Tíminn - 21.09.1956, Blaðsíða 9

Tíminn - 21.09.1956, Blaðsíða 9
TÍMINN, föstudaginn 21. september 1956. 9 MiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiuiiiiiiiiimmiiuimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiimimiPi r Avallt fyrsta flokks vörur. KJÖT og GRÆNMETI j tilvera í Danmörku, hins veg hefði einu sinni tekið ákvörð skýjunum, sem af og til byrgðu, ar tniklu óvissari, en ólíkt un sína myndi henni ekki sólargeislana. Frejlif lá á bak meira eggjandi líf undir suð verða haggað. Enn einu sinni inu í litlum árabáti á Furu- itnnni sól og við aðscæður, fór hann nákvsemlega í gegn vatni. Allan fyrri hluta dags!sém báru blæ ríkidæmis og um fyrirætlanir sínar lið fyr ins hafði hann látið bátiiiis; léítýðar. Því að léttúð hlaut ir lið. Það var vissulega margt reka fyrir vindi og straumi, i Þaö. að vera. Dóra hafði verið sem mælti í gegn henni og þó án þess að hugsa út í það, að hl'einskilin í bréfi sínu. Hún einkum lífsviðhorf hans. Það hann hafði kostað fimm krón sagði frá Frank og Peter. Frej, var svo fjarlægt honum að ur á hvern klukkutíma. lif géðjaðist strax vel að Frank j gera nokkuð heimskulegt eða Síðan á afmælisdegi Dóru en Peter Spencer hataði hann. j tefla á tvær hættur. Það var hafði Ferjlif verið allt annar Það jvar alveg óskiljanlegt, að.ef til vill aðeins vegna þess Dóra skildi verða svona yfir! að hann hafði aldrei lagt slikt sig hrifin af slíkum náunga.1 í vana sinn. Það var slæmt, alveg bölvað. Þig skortir hugmyndaflug, Hann þekkti Dóru og vissi, að frægð Spencers og auðæfi maður. Hann kannaðist jafn vel ekki við sjálfan sig. Lífs takmark hans, sjálfstæði eig in fyrirtæki, sem um tíu ára skeið hafði verið draumur hans og driffjöður í tilveru hans, var honum nú einskis virði. Dóra hafði næstum lam að allan lífsvilja hans. Sú hót un hans, að finna sér aðra stúlku voru innan tóm orð. Hann hafði jafnvel sjálfur hvíslaði inri rödd að honum. Þú ert meira að segja svo hug ekki trúað á þann möguleika Sáfnt hafði hann re-ynt. Hann Þann veginn að draga til á- hafði boðið ; þeim Ingu, Lísu! tvörSunar. Framtíð án Dóru og Hefenú á bíó hverri á éftir j myndi honum litils virði, annarri. En allt hefði það orð j hvernig sem annað færi. Tíu ið til einskis. Hann hafði i hug j ára afrakstur miskunarlauss anum borið þær saman við strits og spai’Semi, 90 þús. krón myndu varla hafa verið þung myndasnauður, að þú setur á metunum fyrir hána. Það ekki einu sinni niður á föt hlaut því að vera maðurinn I in þín hélt röddin áfram. sjálfur, sem hafði töfrað hana, | Frejlif reis upp í bátnum og maðúr sem ekki vildi giftast' greip árarnar. Með löngum henni! Dóra hlaut að vera j áratogum réri hann til Vejles gengin af vitinu. j ö, þar sem hann hafði fengið HugleiÖingár Frejlifs voru íbátinn lánaðann. Dóru, annað gat hann ekki, og sá samanburður varð þeim ekki í vil. ur voru til reiðu í bankanum. Þeir j peningar höfðu kostað Þegar hann haföi tekið á- „Sjávarbrá,, (Framhald af 7. síðu). fiskað vel í þessu hafróti, þá hafa Snorrabr. 56. — Sími 2853, 80253 fjri Útibú, Melhaga 2 — sími 82936. |] ^illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIII í; 1 Allar matvörur handa húsmóður- inni til helgarinnar mikfa fyrirhöfn og vonin um i1)au ekki s''nt' ne:n merki þess, að Seinasta vikan hatSi veri5>S eiga ettir a« eySa mtonl *« !eu re,5“bul” •* le88i“ lr“ engu öðru lík en martröð. Víst hafði hanii grunað, að eitt- hvað óvænt myndi koma fyrir, þegar unnusta hans hvarf út í heiminn. En frá þeim óljósa grun og til þeirrar staðreynd ar að sjá hana kyssa frægan tennisleikara opinberlega, var samt óravegur. Allir íbúar í Holte höfðu séð myndirnar og þeir höfðu einnig lesið text með Dóru hafði gefiö honum dug til að þrauka. Nú var sá framtíðardraumur ekki lengur til. Stórt ský dró fyrir sólu og það tók að hvessa. Frejlif var hrollkalt. Ef það var jafn dásamlegt í Suöur-Frakklandi og Dóra sagði í bréfinu, hversvegna var hann þá að liggja hér og ana, sem sögðu hreint ekki; skjálfa úr kulda í bát úti á svo litið. Frejlif hataði Peter Furuvatni. Spencer heilum huga. Honum var ljóst, að gegn slíkum keppi naut var engin von. Hann leit út eins og kvikmyndahetja, var frægur íþróttamaður, var sonur ráðherra og lávarðar í þokkaböt og svo var hann rik ur. Nei, það