Tíminn - 14.03.1957, Blaðsíða 9

T í M I N N, fimintiHlaginn 14. marz IS57. ' V
B U
JOHN:OHflRR
FRnmeiBífll
91
þú reyktir í laumi, heldur vær.
irðu líka þjófur.
■— Nei, honum dytti áreið-
aniega ekki í hug að kalla
mig þjóf.
— Ertu kannski ekki þjóf-
ur? spurði hr. Koenig.
— Það veit ég ekki.
— En þú stalst þeim. Er það
ekki þjófnaður?
— Jú . . .
— Jú. herra. Þú ert ekki
hingað kominn til að taka á
móti verðlaunum fyrir iðni
eða góða hegðun; þú ert hér
af því að það á að refsa þér,
því máttu ekki gleyma. Þeg-
ar þú ávarpar kennara þína
eða rektor, áttu að segja
herra; þú ert ekki betri en
aðrir drengir í skólanum og
þú mátt heldur ekki ímynda
þér að faðir þinn vilji að öðru
vísi sé farið með þig en skóla-
bræður þína, því að það gerir
hann áreiðanlega ekki. Faðir
þinn er ágætur maður og einn
af beztu borgurum þessa bæj
ar og hann biður ekki um
nein forréttindi handa þér,
tmgi maður. Jæja?
■— Já, herra?
— Hvað hefurðu að segja
þér til afsökunar?
— Það veit ég ekki. herra.
— Ertu sekur eða ekki? Það
veiztu að minnsta kosti.
— Já, herra.
— Jæja, ertu sekur eða
ekki?
— Ég vissi ekki að bér vær-
úð að spyrja um það, herra.
— Til hvers hélztu þá að
þú hefðir verið kallaður hing
að á skrifstofuna? Til að tala
ínn knattspyrnu eða hvað?
i— Nei, herra.
— Svaraðu þá spurning-
Unni.
— En hvaða spurningu á
ég að svara? Þér hafið að
minnsta kosti spurt þúsund
spurninga og ég hef ekki hug
mynd um hverri ég á að svara.
— Það er aðeins um eina
spurningu að ræða? Revkt-
irðu á salerninu? Og stofnað-
ir þar með iífi kennaranna og
neméndanna í hættu?
— Ég revkti, en það vitið
þér vel, herra. Ég var staðinn
að því.
— Og ef þú hefðir ekki ver-
ið staðinn að verki hefðirð”
sennilega haldið áfram að
reykja þarna hvern einasta
dag, ég veit ekki hvað oft á
dag. Er ekki svo?
■— Ég veit það ekki, her-ra.
’ — Þú veizt það ekki. Þú-
veizt-það-ekki.
— Hvers vegna refsið þér
mér þá ekki?
— Augnablik, eitt augna-
blik, ungi maður. Ég skal
refsa þér, það geturðu verið
viss um. En þú gefur engar
Bkipanir hér, ungi herra
Chapin. Ég skal refsa þér og
þú átt eftir að iðrast þess að
liafa beðið mig sjálfur um
það. Þú hefðir kannski getað
Bloppið með venjúlega refs-
Ingu ‘ fyrir reykingar, en við
þolum ekki að nemendur séu
með uppsteit og fari að skipa
hér fyrir verkum. Ef þaö fer
að ganga þannig getum við
alveg eins lokað skólanum
strax. Þá er þetta ekki skóli
lengur heldur vitfirringahæli.
En fyrst þú vilt endilega fá
refsingu geturðu byrjað að
taka hana út strax. Þú ert rek
inn úr skólanum í eina viku.
— Rekinn?
— í viku, já. Þegar hún er
liöin geturðu komið aftur.
— Eigið þér við að ég eigi
alls ekki að koma í skólann
þessa viku?
— Já, ég á við það. Nauð-
ungarfrí ef svo má segja. Þeg
ar þú kemur aftur geturðu
reynt að vinna upp það sem
þú hefur misst úr, ef það verð
ur hægt á annað borð. Nú
geturðu farið niður og tekið
saman dótið þitt og farið
heim. Ég skal sjá um að for-
eldrar þínir frétti það sem
gerzt hefur, svo að þú þarft
ekki að láta þér detta í hug
að fara í bíó eða flækjast eitt
hvað það sem eftir er dags-
ins.
— Ef ég kem ekki í skólann
í heila viku þá fell ég.
— Þú hefðir átt að hugsa
um það áður en þú stofnaðir
skólanum og eigum hans í
hættu, og áður en þú varst ó-
svífinn við mig. Svo var það
ekki meira; þú mátt fara.
