Tíminn - 06.04.1957, Síða 8

T í MIN N, laugardaginn 6. apríl 1957.
8
Námskeiö
(Framhald af 4. síðu).
Kennaranámskeið sem nefnist
Att tala verður á Bohusgárden 4.
til 10. ágúst. Þar verður fjallað um
listina að tala bæði almennt og
frá kennslutæknilegu sjónarmiði.
Dvölin kostar 125 s.kr.
Mót verzlunar-, iðnaðar- og
bankamanna verður á sama stað
15. til 22. eptember. Kostnaður
verður 150 s.kr.
Nánari upplýsingar um mót
þessi og námskeið gefur Magnús
Gíslason (sími 7032), Norræna fé-
lagði, Box 912, Keykjavík.
Orðið er frjálst
(Framhald af 5. síðu).
Sterklegur fugl, og stór er örn,
stundum hremmir hún lítil börn.
Flýgur með þau í krepptri kló,
í klettahreiður í mosató.
Mér er ekki kunnugt um það,
hvað mestu veldur fækkun arnar-
ins. En vegna þess, að mér þykir
ótrúlegt að ernir leiti sér matar
inn yfir land á veturna, þegar
gnægð fugls og fiskjar er við sjáv-
arsíðuna, þá trúi ég mönnum, sem
betur þekkja til og telja riffilinn
mestu valda þar um, að örninn sé
ekki vinsæll nágranni og það sé
mjög Ijótur leikur að sjá, hvernig
hann drepur og tvístrar ungahópn-
um við sjóinn á vorin, dag eftir
dag, og það geti enginn horft á
slíkt án þess að reyna að skakka
þann leik ef mögulegt væri, hvað
sem öllum lögum líður.
ÞÓTT MARGT fleira hafi komið
fram í skrifum manna, gegn eitr-
inu, sem þarf að mótmæla, verður
hér látið staðar numið að sinni. En
í sambandi við ummæli í bókinni
Á refaslóðum á bls. 156, þar sem
höfundurinn hefir eftir Jóni í Ljár
skógum, að eitrið sé eitthvert
bragðversta lyf sem til sé, þá vakn
ar sú spurning, í tilliti til þess, að
yfir 60 ár eru liðin síðan fyrst var
farið að nota stryknin, hvort lyfja-
fræðingar eða læknar hafi ekki
yfir að ráða lyfi, sem væri hent-
ugra, hvað bragð og annað nota-
gildi snerti.
Sigurður Jörundsson,
frá Vatni.
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiuiiiiiuin
! Drengjajakkafót 7—15 ára
I Matrósaföt og kjólar
j Stakir drengjajakkar
I Drengjabuxur og peysur.
j Dúnhelt og fiðurhelt léreft.
! Barnaúlpur, sænskar og ísl.
j Æðardúnsængur.
Sendum í póstkröfu
! Vesturgötu 12 — Sími 3570.
■jiuaiiuiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiF
'Vidgerdir ti
HEIMIUSTÆKJUM
Vunli yöar ‘prentun.
jPRENTSTOFAN LETUR
I.M E l;- 65 ~“SÍ M l -182 5- ,
Dánarminning:
Fíladelfíu-söfnuðurinn í Keflavík
Jóhann á Ytri-Reistará
reisir kirkju og sjómannastofu
Frá fréttaritara Tímans í Keflavík í gær.
Hér í bæ er starfandi Fíladelfíu-söfnuður, og undanfarin
þrjú árin hefir hann unnið að því að reisa sér kirkju og félags-
heimili. Nú er húsið fullgert, og fer vígsla kirkjunnar fram
næstkomandi sunnudag. ______
Sú kynslóð, sem nú er að ljúka
sínu dagsverki á landi hér hefir
lifað hin merkustu tímamót í sögu
þessarar þjóðar. Sjálfstæði þjóðar
innar vanst í hennar tíð, og það
féll í hennar hlut að leggja grund
völlinn að þeirri uppbyggingu,
sem eðlilega fylgdi í kjölfar sjálf-
stæðisins. Sjálfstæði þjóðar er
undirstaðan að tilveru hennar.
