Tíminn - 15.06.1956, Síða 9

T í M I N N, föstudaginn 15. júní 1956.
9
Fih
rr
A iv: L
3
■mm
skömmu fyrir dauða föður þeirra?
Föður þeirra, sem var efnafræð-
ingur hjá stóru verzlunarfyrirtæki,
og hafði eigin rannsóknarsfofu
heima hjá þeim. Fyrst voru minn
ingar hennar frá kvöldinu veikar,
en smám saman skýrðust þær.j
Þær Eva — ungar stúlkur í flón-
elsnáttkjólum — höfðu læðst nið
ur í rannsóknarstofuna. Faðir
þeirra hafði skýrt þeim frá því
við kvöldborðið, að hægt væri að
skrifa skilaboð með ósýnilegu
bleki. Hann átti flösku af slíku
bleki í rannsóknarstofunni. Til
þess að fá blekið fram á pappír-
inn nægði aðeins að halda honum
yfir-.hita, þá kom skriftin greini-
fram! Þær höfðu farið nákvæm-
lega eftir fyrirsögn hans, og haft
gaman að sjá skriftina koma fram.
Var það þetta kvöld, sem Eva átti
við? En hvað kom það þessari
bók við, sem hún hafði aldrei fyrr
augum litið?
Það var áliðið. Olían á litla
Aladdins lampanum var að verða
búin, en Fay bætti við hana. Hún
kveikti líka á öðrum lampa. Svo
tók hún utan af bókinni og hélt
hverri síðu yfir ljósinu. Henni
fannst hún gera nákvæmlega það,
seni'Evá hefði ætlást til. Eins og
þettá héfði verið ákveðið fyrir-
frarii.
Ekkert kom í Ijós á fyrstu síðun-
Um. En í miðri bók sá hún að
strikað var undir orð og setningar
sneð ósýnilegu bleki.
Á mörgum stöðum var til dæm-
is strikað undir orðið ,,Hætta“.
Svoi var strikað undir setninguna
„Ég get ekki haft samband við
þig,.!en í guðanna bænum . , ,
komdu og hjál'paðu mér“. Og aðra
setningu: „Ef þú reynir að ná
sambandi við mig opinberlega, er
ég dauðans matur.“ Og fimíntíu
síðum lengra: ,,Ef þú kemur, :þá
láttu alls ekki vitnast, að óg hafi
beðið þig um það. Það yrði dauði
okkar beggja“. Nokkrum síðum aft
ar: „Komdu fljótt". Og svo sein-
ustu setningar bókarinnar: „Ég
elska þig, góða mín. Hvað sem
keniur fyrir, þá mundu . . . áð ég
elska þig“. Þetta var allt og sumt.
Fay sat skjálfandi fyrir framan
eldinn ,sem nú var í þann veginn
að deyja út. Loks hafði Eva sent
herini skilaboð, og þess eðlis, að
hún þorði ekki að skrifa þau níð-
ur. Eva hafði kallað hana til sín.
Hún gat ekki svikið hana.
3. KAFLI.
Merdith dómari hafði nýskeð
keýpt sér hús í nágrenninu. Hann
hafði setið í mörgum kunnum
nefndum, og nýlega verið sendur
af stjórninni um allt heimsveldið.
Hann var ekkill, og húsið, sem
hann hafði fest kaup á, var lítið
og skemmtilegt. Fay hafði nýlega
aðstoðað konu garðyrkjumanns
hans við fæðingu.
Þegar hún morguninn -eftir
hringdi til hans, og bað hann um
viðtal, svaraði hann mjög ástúðíega,
að hún mætti koma klukkan þrjú.
Heimilið var virðulegt, og sama
var að segja um Meredith sjálfan.
Hann var hár og grannur, gráhærð
ur í vöngunum. Hann bauð henni
inn í dagstofuna ,og sagði með
vingjarnlegu brosi:
— Jæja, segið mér nú hvað
amar að, góða mín.
Hún stamaði á svarinu.
fer ég yfir í skrifstofu mína og
hringi.
Ung stofustúlka kom með te og
heitt, ristað brauð á bakka, og lét
hann frá sér fyrir framan arin-
inn.
, — Afsakið hvað ég var lengi
að þessu, ungfrú Richards, sagði
herra Meredith, þegar hann kom
aftur. — Ég var að tala yið. vin
minn, Sir Fredrick Rónson, i utan-
ríkisráðuneytinu. Hann- biður yð-
ur að koma á skrifstofuna sína á
morgun ef þér getið. Og þar sem
ég er í sjúkrahúsnefndinni, get é.g
áreiðanlega fengið yður lausa frá
Störfum einn dag.
Síðar, þegar hann fylgdi henni
til dyra, sagði hann innlega: — Ef
ég get eitthvað hjálpað yður, ung
frú Richards, þá megið þér til með
að koma aftur. Ég vil gjarna fylgj-
ast með þessu máli. Ég hefi mik
inn áhuga á því.