Þessi harða refsing batt
enda á grun skólabræðra
Jobys um að hann væri kenn-
arasleikja — það er að segja
uppáhald kennara og jafn-
framt söguberi. En sú skömm
sem hann varð fyrir gerði
hann samt ekki að neinni
hetju. í skólanum voru of
margir drengir sem ekki geðj
aðist að Joby og þótti vænt
um að sjá Chapin fá það sem
hann átti skilið. Það hafði
aldrei komið fyrir að dreng-
ur væri formlega rekinn úr
Gibbsville-skólanum þótt það
hefði að vísu komið fyrir að
einn og einn væri sendur á
heimavistarskóla í mesta
flýti. Brottrekstur Jobys, þótt
hann væri aðeins um stundar
sakir, varð því minnisstæður
atburður, og hann varð til
þess að ýmsir fengu það álit
á Frederick Miller Koenig að
hann væri skaofestumaður
og nægilega hugrakkur til að
storka Chapin-Stokes ætt-
inni. Hin rangláta refsing
hafði líka merkileg áhrif á
hr. Koenig sjálfan. Hann vissi
vel, þótt hann vildi ekki kann
ast við það. að refsingin hafði
verið of hörð, og hann hafði
ekki látið stjórnast af megin-
reglum sínum heldur fyrst og
fremst af reiði, vegna fram-
komu drengsins. Þannig fékk
Koenig kennslustund í sjálfs-
stjórn en sá sem kennsluna
greiddi var óneitanlega dreng
ur sem aðeins var rúmlega
tíu ára gamall. Þetta minnti
á gamla læknabrandarann:
Aðgerðin heppnaðist vel, en
sjúklingurinn lét lífið.
Þetta brottrekstursmál
hafði þær afleiðingar að styrj
öld hófst milli Jobys og allra
yfirvalda í hvaða mynd sem
þau birtust. Edith var ekki
þannig gerð að hún drægi
fast skipulag í efa og henni
kom ekki til hugar að rengja
dóm Koenigs. Joby sagði sann
viðtali foreldra og sonar, sem
leikann í hinu óhjákvæmilega
fram fór í vinnustofu Joes,
en útgáfa hans á samtalinu
við Koenig var ekki beinlínis
nákvæm og varð aðeins til að
auka ruglinginn. Hann mundi
ekki nákvæmlega hvað Koen-
ig hafði sagt eða hverju hann
sjálfur svarað, og að síðustu
missti Edith þolinmæðina þeg
ar drengurinn sagði;
— Uss, mamma, þú ert ekk
ert skárri en hann.
— Hvað vogarðu þér? sagði
Edith.
— Svona máttu ekki tala
við móður þína, sagði Joe.
— Mér er alveg sama, sagði
drengurinn.
— Það þarf bersýnilega að
refsa þér hér heima líka,
sagði Edith.
— Mér er alveg sama. Bara
ef þið getið látið mig í friði,
sagði drengurinn. Síðan
hljóp hann út úr stofunni.
— Þetta var nú fullmikið
af því góða, sagði Edith. Nú
máttu bara ekki fara að fá
meðaumkun með honum. Ef
þú gerir það lærir hann aldrei
að hlýða.
— Þú getur alveg verið ró-
leg, sagði Joe. Þegar öllu er
á botninn hvolft var það ég
sem útvegaði Koenig stöðuna.
— Ég var ekki að hugsa um
skólann; það var miklu frek-
ar hvað hann er ókurteis við
mig. Hann ætti skilið að fá
iærlega gamaldags flengingu;
hann er ekki of gamall til
þess.
— Þér þýðir ekkert að
horfa á mig; ég ætla ekki að
gera það. En ef þú finnur hjá
þér þörf til þess máttu gera
svo vel.
— Þú veizt vel að það geri
ég ekki. Hann er oröinn of
sterkur fyrir mig. Og þú ert
of veiklyndur. Alltof eftirlát-
samur við þau bæði.
— Hættu nú, Edith.
— Allt í lagi, ég skal hætta;-
ég segi ekki eitt orð í viðbót;
ég læt þig alveg um þetta.
— Já, þetta hefuröu sagt
áður, sagði Joe. Þú segir þetta
í hvert einasta skipti sem eitt
hvað kemur fyrir hér heima
eða í skólanum. Þá er það ég
sem hef verið of eftirlátur við
þau. Þegar allt gengur vel
heyri ég þig ekki segja að þú
viliir gefa yfirráð þín yfir
beim eftir, en um leið og eitt
hvað bjátar á þá er það af
því að ég hef verið of veik-
lyndur. En það er samt hugs
anlegt að það myndu ekki líða
svona langir tímar án þess
að nokkuð komi fyrir ef ég
væri ekki eins við þau og ég
er.
— Þegar ekkert kemur fyrir
c*7t5<s^é>j'éÁ/zí£t <?
