Tíminn - 04.11.1956, Blaðsíða 9

9
TÍMINN, sunnudaginn 4. nóvember 1956.
æðaskélanum
La mére Caterine hjá Sacré
Cseur kirkjunni.
Hlýtt haustkvöldið var sér-
lega vel fallið til þess að dansa
úti undir berum himni. Anton
geðjaðist vel að hugmyndinni
á fleiri en einn hátt. Ef Jean
fengi frekari tilhneigingar til
að vera skemmtilegur, gerði
það ekki eins til á Montmartre,
þar sem fólk var ákveðið í að
skemmta sér. Magisterinn í
grísku og latínu hafði enga
hugmynd um hve illa það gæti
átt við, jafnvel í þeim borgar-
hluta. Fyrir seinni heimsstyrj-
öldina var La mére Caterine
þekktur matstaður við lítið
torg á Montmartrehæðinni. Nú
hefir matsalan húsnæði báð-
um megin torgsins, og dansinn
er stiginn af ákafa undir marg
litum ljósum hundrað metra
frá Sacré Cæur kirkjunni.
— Það veizt þú vel. Isjálfrar sín á ný. Hún losaði
— Við skulum ræða um það S1S vgrlega úr örmum hans.
Hann kyssti hana enn einu
sinni.
a morgun.
— Hversvegna ekki núna?
Yvonne hló. — í kvöld skal-
um við skemmta okkur.
— Þú segir þá nei.
Yvonne fór að raula lagið
sem leikið var, og Algernoon
varð að láta það sér nægja
sem svar.
Anton S. sat einn við borðið.
Denise dansaði við mann sinn,
og Peggy hafði nælt sér í ann-
an Frakka í stað Jeans. Anton
S. hugsaði um Yvonne. Hún
horfði fast á hann, þegar hún
dansaði framhjá.
— Cheri — eigum við að
fara að horfa á útsýnið, hvísl-
aði Jean.
— Nú skulum við fara aftur
til hinna, sagði hún aðeins, og
Frakkinn skildi, að stuntíin
var liðin hjá.
Þegar klukkan var eitt var
farið að fækka fólki á veitinga
húsunum í kring um litla torg-
ið. Anton S. greiddi fyrir átta
flöskur af kampavíni. Hann
vissi ekki hver hafði pantaö
fjórar hinar síðustu, en það
skipti engu máli. Sjálfur hafði
hann verið mjög hófsamur.
Hið sama var hægt að segja
um Peter og Algernoon, að
ekki væri talað um Jean. Hinn
síðastnefndi söng og dansaði
j | —
j I vi'3 Réífarhoífsveg. §
| Miðvikudaginn 7. nóv. korni nemendur í skólann §
sem hér segir: h
| 2. bekkur, kl. 2,30 e. h. y
| 1. bekkur, kl. 4 e. h. g
| Nemendur hafi með sér ritföng. 1
| Skólastjóri £
iiimiiiiiiiiiimiiiimrMiiiiim!miiiiimiiiiiii!mmiiiiiiiiinniiiiiiiii!ii!>,miiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu>0uin]iiii
innujimmmmmiiu’immmmimimMumiMiimiimiiimmMMmuiimrimmmiimmiimiimiimBn
Irene var óviss. Hjarta henn og hafði í frammi ýmsar skop-
ar barðist hratt. Til allrar ham legar hreyfingar til skemmt-
unar viðstöddum. Hljómsveit-
in hætti að leika.
— Nú er víst kominn tími
til að koma sér heim, sagði
Anton S.
ingju var þröng mikil. Hún
skammaðist sín fyrir dans
, Jeans. Hann æsti hana einnig
Það var fjölmennt. Og allir ;Upp jjun vissi) að jean myndi
í góðu skapi. Anton S. náði í reyna ag kyssa hana, ef hann
þægilegt borð og pantaði tvær fengi tækifæri til þess. ÝEtti i _ við íörum ekki heim
flöskur af kampavíni. Hann; hú it h slikt tæki i ' em ‘ '
Tninnti^t Trene nun að veita nonum sllKt; cæK1 strax, sagði Algernoon Burns.