Utanríkisráðuneytið var til húsa
skammt frá Carlton torginu. Bygg
ingin var ekkert lík öðrum opin-
berum byggingum ,og herbergið,
sem henni var vísað inn í var
heldur ekki eins og skrifstofa, held
ur öllu líkara dagstofu. Litli mað-
tirinn, sem stóð upp frá viðamiklu
skrifborðinu, var líka ólíkur því,
sem hún hafði gert sér í hugarlund
nm verðulega embættismenn. Hann
var miklu líkari umferðasala en
diplómat. Hann leit hvasst á hana
með litlum athugulum augunum.
— Gjörið svo vel að fá yður
sæti, ungfrú Richards, og látið eins
ig þér séuð heima hjá yður. Rödd-
in var hlýleg og þægileg og meðan
hann talaði, benti hann henni á
stól nálægt skrifborðinu. — Vilj-
ið þér reykja? hélt hann áfram og
rétti lienni sígarettuhylki úr silfri.
— Meredith dómari hefir sagt mér,
að þér hafði trúað honum fyrir und
arlegu máli. Hafið þér nokkuð
á móti því að endurtaka söguna
fyrir mig?
Meðan hún talaði, hlustaði hann
áf athygli ,og kinkaði kolli við og
við. Þegar hún hafði lokið máli
sínu, kom hann ekki með athuga-
semdir þegar í stað, heldur þrýsti
á hnapp, og bað einkaritara sinn
að koma með kort af Malaya, sem
hann grandskoðaði. Skömmu
seinna leit hann upp.
— Þér sögðuð, að jörð Mantesa
fólksins væri nálægt Peccan, var
ekki svo?
Hún kinkaði kolli. — Líklega í
um það bil 80 kílómetra fjarlægð.
Hann ræskti sig, og bætti við
éftir stutta þögn:
- Hvað viljið þér láta okkur
gera, ungfrú? Og hvað hafði þér
þugsað yður að gera sjálfar?
Hún svaraði fljótt með dálitlum
Óstyrk:
— Ég hefi lokið núverandi starfi
á laugardaginn. Við systurnar eig
um dálitla peninga í fórum okk-
ar, ekki mikla, en nálægt 300 pund
um, sem við erfðum eftir frænku
okkar. Ég hefi í hyggju að fara til
Malaya, og reyna að komast í sam-
band við Evu á einhvern hátt. Ég
verð að finna hana, og hjálpa
henni ef hún er í hættu, ef það
er í mínu valdi. Þér álítið ef til
vill, að ég geri of mikið úr þessu,
en ég er vissum, að svo er ekki.
Kannske skiljið þér hvað ég á
við? Rödd hennar var hás, og hafði
áhrif á hann.
Enn leið góð stund áður en hann
svaraði. Fyrst hafði henni fundizt
lítið til hans koma, en sú skoðun
miimiimiiiinimiiiimiimiiiiiiiimiiitíimuiiiniiiiiiiiiimmiiiimiiiiiimiiimmmiimiiunimmmimmumiira
| Alikálíakjöt, svínakjöt, I
hverju, sem setur hana í hættu.
Jafnvel beina lífshættu. Hún
hefir ekki skrií'að yður, vegna þess
að hún hefir ekki þorað það. Þess
vegna hefir hún gripið til þessa
ráðs að láta yður vita, og ég vona
sannarlega hennar vegna, að eng
inn hafi komizt að því. Húsbændum
hennar hefir kannske fundizt það
mjög eðlilegt, að hún skyldi vilja
senda yður þessa bók. Við skul-
um að minnsta kosti vona það. Þér
hafið líka áreiðanlega litið gegn
um hana fyrst, og ekki fundið
neitt grunsamlegt við hana. Ann-
ars hefðuð þér aldrei tekið við
henni.
Hún hallaði sér fram, og svipur
hennar lýsti örvæntingu.
— Þér haldið þá að Eva sé í
raunverulegri hættu, sir Fredrick?
— Það er mögulegt, sagði hann
hægt, — og ef til vill getur hún
gefið okkur mikilsverðar upplýs-
ingar um kommúnistaflokkana, og
á þann hátt bjargað mörgum manns
lífum. Að sjálfsögðu höfum við lit-
ið eítir Mantesa fólkinu vegna þess
að jörðin er á þessum stað, en
ekki fundið neitt þýðingamikið út
ennþá. Hann þagnaði, en hélt síð
an áfram: — Nú veltur allt á því,
hve fúsar þér eruð til að hjálpa
okkur, og hve hugrakkar þér eruð.
Hann tók eftir, að hún fölnaði.