virtist ekki mik ið sem Frejlif gat gert við þess ar aðstæður. En jafnvel þótt honum virtist þetta allt sam an svo vonlaust, var hann innst með sjálfum sér alls ekki á því að gefast upp við að halda í Dóru. Hann vissi, að það virtist ganga brjálæði næst, en hann gat samt sem áður ekki stillt sig um að gæla við sigurvonir sínar í hugan um. Um morguninn hafði hann fengið bréf. Það var bréf, sem eftir öllum venjulegum leik reglum hefði átt að binda endi á allar hans vonir og drauma. En það hafði haft þveröfug áhrif. í fyrsta sinn á 10 árum hafði Frejlif vanrækt vinnu sína án fullgildra orsaka. Hann varð að fá næði til að hugsa. Bréf Dóru hafði verið langt og mjög alvöruþrungið. Hún skýrði honum frá að hún myndi hafa fast aðsetur í Nissa þar til í október. Hún skýrði einnig frá því sem gerzt RSTði-émiðií-^lð:imsr sjáií- sagt ekki verið svo erfitt val. Annars vegar var hin örugga, Það er ekki lengur neitt, sem tengir mig Danmöku, hugsaði Frejlif, nú þegar Dóra er farin. Hversvegna fer ég ekki sjálfur þangað suður? Peninga hefi ég og ef ég lifi sparlega hljóta þeir að endast lengi. Og Frejlif hélt áfram að velta málinu fyrir sér. Þetta er hringavitleysa hugsaði hann, en svo skaut hugsuninni um suðurferð upp á ný, studd nýjum röksemdum. Með sjálf um sér vissi Frejlif mæta vel, að raunverulega ástæðan var sú, aö þannig gæti hann kom izt í námunda við Dóru. Ef svo Skyldi fara að illa færi fyrir henni, gæti hann verið til staðar að hjálpa henni. Hann reyndi að gera sér í hug arlund, hvernig umhorfs væri þar súður frá. Og til þess að hafa éitthvað til samanburðar hugleiddi hann, hvernig lifið myndi verða, ef hann dveldist áfram í Danmörku. Hann sá tuttugu, þrjátíu ár fram í tím ann og það sem hann þótt ist síjá var ömurlegt. Sjálfur var hann miðaldra kaupmað ur í |veitaþorpi, sem bjó meö 'önuglyndri ráðskonu og lif hans var gleðivana og inni- halslaust. Var slíkt líf nokkurs virði? Nei, væri ekki miklu betrá að lifa eitt eða tvö ár í Paradís? /æri paradís. Frejlif hugsaði og hugsaði. m Háhh vissi ,að þegar hann W‘:$ 1 X ^‘3 ' i J J V 4 '• •• V ;• 1' .•'h ,J>'-' ; •; t .0. _■>; Aj. .. nægilegt fé til þess að standa straum af öllu því, sem gera þarf í þessum löndúm. Þannig er það, að undir yfirborði ástríðuþunga og stolts þjóðernistilfinningar Araba, örlar öðru hvoru á þeirri öfgalausu staðreynd, að þeir þurfi á samvinnu og efnahagshjálp Vest- urlanda að halda ásamt olíunni. Fyrr eða síðar mun það koma í Ijós, að gegnum samvinnu liggur leiðin til framfara, að yfirstand- andi deilur verður einhvern tíma að leysa, og þær verða ekki leystar með ofbeldi af hendi hlutaðeig- enda, heldur eingöngu með skiln- ingi og skynsemi.“ Sl. 1. þriðjudag ítrekaði blaðið The Washington Post þá skoðun sína, að „meðalvegurinn sé langt- um vænlegri vegur til lausnar Sú- ez-deilunni en hernaðaraðgerðir. Það er Dulles til mikils hróss, að hann hefir lagt ríka áherzlu á þetta. Ekkert það mál hefir komið upp, sem að dómi heimsins réttlæt ir notkun ofbeldis. Enda þótt að- gerðir Nassers séu ögrandi, þá hafa þær verið framkvæmdar á egypzkri grund og hafa ekki gefið tilefni til árásar, í hinum venjulega skilningi þess orðs.“ „Sjávarbrú." Blaðið Wall Street Journal ræddi einnig Súez-málið s. 1. þriðjudag (18. sept.) og fórust m. a. orð á þessa leið: „Ef olíuflutningaskip og önnur flutningaskip heimsþjóðanna leggja leið sína suður fyrir Góðr- arvonarhöfða í stað þess að fara gegnum Miðjarðarhaf og Rauðahaf, getur farið svo, að efnahagsástand ið í Egyptalandi neyði Nasser til, þess að ganga að viðunandi skil- málum .... eða Nasser verður e. t. v. að komast að samkomulagi við sína eigin þjóð á sama hátt og Mossadek varð að gera. Margir voru þeirrar skoðunar fyrir fáeinum árum síðan, að loft- brúin myndi ekki geta leyst deil- una um aðflutningsbannið til Ber- línar, og sumir sögðu, að við yrð- um að ryðja okkur braut með skót hríð.' Sjávarbrú- getur orðið jafn- kesthaðáíisöm, Ióg--þ'að: gétúF verið, að við verðum að halda henríhuþpi langtum lengri tíma. En það getur líka verið, að hún verði til þess að leysa þessa deilu.“ : I - AUSTURSTRÆTI = IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII I ; Gó<Sar vörur gleÖja húsmóÖurina itoiHim

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.