mmntist þess, aó Iiene var færi? skynsemin sagði nei, en Hann var rett að bvria að
borSdama hai>s, og dansaSl llíarta3 » j4. “ken mL Sé
fyrst vi5 hana. Dóttir Clyver- _ A3ehls alldartaki '
dale lávarðar yar yfir sig kát.! hann
Hún hefir drukkið of mikiö, I gtuttri
hugsaði magisterinn réttilega. 1
sagði j — Eg fer aidrei framar heim,
| sagði Peggy hlæjandi, og sendi
| Fjáreigendafél. Reykjavíkur |
§ heldur félagsfund miðvikudaginn 7. nóvember n. k. í |
1 Breiðfirðingabúð, uppi, kl. 8 e. h. i
| Mörg áríðandi mál á dagskrá.
| Inntaka nýrra fjáreigenda í félagið. P
| STJÓRNIN |
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir
,HIIIIIIIIIIIMIillllllllllllllllIllllllllllllllllllllllllll|IUlUlUUillllUUlllllUlllllllllllllllllllllllllllllll||||||||||IUllIllUI(
5 H
1 Skemmtifundur I
stundu síðar stóðu, hinum franska dansherra sín-
j þan í myrkrinu fyrir framan um> sem sat við næsta borð)
Þetta er dasamlegur staður, Sacré Cæur kirkjuna og dáðust langt og viðkvæmt augnatillit.
Firmof Nqv Vtn A’ olrlri AntmtO I _ 'tr ' : n:.. : . „ 1: jl ...
— Mesdames et messieurs,
finnst þér það ekki, Anton? | ag útsýninu yfir hina uppljóm
— Jú. Anton S. tók eftir því uðu Parísarborg. Það var hlýtt
að augu Jeans fylgdu þeim eft- í veðri. Jean lagði handlegg-
ir. Augun voru stór og sting- inn um mitti Irene. Það fór bar cem við aetum kvnnzt fvrir
andi. | hrollur um ungu stúlkuna, þeg íðs?arfs. Hann þr?stfhand
— Eg vona, að þú látir hinn ar hún fann, að höndin varð legg jrene biiðiega.
hrópaði Jean, — ég veit hvert
við skulum fara. Eg þekki stað,
— Hvar er sá staður, spurði
Peter Clyverdale. Hann var
franska gest okkar ekki hafa forvitin.
of mikil áhrif á þig, Irene,! —Nei, byrjaði hún óttasleg-
sagði Anton S. varlega. I in. Hann þrýsti henni að sér; ekki sérlega hrifinn af áhuga
— Hvers vegna ekki? svar-'og kyssti hana. Andartak snér systur sinnar á Frakkanum,
aði hún, — Við ætlum að ist allt fyrir sjónum Irene. Afl en roaði sig með þvi> að herra
skemmta okkur í kvöld. Hann hans gerði hana óttaslegna. i Kry bæri abyrgðina a henni
er skemmtilegur. Eg hefi aldrei Þetta var í fyrsta sinn, sem' þetta kvöld.
áður hitt mann eins og harin.' karlmaöur kyssti hana. Og það i ___ j Rue Blondell, svaraði
— Nei, því get ég trúað, svar j var ástríðufullur koss, sem1 Jean _ bað er aðeins n0kkra
áði magisterinn þurrlega. | Frakkinn veitti henni. j Stna ökuferð í íeigubil!
— Fellur þér ekki við hann? j — Je t’aime, hvíslaði hann _______Gott og vel) sagði Alger-
— Eg þekki hann ekki. í eyra henni. noon, — við skulum reyna það.
— Það geri ég ekki heldur. > — Mér þykir líka vænt um Hann snéri sér að Anton S. og
En hann er skemmtilegur. Það þig, sagði hún hamingjusöm.
er eitthvað hreinskilnislegt við Það fór ástríðu-hrollur um
hann. Hann kemur til dyr-1 hana. Hún mundi ekki áður
anna eins og hann er klæddur.1 að hafa upplifað neitt svona
Hann er ef til vill nokkuð orð dásamlegt. Næstu orð hans
ljótur, en er það ekki heiðar- komu henni til að súpa hveljur
legast, þegar allt kemur til af undrun.
alls, að segja hlutina eins ogj — Irene — ég vildi óska, að
þeir eru? |þú værir ekki svona mikið
Hér var Anton S. á annarri klædd.
skoðun. Hann svaraði þess] —En, Jean
vegna ekki. I við? Það var ótti í röddinni
— Hann er að minnsta kosti j — Vertu mín, Irene, hvíslaði
mjög aðlaðandi maður, and- hann ákafur, — ég elska þig
varpaði Irene. Svo var dans-; og brenn af þrá til þín.
inum lokið. Andartaki síðarj — Hvað átt þú við? spurði
steig hún í dansinn aftur með hún aðeins
Jean. Augu Antons S. fylgdui —Vinnustofa mín er hérna
þeim eftir. Honum féll ekki rétt hjá. Við getum hlaupið
niður tröppurnar ...