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnimininiiiinf^
1 Eigiö þér þessar bækur? (
j§ Með auglýsingu þessari viljum vér gefa bókamönnum tæki- s
E færi til að eignast neðantaldar bækur, sem ekki hafa verið á =
= bókamarkaðinum í mörg ár, og sumar næsta fáséðar. Af hverri s
§É bók eru aðeins örfá eintök, og verða pantanir afgreiddar í þeirri s
E röð, sem þær berast. Á sumum bókanna eru kápur óhreinar. =
5 Svífðu seglum þönduni. Frásöguþættir e. Jóhann J. E. Kúld. S
| 160 bls., ib. kr. 20.00. |
§ Frá Japan og Kína, e. Steingr. Matthíasson lækni. 120 bls., ób. j§
| kr. 15.00. s
j§ Ævi mín, e. Leó Trotski í þýð. Karls ísfelds. 190 bis., ób. kr. =
| 15.00. |
= Sálin vaknar. Skáldsaga e. Einar H. Kvaran. 204 bls., ib. kr. 20.00. ||
| Æringi. Tímarit í bundnu máli um stjórnmál og þingmál. Útg.
= 1908. 64 bls., ób. kr. 25.00.
| Æska Mozarts. Heillandi ævisaga þessa undrabarns. 80. bls.,
| kr. 12.00.
= Hetjusögur Norðurlanda í þýð. séra Rögnvaldar Péturssonar.
E Útg. í Winnipeg. 196 bls., kr. 25.00.
E Þáttur af Halli harða e. Jónas Rafnar. 68 bls., kr. 15.00.
| Uppsprettulindir, erindi e. Guðm. Friðjónsson skáld. 90 bls.,
| kr. 10.00.
E Leiftur. Tímarit um dulsagnir og þjóðsagnir e. Ilermann Jónas-
son á Þingeyrum. 48 bls., kr. 20.00.
§ Altarisgangan, saga e. Björn Sigurðsson. 20. bls., kr. 5.00. §§
= Rastir, skáldsaga e. Egil Erlendsson. 124 bls., kr. 10.00.
§ Fíflar 2 hefti. Þjóðl. fróðleikur og sagnir. Útg. í Winnipeg. 64 3
| bls.. kr. 10.00. |
§ í Rauðárdalnum, skáldsaga e. Jóh. M. Bjarnason, höf. Brazilíu- =
§ faranna. 482 bls., ób. kr. 50.00.
§ Leiðbeiningar um garðrækt, e. Ben. Kristjánsson fyrrum skóla- s
stjóra. 120 bls., kr. 15.00.
| Um vinda. Alþýðleg veðurfræði. Útg. 1882. 102 bls., kr. 20.00. =
= Matur og drykkur, þýð. dr. Björg Þ. Blöndal. Útg. 1908. 222 bls., s
| kr. 25.00. |
1 Lítil va»*ningsbók, samin af Jóni Sigurðssyni forseta. Útg. 1861. 3
| 150 bls. kr. 50,00.
= Bretasögur hinar fornu. Útg. af sama. 122 bls. kr. 25,00.
|§ Vesturförin, ferðasaga frá Vesturheimi e. Einar H. Kvaran. =
| Útg. 1909. 200 bls. kr. 30,00. |
= a
Í Klippið auglýsinguna úr blaðinu og merkið X við þær bækur, j§
Í sem þér óskið að fá. §
— IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllllllllllll ~
= Undirrit.... óskar að fá þær bækur, sem merkt er við =
Í í auglýsingu þessari sendar gegn póstkröfu. =
Nafn
■Jtför

Ásgeirs Th. Daníelssonar,
Rauðarárstíg 28,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 15. þ. m. kl. 3 siðdegis. —
Blóm afþökkuð. Þeir, sem vildu minnast hins látna- eru beðnir að
láta liknarstofnanir njóta þess.
Ólafía Jónsdóttir,
Ingunn Ásgeirsdóttir, Daníel Bergmann.
Útför
Boga Ólafssonar,
yfirkennara,
fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 15. marz kl. 1,30 e. h.
Blóm afþökkuð en þeirn, sem vilja heiðra minningu hins látna,
er bent á sérstök minningarspjöld um hann, sem fást i Bókaverzl*
un Sigfúsar Eymundssonar.
Gunnhildur Halldórsdóttir,
Agnar Bogason, Sigurður ö. Bogason.

;6il
in
lid
na
= Heimili ............................................................................................. =
— IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 ~
Ódýra bóksalan, Box 196, Reykjavík. |
«UIIIllDmilMllllllllIIIIIIiiIilllil(llllllllilllllillllTTTTrmillll!lIllllillllllllil!llllIllllilIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllIIIIIIIIIIIII
!
t