svo var ekki*. Hún tók
mér brosandi og af hressileik og
sagði: „Sjáðu, hvað ég er orðin
dugLeg. Hvað sem þetta dugar, er
dásamlegt að hugsa sér, hvað
mikið er orðið hægt að gera til
að sefa þrautir svo margra, sem
líða, og ekki vantar viljann hjá
blessuðu fólkinu hér að gera allt
fyrir mann, sem það getur. Það
hlýjar manni um hjartaræturnar,
hve mikið er til af góðu og óeigin-
gjörnu fólki, sem leggur sig fram
til að líkna, og það dásamlega er,
að nú eru það ekki fáir, sem íá
að njóta ávaxtanna af þekking-
unni og tækninni, heldur gengur
þetta jíjfnt yfir alla“.
Þessi voru orð hinnar góðu konu
og finnst mér, að þau lýsi henni
sjálfri einkar vel. Frá þeim andar
hressileik hennar, sem ekki brást,
þó að á móti blési. Þau bera vitni
samúð hennar með þeim, sem bágt
eiga, hlýhug í garð samferðafólks-
ins, þakklátu hjarta og bjartsýni á
lífið og mennina. Við, sem þekkt-
um Jónínu, vitum, að hér er geng-
in ein af þessum góðu og gegnu
sveitakonum þessa lands, sem háð
hafa baráttu sína í kyrrþey, oft við
óblíð örlög, sem ekki eru á spjöld
sögunnar skráð. En við, sem trú-
um því, að líf sé eftir þetta líf,
trúum því einnig, að þar sé skráð
sumt það, sem lítt er á loft hald-
ið hérna megin grafar.
Guð blessi minningu þessarar
góðu konu. K. M.
Minning: Sigurbjörg Þ. Kérúlf
„Það syrtir að er sumir kveðja“.
Mér komu þau orð skáldsins í hug,
er ég frétti, að Sigurbjörg á Arn-
heiðarstöðum væri dáin.
Það er all/taf jafnsvipLegh, er
maður fréttir fráfall þeiri’a, sem
maður hefir þekkt og átt samleið
með um lengri eða skemmri tíma.
Auða sætið og hinn sérkennilegi
tónjleiki dauðans, sem fyllir huga
mahns við burtför þeirra hefir
ætíp sömu sáru áhrifin á þá, sem
eftjr lifa. En björt og fögur minn-
ing"um góða og göfuga sál veitir
frið og blessun, svo að smám sam-
an minnkar skuggi dauðans og
hinn sári söknuður mildast, en eft-
ir er aðeíns bjarta minningarmynd
in.
Sigurbjörg andaðist í sjúkrahús
inu í Egilsstaðaþorpi á hvítasunnu-
nótt 20. maí s. 1. Hún var fædd að
Bæ í Lóni 30. des. 1895. Þar
bjuggu foreldrar hennar, Kristín
Jónsdóttir og Þorsteinn Vigfússon.
Á unglingsaldri fluttist hún að
Hrafnkelsstöðum í Fljótsdal til
Guðrúnar Jónsdóttur Kérulf og
marins hennar Metúsalems bónda
þar. Þær voru bræðradætur.
Foreldrar Sigurbjargar fluttust
jEÍnnig þangað og nókkrum árum
seinna og síðar til Vesturheims
með börn sín.
Árið 1915 giftist hún Eiríki Jóns
syni Kérulf bróður Metúsalems á
Hrafnkelsstöðum. Þeir voru synir
hjónanna Aðalbjargar Metúsalems
dóttur og Jóns Andréssonar Kér-
ulf, er bjuggu að Melum í Fljóts-
dal.
Þau Sigurbjörg og Eiríkur voru
á Hrafnkelsstöðum þar til órið
1921 að þau fluttu að Hamborg í
Fljótsdal. Keyptu þá jörð og
bjuggu þar ágætu búi þar til 1945,
að þau fluttu að Arnheiðarstöðum
í sömu sveit.
Þau eignuðust 5 börn og lifa 4
þeirra: Kristín gift Stefání Jóns-
syni frá Torfastöðum í Jökulsár-
hlíð, Unnur, gift Halldóri Sigmars
syni Þormar frá Skriðuklaustri.
Þau eru búsett í Reykjavík. Aðal-
björn og Jón eru heima á Arn-
heiðarstöðum. Þorsteinn dó 7 ára
gamall.
Sigurbjörg var mjög mæt kona,
hún var góðum gáfum gædd, glað-
lynd og hlý í viðmóti og vildi
hvers manns veg greiða.
Hún vann með óskiptri ástúð og
umhyggju að því heimili, sem hún
hafði búið manni sínum og böfn-
„Erlend vmna og ís-
lenzk framleiðsla44
Vegna þess, að þrjár línur
féllu niður í prentun úr einum
kafla úr grein Jóns í Yztafelli
hér í blaðinu í gær, svo að mál
brenglaðist, skal sá kafli birtur
hér aftur í heild:
„Alls staðar hefir verið leitazt
við að skipuleggja og kerfisbinda
hvað eina með ærnum kostnaði.