Þjóð án sjálfstæðis er hörmulega
stödd, líkust olnbogabarni, sem
hefst við í öskustó vanmetið af
öllum og óhirt, einskis ráðandi
um málefni sín og þegna sinna.
Sjálfstæðið gefur okkur rétt til
þess að ráða málum okkar sjálfir,
þessvegna er sjálfstæðið það dýr-
mætasta, sem við eigum.
Jóhann á Reistará tilheyrði
þeirri hamingjusömu kynslóð sem
færði okkur sjálfstæðið í lok
margra alda baráttu við ein hin
erfiðustu skilyrði, sem um getur
í sögunni. Hann mun í æsku hafa
komizt í snertingu við þær nýju
hreyfingar ,sem þá fóru um landið
á morgni aldarinnar og miðuðu að
bættum hag og aukinni velgengni.
Jóhann fór ungur að heiman og
hélt á sjóinn. Hann mun hafa ver-
ið duglegur sjómaður, kjarkmikill
og úrræðagóður og vinsæll í starfi.
Sjómennska hans varð þó styttri
en hann mun hafa ætlað. Lauk
henni á dapurlegan hátt, og mun
Jóhann hafa borið þess menjar
jafnan síðan.
Þegar hann hætti á sjónum tók
hann að stunda landbúnað. Hann
giftist nálægt þrítugu Ástu Sæ-
mundsdóttur frá Kleif í Þorvalds-
dal. Sá dalur gengur inn frá
Ströndinni vestan megin Eyjafjarð
ar og er nú í eyði. Þar hófu þau
búskap. Síðan bjuggu þau á ýms-
um stöðum við Eyjafjörð, síðast á
Ytri-Reistará í Arnarneshreppi. —
Þar gerði Jóhann ýmsar endur-
bætur á jörð sinni, sem til hags
verða komandi kynslóðum.
Jóhann var greindur maður og
athugull og fylgdist jafnan vel
með atburðum samtimans. Hann
var bókamaður, las mikið og mun
'hafa fengist lítilsháttar við rit-
störf. íslenzkan var honum mikið
áhugamál og honum var ekki sama
hvernig hún var töluð eða rituð.
Nú er Jóhann á Reistará dáinn,
og sú bjarta og vonglaða morgun-
stund þeirrar aldar sem gaf okkur
vandmeðfarið lýðveldi er liðin.
Það er dimmt umhverfis og váleg
ar blikur á lofti. En samt mun
vorsólin enn færast hærra og
hærra yfir Vindheimajökulinn
með komandi vori og túnin halda
áfram að gróa, eins og ekkert hafi
gerzt. Þannig er nú iífið og þannig
verður það líka þegar maður er
sjálfur dauður.
Eg kynntist Jóhanni á Reistavá
fyrst á efri árum hans. Eg gæti
brugðið upp mörgum myndum frá
þeim tíma. Myndum frá gróandi
vori. Þegar jörðin kom græn und-
an júnísnjónum. Myndum úr
starfi sumarsins og önn haustsins
og myrkrum vetrarins, þegar snjó
ar voru og erfitt að vera sveita-
maður á íslandi. Myndum bæði úr
starfi og leik. En til hvers? Þetta
er liðið og kemur ekki aftur, orka
manns hefir einhvernveginn sog-
ast með þessum þunga straumi, og
bráðum er maður gamall.
Eg hefi ekki ritað þessi orð til
að rekja ævisögu Jóhanns á Reist
ará, enda tæpast fær til þess. —
Ekki heldur til þess að vekja á
honum sérstaka athygli eða veg-
Húsið er 150 fermetrar að stærð,
tvær hæðir með háu risi. Á neðri
hæð er íbúð húsvarðar, þrjú her-
bergi, eldhús og bað. Ennfremur
er á þeirri hæð salur, sem ráðgert
er að verði sjómannastofa. Er þar
gott rúm fyrir 30 manns.