— Jean . . . þannig getur þú
ekki talað til mín. Eg hefi
við dans Frakkans. Fannst
hann of ruddalegur. Bara að
þetta endi ekki með skelfingu,
hugsaði hann. Þegar hann sett1 aldrei þekkt neinn karlmann.
ist við borðið, komst hann að j — Dásamleg stúlka, hvíslaði
því, að þegar var búið að tæma hann hás, — leyfðu mér að
kampavínsflöskurnar tvær. kenna þér að lifa lífinu. Leyfðu
Hann pantaði tvær í viðbót.
Yvonne dansaði við Alger-
hoon Burns.
— Yvonne, hvíslaði hann í
•eyra henni, — hvert er svar
þitt?
Við hverju? spurði hún
sakleysislega, en vissi vel hvað
hann átti við.
mér að kenna þér að elska.
Láttu mig verða kennara þinn.
Irene gerði sér ljóst, að hún
hafði drukkið of mikið vín.
Andartak hafði hún löngun til
að láta undan. Þegar allt kom
til alls, myndi hún einhvern-
tíma gefa eftir. Hvers vegna
ekki í nótt? Svo kom hún til
bætti við, — en eftir þetta er
ég gestgjafinn. Hann leit á
reikninginn ,sem lá á borðinu:
— Það eru dálaglegar upp-
hæðir á honum þessum.
Anton S. leit á Yvonne. —
Mér félli það bezt, aö hætta
núna, sagði hann.
Yvonne deplaði augunum til
hans. Það kom hjarta hans til
hvað átt þú!að taka viðbragð. Hann hafði
dansað þrisvar við hana. Það
hafði verið dásamlegt, að hafa
hana í fanginu. Þær fáu mín
útur höfðu verið þess virði, að
leggja á sig öll önnur leiðindi
kyöldsins. Hann óskaði hinu
samferðafólkinu norður og nið
ur. Aðeins, ef hann gæti verið
einn með Yvonne. Það gæti
hann náttúrlega ekki, ef hann
færi nú heim. Hann bar víst
líka ábyrgðina á dóttur Clyver
dale lávarðar i kvöld. Hún virt
ist ekki hafa næga skynsemi
til að gæta sín sjálf. Anton S.
hafði séð votta fyrir varalit
hennar á andliti Frakkans.
Hann gat ekki skilið, hvernig
vel upp alin stúlka gat komizt
í svo náið samband við mann,
sem hún hafði aðeins þekkt
í fáar klukkustundir. Að vísu
var þetta París — en samt i . .
Kvennadeild Slysavarnafélags íslands heldur fund ý
mánudaginn 5. nóv. kl. 8,30 e. h. — Til skemmtunar U
verður kvikmyndasýning og dans. — Fjölmennið.
Stjórnin □
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimniu
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiíiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini’"
irú6kaupsferðin“
f f'
nýr útvarpsþáttur undir stjórn Sveins Ásgeirssonar
verður tekinn upp á segulband í Austurbæjarbíói mánu-
daginn 5. nóv. 1956 kl. 23,15.
Auk þess verður fluttur leikþáttur, „Heimsókn á
hádegi", Karl Guðmundsson og Steinunn Bjarnadóttir
flvtja, og nýr eftirhermuþáttur, sem Karl Guðmunds-
son flytur. Þeim þáttum verður ekki útvarpað. Hljóm-
sveit Björns R. Einarssonar leikur milli atriða.
Aðgöngumiðar seldir í blaðaturninum, Laugavegi
30, Söluturninum við Arnarhól og í Austurbæjarbíói.
:illilllll]|ll!imillll!llllllllll!lllllllll!llllll!lllllllllllllllll!ll!lllllllllllll!imilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!IIIM".
Illllilllllllllilllllllltilllllllllllllllllllllllllllllllllllltltllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliilllilllllllllllllllllllllllllll!
| Frystivélar fyrir matvælageymslur væntanlegar H
| — tekið á móti pöntunum.
I Vélsmiðjan HÉÐINN h.f. I
Reykjavík y
Hvaða vitleysa, Kry,!sagðijí^iiín(niirtilifliiiliiliimiiiliillifilliniiiiiiniíiiliiiinifnniliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimililiiiliiliimilirtllliiiiliii!ir