Alls kyns opinberar stofnanir
starfa að þessu. Nú virðist svo
langt komið allri þessari ofstjórn,
að-fólk vantar til sjálfra starfanr.a.
Mikill hluti af kostnaði við ,,ís-
lenzka framleiðslu“ eru greiðslur
fyrir erlenda vinnu.
Skipin, eldsneyti þcirra, vélar
og veiðarfæri og allt efni til við-
balds kostar erlendar greiðslur.
Iðnaðurinn er með sama marki
brenpdur. Fram til skamms tíma
mátti hið sama segja um búiiað-
inn meðan allur áburður var að-
keyptur. Nú er hann heimafeng-
irtn meira en að hálfu. Enn kaup-
um við frá útlöndum fóðurbæti í
vaxandi mæli. Búvélar allar eru
erlendar og þeirra eldsneyti og
viðhald með varahlutum. En
þetta nægir ekki. Nú eru háset-
arnir, sem aflann sækja á sjó-
inn líka sóttir til útlanda hundr-
uðum saman. Iðnaðurinn þarf rl
sækja sér fjölda erlendra fag
manna. Hundruð bænda vantar
fólk og biðja um það frá útlönd-
um til þess að vinna fjósvérkin.
Ég hygg, að flestum muni ljóst
að flótti fólksins frá framleiðsl-
unni sé meginorsök þess hve örð-
uglega horfir nú. Höfuðviðfangs-
efni næstu ára þyrfti að verða að
hverfa af þessum brautum í stjórn
málum.
En hversu horfir þetta þá við
okkur kjósendum, þegar við eigum
að ganga að kjörborðinu í sláttar
byrjun?"
BaSstofan
(Framhald af 5. síðu.)
eisi, góð þjónusta og hóflegt verð
lag, er undirstaða menningarlegs
ástands. Því miður skortir mjög á
allt þetta. Og því miður bólar lít-
ið á endurbótum. Árin líóa, sam-
göngurnar batna, en flest situr í
. sama farinu í hótelmálunum. —
Sami sóðaskapur í snyrtiherbergj
um, sama ónærgætnin við af-
greiðslu, sama sinnuleysið gagn-
vart því ytra borði þjóðlífsins er
gsitihús og greiðasölur er. Verð-
lag breytist. Þar er mestur mun-
ur. En aðrar breytingar eru nauð
synlegri frá almennu sjónarmiði.
Frosti.
Kappreiíar
(Framhald af 6. siðu.)
ur náði tilskildum tíma. Önnur
verðlaun hlaut Frosti, Árnesingur
að ætt. Eigandi Hreinn Tómasson.
Einnig var keppt á 350 m. velli
og bar Neisti, skagfirzkur, eign A1
freðs Arnljótssonar þar sigur úr
býtum.
í góðhestakeppni sigraði Jarpur,
fjögurra vetra, eign Aðalgeirs Ax-
elssonar, og voru honum veitt verð
laun, silfurbikar, sém hjónin Guð-
björg Brynjólfsdóttir og Albert Sig
urðsson höfðu gefið. Beztur klár
hestur var dæmdur Silfri, skagfirzk
ur. Eigandi Ingólfur Magnússon,
Akureyri.
um, enda sambúð hjónanna svo
góð, að aldrei bar skugga á. í
rúm 40 ár var heimili þeirra og
barnanna sá friðsæli unaðsreitur,
sem þau undu glöð og farsæl við.
Um nærri 15 ár átti hún við
sjúkdóm að stríða, sem hún bar
með þreki og stillingu — gekk
hún á því tímabili tvisvar undir
uppskurð.
Állir, sem þekktu Sigurbjörgu,
munu sakna hennar og minnast
hennar með þeirri hugsuif, að hún
var sú kona, sem alls staðar kom
fram til góðs og vildi hvergi vamm
sitt vita.
„Far þú í friði, friður guðs þig
blessi,
hafðu þökk fyrir allt og dllt“.
Vmkona,
T í M I N N, föstudaginn 8. jþíní 1956u
Bálför mannsins míns,
Guðmundar Jónssonar,
bónda í Galtarholti,
sem lézt 5. b. m., fer fram frá kapellunni í Fossvogi þriðjbdaginn
12. þ. m. kl. 1,30 síðdegis. Blóm afbeðin.
Gróa Jóhannsdóttir.
KIÚKLINGA eÚPUTENING
(«za
Biojn n m
frlte a«B BB tmiwgiM*.
ItaynM Mi
KjÚltllnff&jseyM
nð mylj* *lnn
I glaa af HEITÚ ratnk
uppáhaidi £já allrl tjölik>'lduaa4
............................................
Héraðsraót Ungmennasambands |
Kjalarnessþings |
1 verður haldið 9.—10. júní á íþróttasvæði U.M.F. Aftur j§
| eldingar í Mosfellssveit. s
1 Á laugardag kl. 3 e. h. fer fram íþróttakeppni kvenna =
| og drengja, auk þess þrístökk, spjótkast og 400 m. hlaup 1
I karla. i
| Sunnudag kl. 2 e. h. heldur mótið áfram.
| Héraðsbúar fjölmennið.
Stjórnin. 3
= a
iiiniiiiiiiiiiininininiiiiraiiiniiiiiiiiiiniiniiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiniiiiiiiiiimniniiiiniiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiliniiiiiimM
585 nemendur voru í Gagnfræða-
skóla Áusturbæjar
Skólaslit 1. júní sít5ast liðinn.
Gagnfræðaskóla Austurbæjar var
slitið 1. júní. Innritaðir nemend-
ur voru 585. Var þeim kennt í 22
bekkjardeildum, 11 árdegis og 11
síðdegis. Undir vorpróf gengu 563
nemendur, þar af 416 í skyldunáms
bekkjum.
Gagnfræðapróf úr 4. bekk tóku
67 nemendur, og stöðust allir próf.
Hæstu einkunn hlaut Svanhildur
Hilmarsdóttir, 8,47 í aðaleinkunn.
Próf úr 3. bekk stóðust 66 nem-
endur. Hæsta einkunn hlutu Ásdís
Þorsteinsdóttir og Eggert Sigurðs-
son 7,97.
dóttir og Þorkell Helgason 9,60.
Þeir nemendur hvers aldurs-
flokks, sem hæstir urðu, fengu
verðlaunabækur frá skólanum fyr-
ir ástundun og góðan riámsárang-
ur.
Ennfremur hlutu þeir Glafur
Jonsson í 4. B. og Arni Egilsson i
4. A. verðlaun fyrir góða forustu
í félagsmálum nemenda, og loks
fengu hringjarar skólans, Harald-
ur L. Haraldsson 2. B. og Sigurð-
ur Guðmundsson 2. H. verðlauna-
bækur fyrir skyldurækni og ná«
kvæmni í starfi.
Undir unglingapróf gengu 159
nemendur og stóðust það 124. —
Hætu einkunn í því prófi hlutu
Agla Marta Marteinsdóttir og
Ragnheiður ísaksdóttir 9,46. Er
það hæsta einkunn, sem tekin hef
ir verið á unglingaprófi í skólan-
um.
Próf upp úr 1. bekk þreyttu 257
nemendur. Hæsta: einkunn í þeim
aldursflokki hlutu Helga Ingólfs-
Er úrslitum prófa hafði verið
lýst og verðlaun afhent, ávarpaði
skólastjóri, Sveinbjörn Sigurjóns-
son, brautskráða nemcndur. Bað
hann þá ganga heils hugar að
hverju starfi, hvar sem leiðir lægju
vera stundvís og skyldurækna við
dagleg störf, en temja; sér jafn-
framt að verja tómstundum til
einhvers, sem verða mætti þeim
til þroska og velfarnaðar.
Sjómannadagshátíðahöldin á Akur-
eyri fóru fram með myndarbrag
Akureyri í gær. — Hátíðahöld Sjómannadagsins á Akur-
eyri fóru mjög vel fram og einkum setti það svip á daginn,
hve mörg skip voru í höfninni. M. a. voru allir togarar Út-
gerðarfélags Akureyringa h. f. inni og er slíkt sjaldgæft.
Þátttaka var góð í íþróttakeppn-
um dagsins og meðal annars var
geysitvísýnn kappróður háður.
Kvenfólkið tók þátt í róðrinum
og var keppt milli bæjarhluta. Úr-
slit urðu þau, að sveit Oddeyrar
sigraði. Stýrimaður var Þórdís
Aðalbjörnsdóttir. Önnur varð
sveit Glerárþorps. Vegalengdin var
400 metrar. í 500 metra kappróðri
drengja átti Æskulýðsfélag Akur-
eyrarkirkju fyrstu og- aðra sveit.
Skipshafnir kepptu einnig í róðri
á 500 metra vegalengd og varð
róðrarsveit Snæfvlls þar fyrst.
Stakkasundskeppnin fór þannig,
að Magnús Lórentsson sigraði og
Kristján Valdimarsson varð ann-
ar.
Atlastöngina vann Eiður Sig-
þórsson, en hún er veitt þeim,
sem hefir flest stig í íþróttakeppni
dagsins.
Þá voru tveir gamlir sægarpat
heiðraðir. Þeir Eiður Benedikts-
son og Stefán Magnússon.
Þorsteinn Stefánssoi), liafnar-
vörður, var sæmdur guUmerki
dagsins fyrir mikil og góð störf
í þágu sjómanria.