Á efri hæð er kirkjan, og mun
hún rúma um 200 manns í sæti |
ef með er talið rúm á svölum og
á kórpalli. Kirkjan er mjög smekk
leg og vönduð að búnaði. Vígsluat-
höfnin fer fram kl. 2 á sunnudag-
inn og eru allir velkomnir meðan
húsrúm leyfir.
Yfirsmiður að tróverki var Ósk-
ar Kristjánsson, Njarðvík, múr-
verk annaðist Guðjón Hjörleifsson,
Keflavík, raflögn annaðist Straum-
ur h.f. og málningu Áki Grens.
Talið er að húsið hafi kostað
um 700 þús. kr. Það, sem er eftir-
tektarverðast við bygginguna er,
að öll verkamannavinna og mikið
af fagmannavinnu er unnið í sjálf-
boðavinnu safnaðarmanna, inn-
lendra sem erlendra. Sést þar enn
hverju góð samvinna og samstarfs-
viíji geta áorkað. KJ.
sama hann iátinn. Sé finnanlegur
með þeim einhver tilgangur, er
það helzt að þakka viðkynninguna
á liðnum árum, þar sem mér er
Ijóst að sú kynning hefir þegar
orðið mér til nokkurs gagns.
Jón frá Pálmholti.
OrgelsjóSur
(Framhald af 4. síðu).
nafni. Hefir hann og þau á fagran
hátt minnst konu sinnar og móð-
ur með þessari minningargjöf, for-
eldra og tengdaforeldra, afa og
ömmu, með því sérstaklega að
hún er heiguð þeim stað, Tjm var
þeim öllum svo kær, og þar sem
þau áttu margar af sínum sælustu
stundum í lífinu. Þökk sé ykkur,
góðu vinir, fyrir hugsunina, sem
liggur að baki hinni myndarlegu
gjöf.
Áformað er, að Akraneskirkja
eignist á nálægum tíma vandað
pípuorgel, og hefir sóknarnefnd,
stjórn kirkjukórsins, organleikari
kirkjunnar, safnaðarfulltrúi og
sóknarprestur tekið höndum sam-
an til að vinna því máli brautar-
gengi. Er ekki að efa, að söfnuður
kirkjunnar bregðist vel við, þegar
til hans verður leitað í því málL
Ég vil benda á fordæmi Árna B.
Sigurðssonar og barna hans. Ef til
vill eru einhverjir fleiri, sem vilja
minnast ástvina sinna á sama hátt
og þau hafa nú gert. Orgelsjóður-
inn er í höndum gjaldkera kirkj-
unnar, Jóns Sigmundssonar, Laug-
arbraut 3, Akranesi. Vinsamlegast
komið gjöfum ykkar tii hans.
Akranesi, 28.3. 1957,
Jón M. Guðjónsson.
£=
Snjóhvít skyrta vekur aðdáun, bæði á mann-er þveginn úr ilmandi bláu Omo. Þetta
inum og í þvottinum. Algengt þvottaduftkemur til af því, að Omo hreinsar hverja
skilar þvottinum hreinum, en ekkert nemaögn af óhreinindum, hversu grómtekin sem
hið bláa Ómo skilar hvítum þvotti, sem erfötin eru. Reynið það í næsta þvotti! Þá
reglulega ;skjallhvítur. Sé fatnaðurinn mis-munuð þér sjá muninn.
litur, verða litirnir langskærastir, ef hann
HIÐ BLÁA OMO SKILAR YDUR
HEIMSIHS Hvmsm WOTTfJ
=a
£
£
£
lllllllllIIIIIIIIIlilI!lllllll!lllIlillllllill!llllllllllllllllllIllllllllIIIJllllllIUlllillUl!IIU!IUUIlUilIiU!UlUiUUIimUUlUlUUnilllll||||||||||||||||||l!llllllll!lllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lll!lllllllllI!llllllllllllllll!IIU