— Ég . . . ég veit ekki . . . Ég
heíi oft unnið erfiða vinnu, en
aldrei lent í bráðri lífshættu. Ég
vonast til, að ég valdi yður ekki
vonbrigðum.
Hann brosti. — Það er ég viss
um, að þér gerið ekki. Það voru
konur eins og þér, sem hjálpuðu
okkur til að vinna síðustu styrjöld.
Við eigum enn í styrjöld á Malaya.
Kommúnislarnir geta auðveldlega
komið af stað þriðju heimsstyrjöld
inni, ef við stöðvum þá ekki í tæka
tíð. Hjálp yðar myndi ekki aðeins
vera hjálp til systur yðar, heldur
til alls heimsins, og réttlætisins.
En þetta mun líka verða hættuleg
för. Það er ekki ætlun mín að
hræða yður, en það er möguleiki á,
að þér komið alls ekki lifandi úr
þeirri för.
Andartak var svo hljótt í litla
herberginu, að það hefði mátt
heyra saumnál detta. Svo sagði Fay
órólegri rödd: — Þér megið treysta
mér, sir Frederick. Eg mun gera
allt, sem þér segið mér. .
Hann brosti vingjarnlega til
hennar. — Af einhverjum ástæðum
var ég viss um, að þér mynduð
svara þannig. Eg er vanur að fella
dóm minn á fólk þegar í stað, og
um leið, og þér komuð inn í her-
bergið, vissi ég, að í yður var hinn
rétti efniviður. Við munum sjá svo
um, að þér komizt til systur yðar,
og vitanlega borgum við kostnað-
inn. Aðalatriðið er, að finna nógu
eðlilega ástæðu fyrir för yðar, til
þess, að hún vekti engaH grun. Því
að öðrum kosti myndi ekki einung-
is systir yðar, heldur einnig þér
sjálfar, komast í bráða lífshættu.
— En hvað álítið þér þá, að ég
eigi að gera, sir Frederick? spurði
Fay hásróma.
Hann hugsaði litla stund, og hélt
áfram að pára á pappírinn. — Ég
þarf að hugsa það mál nánar, ung-
frú Richards. Þér sögðuð, að starfi
ýðar lyki í vikulokin. Gætuð þér
til dæmis komið hingað á mánu-
daginn kemur, á sama tíma? Þá
gæti ég gefið yður ákveðið svar.
Hún stóð upp. — Já, vitanlega,
sir Frederick. Ég kem þá á mánu-
| Hangiðkjöt, SviS,
1 Kjúklingar, Rjúpur
| og beinlausir fuglar

Í%Uj
Inorrabraut 56. — Sími 2853, 80253|l
LJtibú, Melhaga 2. — Sími 82836 1
= =i
miiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimiira
Fjölbreytt úrva
af KJÖTVÖRUM

-ýjAo æsi
— Það er erfitt að útskýra það
. . . það er viSvíkjandi systur
minni . . . Ég er svo hrædd hennar
vegna. ,;
Hann kinkaði kolli. — Viljið
þér ekki fá yður sæti. Við getum
fengið okkur vindling, meðan við
ræðum málið. Vingjarnleg rödd
hans hafði róandi áhrif á hana, og
hún sagði honum hvernig í öllu lá.
Þegar hún hafði lokið máli sínu,
varð þögn ,en síðan sagði hann:
— Ég mun hringja ' eftir te-
þolla. Á meðan við bíðum eftir því,
var breytt. Hún gat ekki með vissu
ákveðið í hverju breytingin lá.
— Þér gerið yður ljóst ,að ef
þér farið til Malaya, og reynið að
komast í samband við systur yðar,
þá leggið þcr sjálfa yður í beina
lífshættu?
— Já, en hvernig má það vera?
Hann krassaði út í loftið á papp-
írsörk. Teikningarnar urðu að katt
arhausum,
—. Ef allt, sem þér hafið sagt
'mér. er ré'tt, þá 'géri ég íáð fyrir,
að systir yðar hafi komizt að ein-
= :
3
lj

= :
daginn
Hann stóð einnig upp, og þrýsti
hönd hennar innilega. — Þér eruð
ein af þeirri tegund kvenna, sem
mér fellur að starfa með. Það gleð-
ur mig mjög, að þér skylduð ein-
mitt koma til mín.
4. KAFLI.
Skömmu eftir að Fay var farin,
þrýsti sir Frederick á hnapp á skrif
borði sínu, og bað einkaritarann að
útvega sér sairiband við Alan Farns
worth kaptein. í skrám var hann
Austurstræti
■iiiiiiiiiiiiiiiiniiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiK
| Verzlunarstjóri
I óskast eítir 2—3 mánuði, sem gæti veitt forstöðu ný-
1 lenduvöruverzlun í Reykjavík. Umsóknir sendist af-
| greiðslu blaðsins merktar „Verzlunarstjóri“.
Jiiiiilliiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiui
jiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiti